Του Γιάννη Παπαντώνη
Όλα αβίαστα γεμάτα αγάπη, σεβασμό και αλήθειες…
Ένιωσα πως άξιζε να ελπίζω για την Νεράιδα μου, για την Μούσα που θα γέμιζε με έμπνευση
την ζωή μου! Μας αρκούσε η αγάπη και το ”μαζί”!!!
Έφυγες, έφυγες και ακόμα σε ανασαίνω, νιώθω το άγγιγμα σου, τα χείλι σου να κουμπώνουν
στα δικά μου…η γεύση σου…
Μόνο αυτά μου άφησες. Σήκωσες τα χέρια ψηλά όπως είπες.
Ξέρω, δεν κατάφερα να δώσω ακόμα τίποτα παραπάνω από την αγάπη και την καρδιά μου.
Γνώριζες καλά για την δύσκολη ζωή μου, ξέραμε καλά ο ένας για τον άλλον..
Η αγάπη μετράει, η αγάπη ξεπερνάει τα πάντα συμφωνούσαμε..στα λόγια!
Νιώθω περίεργα, αγάπη και προδοσία μαζί, πάθος και μίσος, πόνο και ευχαρίστηση!
Είχα πει, όλα ή τίποτα και αν είναι να καώ ας καώ!
Ένα πράγμα μόνο δεν μπόρεσα να μάθω από όλη το παραμύθι,
πως ξε-αγαπάς ρε καρδιά..πως σβήνει τόση αγάπη με λίγη σιωπή..;;
Πως φεύγουν όλα σε μια στιγμή; Εκεί στα δύσκολα σε θέλω αγάπη!
Σου βγάζω το καπέλο και σέβομαι την απόφαση σου, όσο και να με πονάει…
Σε ευχαριστώ για τα ξενύχτια που είχαν το άρωμα σου, συγνώμη για το λίγο μου,
είναι το μόνο που είχα, αγάπη γεμάτη αλήθεια..και λόγια πολλά,
στα άφηνα πάντα αποτυπωμένα πάνω σε χαρτί, να θυμάσαι την αλήθεια!
Μα δεν μπόρεσα να καλύψω τις προσδοκίες σου…
”Ό,τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο
για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου, κρύψου από μένα
δεν ξέρω αν φεύγεις, τώρα, για το λίγο μου
ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ
πολύ για σένα, πολύ για σένα..”
για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου, κρύψου από μένα
δεν ξέρω αν φεύγεις, τώρα, για το λίγο μου
ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ
πολύ για σένα, πολύ για σένα..”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου