Πριν αρχίσω να αραδιάζω μέσω της διαδικτυακής μου πένας τα όσα μπορεί να νοιώσει κανείς έχοντας αληθινές σχέσεις επικοινωνίας με ανθρώπους που δε βλέπει σε εβδομαδιαία ή και μηνιαία βάση, πρέπει να ορίσω τις δύο κατηγορίες φίλων που, αν και δεν επικοινωνούμε συχνά, όταν βρεθούμε είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα από την τελευταία μας συνάντηση. Ως πρώτη κατηγορία θα μπορούσαμε να κατατάξουμε όσους η ζωή αποφάσισε να μη μας χωρίζουν κάποια οικοδομικά τετράγωνα, αλλά μίλια ολάκερα. Από την άλλη, στη δεύτερη κατηγορία ανήκει μια μικρότερη μερίδα ατόμων, ανήκουν κάτι ψυχές για τις οποίες έχουμε και εμείς μερίδιο ευθύνης που δε βρισκόμαστε συχνά. Δε μας φταίει η απόσταση, αλλά χίλιες δυο δικαιολογίες και αλλαγές στην καθημερινότητά μας που συνετέλεσαν ώστε να χαθούμε.
Οι φίλοι που έρχονται από μακριά, κυρίως για όσους από εμάς δεν τα πάμε και πολύ καλά με τις τηλεφωνικές επικοινωνίες, είναι η επιβεβαίωση πως οι αληθινές σχέσεις δε μπορούν να αλλοιωθούν απ’ τα χιλιόμετρα. Τα χιλιόμετρα που μας χωρίζουν με αυτούς είναι πολλά, αλλά τα συμβάντα που μας ενώνουν πολύ περισσότερα και ισχυρότερα.
Οι ανασφάλειες μερικές φορές μας δημιουργούν φόβους για όσους φεύγουν μακριά, νομίζουμε ίσως ότι μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται. Ωστόσο, άμα μέσα σε αυτά τα μάτια βλέπεις σκανταλιές από τα πέντε σου και τον ακροατή των ερωτικών απογοητεύσεων στα δεκαπέντε σου, τότε εγγυημένα δε λησμονιούνται! Οι ανασφάλειες καμιά φορά φουντώνουν ακόμη περισσότερο όσο τα τηλεφωνήματα αραιώνουν και τρέμει το φυλλοκάρδι μας μήπως δεν καταφέρουμε να διατηρήσουμε αυτές τις σχέσεις και οι αναμνήσεις ξεθωριάσουν με τον καιρό.
Όμως μια συνάντηση αρκεί για να σκορπίσει τους φόβους μας στο πάτωμα και εμείς να χορεύουμε από πάνω τους με το φιλαράκι μας όπως τότε, στα 7 μας, που είχαμε ενθουσιαστεί τόσο από τις ικανότητες μας στη ζαχαροπλαστική και παινευόμαστε ακόμη για εκείνα τρουφάκια, κι ας έγινε όλη η κουζίνα σοκολατί! Οι φίλοι αυτοί ξεχωρίζουν από την πρώτη αγκαλιά. Όταν τους συναντήσεις θα σε σφίξουν πάνω τους, θα κουμπώσεις στην αγκαλιά τους, θα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που περνούσατε τις γιορτές και τα καλοκαίρια σας μαζί. Αχ, εκείνα τα καλοκαίρια,τα ανέμελα, πώς να σβηστούν από την καθημερινότητα; Τα μάτια αυτά όταν σε αντικρίσουν μετά από καιρό ξέρουν πολύ καλά κάθε σου προβληματισμό και έχουν σίγουρα τον τρόπο να σε ενθαρρύνουν όσο κανένας άλλος, όπως τότε που σε παρότρυναν να το στείλεις το ρημάδι το μήνυμα και να αφήσεις τις εφηβικές αναστολές σου στην άκρη. Αυτούς τους φίλους τους αγαπάμε λιγάκι παραπάνω γιατί, όσα χιλιόμετρα και να μας χωρίζουν, μας έκαναν να πιστέψουμε πως για τη σχέση μας ισχύει ότι: βάλε εσύ μια φωνή και αν δεν είμαι εκεί φίλο να μη με λένε!
Η άλλη κατηγορία φίλων σπανίζει, και αυτό τους κάνει ακόμη πιο ξεχωριστούς. Θεωρώ πως το πρόβλημα πως τέτοιου είδους φίλοι είναι είδος προς εξαφάνιση είναι η ενηλικίωση. Ναι, αυτή η μεγάλη παρωδία που μας βάζει σε καλούπια και προγράμματα και ξεχνάμε ότι τίποτα δεν αξίζει παραπάνω από μια ωραία συζήτηση, καλή παρέα και λίγο φθηνό κρασί για να λέμε όσα αισθανόμαστε. Ξεχνάμε λοιπόν να επικοινωνούμε, χανόμαστε με ανθρώπους που μας δένουν τόσα, η καθημερινότητα μας βουλιάζει στη ρουτίνα της και εμείς σαν άλλα χαμστεράκια σε τροχό τρέχουμε για να προλάβουμε, ψάχνοντας το τέλος της ανηφόρας. Μαντέψτε γατάκια, δεν έχει τέλος! Οπότε, ας μην αναβάλλουμε ένα τηλέφωνο για να μη χάσουμε επαφή με εκείνους τους φίλους που έρχονται από τα παλιά και κουβαλάνε αναμνήσεις, γιατί η σιωπή φέρνει παρεξηγήσεις και τότε η επικοινωνία γίνεται δυσκολότερη και η πίστη μας ότι μια τέτοια σχέση μπορεί να σωθεί ακόμη μικρότερη!
Και τελικά ένας καφές κανονίζεται (ευτυχώς οι εγωισμοί δεν κερδίζουν πάντα) και πριν πας, σκέφτεσαι αν τελικά θα είναι όπως τότε ή θα είναι μια τυπική συνάντηση, αφού έχετε ξεκόψει τελείως. Όμως σε μια σχέση που δεν έχει σαθρές βάσεις, ο χρόνος είναι πιθανόν να παγώνει σε αυτή τη συνάντηση. Και ίσως όχι απλώς να παγώσει αλλά να γυρίσει και πίσω, στις κοινές αναμνήσεις, στη χαμένη αθωότητα! Τι πιο όμορφο τελικά από το να δεις πως το χαμόγελο που του έλεγες με στόμφο ότι εσείς είστε σαν αδέρφια και δεν θα σας χωρίζει τίποτε υπάρχει ακόμη!
Ευλογημένοι λοιπόν όσοι έχουμε τέτοιους φίλους, γιατί είναι αξίες σταθερές και στηρίγματα που ξέρουν να εμφανίζονται την πιο κατάλληλη στιγμή!
http://www.mindthetrap.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου