Είστε από εκείνους που
σας αρέσει η διαδρομή ή ο προορισμός; Αν θα έπρεπε να διαλέξω, σίγουρα θα
επέλεγα το πρώτο. Μου αρέσει όλη η έννοια της λέξης, όλη η πορεία της. Μέσα
σ’ αυτή μπορώ να συνδυάσω εμπειρίες, στιγμές, αλλαγές. Είναι αυτό το
χαρακτηριστικό, το οποίο κάνει τη ζωή ενδιαφέρουσα. Η απρόσμενη ροή της. Ο
Αριστοτέλης έγραφε πως η συνήθεια είναι η δεύτερη φύση του ανθρώπου. Σίγουρα
όμως και για πολλούς είναι η παγίδα τους, αφού δεν τους αφήνει να χαλαρώσουν το
καλούπι τους και να δεχτούν τις αλλαγές που θα έρθουν.
Είναι ειρωνικό αφού
ήδη όλα τα στάδια της ζωής είναι γεμάτα αλλαγές, απλώς κάποιους τους φοβίζουν. Αν
έπρεπε να παρομοιάσω αυτή την πορεία θα έλεγα πως η ζωή μοιάζει με ένα τρένο. Σε
οδηγεί, μπορείς σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής να απολαμβάνεις τη θέα και
όπου θες κατεβαίνεις. Στάσεις υπάρχουν παντού. Σε όλα τα στάδια της πορείας
του. Μέσα σ' αυτό δεν είναι κανείς μόνος του. Στο βαγόνι του θα εμφανιστούν
πρόσωπα που δεν τα ήξερε ή δεν τα περίμενε εξαρχής. Έτσι η διαδρομή του θα
γεμίσει ιστορίες. Κάποια θα μείνουν, κάποια θα κατέβουν σε λίγες μόνο στάσεις.
Όλα όμως επηρεάσαν με τον τρόπο τους. Το θετικό με κάθε αλλαγή που έρχεται,
είναι ότι διαμορφώνουμε την οπτική μας και δεν είμαστε ίδιοι, όπως όταν
ξεκινήσαμε. Αρχίζουμε να γεμίζουμε.
Όταν ξεκινάμε,
φανταζόμαστε πως ήδη τα έχουμε όλα στις αποσκευές μας, όπως στα κουτάκια του
μυαλού μας. Νομίζουμε πως έχουμε φτιάξει τη ζωή μας, ξέρουμε την κάθε στιγμή
που μπορεί να έρθει. Το ωραίο είναι όμως πως όσα σχέδια κι αν κάνουμε εμείς, οι
αλλαγές υπάρχουν και θα μας βρουν.
Θυμηθείτε το πιο απλό.
Οι περισσότεροι από εμάς στα δεκαεφτά κληθήκαμε να αποφασίσουμε για το ποια θα
είναι η ζωή μας κι η δουλειά μας μετά από κάποια χρόνια. Μας ρωτούσαν «πώς ή
πού φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια;» κι εμείς -λόγω πυράς κι εφηβείας-
απαντούσαμε δίνοντας ένα τέλειο σενάριο, με κάθε λεπτομέρεια γι' αυτό που
επρόκειτο να γινόμασταν. Κι ύστερα ήρθε η ζωή κι η πραγματικότητα. Όχι
για να μας χαλάσει τα σχέδια, αλλά για να μας δείξει πως υπάρχουν πολλοί
παράγοντες που ορίζουν μια πορεία.
Ίσως για κάποιους από
εμάς αυτά που είχαν φανταστεί όταν απάντησαν σε εκείνη την ερώτηση να έγιναν
πραγματικότητα χωρίς να χρειάστηκε να άλλαξουν κανένα από τα σχέδιά τους.
Άλλοι πάλι, βρεθήκατε σε άλλες συνθήκες ή γνωρίσατε άλλους ανθρώπους που σας
οδήγησαν σε διαφορετικό πρόγραμμα, απ' όσα είχατε φανταστεί. Κι έτσι, πήρατε
άλλο τρένο ή κατεβήκατε σε μια άλλη στάση από την αρχική. Αλλάξατε πορεία. Κάτι
το οποίο στην αρχή της διαδρομής δε θα το περιμένατε ποτέ. Συμβαίνει όμως
και δεν υπάρχει λόγος να το φοβάστε. Έτσι κι αλλιώς κάθε αλλαγή
φέρνει και μία αρχή, η οποία μπορεί να οδηγήσει και στη βελτίωση όσων θέλατε.
Είναι πιθανό αυτές οι αλλαγές να μην
είναι πάντα αποτέλεσμα δικής μας επιλογής και να μας τις επιβαλλούν οι
συνθηκές. Όμως αυτό που μένει σε εμάς είναι οι άνθρωποι, οι εμπείριες, ο κόπος,
το αίσθημα της προσπάθειας και τελικά αυτό το χαμόγελο που έρχεται όταν
σκεφτόμαστε πώς ξεκινήσαμε και πού βρισκόμαστε τώρα. Ακόμα κι αν δεν
πραγματοποιήθηκε το σχέδιο που είχαμε στα δεκαεφτά, οι βαλίτσες μας γέμισαν με
πολλά περισσότερα, γιατί αυτή είναι η ζωή. Μια διαρκής αλλαγή και βαγόνια
γεμάτα ιστορίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου