Της Αγγελικής Μπολουδάκη
Εσύ αποφασίζεις πώς θα εξελιχθεί η ιστορία σου. Σε κάθε στιγμή, έχεις τη δύναμη να ορίσεις την προσωπική σου ιστορία και να πεις:
– Όχι, δεν θα τελειώσει όπως άρχισε. Δε δέχομαι ν’ ακολουθήσω στερεότυπα, στα οποία γαλουχήθηκα μεν αλλά περιορίζουν την ελευθερία μου και με κρατούν μακριά από την αλήθεια μου.
Δε χρησιμοποιώ ως πρόφαση τα βιώματα του παρελθόντος μου για να παρεμποδίζω την ελευθερία μου, την αγάπη στον εαυτό μου, την αγάπη μου για τους άλλους. Δε επιτρέπω στις δυσκολίες των ανθρώπων που σχετίστηκαν μαζί μου στο παρελθόν να εισχωρήσουν σε μένα και να παρεμποδίσουν τη δική μου ωρίμανση. Δεν αφήνω την εικόνα που δανείστηκα να επηρεάσει το καθρέφτισμα του εαυτού μου και να αλλοιώσει τον τρόπο που βλέπω τον εαυτό μου και τον κόσμο.
Σέβομαι την ελευθερία μου και εφοδιασμένος με τα ιδανικά μου αλλά χωρίς να είμαι δούλος τους, χαράζω το δρόμο μου με εκείνους που σέβονται την αξία τους και τη δική μου, αναλαμβάνω υπεύθυνα τη δημιουργικότητά μου και επιλέγω καταστάσεις όπου η αξία μου εκτιμάται.
Συνομιλώ με τους φόβους μου, που αλλοιώνουν τον τρόπο που βλέπω τον εαυτό μου, την πραγματικότητά μου και τις σχέσεις μου, και τους αντιμετωπίζω ειρηνικά, συμφιλιωμένος με τον εαυτό μου. Τολμώ να ξεδιπλώσω τον εαυτό μου φτάνοντας στον πυρήνα του, ώστε να ανακαλύψω τι είναι αυτό που με φοβίζει αληθινά για να μην το μεταθέτω στους ανθρώπους μου, νομίζοντας πως ευθύνονται εκείνοι για τις πληγές που μου προκάλεσαν άλλοι.
Ακούω προσεκτικά αυτό που μου λέει ο άνθρωπος με τον οποίο σχετίζομαι και αλλάζω τις συμπεριφορές εκείνες που βλάπτουν τον εαυτό μου και επηρεάζουν την ποιότητα των σχέσεων μου.
Τολμώ να εκφράζω τα συναισθήματά μου για καθετί που μου προκαλεί σύγχυση στις σχέσεις μου, με σεβασμό στον εαυτό μου και στον άλλο άνθρωπο.
Συμφιλιώνομαι με την ιδέα πως δεν χρειάζεται να τα έχω με όλους καλά και ότι δεν χρειάζομαι επιβεβαίωση για τις πράξεις εκείνες που αποφασίζω να τολμήσω. Μαθαίνω να ακούω την καρδιά μου και να την ακολουθώ, παραμερίζοντας τις εντολές που μου δόθηκαν και οι οποίες με κρατούν εγκλωβισμένο στην ανελευθερία μου. Χωρίς να μεταθέτω την ευθύνη για την ελευθερία μου αλλά ούτε και την ανάγκη για την σκλαβιά μου αλλού, καλώντας τους άλλους να συμμαχήσουν είτε στη μία είτε στην άλλη περίπτωση, αναλαμβάνω προστατευτικά την ελευθερία του εαυτού μου και των συναισθημάτων μου.
Επιμένω στις σχέσεις εκείνες όπου νιώθω πως τα συναισθήματά μου γίνονται σεβαστά. Στους ανθρώπους που νιώθω ότι με αγαπούν αλλά κάνουν λάθη στον τρόπο που εκφράζουν τα συναισθήματά τους σε μένα, θα εκφραστώ με στόχο να βελτιώσω τη σχέση μας.
Με ξεκάθαρο τρόπο εκφράζω τη χαρά μου και τη λύπη μου, το θυμό και τη γαλήνη μου, τον φόβο και την ηρεμία μου, χωρίς να με πτοούν οι διαφορετικότητές μας ούτε οι δυσκολίες που προκύπτουν από αυτές, γιατί είμαι αποφασισμένος να ζυμώσω οτιδήποτε μπορεί να ενωθεί ώστε να ευφρανθούμε μαζί «τον άρτον ημών τον επιούσιον» που θα τον απολαύσουμε μαζί, γνωρίζοντας πως είναι ένα έργο πλασμένο από αγάπη.
Εγώ είμαι ο συγγραφέας της ζωής μου και παρόλο που άλλοι έγραψαν τον πρόλογο, το υπόλοιπο έργο είναι δικό μου δημιούργημα. Από μένα εξαρτάται αν θα είναι αληθινά αντάξιο μου και αν θ’ αντανακλά την εκτίμηση που νιώθω για τον εαυτό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου