Ένας πατέρας τιμώρησε την πεντάχρονη κόρη του, επειδή σπατάλησε ένα ρολό από χρυσόχαρτο για να περιτυλίξει ένα μεγάλο κουτί, το οποίο φύλαξε στο δωμάτιό της.
Παρ΄όλα αυτά, το επόμενο πρωί, το κορίτσι έφερε στον πατέρα του το δώρο και του είπε με αγάπη: «Αυτό το δώρο είναι για σένα, μπαμπά». Εκείνος αισθάνθηκε αμήχανα από την προηγούμενη του αντίδραση, αλλά ο θυμός του κορυφώθηκε ξανά, όταν διαπίστωσε πως το κουτί ήταν άδειο. Ξέσπασε σε εκείνην για μια ακόμη φορά: «Δεν γνωρίζεις πως όταν προσφέρεις ένα δώρο σε κάποιον, υποτίθεται ότι θα πρέπει να βάλεις κάτι μέσα στο κουτί;»
Το μικρό κορίτσι τον κοίταξε με δάκρυα στα μάτια και του είπε: Ω, μπαμπά, δεν είναι άδειο. Φύσηξα χιλιάδες φιλιά μέσα στο κουτί. Όλα για σένα, μπαμπά. Ο πατέρας κοίταξε λυπημένος την κόρη του, αλλά μια εικόνα τον πήρε μακριά. Η εικόνα του δικού του πατέρα που ποτέ δεν εκτίμησε αυτό που ο ίδιος έκανε για εκείνον. Γερμένος στην εικόνα του πατέρα του, περιμένοντας μάταια την επιβεβαίωση από εκείνον, δεν πρόσεξε πως η κόρη του έφυγε απογοητευμένη από το δωμάτιο, αφήνοντας του το δώρο και το περιεχόμενό του μαζί, χωρίς εκείνη να πάρει το δικό του φιλί.
Η μητέρα της, επειδή ένιωσε τη στενοχώρια της, της έδωσε ένα φιλί και της είπε: «Μη λυπάσαι, μεγαλώνοντας θα δίνεις φιλιά από την καρδιά σου, όπως αυτό που σου έδωσα εγώ σήμερα, και θα πάρεις τα φιλιά που χρειάζεσαι, από εκείνους που μπορούν να στα προσφέρουν». Το κορίτσι τής απάντησε: «Ναι, μαμά μου, μου είναι εύκολο να χαρίζω τα φιλιά μου σε εκείνους που με αγαπούν, σε εκείνους που μοιάζουν σε εσένα και φυσικά σε εκείνους που μοιάζουν στον αγαπημένο μου μπαμπά».
Ανώνυμος – Μετάφραση, τροποποίηση, διασκευή: Αγγελική Μπολουδάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου