Από την Αλεξάνδρα Καππάτου Ψυχολόγο - Παιδοψυχολόγο - Συγγραφέα
Η σημερινή γυναίκα έχει αλλάξει σημαντικά προσανατολισμό σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές. Έχει ανακαλύψει και κατακτήσει δικαιώματα και ελευθερίες που ήταν άγνωστα στο παρελθόν. Ενδιαφέρεται να μορφωθεί για να ενταχθεί στην παραγωγική διαδικασία. Επιδιώκει την ανεξαρτησία που δίνει η απόκτηση προσωπικού εισοδήματος, τη δυνατότητα αυτοδιάθεσης, αλλά και τη δημιουργικότητα που συχνά προσφέρει η εργασία. Εξακολουθεί, ωστόσο, να επιθυμεί να γίνει σύζυγος και μητέρα με αποτέλεσμα να προσπαθεί να συμβιβάσει το ρόλο της μητέρας με το ρόλο της εργαζόμενης• γεγονός αρκετά δύσκολο.
Σύμφωνα με έρευνα του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (Ο.Ο.Σ.Α.) σε 37 χώρες, οι Ελληνίδες μητέρες εργάζονταν ή υποαπασχολούνταν το 2008 σε ποσοστό 60% – στοιχεία που πιθανόν έχουν αλλάξει λόγω της ραγδαίας οικονομικής κρίσης που εκδηλώθηκε τότε στον τόπο μας. Επίσης δαπανούσαν 25 ώρες την εβδομάδα αποκλειστικά για τα παιδιά τους και άλλες 16 ώρες για ηλικιωμένους συγγενείς ενώ, αντίστοιχα, οι άνδρες δαπανούσαν στο ίδιο διάστημα 12 ώρες για τα παιδιά τους και 6 ώρες για τους ηλικιωμένους συγγενείς.
Αποδεικνύεται, δηλαδή, ότι η Ελληνίδα εργαζόμενη μητέρα είχε –και πιθανόν εξακολουθεί να έχει– σχεδόν διπλάσιο φόρτο για την ανατροφή των παιδιών αλλά και τις φροντίδες, που θεωρούνται ακόμα και σήμερα «γυναικεία υπόθεση», είτε αυτές αφορούσαν το νοικοκυριό είτε τη μέριμνα για τη γιαγιά και τον παππού. Άλλη μελέτη φέρει την Ελληνίδα μητέρα να δαπανά 40 ώρες για τη μισθωτή εργασία της εβδομαδιαία και άλλες 35 ώρες για το νοικοκυριό του σπιτιού ή τα παιδιά της. Παρόλο που η γυναίκα σήμερα έχει κατακτήσει πολλά, φαίνεται επιφορτισμένη με πολύ περισσότερες ευθύνες. Συχνά, μάλιστα, οι προσωπικές της ανάγκες παραβλέπονται εντελώς. Σύμφωνα με μελέτες, μπορεί να αφιερώνει καθαρά στον εαυτό της μόνο 1 ώρα την ημέρα.
Η σύγχρονη μητέρα επιθυμεί να διαπαιδαγωγήσει τα παιδιά της, εφαρμόζοντας μοντέλα που συμβαδίζουν με τις απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής. Δεν κατορθώνει όμως πάντα να ξεφεύγει από παλαιότερα στερεότυπα και κυρίως από τον τρόπο που μεγάλωσε η ίδια στην οικογένεια των δικών της γονιών. Από τη μία επιθυμεί την ενεργή συμμετοχή του άνδρα στην ανατροφή των παιδιών, ενώ από την άλλη οριοθετεί αυτή την «ανάμειξη». Διεθνείς έρευνες δείχνουν ότι στις περισσότερες χώρες του κόσμου οι πατέρες «χρεώνονται» κυρίως το παιχνίδι και τις εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών, ενώ οι μητέρες τη διατροφή, την καθαριότητα, το διάβασμα και γενικά τη ρουτίνα – αυτό ισχύει για το 60 έως 85% των ζευγαριών διεθνώς. Η Ελληνίδα μητέρα χαρακτηρίζεται συνήθως ως υπερπροστατευτική και αγχώδης, είτε εργάζεται είτε όχι.
Πολλές Ελληνίδες έχουν την τάση να προσκολλώνται στα παιδιά τους και να ζουν μέσα από το μεγάλωμά τους, ακόμα και όταν εργάζονται. Μάλιστα, προκειμένου να ανταποκριθούν στις ανάγκες της ανατροφής των παιδιών, αρκούνται σε υποαπασχόληση ή σε εργασίες με μειωμένες απαιτήσεις. Βέβαια, υπάρχουν και κάποιες μητέρες με έντονη επαγγελματική δραστηριότητα, οι οποίες απουσιάζουν αρκετές ώρες από το σπίτι. Αναγκάζονται, λοιπόν, να παραχωρούν περισσότερες ευθύνες στη γιαγιά ή σε επαγγελματίες μπέι€μπι σίτερ. Σε αυτές τις περιπτώσεις, κατακλύζονται από ενοχές που συχνά ενισχύονται και από το περιβάλλον, ενώ δεν είναι σπάνιο να αισθάνονται ανεπαρκείς στο μητρικό τους ρόλο, χωρίς αυτό να ισχύει πραγματικά. H εποχή μας, όμως, δεν επιτρέπει την ύπαρξη «υπερμητέρων».
Ανεξάρτητα των δυσκολιών που συναντά, βασικό καθήκον της μητέρας, από τη στιγμή της γέννησης, είναι να εδραιώσει στο παιδί το αίσθημα της εμπιστοσύνης. Eκτός από την αδιαμφισβήτητη αγάπη που θα του προσφέρει, απαιτείται να έχει σταθερές απόψεις, θέσεις αλλά και αντιδράσεις σε ό,τι αφορά τη διαπαιδαγώγησή του. Έτσι, θα το βοηθήσει ουσιαστικά στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς του και στη διασφάλιση της ψυχικής του υγείας. Από την άλλη, είναι σημαντικό η μητέρα να καταλαβαίνει ποιες είναι οι δικές της ανάγκες και ποια τα προσωπικά ενδιαφέροντά της, τόσο για να μην εγκαταλείψει τον εαυτό της, όσο και για να αντιλαμβάνεται πότε αυτά τα στοιχεία συγκρούονται με τα αντίστοιχα των παιδιών. Τα ψυχικά ισορροπημένα παιδιά προϋποθέτουν ευτυχισμένους και ψυχικά υγιείς γονείς.
- See more at: http://akappatou.gr/Η σημερινή γυναίκα έχει αλλάξει σημαντικά προσανατολισμό σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές. Έχει ανακαλύψει και κατακτήσει δικαιώματα και ελευθερίες που ήταν άγνωστα στο παρελθόν. Ενδιαφέρεται να μορφωθεί για να ενταχθεί στην παραγωγική διαδικασία. Επιδιώκει την ανεξαρτησία που δίνει η απόκτηση προσωπικού εισοδήματος, τη δυνατότητα αυτοδιάθεσης, αλλά και τη δημιουργικότητα που συχνά προσφέρει η εργασία. Εξακολουθεί, ωστόσο, να επιθυμεί να γίνει σύζυγος και μητέρα με αποτέλεσμα να προσπαθεί να συμβιβάσει το ρόλο της μητέρας με το ρόλο της εργαζόμενης• γεγονός αρκετά δύσκολο.
Σύμφωνα με έρευνα του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (Ο.Ο.Σ.Α.) σε 37 χώρες, οι Ελληνίδες μητέρες εργάζονταν ή υποαπασχολούνταν το 2008 σε ποσοστό 60% – στοιχεία που πιθανόν έχουν αλλάξει λόγω της ραγδαίας οικονομικής κρίσης που εκδηλώθηκε τότε στον τόπο μας. Επίσης δαπανούσαν 25 ώρες την εβδομάδα αποκλειστικά για τα παιδιά τους και άλλες 16 ώρες για ηλικιωμένους συγγενείς ενώ, αντίστοιχα, οι άνδρες δαπανούσαν στο ίδιο διάστημα 12 ώρες για τα παιδιά τους και 6 ώρες για τους ηλικιωμένους συγγενείς.
Αποδεικνύεται, δηλαδή, ότι η Ελληνίδα εργαζόμενη μητέρα είχε –και πιθανόν εξακολουθεί να έχει– σχεδόν διπλάσιο φόρτο για την ανατροφή των παιδιών αλλά και τις φροντίδες, που θεωρούνται ακόμα και σήμερα «γυναικεία υπόθεση», είτε αυτές αφορούσαν το νοικοκυριό είτε τη μέριμνα για τη γιαγιά και τον παππού. Άλλη μελέτη φέρει την Ελληνίδα μητέρα να δαπανά 40 ώρες για τη μισθωτή εργασία της εβδομαδιαία και άλλες 35 ώρες για το νοικοκυριό του σπιτιού ή τα παιδιά της. Παρόλο που η γυναίκα σήμερα έχει κατακτήσει πολλά, φαίνεται επιφορτισμένη με πολύ περισσότερες ευθύνες. Συχνά, μάλιστα, οι προσωπικές της ανάγκες παραβλέπονται εντελώς. Σύμφωνα με μελέτες, μπορεί να αφιερώνει καθαρά στον εαυτό της μόνο 1 ώρα την ημέρα.
Η σύγχρονη μητέρα επιθυμεί να διαπαιδαγωγήσει τα παιδιά της, εφαρμόζοντας μοντέλα που συμβαδίζουν με τις απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής. Δεν κατορθώνει όμως πάντα να ξεφεύγει από παλαιότερα στερεότυπα και κυρίως από τον τρόπο που μεγάλωσε η ίδια στην οικογένεια των δικών της γονιών. Από τη μία επιθυμεί την ενεργή συμμετοχή του άνδρα στην ανατροφή των παιδιών, ενώ από την άλλη οριοθετεί αυτή την «ανάμειξη». Διεθνείς έρευνες δείχνουν ότι στις περισσότερες χώρες του κόσμου οι πατέρες «χρεώνονται» κυρίως το παιχνίδι και τις εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών, ενώ οι μητέρες τη διατροφή, την καθαριότητα, το διάβασμα και γενικά τη ρουτίνα – αυτό ισχύει για το 60 έως 85% των ζευγαριών διεθνώς. Η Ελληνίδα μητέρα χαρακτηρίζεται συνήθως ως υπερπροστατευτική και αγχώδης, είτε εργάζεται είτε όχι.
Πολλές Ελληνίδες έχουν την τάση να προσκολλώνται στα παιδιά τους και να ζουν μέσα από το μεγάλωμά τους, ακόμα και όταν εργάζονται. Μάλιστα, προκειμένου να ανταποκριθούν στις ανάγκες της ανατροφής των παιδιών, αρκούνται σε υποαπασχόληση ή σε εργασίες με μειωμένες απαιτήσεις. Βέβαια, υπάρχουν και κάποιες μητέρες με έντονη επαγγελματική δραστηριότητα, οι οποίες απουσιάζουν αρκετές ώρες από το σπίτι. Αναγκάζονται, λοιπόν, να παραχωρούν περισσότερες ευθύνες στη γιαγιά ή σε επαγγελματίες μπέι€μπι σίτερ. Σε αυτές τις περιπτώσεις, κατακλύζονται από ενοχές που συχνά ενισχύονται και από το περιβάλλον, ενώ δεν είναι σπάνιο να αισθάνονται ανεπαρκείς στο μητρικό τους ρόλο, χωρίς αυτό να ισχύει πραγματικά. H εποχή μας, όμως, δεν επιτρέπει την ύπαρξη «υπερμητέρων».
Ανεξάρτητα των δυσκολιών που συναντά, βασικό καθήκον της μητέρας, από τη στιγμή της γέννησης, είναι να εδραιώσει στο παιδί το αίσθημα της εμπιστοσύνης. Eκτός από την αδιαμφισβήτητη αγάπη που θα του προσφέρει, απαιτείται να έχει σταθερές απόψεις, θέσεις αλλά και αντιδράσεις σε ό,τι αφορά τη διαπαιδαγώγησή του. Έτσι, θα το βοηθήσει ουσιαστικά στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς του και στη διασφάλιση της ψυχικής του υγείας. Από την άλλη, είναι σημαντικό η μητέρα να καταλαβαίνει ποιες είναι οι δικές της ανάγκες και ποια τα προσωπικά ενδιαφέροντά της, τόσο για να μην εγκαταλείψει τον εαυτό της, όσο και για να αντιλαμβάνεται πότε αυτά τα στοιχεία συγκρούονται με τα αντίστοιχα των παιδιών. Τα ψυχικά ισορροπημένα παιδιά προϋποθέτουν ευτυχισμένους και ψυχικά υγιείς γονείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου