Της Μαρίνας Αβραάμ
Όταν σε ξεπεράσω τελείως, τότε θα είμαι έτοιμη να σε αντιμετωπίσω.
Όταν σε σκέφτομαι δεν έρχεσαι στο μυαλό μου και να μου βγαίνει ένα αυθόρμητο χαμόγελο. Το προσπάθησα πολύ να καταφέρω να χαμογελώ αληθινά και πάλι και αισθάνομαι πολύ περήφανη που μπορώ να πω πως τα καταφέρνω. Αισθάνομαι ωραία στο μέσα μου γιατί μου το χρωστούσα να με κοιτάξω.
Ο χρόνος που έμεινα μόνη, όταν ένιωσα εντελώς ξεκρέμαστη, με βοήθησε να βρω τον εαυτό μου. Νόμιζα πως δεν θα τα κατάφερνα αλλά είναι αλήθεια ότι ο χρόνος μπορεί να θεραπεύσει. Πάντα ήμουν ανυπόμονη και είμαι ακόμη, αλλά μέρα με τη μέρα, τα κατάφερα να βάλω τον εαυτό μου λίγο πιο πάνω από σένα.
Όταν σε φέρνω στο μυαλό μου, δεν βρίσκω τη δύναμη να σε θυμηθώ με νοσταλγία και να χαμογελάσω… Αισθάνομαι ακόμη πόνο…
Δεν το ήθελα αυτό μαζί σου. Αισθάνομαι άσχημα που νιώθω κάτι τέτοιο. Δεν φταις κι εσύ που δεν μπορούσες να δώσεις περισσότερα. Δεν φταίω κι εγώ που με έκανες να αισθανθώ τόσα πολλά για σένα.
Κάποιες φορές επέμενα και περίμενα γιατί ξέρω τον εαυτό μου. Δίνομαι τόσο απόλυτα και όταν το πάρω απόφαση, είναι σαν να μην σε γνώρισα ποτέ. Δεν το ήθελα ποτέ αυτό μαζί σου για αυτό ακόμη δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να το νιώσει.
Σε κρατάω μέσα μου ζωντανό. Προσπαθώ να θυμάμαι το πρόσωπο σου αν και είναι σαν σκιά πια, τη φωνή σου, το βλέμμα σου και τον τρόπο που έσκυβες το κεφάλι όταν θα έλεγες κάτι σοβαρό. Ατάκες που τις θυμάμαι ακόμη. Σε θαύμαζα βλέπεις. Είδα πολλά σε σένα που με έκαναν περήφανη να στέκομαι δίπλα σου. Να βγαίνω μαζί σου και να θέλω να είμαι αντάξια σου. Μακάρι να καταλάβεις κάποια στιγμή, πως σε έβλεπα.
Να καταλάβεις, όχι για να μετανιώσεις που δεν το προσπάθησες μαζί μου, όμως να αντιληφθείς πόσο σημαντικός είσαι και πόσο σε αγάπησα. Πόσο ψηλά είσαι, πόσο διαφορετικός άνθρωπος είσαι. Πέρασες κι εσύ πολλά που σε ανάγκασαν να φοβάσαι…
Ξέρεις πως όλα τα υλικά αγαθά του κόσμου δεν με εντυπωσιάζουν, με εντυπωσιάζουν όμως οι άνθρωποι. Και δεν είναι πολλοί αυτοί που τους δίνω ξεχωριστή θέση.
Καμιά φορά σκέφτομαι εάν συναντηθούμε τυχαία, αν θα ανταλλάξουμε μια κουβέντα. Δεν ξέρω, νομίζω δεν θα μας κάνει καλό. Όχι ακόμα. Δεν νιώθω έτοιμη να σε αντιμετωπίσω. Υπάρχει κάτι μικρό στο μέσα μου που δεν έχει πεθάνει εντελώς.
Και ξέρεις, είναι επικίνδυνο. Αυτό που σιγοβράζει μπορεί να γίνει και πάλι φλόγα και να ξυπνήσουν όσα αληθινά ένιωσα για σένα. Παρόλο που θα ήθελα όμως να δω πόσο έντονη είναι η έλξη ανάμεσα μας. Θα το νιώσουμε και οι δυο.
Δεν αποκλείω τίποτα και δεν ελπίζω για τίποτα. Αφήνω τα πράγματα να έρθουν όπως θέλουν. Αφήνω τη ζωή, να μου κάνει την έκπληξη, όποια κι αν είναι αυτή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου