Για τα παιδιά μας, εμείς, οι γονείς τους, είμαστε η κύρια πηγή των πρώτων τους εντυπώσεων. Μετά έρχεται το σχολείο, οι φίλοι. Κι ύστερα η πραγματικότητα που ονομάζουμε «κοινωνία». Τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από τα βιώματά τους. Αποκτούν πρότυπα μέσα από την οικογένεια, την παρέα, το σχολικό περιβάλλον, την τηλεόραση, το internet…
Τα παιδιά μαθαίνουν αυτό που βιώνουν…
Αν μια μαμά δεν έχει κάνει καισαρική δεν θα μπορέσει ποτέ να καταλάβει αυτές τις μαμάδες…
Αν ένα παιδί πάρει αγάπη
θα μάθει να αγαπά και να δίνει αγάπη.
Αν σ’ ένα παιδί μιλάμε ειλικρινά,
εξηγώντας του κάθε φορά πως έχουν τα πράγματα
θα μάθει να είναι κι αυτό ειλικρινές.
εξηγώντας του κάθε φορά πως έχουν τα πράγματα
θα μάθει να είναι κι αυτό ειλικρινές.
Αν ένα παιδί ακούει καβγάδες, επικρίσεις, φωνές, ανταγωνισμούς,
θα έχει κι αυτό ένταση και θα τη βγάλει στις δικές του επαφές.
θα έχει κι αυτό ένταση και θα τη βγάλει στις δικές του επαφές.
Αν ένα παιδί το ντροπιάζουμε, το απαξιώνουμε, το υποτιμάμε,
θα μεγαλώσει μέσα στις ενοχές, χωρίς αυτοπεποίθηση, χωρίς πίστη στον εαυτό του.
θα μεγαλώσει μέσα στις ενοχές, χωρίς αυτοπεποίθηση, χωρίς πίστη στον εαυτό του.
Αν ένα παιδί ζει σ’ ένα περιβάλλον με υπομονή, αποδοχή, δικαιοσύνη,
τότε κι αυτό μαθαίνει να είναι δίκαιο, υπομονετικό και ανεκτικό με τους άλλους.
τότε κι αυτό μαθαίνει να είναι δίκαιο, υπομονετικό και ανεκτικό με τους άλλους.
Αν έχει επιδοκιμασία και νιώθει ασφάλεια,
μαθαίνει να εκτιμάει και να έχει πίστη στον εαυτό του και τους άλλους.
μαθαίνει να εκτιμάει και να έχει πίστη στον εαυτό του και τους άλλους.
Πολλές φορές θυμώνουμε ή απογοητευόμαστε μαζί τους, για πράγματα που κάνουν που δεν κάνουν έτσι όπως θα το θέλαμε εμείς. Που βλέπουν όλη την τηλεόραση, που κολλάνε στον υπολογιστή, που δεν μας ακούν, που μιλάνε άσχημα, που…
Τα παιδιά μαθαίνουν αυτό που βιώνουν…
Εμείς;
*Το κείμενο βασίζεται στο ομώνυμο ποίημα της Dorothy Law Nolte.
Το διαβάσαμε στο mommyandthecity.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου