Μια πολλά υποσχόμενη έρευνα που δείχνει τη δύναμη της αγάπης των γονιών ως προς την πρόληψη της ψυχοπάθειας είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας με πραγματικά εντυπωσιακά ευρήματα.
Ελπίδες για την πρόληψή της
Κανένας σωστός γονιός δε θέλει να δει το παιδί του να παλεύει με κάποια ψυχική ασθένεια πόσο μάλλον όταν αυτή είναι ιδιαίτερα σοβαρή και βαριά όπως η ψυχοπάθεια ( ή Δυσλειτουργία Aντικοινωνικής Προσωπικότητας όπως ονομάζεται αλλιώς) που επηρεάζει περίπου το 1% του πληθυσμού και χαρακτηρίζεται από την απάθεια και την πλήρη έλλειψη συναισθημάτων του ασθενή (αν π.χ. κάποιος ψυχοπαθής προβεί σε μία ενέργεια -λιγότερο ή περισσότερο σοβαρή- εις βάρος άλλων, δε νιώθει συμπόνια, μετάνοια, ενοχή κ.λπ.). Όμως οι γονείς δεν είναι θεοί και κάποια πράγματα σίγουρα ξεπερνάνε τις ικανότητές τους. Ωστόσο, μια νέα έρευνα δείχνει ότι μπορεί να είναι πιο δυνατοί απ' όσο νομίζουν.
Η συγκεκριμένη έρευνα έγινε από ειδικούς του Πανεπιστημίου Tulane σε συνεργασία με αυτά του Μέριλαντ και του Χάρβαρντ και έδειξε ότι η φροντίδα, η κατανόηση και η άμεση απόκριση των γονιών όταν τα παιδιά δείχνουν οποιοδήποτε σημείο ανησυχίας μπορεί να αποτρέψει τα παιδιά από το να γίνουν "αναίσθητα", που είναι και το βασικότερο χαρακτηριστικό της ψυχοπάθειας (τα υπόλοιπα είναι κυρίως η ακατανίκητη ορμή τους να αποκτούν με οποιονδήποτε τρόπο ό,τι επιθυμούν χωρίς να τους νοιάζει για τους άλλους και η αδυναμία τους να αγαπήσουν παρότι μπορεί να λένε ότι το κάνουν. Μπορεί π.χ. να δηλώνουν ερωτευμένοι με κάποιον αλλά να τον εκβιάζουν, να τον χτυπάνε, να τον ταπεινώνουν κ.λπ.) η οποία συχνά τους ωθεί ακόμα και στο έγκλημα.
Η αγάπη κάνει τη διαφορά
Οι ερευνητές μέτρησαν τα επίπεδα της απάθειας 12χρονων παιδιών τα οποία είχαν εγκαταλειφθεί σε ορφανοτροφεία στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και τα οποία παρακολούθησαν σε βάθος χρόνου. Τα μισά από αυτά τα παιδιά δόθηκαν ως νήπια σε ανάδοχες οικογένειες που τους φέρθηκαν σα να ήταν δικά τους ενώ άλλα αφέθηκαν να μεγαλώσουν σε ιδρύματα. Αφότου μελέτησαν σχετικούς με την ψυχοπάθεια δείκτες σε όλα αυτά τα παιδιά έκαναν αντίστοιχες μελέτες και σε παιδιά που δεν είχαν στερηθεί τους γονείς τους.
Αυτό που ανακάλυψαν ήταν ότι τα παιδιά που μεγάλωσαν σε ορφανοτροφεία είχαν σαφώς υψηλότερα επίπεδα απαθούς/αναίσθητης συμπεριφοράς σε σχέση με τα παιδιά που δεν είχαν μπει ποτέ σε αντίστοιχα ιδρύματα. Επίσης τα παιδιά που δόθηκαν σε ανάδοχες οικογένειες είχαν χαμηλότερα ποσοστά απάθειας σε σχέση με τα παιδιά που παρέμειναν στα ιδρύματα.
Οι ερευνητές παρατήρησαν τα παιδιά με τους γονείς τους (ανάδοχους ή βιολογικούς) από τη νηπιακή ηλικία και ανακάλυψαν ότι όσο πιο ευαισθητοποιημένοι ήταν στις ανησυχίες των παιδιών τους τόσο λιγότερο απαθή γίνονταν όσο μεγάλωναν. Επομένως αυτό που έκανε τη διαφορά ήταν η φροντίδα και η αγάπη που λάμβαναν αυτά τα παιδιά μεγαλώνοντας.
Καλό για όλους
Μία από τις επικεφαλής της έρευνας, η Kathryn Humphreys, ισχυρίζεται πώς τα ευρήματα είναι άκρως σημαντικά καθώς δείχνουν πώς αν παρέμβουμε έγκαιρα και κατάλληλα στην ανάπτυξη των παιδιών εν προκειμένω κάνουμε κάτι καλό όχι μόνο γι΄ αυτά αλλά για ολόκληρη την κοινωνία αφού θύματα της ψυχοπάθειας δεν πέφτουν μόνο οι ασθενείς αλλά και ο περίγυρός τους.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στην Επιθεώρηση της Αμερικανικής Ακαδημίας Ψυχιατρικής Παιδιών και Εφήβων και είναι η πρώτη που δείχνει πώς η σωστή παρέμβαση μπορεί να εμποδίσει την εξέλιξη της ψυχοπάθειας.
http://www.sciencedaily.com/releases/2015/12/151203152109.htm
Την έρευνα επιμελήθηκε η Αλεξάνδρα Καππάτου
- See more at: http://www.akappatou.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου