Κόκκινες, σε φόντο μπλε, ειδοποιήσεις…
που καθορίζουν τις ζωές μας
που καθορίζουν τις ζωές μας
Της Άννας Ιωαννίδου
Ποιος να μας το’ λεγε, πως θα γεννούσαν τόσα συναισθήματα. Πως θα καθόριζαν δεκάδες χιλιάδες διαθέσεις. Πως θα κοιμόντουσαν και θα ξυπνούσαν οι άνθρωποι, γυρεύοντας να δουν, πόσες είναι οι κόκκινες σε φόντο μπλε ανακοινώσεις της οθόνης τους. Και κυρίως, από ποιους.
Ζούμε στην εποχή του «Διαβάστηκε». Στην εποχή που ο άλλος «είδε» το μήνυμα κι απάντηση δεν έδωσε, και που η άλλη ανέβασε παλμούς, γιατί της πάτησε «καρδούλα» αυτός ο τόσο ενδιαφέρων «φίλος» της.
Τόση κοκκινίλα δεν έχει ξαναδεί άλλη δεκαετία. Ενέσεις δυναμωτικές, για ηθικά, συναισθήματα, για κέφια πεσμένα. Αντί για φόντο το μπλε του Ουρανού, καταλήξαμε να’ χουμε φόντο, το μπλε του κουτιού. Και το πρόβλημα δεν έγκειται στην ύπαρξη ενός ακόμη κοινωνικού εργαλείου της εποχής που διανύουμε. Το πρόβλημα συνίσταται, στο ότι η ζωή μέσα από το κουτί, έφτασε να προπορεύεται της αληθινής. Στο ότι η οθόνη του κινητού μας, κατέληξε να είναι κι η οθόνη του μυαλού μας.
Πως, δεν πας στο εστιατόριο για να φας ένα ωραίο πιάτο φαΐ με ένα δικό σου άνθρωπο. Πας, για να το βγάλεις φωτογραφία. Πας, για να το δηλώσεις σ’ όλους αυτούς που λείπουν από κείνη τη στιγμή, και που στο τέλος καταλήγουν να την αισθάνονται πιο δική τους, από ότι εσύ. Το ίδιο ισχύει, και για άλλες, πολλές στιγμές, που δεν είμαι σίγουρη τελικά αν η φράση που θα ταίριαζε καλύτερα πλάι τους, είναι το «τις ζούμε» ή το «τις απαθανατίζουμε».
Σε καμία των περιπτώσεων δε δύναται να ισχυριστεί κανείς, πως η όποια νέα προσθήκη στο κοινωνικό στερέωμα, είτε αυτό ονομάζεται Facebook, είτε χίλια δυο άλλα, δεν έβλαψε από μόνη της την ανθρωπότητα. Τουναντίον. Έδωσε στην ανθρωπότητα, ακόμη ένα μέσο, για να επικοινωνήσει όλα εκείνα που θέλει να επικοινωνήσει. Το μυστικό κρύβεται, όπως σε όλα, στις σωστές δόσεις. Στην ελεγχόμενη εξάρτηση. Στις ελεγχόμενες σέλφι.
Δεν είπε κανείς, να μην τραβήξεις φωτογραφία ένα παράξενο λουλούδι, ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα, που σε προκαλεί από μόνο του να του δώσεις την αιωνιότητα που του αξίζει, πριν προλάβει να σβήσει. Το θέμα είναι, να του δώσεις την αιωνιότητα, πρώτα μέσα από το βλέμμα σου και μετά μέσα από τη μηχανή σου. Το θέμα είναι, να ζεις κάθε στιγμή, πρωτίστως με τον αμφιβληστροειδή της καρδιάς σου και δευτερευόντως μ’ εκείνον του κινητού σου.
Τα πάντα επιτρέπονται και τα πάντα μπορούν να αποβούν σπουδαία για μας. Αρκεί να μπορέσουμε να καταλάβουμε την πραγματική τους αξία, το αληθινό τους όφελός. Αρκεί να μπορέσουμε να καταλάβουμε, πως καμία διάθεση δεν αξίζει να εξαρτάται από ένα «Διαβάστηκε». Και πως καμία λαχτάρα δεν αξίζει να επηρεάζεται, από κάτι κόκκινες, σε φόντο μπλε, ειδοποιήσεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου