Αυτό θα πρέπει να είναι εύκολο να διορθωθεί, σωστά; Οι γάμοι αυτοί δεν καταρρέουν (ακόμα!) επειδή ένα άτομο απατά τον/την σύζυγο του/της, ή επειδή ένα άτομο έχει έναν εθισμό ο οποίος καταστρέφει την οικογένεια. Αυτοί οι γάμοι καταρρέουν επειδή ένα άτομο αισθάνεται ότι το θεωρούν δεδομένο. Οι γυναίκες με τις οποίες μίλησα έχουν αρχίσει να χάνουν την πίστη τους στους γάμους τους και έχουν αρχίσει να σκέφτονται τον χωρισμό. Η κοινή αίσθηση είναι ότι θα προτιμούσαν να είναι μόνες και να μην έχουν προσδοκίες ότι θα εκτιμηθούν από κάποιον άλλο, παρά να έχουν αυτές τις προσδοκίες, και αυτές οι προσδοκίες να μην έχουν απόκριση.
Δείτε σχετικά: Ο σύζυγος δεν βοηθάει ούτε με τις δουλειές ούτε γενικά. Να φύγω;
Μια φίλη μου είπε κάποτε, «Αν δεν εκτιμά την παρουσία μου, τότε θα τον κάνω να εκτιμήσει την απουσία μου.» Δραματική; Ίσως. Αλλά είναι αλήθεια. Ήταν τόσο απογοητευμένη που δεν την εκτιμούσαν. Μου είπε ότι ήταν κουρασμένη να ζει σαν παράσιτο. Αυτό μου θύμισε το μάθημα της βιολογίας στο γυμνάσιο. Κατάλαβα! Παρασιτική είναι μια σχέση όταν ο ένας οργανισμός ζει εις βάρος του άλλου.
Η φίλη μου αισθανόταν ότι ο σύζυγός της έπαιρνε από εκείνη, και ότι η ίδια δεν είχε πάρει τίποτα από το γάμο. Εργαζόταν σε μια δουλειά πλήρους απασχόλησης και παρείχε ίσο μερίδιο του εισοδήματός τους. Παρά τον φόρτο εργασίας, είχε το μεγαλύτερο μέρος των ευθυνών για τα τρία τους παιδιά. Είχαν καθαρίστρια, οπότε δεν διαφωνούσαν για τις δουλειές του σπιτιού , αλλά εκείνη πλήρωνε όλους τους λογαριασμούς και είχε τη διαχείριση του σπιτιού. Όταν μιλήσαμε, είχε φτάσει στα όρια της. Δεν μπορούσε άλλο. «Δεν με πειράζει να τα κάνω όλα αυτά, θα ήθελα απλώς να αισθάνομαι ότι με εκτιμούν.» Προς τιμήν της, προσπάθησε να εκφράσει αυτή της την ανάγκη στο σύζυγό της. Προς τιμήν του, εκείνος προσπάθησε να την καταλάβει, αλλά οι παλιές συνήθειες είναι δύσκολο να σταματήσουν. Της είπε ότι την εκτιμούσε. Τον άκουσε, αλλά απλά δεν το αισθανόταν. Έκανε αίτηση διαζυγίου ένα χρόνο μετά.
Ο σύζυγός της δεν ήθελε το διαζύγιο, αλλά ποτέ δεν κατανόησε πλήρως το πως αισθανόταν εκείνη. Είναι μια μόνη μητέρα και ζει τώρα με ένα δύσκολο πρόγραμμα. Πρόσφατα μου είπε, «ποτέ δεν είχα συνειδητοποιήσει το βάρος που κουβαλούσα κάθε μέρα. Νόμιζα ότι ήμουν ευτυχισμένη τότε, αλλά είμαι πολύ χαρούμενη τώρα. Δεν περιμένω, ελπίζοντας να νιώσω ότι με εκτιμούν και να απογοητεύομαι όταν δεν το κάνουν. Δεν υπάρχει πλέον τέτοια προσδοκία!».
Ο σύζυγος της, μου εκμυστηρεύτηκε ότι πιστεύει πως έκανε λάθη, «Ίσως δεν της έδινα τα εύσημα για όσα έκανε για ‘μας!» μου είπε. Η μετάνοια είναι κάτι τόσο θλιβερό, ειδικά όταν μετανιώνεις για κάτι που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Η εκτίμηση είναι κάτι εύκολο. Ένα απλό ‘σ’ευχαριστώ’. Μια καλή κουβέντα. Ένα μασάζ στα πόδια μετά από μια δύσκολη μέρα. Να σου φέρουν μια κούπα καφέ το πρωί που ετοιμάζεσαι για μια δύσκολη μέρα. Ένα σημείωμα που εκφράζει την αγάπη σου, δίπλα στην οδοντόβουρτσα».
Ίσως το να το πεις με αυτό τον τρόπο είναι θέμα φύλου. Στις πέντε γυναίκες που ακούω να εκφράζουν την ανάγκη να νιώσουν ότι χαίρουν εκτίμησης, ακούω και έναν άνδρα να εκφράζει παρόμοια ανάγκη. Δεν πιστεύω ούτε για μια στιγμή ότι οι άνδρες δεν θέλουν να αισθάνονται εκτίμηση. Πιστεύω ότι αυτό σημαίνει απλά ότι δεν θα το πουν με τον ίδιο τρόπο. Στην πραγματικότητα, οι άνδρες είναι στην άλλη πλευρά του νομίσματος. Εκνευρίζονται όταν οι γυναίκες γκρινιάζουν. Η γκρίνια, τους κάνει να αισθάνονται αδικημένοι, αλλά αυτό είναι θέμα για άλλο άρθρο!
Εκτίμηση. Ένα τόσο απλό πράγμα. Μπορούμε να ξεκινήσουμε με το να πούμε «ευχαριστώ» και «παρακαλώ»! Και να θυμόμαστε ότι η εκτίμηση μπορεί να φτιάξει τη μέρα σου, ακόμη και να σου αλλάξει μια ζωή. Το μόνο που χρειάζεται είναι να την πεις με λέξεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου