Γιατί είναι δύσκολο για τους γονείς να βάλουν όρια;

Ημερομηνία δημοσίευσης άρθρου: Μαΐου 21, 2013 Συγγραφέας: Στέλλα Σπανού Κατηγορία: Ψυχολογία

Οι περισσότεροι γονείς παραδέχονται ότι είναι πολύ σημαντικό να θέτουν όρια, εντούτοις δυσκολεύονται να το κάνουν πράξη και μάλιστα με τρόπο σταθερό και αποτελεσματικό.

Πολλοί γονείς δυσκολεύονται να βάλουν όρια και κανόνες στα παιδιά τους γιατί νιώθουν ότι θα γίνουν “κακοί”, ότι το παιδί τους θα πάψει να τους αγαπά και ότι θα το στεναχωρήσουν. Προτιμούν να δίνουν χαρά στα παιδιά τους, ικανοποιώντας όλες τους επιθυμίες.

Επίσης, οι συνθήκες ζωής και εργασίας των περισσότερων γονέων τους κρατούν μακριά από το σπίτι για πολλές ώρες. Έτσι, επειδή νιώθουν ενοχές για την απουσία αυτή, προσπαθούν να “επανορθώσουν”, μη χαλώντας χατίρι τις λίγες ώρες που έχουν με τα παιδιά τους.

Άλλες φορές, συναντάμε γονείς που δυσκολεύονται πολύ να “αντέξουν” την αντίδραση των παιδιών τους (η οποία φυσικά θα προκύπτει κάποιες φορές), και υποχωρούν, προσπαθώντας να μειώσουν τις εντάσεις και τη δυσφορία που ενδεχομένως να προκαλέσουν στα παιδιά τους.

Άλλοτε, η μη τήρηση των ορίων έχει να κάνει περισσότερο με προσωπικές διαφωνίες μεταξύ των γονιών, οπότε και το θέμα του πλαισίου που είναι να τηρηθεί, γίνεται ένα “εύκολο” πεδίο αντιπαράθεσης και διαφωνιών.

Είναι σαφές ότι οι λόγοι που ισχύουν για τον καθένα είναι διαφορετικοί και σχετίζονται με διάφορες παραμέτρους, όπως η ιδιοσυγκρασία και η προσωπική “ιστορία” του καθενός. Όμως, όταν οι γονείς είναι σίγουροι για τους κανόνες που έχουν θέσει και τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, δεν υπάρχει λόγος να νιώθουν ενοχές για τις συνέπειες όταν οι κανόνες δεν τηρούνται. Το παιδί γνωρίζει και επιλέγει. Και είναι σαφές ότι οι γονείς βοηθούν με το να το αφήσουν να “υποστεί” τις συνέπειες αυτής της επιλογής, π.χ. να πάει αδιάβαστος στο σχολείο.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ωστόσο, ότι η οριοθέτηση δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να φτάνει στο σημείο να περιορίζει τις ευκαιρίες για πειραματισμό. Το σταθερό πλαίσιο είναι αυτό που προστατεύει μεν και παρέχει ασφάλεια, αλλά δεν καταπνίγει την αυθόρμητη έκφραση του παιδιού, που θα το βοηθήσει να μάθει και να μπορέσει να γίνει σταδιακά ανεξάρτητο!

Ο συνδυασμός ενθάρρυνσης – υποστήριξης του παιδιού στο μεγάλωμα του και ενός σταθερού πλαισίου βοηθά το παιδί να δοκιμάσει από μια ασφαλή θέση, να μάθει από τα λάθη του και κατανοήσει με ποιον τρόπο η συμπεριφορά του επηρεάζει το ίδιο αλλά και τους άλλους.

Στέλλα Σπανού
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια

http://www.kidsgo.com.cy/