Αγάπησα τα πάντα σου, μα δεν άντεξες. Ήταν πολύ για σένα.

Της Ιωάννας Ζωσιμά.

Γύρω κάνει τόση ησυχία, μα το μέσα μου δε λέει να σωπάσει.
Φωνάζει και δεν το ακούει κανείς. Πνίγεται στα πάθη και στα λάθη και δεν βρίσκει τρόπο να ανασάνει. Θέλει να σταθεί στα πόδια του και δεν το αφήνουν. Ξέρεις γιατί; Επειδή έκανε αυτό που δεν μπορούν πολλοί. Επέλεξε αυτό που κανείς δεν βλέπει πια σαν επιλογή.
Να ξέρει να αγαπά.

Μερικές φορές, μπορεί εμείς να επιλέγουμε αλλά η ζωή αποφασίζει τι, πως, πότε και πόσο θα μας δώσει. Τελικά εμείς ορίζουμε και φτιάχνουμε τη ζωή ή αυτή μας οδηγεί και μας χειρίζεται; Και κάπως έτσι βασανίζομαι. Απορώ τί έκανα, τί έδωσα, τί άφησα και παίρνω τώρα αυτά τα αποτελέσματα.

Σε αγαπάω. Είναι το μόνο ρήμα που μου έχει μείνει στον ενεστώτα. Γιατί τα υπόλοιπα τα έκανες όλα αόριστο. Σε εμπιστεύτηκα, σε πίστεψα, σε νοιάστηκα, σε επέλεξα και τελικά πληγώθηκα. Δεν ξέρω τι περίμενα από σένα. Δεν μπήκα πότε στη διαδικασία να ζητήσω τίποτα. Απλά πάντα γνώριζα τι δεν ήθελα, τι δεν θα άντεχα, τι θα με ενοχλούσε. Και σήμερα, κάθομαι εδώ και σκέφτομαι πως δεν έκανες τίποτα παρά προβλέψιμες, απαράδεκτες πράξεις για να με αναγκάσεις να σε αφήσω.

Θυμώνω μαζί μου. Θυμώνω που σε άφηνα να με χειρίζεσαι. Θυμώνω που ήμουν τόσο ηλίθια δίνοντας τόσα σε κάποιον που δεν μπορεί καν να τα πάρει! Ή μάλλον δεν άξιζε. Ήσουν λίγος. Τόσο λίγος που αν έπαιρνες το μισό από αυτό που σου έδινα θα πνιγόσουν. Γιατί η καρδιά σου δε χωράει, δε γεμίζει, δεν αντέχει. Και κάπως έτσι έφτασα να σε λυπάμαι. Δεν είναι πως δεν μπορείς. Απλά δεν το θέλεις. Επιλέγεις να μην νιώθεις, να μην αγαπάς, να μην εμπιστεύεσαι. Επειδή πιστεύεις πως όλοι είναι σαν το μέσα σου. Άδειοι.

Μα κάνεις λάθος. Και τα λάθη πληρώνονται. Εσύ επιλέγεις. Και βαδίζεις εκεί που σου αξίζει. Στα λίγα! Οι άνθρωποι που έχουμε κοντά μας είναι η αντανάκλαση του εαυτού μας. Οπόταν; Τι νόμιζες πως θα σου έδινε η ζωή; Όμοια. Όμοια σκάρτα άτομα για να ταιριάζουν οι δυστυχίες σας.

Μένω μακριά πλέον… δεν θα άντεχα ούτε λεπτό να σου μοιάσω. Κρίμα που έχανα τον χρόνο μου. Κρίμα που πίστεψα πως ήσουν κάτι άλλο. Κρίμα που επέλεξα και σε ένιωσα άνθρωπο μου. Επειδή έτσι σημαίνει πως έστω και για λίγο σου έμοιασα. Όσα πρόσωπα και να δείχνεις, κάποια μέρα θα κουραστείς. Και τότε θα δεις πως το αληθινό σου πρόσωπο δεν το αγαπά κανείς, επειδή ούτε εσύ το αγαπάς! Και είναι κρίμα. Επειδή εγώ το αγάπησα.

Τα αγάπησα όλα. Μα δεν άντεξες. Ήταν πολύ.

αναπνοές