Σελίδες

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2019

Πως να μεγαλώσετε τα παιδιά σας χωρίς να φωνάζετε ή να τα τιμωρείτε


Το παράδοξο στο συνηθέστερο πρόβλημα της παιδικής ηλικίας «το παιδί μου έχει κακή συμπεριφορά» είναι ότι ο γονιός ο ίδιος είναι το πρόβλημα!
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουν οι γονείς με τα παιδιά τους είναι ότι ΘΥΜΩΝΟΥΝ! Οι γονείς θυμώνουν λόγω της κακής συμπεριφοράς του παιδιού τους, βάζουν τις φωνές, τα τιμωρούν και δημιουργούν άσχημη ατμόσφαιρα στο σπίτι. Γιατί όμως θυμώνουν οι γονείς; Πόση δύναμη έχει ένα μικρό πλασματάκι για να μας κάνει να χάσουμε την ψυχραιμία μας και να ξεσπάσουμε;
Οι γονείς χάνουν την ψυχραιμία τους με τα παιδιά τους επειδή ένα κύμα από κάποιο έντονο συναίσθημα, πχ απογοήτευση, θυμός, τους κατακλύζει εκείνη τη στιγμή και δε μπορούν να διαχειριστούν την κατάσταση με διαφορετικό τρόπο.
Οι φωνές και οι τιμωρίες όμως, δε λύνουν το πρόβλημα. Μπορεί να το σταματήσουν για λίγο, αλλά οι φωνές και οι τιμωρίες φέρνουν περισσότερες φωνές και τιμωρίες και κάνουν την κακή συμπεριφορά να χρονίζει.
Οι φωνές και οι τιμωρίες μειώνουν την αυτοπεποίθηση του παιδιού ενώ ταυτόχρονα καταστρέφουν τη σχέση εμπιστοσύνης με τον γονιό, με αποτέλεσμα να μάθει το παιδί σε μη υγιείς ψυχολογικούς μηχανισμούς άμυνας.
Μειώνοντας τις φωνές και τις τιμωρίες, δημιουργώντας υγιή όρια και όρους, αλλά και υιοθετώντας μια στάση συναισθηματικής κατανόησης βοηθάμε τόσο τα παιδιά μας όσο και τους εαυτούς μας να έχουμε εσωτερική ισορροπία, αρμονία και χαρά ζωής.

Πώς όμως λύνεται το παράδοξο ότι ο γονιός είναι το πρόβλημα που δημιουργεί πρόβλημα συμπεριφοράς στο παιδί του;

Οι γονείς έρχονται στο γραφείο μου στεναχωρημένοι, απογοητευμένοι, θυμωμένοι, απελπισμένοι και ζητάνε βοήθεια για το παιδί τους, αλλά σπάνια ζητάνε βοήθεια για τον εαυτό τους. Και όμως, οι καλές σχέσεις με το παιδί και η καλή συμπεριφορά του παιδιού σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με την καλή σχέση που έχει ο γονιός με τον εαυτό του και τη συμπεριφορά του προς το παιδί.

1. Αγαπήστε τον εαυτό σας και επενδύστε σε δραστηριότητες που σας κάνουν να νιώθετε όμορφα

Ως γονείς, όσο περισσότερο φροντίζουμε τον εαυτό μας, τόσο πιο ‘γεμάτοι’ είμαστε για να προσφέρουμε απλόχερα στα παιδιά μας. Ωστόσο, διαπιστώνω ότι πολλοί γονείς, κατά κύριο λόγο μαμάδες, δεν επενδύουν στον εαυτό τους, δεν τον αγαπάνε και δεν κάνουν τα όμορφα πράγματα που χρειάζονται στη ζωή τους για να είναι οι ίδιες καλά μέσα τους. Όταν η μαμά φροντίζει τον εαυτό της αισθάνεται ότι έχει αξία και φέρεται καλά η ίδια στον εαυτό της, έχει ενέργεια και υπομονή. Αντίθετα, η κουρασμένη μαμά δεν έχει εσωτερικές πηγές δύναμης και υπομονής να ανταπεξέλθει στα δύσκολα, είναι επικριτική με τον εαυτό της και τα παιδιά της. Οι μαμάδες που είναι συνέχεια κουρασμένες και χωρίς ενέργεια είναι αυτές που τείνουν να φωνάζουν και να έχουν τεταμένη σχέση με τα παιδιά τους. Διαλέξτε λοιπόν όσα σας ταιριάζουν, γυμναστική, πιλάτες, γιόγκα, περπάτημα ή τρέξιμο με μια φίλη, μασάζ, κλπ. και εντάξτε το στο πρόγραμμά σας. Μάθετε να μιλάτε στον εαυτό σας ήρεμα, με σεβασμό, υπομονή και χωρίς διαρκή αρνητική κριτική. Αποδεχτείτε όλα τα συναισθήματά σας και αφήστε χώρο να αγαπήσετε το ποια είστε, ώστε να αποβάλετε τα αρνητικά συναισθήματα.

2. Βάλτε όρια

Βάλτε όρια στον εαυτό σας μέχρι πού μπορείτε, μέχρι ποιο σημείο είστε διατεθειμένη να φτάσετε, πότε πρέπει να πείτε όχι, πότε πρέπει να ξεκουραστείτε. Πέστε στο παιδί τι θέλετε εσείς και όχι τι πρέπει να κάνει αυτό, ώστε να αποφύγετε τη σύγκρουση δυνάμεων και ελέγχου. Είναι προτιμότερο να πείτε «είμαι κουρασμένη, χρειάζομαι ένα τεταρτάκι να ξαπλώσω στον καναπέ να συνέλθω» από το να πείτε «σταμάτα να με ενοχλείς». Έτσι διασφαλίζετε μια βασική ηρεμία. Επίσης, βάλτε στο παιδί όρια για το τι μπορεί να έχει ή τι να κάνει και τηρήστε αυτό που λέτε. Το να λέτε διαρκώς ‘ναι’ για να μη χαλάσετε χατίρι και να είστε ‘καλή μαμά’ δε λειτουργεί, γιατί κάποια στιγμή θα χάσετε την υπομονή σας και θα ξεσπάσετε.

3. Να έχετε προσδοκίες που είναι εξελικτικά σωστές για την ηλικία του παιδιού σας

Αυτό είναι σημαντικό για όλες τις ηλικίες, ισχύει επίσης για παιδιά που είναι αναπτυγμένα (πχ πολύ ψηλά) ή/και ώριμα για την ηλικία τους και οι γονείς περιμένουν περισσότερα απ’ ότι τα παιδιά αυτά μπορούν να κάνουν. Για παράδειγμα, δε μπορούμε να περιμένουμε από ένα παιδί να φερθεί σαν ενήλικας στο εστιατόριο, επειδή ακριβώς δεν είναι ενήλικας! Τι μπορούμε να κάνουμε; Να μην το πάρουμε στο εστιατόριο (ή όπου αλλού) ή να αλλάξουμε τις προσδοκίες μας. Θα βάλουμε όρια φυσικά, αλλά θα κατανοήσουμε και το εξελικτικό στάδιο του παιδιού και θα περιμένουμε από αυτό συμπεριφορά ανάλογη με την ηλικία του. Έπειτα, καλό είναι να θυμόμαστε ότι τα παιδιά μαθαίνουν ποια είναι η καλή και αναμενόμενη συμπεριφορά σε διαφορετικές περιστάσεις, οπότε χρειάζεται να του δείξουμε και να επιβραβεύσουμε τη σωστή συμπεριφορά και όχι να τιμωρήσουμε τη κακή συμπεριφορά.

4. Αγκαλιάστε το μικρό παιδί που κρύβετε μέσα σας

Η συμπεριφορά ενός παιδιού μπορεί να πυροδοτήσει άλυτα θέματα και έντονα συναισθήματα που κουβαλάει η μαμά μέσα της, είτε από την παιδική της ηλικία είτε από την τωρινή της ζωή. Το αποτέλεσμα είναι ότι αυτή η μαμά νιώθει πληγωμένη, απογοητευμένη και έχει κακή συμπεριφορά απέναντι στο παιδί της. Αγκαλιάστε λοιπόν το εσωτερικό σας παιδί, ειδικά αν είναι πληγωμένο, αν είχατε δύσκολη παιδική ηλικία ή θέματα που σας απασχολούν στο παρόν. Δώστε στον εαυτό σας την αγάπη, την αποδοχή και την εκτίμηση που δεν πήρε στο παρελθόν και που επιθυμεί και αξίζει.

5. Περάστε ποιοτικό χρόνο με το παιδί σας

Η θετική προσοχή είναι απαραίτητο συστατικό για να μεγαλώσει σωστά –από ψυχολογική άποψη- ένα παιδί. Σκέτη η φροντίδα, χωρίς την αγάπη, το συναισθηματικό νοιάξιμο και την προσοχή δεν αρκεί. Τα παιδιά που έχουν ξεσπάσματα κακής συμπεριφοράς συνήθως μας δείχνουν χωρίς λόγια την επιθυμία τους να έρθουν ψυχικά κοντά μας αλλά και να ορίσουν τον εαυτό τους. Δώστε στο παιδί σας χρόνο για να κάνετε ωραία πράγματα μαζί και να έρθετε ψυχικά κοντά.

6. Δώστε χρόνο στο παιδί για παιχνίδι και εξερεύνηση

Μέρος της παιδικής ηλικίας είναι και η εξερεύνηση του κόσμου που περιβάλει το παιδί, εννοώντας τον φυσικό, ψυχικό, πνευματικό, κοινωνικό κόσμο γύρω του… Ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσουν τα παιδιά τι γίνεται γύρω τους, πώς λειτουργούν τα πράγματα, να μάθουν να διαχειρίζονται διαφορετικές καταστάσεις γίνεται μέσα από το παιχνίδι και την εξερεύνηση. Αφήστε το παιδί να εκφράσει τη φυσική του περιέργεια και να καλλιεργήσει τη φαντασία του. Με το παιχνίδι και την εξερεύνηση, το παιδί νιώθει δυνατό, ικανό, βελτιώνεται η συγκέντρωση και η προσοχή του και μπορεί και εκφράζει τη χαρά και τη δημιουργικότητά του.

7. Κατανοήστε την οπτική γωνία και το συναισθηματικό κόσμο του παιδιού σας

Καταργήστε από το λεξιλόγιό σας εκφράσεις όπως «μη φοβάσαι», «μη ντρέπεσαι», «μη θυμώνεις», κλπ. Κάθε φορά που λέτε κάτι τέτοιο, όχι μόνο ακυρώνετε το παιδί σας και τον συναισθηματικό του κόσμο, αλλά του λέτε ότι δεν είναι σωστό αυτό που αισθάνεται. Το ζήτημα όμως είναι ότι όλα τα συναισθήματα είναι φυσιολογικά και έχουν κάποιο λόγο ύπαρξης. Το θέμα είναι πώς τα εκφράζει κανείς, μικρός ή μεγάλος, όχι το αν τα αισθάνεται ή όχι. Δείξτε λοιπόν στο παιδί σας ότι καταλαβαίνετε την οπτική του γωνία και το πώς νιώθει, βοηθήστε το όμως να διαχειριστεί τη συμπεριφορά του και να λύσει το πρόβλημα που αντιμετωπίζει (και το οποίο είναι η πηγή του συναισθήματος).

8. Δημιουργήστε κλίμα σεβασμού και συνεργασίας στην οικογένεια

Πρόκειται για μια διαδικασία που χρειάζεται χρόνο, αφού δε μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη, ωστόσο αξίζει τον κόπο αφού το αποτέλεσμα είναι πολύ θετικό για γονείς και παιδιά! Σεβαστείτε τις απόψεις του παιδιού και τις επιθυμίες του, ακόμα και αν δεν ενδώσετε σε αυτές και δεν του κάνετε το χατίρι! Το να πείτε «καταλαβαίνω ότι δε θες να πας για ύπνο επειδή περνάς ωραία παίζοντας» δε σας κοστίζει τίποτα! Το παιδί αντιλαμβάνεται ότι έχει την κατανόησή σας και ότι συμμερίζεστε τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα και την επιθυμία του. Συνεχίζετε, λέγοντας «τι θα γίνει όμως αν δεν πας νωρίς για ύπνο και αύριο έχεις να ξυπνήσεις πρωί για το σχολείο;», οπότε πάλι του δείχνετε σεβασμό αφού το ρωτάτε τη γνώμη του και το βάζετε στη διαδικασία λήψης απόφασης για το τι θα γίνει. Καταλήγοντας με το παιδί στο συμπέρασμα ότι καλό είναι να πάει για ύπνο, το ‘ανταμείβετε’ για τη σωστή του απόφαση και συνεργασία διαβάζοντάς του ακόμα μία ιστορία ή δίνοντάς του την υπόσχεση για περισσότερο παιχνίδι ή για ύπνο πιο αργά το σαββατοκύριακο.

Ο σεβασμός ξεκινάει από το σπίτι και μπορούμε να τον διδάξουμε στα παιδιά



Αργά το βράδυ, κάποιος εστιάτορας ετοιμάζεται να κλείσει και να πάει στο σπίτι του. Εκείνη τη στιγμή καταφτάνουν δύο γυναίκες με ένα παιδί και δίνουν παραγγελία. Επειδή ο εστιάτορας είναι πολύ κουρασμένος, μπαίνει στον πειρασμό να τους πει ότι το εστιατόριο έκλεισε, αλλά θα τις εξυπηρετήσει μια και είναι περασμένη η ώρα και έχουν μαζί τους και το μικρό παιδί.
Ενόσω οι δύο γυναίκες συζητούν και τρώνε, το παιδί τρέχει πάνω κάτω μέσα στο εστιατόριο, ενώ συγχρόνως του πέφτουν στο πάτωμα μπισκότα τα οποία και πατάει. Αντί να συγκρατήσει το παιδί, η μητέρα χαμογελάει. Όταν οι πελάτισσες φεύγουν τελικά, ο εξουθενωμένος εστιάτορας είναι αναγκασμένος να καθαρίσει το χώρο.Όπως πιθανώς γνωρίζετε, η πραγματική αυτή περίπτωση καταδεικνύει ότι σε πολλές οικογένειες η εκπαίδευση των παιδιών πάσχει. Οι αιτίες ποικίλλουν. Μερικοί γονείς επιτρέπουν στα παιδιά τους με ανεκτικότητα να κάνουν ότι θέλουν, πιστεύοντας πως τα παιδιά πρέπει να ανατρέφονται με πνεύμα ελευθερίας.
Ή, λόγω του ότι η ζωή τους είναι εξαιρετικά πολυάσχολη, οι γονείς ίσως δεν αφιερώνουν τον απαραίτητο χρόνο για να δώσουν στα παιδιά τους ιδιαίτερη προσοχή και αναγκαία εκπαίδευση. Κάποιοι γονείς πιστεύουν ότι το πιο σημαντικό είναι η σχολική εκπαίδευση του παιδιού τους, γι’ αυτό και του παρέχουν απεριόριστη ελευθερία αρκεί να παίρνει καλούς βαθμούς και να μπει σε κάποιο ονομαστό πανεπιστήμιο. 
Όπως υποστηρίζει η Μαρία Μοντεσσόρι «Πρώτα διαμορφώνεις έναν καλό χαρακτήρα και έπειτα προσθέτεις τη γνώση». Έτσι όμως οι περισσότεροι γονείς ξεχνούν καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά τους, να τους μάθουν να σέβονται τον εαυτό τους αλλά και τους γύρω τους.
Τι είναι όμως ο σεβασμός;
Σεβασμός μπορεί να είναι ακόμα και απλές καθημερινές λέξεις. Η λέξη σέβομαι στα λατινικά είναι respectare, που σημαίνει «κοιτάζω γύρω μου». Σημαίνει λοιπόν ότι σέβομαι κάποιον όταν κοιτάζω γύρω μου και δεν τον ενοχλώ σε αντίθεση με εκείνον που δε σέβεται. Συμπεριφέρομαι δηλαδή, έχοντας στο νου μου ότι δεν είμαι μόνος.
– Σεβασμός δεν σημαίνει υπακοή και πειθαρχία. Όμως όταν ένα παιδί σέβεται η υπακοή ακολουθεί, γιατί γνωρίζει ότι αυτό που του λέτε είναι για το δικό του καλό.
– Ο σεβασμός είναι στάση ζωής και όχι απλά καλή συμπεριφορά.
– Ο σεβασμός δεν είναι ο πληθυντικός στον λόγο, αλλά στην σκέψη, στην πράξη (συμπεριφορά), στο συναίσθημα, στον τρόπο που κοιτάμε και ακούμε κάποιον, στην αξιολόγηση ενός ανθρώπου.
– Σεβασμός είναι οι λέξεις ευχαριστώ, παρακαλώ, συγνώμη, ειλικρίνεια, αλήθεια.
– Ο σεβασμός συνεπάγεται επιτυχία. Το παιδί που σέβεται φαίνεται στο τρόπο που λειτουργεί με τα παιχνίδια και με ότι του ανήκει, έχει υπευθυνότητα για τα πράγματα της ηλικίας του και έχει καλές σχέσεις και με τους φίλους και τους συμμαθητές του.
Τρόποι για να διδάξεις τον σεβασμό στο μικρό σου…
Για να διδάξουμε σε ένα παιδί τον σεβασμό οφείλουμε αρχικά να του διδάξουμε την τέχνη να ακούει τους γύρω του. Αν τους ακούει, αν αφιερώνει χρόνο σε αυτούς τότε θα μάθει να σέβεται και τα συναισθήματα τους.Όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση, έτσι και σε αυτήν οι γονείς είναι αυτοί που πρέπει να αποτελέσουν παράδειγμα μίμησης για τους μικρούς τους. Αν το παιδί μας ζει σε ένα περιβάλλον, όπου οι γύρω του σέβονται αυτά που νιώθει, τότε αναπόφευκτα θα μπει σε αυτήν την διαδικασία και το ίδιο.
Αν ο φίλος τους είναι στενοχωρημένος με κάτι που έγινε μεταξύ τους είναι πολύ ωραίο να τον προτρέψουμε να τον ακούσει και να σκεφτεί λίγο πως θα ένιωθε στην θέση του. Με αυτόν τον τρόπο θα αποκτήσει εναλλακτική στην σκέψη, και θα μάθει να σέβεται αυτήν την εναλλακτική. Οι γονείς καλούνται να εξηγήσουν έννοιες που ακόμα και για αυτούς είναι μπερδεμένες.
Γαλουχούν την νέα γενιά παιδιών και οφείλουν να τους μεταδώσουν αυτές τις έννοιες στο έπακρο, ώστε να τις χρησιμοποιούν σωστά όταν μεγαλώσουν. Σημαντικό ωστόσο είναι να αφήσουν τις δικές τους προσωπικές εμπειρίες στην άκρη ώστε να μην σταθούν εμπόδιο σε αυτό το σημαντικό έργο. Και αν οι ερωτήσεις για τα αντικείμενα είναι εύκολο να απαντηθούν, τα συναισθήματα και οι αξίες έχουν μια δική τους γλώσσα για τα παιδιά, που πρέπει να την μάθουν οι γονείς. Χτίζοντας μια οικογένεια με αξίες, τότε το παιδί μας θα έχει αξίες.
Προσοχή όμως γονείς γιατί ο σεβασμός δεν είναι το ίδιο με την υπακοή, όπου τα παιδιά λαμβάνουν τις αποφάσεις και τις επιλογές, λόγω των συνεπειών που ενδέχεται να αντιμετωπίσουν, ως αποτέλεσμα, ή επειδή έχουν μάθει ότι απλά πρέπει να ακολουθήσουν τους κανόνες. Επίσης σεβασμός δεν είναι μία κάθετη κατευθυντήρια γραμμή για την ανατροφή των παιδιών.
Πρόκειται για μια σειρά από αντιδράσεις και συμπεριφορές που πρέπει να αρχίσουμε να μεταδίδουμε στα παιδιά μας από τις πρώτες μέρες τους μαζί μας. Ο καλύτερος τρόπος για να διδάξουμε τα παιδιά πώς να σέβονται τους άλλους είναι να σεβόμαστε το παιδί μας και τους άλλους στη ζωή μας.
Αυτό ξεκινά όταν το παιδί μας είναι ακόμα βρέφος :
• Ο σεβασμός της ανάγκης για τροφή, ακόμα και στις 3 το πρωί, όταν νιώθουμε εξαντλημένοι από την κούραση.
Ο σεβασμός της ανάγκης για επικοινωνία, ακόμη και αν είναι μονόπλευρη και θέλει απλά να σας ακούει να τραγουδάτε ,αλλά και το να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες τους με σεβασμό, θέτουμε τα βασικά θεμέλια για να μάθουν την έννοια της προσφοράς προς τους άλλους. Καθώς το νήπιό μας μεγαλώνει και αναπτύσσεται μπορούμε να συνεχίσουμε να του δείχνουμε το σεβασμό μέσα από τις δικές μας πράξεις.


Σεβασμός και Εφηβεία

Ενώ αυτά μπορεί να φαίνονται πράξεις που ήδη εφαρμόζουμε επιφανειακά, είναι πιθανό εμείς οι γονείς να μπορούμε να βελτιωθούμε τόσο σε αυτά όσο και στη ζωή μας. Καθώς τα παιδιά μας μεγαλώνουν, μπορεί να φαίνεται πιο δύσκολο να τους δείχνουμε σεβασμό όταν δε φέρονται σωστά. Εδώ βρίσκεται και η σημαντικότερη διαφορά.
Διαχωρίστε τις αντιδράσεις σας για το λάθος ή την ανάρμοστη συμπεριφορά τους και τον τρόπο με τον οποίο τα αντιμετωπίζετε ως άτομα. Ο σεβασμός είναι ένας ενεργός τρόπος αντιμετώπισης των άλλων, ενώ η πειθαρχία για κακή συμπεριφορά είναι μια αντίδραση με ελάχιστες επιλογές. Μπορείτε να χτίσετε μια αμοιβαία σχέση σεβασμού με το παιδί σας με διάφορους τρόπους.
Πιστέψτε στο παιδί σας και υποστηρίξτε τα όνειρά του. Αν θέλει να γίνει αστροναύτης, να τον βοηθήσετε να ψάξει και να μάθει. Διδάξτε στο παιδί σας στόχους δουλεύοντας κάποιους για τον εαυτό σας. Μοιραστείτε με το παιδί σας πώς σκοπεύετε να ολοκληρώσετε ένα έργο ή να επιτύχετε ένα στόχο σας. Ακόμη καλύτερα, βρείτε κοινούς στόχους για να μπορείτε να συνεργαστείτε
•Συζητήστε με το παιδί σας ανοιχτά όταν βλέπετε περιπτώσεις κακής συμπεριφοράς. Μερικές φορές ο ευκολότερος τρόπος για να μάθουν κάτι τα παιδιά είναι να δουν κάποιον να κάνει το αντίθετο. Η κριτική σκέψη θα το βοηθήσει να αναπτύξει σωστά τις συμπεριφορές του.
Για να διδάξουμε τον αμοιβαίο σεβασμό πρέπει να είμαστε σταθεροί χωρίς αυταρχικότητα και να τους δώσουμε το δικαίωμα επιλογής. Ας δούμε ένα παράδειγμα : o Νίκος και ο φίλος του παίζουν μπάλα στο σαλόνι. Η μητέρα σταματάει το παιχνίδι και λέει : “Λυπάμαι παιδιά αλλά η μπάλα μπορεί να σπάσει τίποτα . Μπορείτε να παίξετε με κάτι άλλο ή να βγείτε έξω στην αυλή να συνεχίσετε το παιχνίδι. Τι προτιμάτε;”
•Σεβαστείτε το μεγαλύτερο παιδί σας με κανόνες που κατανοεί. Για παράδειγμα, εάν έχετε θέσει κανόνα να μη χρησιμοποιεί το υπολογιστή μεταξύ 5:00 – 7:00μμ τις εργάσιμες ημέρες, βεβαιωθείτε ότι έχετε επίσης εξηγήσει ότι αυτό συμβαίνει επειδή αυτός είναι χρόνος για την οικογένεια και τα μαθήματά του, δύο σημαντικές αξίες στο σπίτι σας.
•Δώστε στο παιδί σας την ελευθερία να κάνει επιλογές και να δημιουργήσει τα δικά του μικρά βήματα προς την ανεξαρτησία. Με τον τρόπο αυτό του δείχνετε ότι πιστεύετε ότι μπορεί να κάνει αξιοπρεπείς και σωστές επιλογές. Μπορεί να μην είναι εύκολο να αφήσετε τον έλεγχο κάποιες φορές, όπως το να επιλέξει τη δική του ντουλάπα, το δικό του στυλ μαλλιών, ή τη διακόσμηση του δωματίου του, αλλά είναι καλύτερο να επιλέξει κάποιες μικρές αλλαγές που θα αποδεχθείτε με χαμόγελο από το να μαλώνετε συνέχεια μαζί του διαφωνώντας και προσπαθώντας να επιβάλετε τη γνώμη και το γούστο σας.
Χρήσιμες συμβουλές 
1. Κάντε τον σεβασμό τρόπο της δικής σας ζωής . Συνήθως τα παιδιά παίρνουν ως παράδειγμα τους γονείς τους και μαθαίνουν να ζουν όπως εκείνοι. ΕΣΕΙΣ οι γονείς είστε το παράδειγμα του παιδιού σου! «Κάνε ό,τι κάνω» με άλλα λόγια. Σέβεστε; Θα σέβεται. Δεν υπάρχει ο σεβασμός στην ζωή σας από τα πιό μικρά πράγματα της καθημερινότητας έως τα πιο σημαντικά με συνέπεια; Δεν θα αναγνωρίζει τον σεβασμό, παρά μόνο συνδυασμένος με τον φόβο. Φοβάμαι άρα και σέβομαι…δηλαδή….φοβάμαι άρα υπακούω και πειθαρχώ.
2. Αντιμετωπίστε το παιδί σας και δείξτε του σεβασμό. Ο σεβασμός δεν κάνει ηλικιακές διακρίσεις…. γιαγιά- παππούς…. μπαμπάς- μαμά…. κτλ. Ξεκινήστε με μια απλή λέξη «σε παρακαλώ» σε ό,τι του ζητάτε.
3. Επαινέστε την συμπεριφορά του παιδιού σας αλλά και επισημάνετε την συμπεριφορά άλλων που ενέχει σεβασμό.
4. Αποδοκιμάστε την έλλειψη σεβασμού του παιδιού σας αλλά και άλλων.
5. Μάθετε στο παιδί να ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους, τα ζώα και το περιβάλλον.
6. Ακούμε το παιδί μας με προσοχή. Το κοιτάμε στα μάτια όταν μας μιλάει. διατηρώντας επαφή με τα μάτια και ανταποκρινόμαστε κατά περίπτωση.
7. Βεβαιωνόμαστε ότι λέμε καθαρά αυτό που εννοούμε και εννοούμε αυτό που λέμε, αποδεικνύοντας την αξιοπιστία μας.
8. Ακούμε τις ανησυχίες και τα λόγια του παιδιού μας προτού πάρουμε μια απόφαση ή φθάσουμε σε ένα συμπέρασμα. Αποφεύγουμε τα βιαστικά συμπεράσματα.
9. Κρατάμε τις υποσχέσεις που τους δίνουμε. Εάν υποσχεθούμε κάποια αμοιβή να τους τη δίνουμε. Εάν υποσχόμαστε συνέπεια να την επιβάλλουμε.
10. Χτυπάμε την πόρτα πριν μπούμε στο δωμάτιο του παιδιού , ειδικά όταν είναι κλειστή (ιδιαίτερα όταν είναι στην τουαλέτα).
11. Ας αναλογιστούμε η γλώσσα που χρησιμοποιούμε, οι λέξεις και ο τόνος της φωνής είναι αυτά που θα αποδεχόμασταν αν και σε εμάς μιλούσε έτσι το παιδί μας;
12. Εκτιμάμε την ανάγκη του παιδιού μας για διασκέδαση και το χρόνο που περνάει με τους φίλους του.
13. Ζητάμε την άδεια του για να χρησιμοποιήσουμε ή να δανειστούμε κάτι δικό του.
Όταν διδάσκετε στο παιδί σας να σέβεται, δείχνοντάς του σεβασμό, κάνετε ένα από τα πιο πολύτιμα πράγματα που ένας γονέας μπορεί να κάνει. Βοηθάτε το παιδί σας να αναπτύξει αυτοσεβασμό, να αντιμετωπίζει τους άλλους σωστά αλλά και να είναι αρκετά δυνατό ώστε να αντιμετωπίσει τη ζωή ακόμη και όταν οι άλλοι δεν κάνουν το ίδιο σε αντάλλαγμα.

Γράφει η Βαρδέλλη Βαλασίανηπιαγωγός

Μήπως ξέχασες να με αφήσεις να παίξω Μαμά / Μπαμπά;


‘’Όλη μέρα στο σχολείο μου λένε τι να κάνω, μετά με παίρνεις, με τρέχεις από δω, από κει, μπαλέτο ή/και λογοθεραπεία. Μετά διάβασμα ελληνικά. Μετά μπάνιο (και μαλλιά!). Μετά φαγητό. Μετά δόντια. Μετά πιτζάμα.  Μήπως ξέχασες να με αφήνεις να παίξω;  ‘’
Χοπ, χοπ, χοπ!
Από μικρή ηλικία, τα παιδιά πάνε σχολείο ένα μεγάλο μέρος της ημέραςF και εκεί έχουν ένα δομημένο πρόγραμμα με δραστηριότητες.
Χοπ, χοπ, χοπ!
Όταν γυρνάνε σπίτι το απόγευμα και τα ΣΚ, τους έχουμε πρόγραμμα επίσης.

Χοπ, χοπ, χοπ.
Πρέπει να μάθουν πράγματα, να έχουν ερεθίσματα (τι; 4 ετών και δεν έχει ξεκινήσει πιάνο; ;-)).
Χοπ, χοπ, χοπ.
Η μέρα τους είναι μία σειρά από ΄πρέπει’, ‘πάμε’ και ‘γρήγορα’.
Πολλή πίεση….
Και παιχνίδι; Πουθενά. Ή τουλάχιστον, όχι αρκετά.
Μήπως κάτι δεν πάει καλά; Μήπως δεν παίζουν πια; 

  Ε όχι! Αυτό είναι παράλογο!
Ένα παιδί μαθαίνει τόσα πολλά παίζοντας ελεύθερα.
Είναι ζωτικής σημασίας τα παιδιά να έχουν χρόνο χωρίς ‘πρέπει’, χωρίς δομή. Έχει αποδειχτεί επιστημονικά…
Γιατί ο ελεύθερος χρόνος και το ελεύθερο παιχνίδι είναι σημαντικά για την ανάπτυξη τους.
‘’Μιλούν συχνά για το παιχνίδι σαν να είναι μία ανάπαυλα από τη σοβαρή μάθηση, αλλά για τα παιδιά το παιχνίδι είναι σοβαρή μάθηση’’ Mr Rogers
Τι μαθαίνει λοιπόν;
1.  Το ελεύθερο παιχνίδι ανοίγει το παράθυρο της φαντασίας.


Η φαντασία είναι πιο σπουδαία από τη γνώση…
Albert Eistein
Όταν δεν έχουν κάτι να κάνουν και τους αφήνουμε ελεύθερο χρόνο, τα παιδιά θα μπουν στο κόσμο της φαντασίας, ένα πάπλωμα θα γίνει μία σκηνή, ένα μαξιλάρι θα γίνει κρεβάτι.
Για μένα, το να βλέπω τα παιδιά μου να δημιουργήσουν το δικό τους κόσμο χωρίς όρια, με μία μαξιλαροθήκη, δύο κάλτσες και τρία σουβέρ είναι απόλαυση.
2.  Το κενό στο πρόγραμμα και η βαρεμάρα μαθαίνει στο παιδί να περνάει καλά μόνο του
Είμαστε όλοι συνδεδεμένοι με κινητά, οθόνες κτλ και έχουμε ξεχάσει τα οφέλη της προσωρινής μοναξιάς. Πολλοί από εμάς έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει να είμαι μόνος μου και να είμαι καλά με τον εαυτό μας. Καταπίνουμε τη μοναξιά κάνοντας scrolling down…
Εάν αφήνουμε το παιδί για λίγο μόνο του χωρίς δομημένη δραστηριότητα, μαθαίνει να βρίσκει ασχολίες και να απολαμβάνει αυτό το χρόνο που καταφέρνει μόνο του να περνάει καλά. Μαθαίνει ότι δεν είναι πρόβλημα να είσαι μόνος σου, ότι είναι κάτι φυσιολογικό.

3. Το ελεύθερο παιχνίδι κάνει το παιδί πιο αυτόνομο
Είναι πολύ απλό: όταν έχει κενό, το παιδί μπορεί να αποφασίσει αυτό τι θα κάνει. Όταν το παιδί έχει ένα συνεχόμενο δομημένο πρόγραμμα ή το απασχολούμε όλη την ώρα, δεν αποφασίζει τι του αρέσει να κάνει. Όταν έχει κενό, έχει την ευκαιρία να είναι ο αρχηγός και να εξερευνήσει τι του αρέσει να κάνει. Θα κερδίσει αυτοεκτίμηση και αυτονομία.
4. Το ελεύθερο παιχνίδι κάνει τα παιδιά λιγότερο αγχώδη
Στο βιβλίο ‘’Γιατί οι Δανοί μεγαλώνουν τα πιο ευτυχισμένα παιδιά στον κόσμο’’ μας  λένε ότι το ελεύθερο παιχνίδι διδάσκει τα παιδιά να είναι ανθεκτικά ψυχικά και ότι η ανθεκτικότητα είναι σπουδαία για την αποφυγή του άγχους και της κατάθλιψης…

Μας θυμίζουν ότι η ευτυχία δεν προέρχεται μόνο από μία καλή εκπαίδευση (ούτε καλούς βαθμούς!) αλλά από ένα σύνολο δεξιοτήτων ζωής όπως η δημοκρατική στάση, η ανθεκτικότητα, η αυτοεκτίμηση, η κοινωνικοποίηση κτλ. Προσωπικά, είμαι σίγουρη για αυτό.
Με άλλα λόγια, το παιχνίδι διδάσκει βασικές δεξιότητες ζωής, δεν είναι απαραίτητα ορατές αμέσως, αλλά δημιουργεί μία εσωτερική πυξίδα στο παιδί.
Ξέροντας όλα αυτά, προτίμησα (αφού μπορούμε προς το παρόν!) να έχουμε ελεύθερα τα απογεύματα και τα Σαββατοκύριακα τουλάχιστον (αφού πάνε ήδη 8 ώρες σχολείο/ημέρα). Έτσι, δεν έχουμε ξεκινήσει δραστηριότητες (Όταν θελήσουν και ζητήσουν να κάνουν κάτι, εννοείται ότι θα τις ακούσω).
Και τι κάνουμε ;
Τα απογεύματα έχουμε παιχνίδι. Τελεία.
Είναι μία παρένθεση στο χάος και στην πίεση.

Play is the work of the child
Maria Montessori
Μία φούσκα δική τους. Μία φούσκα που την γεμίζουν όπως θέλουν. Και μακάρι να βαριούνται! (πράγμα που δεν συμβαίνει ποτέ βέβαια αφού έχουν μάθει έτσι).
Παίζουν μόνες τους, τσακώνονται εννοείται. Και αυτό στο παιχνίδι είναι!
Σε αρκετά παιχνίδια φαντασίας και μη, παίζω και γω : με ξεκουράζει ψυχικά και κάποιες φορές και σωματικά (κάνω πολύ καλά το μωρό στο πάτωμα ξαπλωμένο που κλαίει!).
Σημασία έχει ότι προς το παρόν ΔΕΝ τρέχουμε.
Πώς είναι το πρόγραμμά σας; Έχει χρόνο να παίξει το παιδί σου; Θα χαρώ να μου πεις την άποψή σου στα σχόλια!