Γράφει στο efiveia.gr η λογοθεραπεύτρια Αικατερίνη Αλεξάκη, υπεύθυνη του Κέντρου ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
Η επίδραση της οικογένειας στην ομαλή ανάπτυξη και την καλή προσαρμογή των παιδιών, των εφήβων και των νέων φαίνεται να είναι καταλυτική. Πολλές θεωρητικές προσεγγίσεις επιχειρούν να περιγράψουν και να εξηγήσουν τις βάσεις αλλά και τις εκφάνσεις της ισχυρής επίδρασης που ασκεί η οικογένεια στα άτομα. Οι συστημικές θεωρίες δίνουν έμφαση στις δυναμικές των σχέσεων ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας, τόσο σε επίπεδο δομής όσο και στο επίπεδο της επικοινωνίας των μελών μεταξύ τους αλλά και με τους σημαντικούς άλλους εκτός οικογενείας. Η θεωρία του δεσμού τονίζει την σημασία του δεσμού του βρέφους και των μικρών παιδιών με την μητέρα για τη διαμόρφωση και διατήρηση ομαλών σχέσεων εμπιστοσύνης με άλλα άτομα σε μετέπειτα εξελικτικά στάδια της ζωής του ατόμου. Εμπειρικές έρευνες απέδειξαν ότι ο ασφαλής τύπος δεσμού με τους γονείς σχετίζεται με την εμφάνιση θετικής εικόνα του εαυτού και της αίσθηση ασφάλειας που είναι προστατευτική απέναντι στο άγχος και την κατάθλιψη, καθώς επίσης αυξάνει τις πιθανότητες ακαδημαϊκής επίτευξης των νέων.
Αν η επίδραση που ασκεί η οικογένεια στην ανάπτυξη των νέων είναι καθοριστική κάτω από ομαλές συνθήκες, πόσο μάλλον όταν τα νέα άτομα έχουν να αντιμετωπίσουν ποικίλες αντίξοες συνθήκες. Στα πλαίσια της έρευνας για την ανθεκτικότητα, έχουν καταδειχθεί οικογενειακοί παράγοντες και μηχανισμοί που ευνοούν την ανάπτυξη της νεανικής ανθεκτικότητας, όπως η συνοχή και η φροντίδα ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας, η εγκαρδιότητα που επιδεικνύουν οι γονείς απέναντι στα παιδιά, η ενθάρρυνση, η βοήθεια και η πίστη τους στο νέο άτομο. Η λειτουργικότητα της οικογένειας φαίνεται ότι επηρεάζει πολύ περισσότερους τομείς της ζωής των νέων από oτι οι αντιξοότητες που μπορεί αυτοί να βιώνουν. Κατ’ αντιστοιχία τα προβλήματα μέσα στην οικογένεια μπορεί να αποδειχθούν πολύ πιο διαβρωτικά από τη συσσώρευση προβλημάτων εκτός οικογενείας σε σχέση με την αυτοεκτίμηση, την κοινωνική στήριξη και το ευ ζην.
Οι γονείς έχουν να αντιμετωπίσουν πολλές αλλαγές αλλά κυρίως χρειάζεται να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα του τρόπου ζωής. Συνεπώς σε αυτή την διαδικασία αυτονομίας του εφήβου οφείλουν να συμμετέχουν τόσο οι έφηβοι όσο και οι γονείς, μέσω της διαφοροποίησης των ρόλων τους και της αναπροσαρμογής των διαπροσωπικών τους σχέσεων. Η πρόκληση μέσα στην οικογένεια είναι τα μέλη της να διατηρήσουν υποστηρικτική και σταθερή σχέση με ανοιχτή επικοινωνία και εμπιστοσύνη και παράλληλη ενίσχυση της αυτονομίας και της ατομικότητας του εφήβου. Η είσοδος του παιδιού στην εφηβεία έχει συμβολική σημασία για τους γονείς αφού νιώθουν να απομακρύνεται το παιδί τους, νιώθουν μια απώλεια. Σε περίπτωση που οι γονείς προσπαθήσουν να ασκήσουν έλεγχο στον έφηβο, εμμένοντας στη δική τους θέση και αγνοώντας τις ανάγκες του εφήβου υπάρχει κίνδυνος αποξένωσης και απομάκρυνσης από την οικογένεια παρεμποδίζοντας έτσι την απόκτηση αυτονομίας και υγιούς ανάπτυξης του εφήβου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου