Κάθε χρόνο τέτοια εποχή... σκέψεις για τις πανελλήνιες εξετάσεις

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή γίνομαι Πυθία.

Προσπαθώ να διεισδύσω στο υποσυνείδητο της κάθε επιτροπής και να μαντέψω το θέμα, τι θα σκαρφιστούν φέτος, θα επιλέξουν απο τα θέματα της επικαιρότητας ή κάτι άγευστο, άχρωμο και σίγουρα όχι πολιτικά χρωματισμένο για το μάθημα της Έκθεσης.

Παρατηρώ τους μαθητές μου πώς κρέμονται απο το στόμα μου, απο τα όνειρά μου, μα κυρίως απο τους εφιάλτες μου και ας προσποιούμαι ότι είμαι ήρεμη, γαλήνια. Τα παιδιά μου, γιατί οι μαθητές μου είναι παιδιά μου, ξέρουν να αναγνωρίζουν τα μάτια μου, να διαβάζουν το άγχος, τον πανικό μου.

Πονάω μαζί τους. Κάθε φορά, κάθε χρόνια νέος πόνος, ο ίδιος πάντα πόνος.

Φέτος όμως αποφάσισα να σας μιλήσω με ειλικρίνεια μα πάνω απο όλα με αλήθεια, γιατί μονάχα η αλήθεια μπορεί να αγγίξει τις ψυχές και οι ψυχές δεν έχουν ούτε φύλο, ούτε ηλικία.

Δεν θα σας γράψω απαγορεύσεις, δεν θα σας πω να μην αγχώνεστε, να μην πανικοβάλεστε, να μην ιδρώνουν τα χέρια σας, να μην χτυπάει σε τρελούς ρυθμούς η καρδιά σας.

Οχι, είναι ουτοπία να ζητήσεις απο ένα παιδί που το αντιμετωπίζεις ως μηχανή παραγωγής της μέγιστης απόδοσης, να μείνει ατάραχο.

Ναι, αγχωθείτε ελεύθερα, ουρλιάξτε, κλάψετε, εκτονωθείτε.

Μα μόλις το κάνετε αυτό, επικεντρωθείτε στον στόχο.

Δεν υπάρχουν εχθροί στις πανελληνίες, εχθρός σου είναι μόνο ο κακός σου εαυτός.

Προγραμμάτισε το διάβασμα σου, μην αφήνεις τον χρόνο σου να πηγαίνει χαμένος, χαζεύοντας. Ειναι προτιμότερο να τελειώσεις την ύλη σου και να βγεις έξω, να συναντήσεις τους φίλους σου, να δεις μια ταινία, να κάνεις κάτι που αγαπάς απο το να χαζεύεις άσκοπα το κενό, παραπαίοντας και παθαίνοντας πανικούς.

Μην φοβάσαι, μπορεί τώρα να νομίζεις ότι δεν θυμάσαι τίποτα, ότι τόσο διάβασμα πήγε χαμένο.

Λάθος!

Θα με θυμηθείς, όταν θα ρθει η ώρα που θα χεις τα θέματα μπροστά σου, θα τα ανακαλέσεις όλα ως δια μαγείας. Η γνώση είναι μέσα σου, απλά κουράστηκες και είναι απόλυτα ανθρώπινο αυτό.

Κοιμήσου καλά (7-8 ώρες ημερησίως) υποχρεωτικά. Και αν ο ύπνος δεν σε παίρνει, ξάπλωσε και ονειρέψου τις διακοπές που σε λίγο έρχονται... Η Πάρος θα βουλιάξει και φέτος...Ολα σας εκεί θα βρεθείτε, σας ζηλεύω.

Ξανάδινα εκατό φορές πανελλήνιες, αρκεί μια φορά ξανά την ανεμελιά σας να γευτώ.

Προσοχή στη διατροφή σας, δεν είναι καιρός όχι μόνο για πρίγκιπες, μα ούτε και για δίαιτες. Μην τρελαίνεστε και με λίγα κιλάκια παραπάνω πάλι όμορφα θα είστε, έχετε τα νιάτα σας στολίδι.

Αποφύγετε την καταστροφολογία των ημερών, κλείστε τις τηλεοράσεις, τους υπολογιστές, κλείστε τα αυτιά σας και ακούστε μόνο τους καθηγητές και τους γονείς σας, ενίοτε ούτε και τους γονείς σας αν και αυτοί σας αγχώνουν.

Και έλεος εσείς οι γονείς, σταματήστε για λίγο τους συζυγικούς, οικονομικούς, συναισθηματικούς σας καβγάδες. Τα παιδιά έχουν ανάγκη τη σιωπή σας. Αν δεν το μπορείτε εξαφανιστείτε απο το σπίτι.

Ναι, ξέρω ότι φαντάζει ότι είναι η πιο δύσκολη μάχη που δίνετε στη ζωή σας.

Ναι, ξέρω ότι νομίζετε ότι είναι η αρχή και το τέλος του κόσμου.

Λάθος!

Η ζωή είναι ωραία, είτε εντός είτε εκτός του Πανεπιστημίου.

Ναι, θα δώσετε τη μάχη σας.
Ναι, θα αγωνιστείτε μέχρι εσχάτων.
Αλλά μέχρι εκεί.

Η ζωή για σας τώρα αρχίζει και πιστέψτε με κανένα πτυχίο δεν προκειται πια ούτε οικονομική ευμάρεια να σας χαρίσει ούτε την πολυπόθητη ευτυχία.

Ευτυχισμένοι δεν είναι σπουδαγμένοι μα οι ερωτευμένοι!

Είπαμε θα πούμε αλήθειες σήμερα.

Κι όταν λοιπόν θα ρθει η στιγμή, που θα κρατάτε τα θέματα στα χέρια σας, πριν τα δείτε, κλείστε τα μάτια, ονειρευτείτε ότι πιο πολύ ποθείτε, πάρτε μια βαθιά ανάσα και μπείτε νικητές στη μάχη.

Εγώ, εμείς θα είμαστε υπερήφανοι για σας, ανεξαρτήτα απο το αποτέλεσμα.

Είστε νέοι η Ζωή σας ανήκει.
Ορμήστε λοιπόν!

Αράπη Σ. Ελένη
(Ανεμόεσσα Σκέψη)

Πάμε δυνατά!