Ο φίλος ο αληθινός αξίζει όλο το χρυσάφι του κόσμου.

7 September 2015

Της Φλώρας Σπανού.

Χθες, είχα την τιμή και τη χαρά να παντρέψω ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο. Ένα πρόσωπο που αγαπώ και αισθάνομαι περήφανη γι’ αυτό. Γιατί εκτός του ότι είχα την ευκαιρία και την τύχη να γίνει κολλητή μου, μόλις χθες έγινα και κουμπάρα της. Για αυτό κι εγώ σαν ένα συμβολικό δωράκι θα ήθελα να της αφιερώσω το παρακάτω άρθρο. Και να της ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου στο ταξίδι της ζωής με τον σύντροφό της να είναι πάντα αγαπημένοι, ενωμένοι και ευτυχισμένοι!

 Στη ζωή μας θα τύχει να συναντήσουμε πάρα πολλούς ανθρώπους, από τα πρώτα χρόνια της παιδικής μας ηλικίας μέχρι και τα πιο βαθιά γεράματά μας.
Ανθρώπους που θα μας πλησιάσουν, θα μας μιλήσουν, θα μας αγγίξουν, θα γίνουν φίλοι μας, θα μοιραστούμε μαζί τους πράγματα, απλά, καθημερινά, ασήμαντα αλλά και σημαντικά. Μπορεί να ξεκινήσει σαν μία απλή κουβέντα και να καταλήξει σε έναν βαθυστόχαστο διάλογο.Μπορεί να ξεκινήσει με ένα παιχνίδι και να καταλήξει να σε μια σχέση δυνατή.

Μπορεί δύο άνθρωποι που μέχρι χθες δεν ήξερε ο ένας για την ύπαρξη του άλλου να καταφέρουν να συναντηθούν και να δημιουργήσουν μεταξύ τους έναν δίαυλο επικοινωνίας. Τόσο μικρό αλλά και τόσο μεγάλο συνάμα.
Μέσα από τον οποίο θα μοιραστούν τις πιο απλές αλλά και τις πιο απόκρυφες σκέψεις τους. Εκείνες τις σκέψεις που κατακάθονται στα πηγάδια του μυαλού μας ,γιατί φοβούνται το φως.Εκείνες τις σκέψεις που μόνο ένας πραγματικός φίλος μπορεί να καταφέρει να βγάλει στην επιφάνεια. Γιατί όταν μοιράζεσαι με κάποιον τα μυστικά σου, τους φόβους σου, τις ελπίδες σου , τα όνειρά σου τότε να ξέρεις πως εκείνος ο άνθρωπος που σε κοιτάει στα μάτια είναι σημαντικός για εσένα. Όπως, είσαι και εσύ για εκείνον.

Είναι σημαντικό να ξέρουμε πως δίπλα μας βρίσκονται άνθρωποι που μας αγαπούν και μας νοιάζονται αληθινά. Μπορεί η ζωή να μας τους παίρνει, καμιά φορά, μακριά, λόγω, δουλειάς, οικογενειακών υποχρεώσεων, απόστασης και άλλων γεγονότων, όμως, ξέρουμε πως όταν τους χρειαστούμε θα είναι εκεί.
Βράχοι ακλόνητοι , που τίποτα δεν θα το καθιστά δυνατό να τους μετακινήσει. Φίλοι πιστοί, που σε αγαπούν, που νοιάζονται για εσένα, που δεν σε θεωρούν κτήμα τους, που δεν σε ζηλεύουν, αλλά αντίθετα σε θαυμάζουν. Φίλοι που δεν θέλουν το κακό σου αλλά φίλοι που θέλουν το καλό σου.
Φίλοι που δεν θέλουν να σε βλέπουν να βαλτώνεις, αλλά να προσπαθείς, να σηκωθείς. Φίλοι που είναι εκεί για σένα όποτε τους χρειαστείς, έτοιμοι να σε συμβουλεύσουν , να σε προστατεύσουν, να σε ακούσουν, ή απλά να σε πάρουν μια αγκαλιά. Μια αληθινή αγκαλιά. Τόση ώστε να είναι αρκετή για να τιθασεύσει το θυμό σου ,να απαλύνει τον πόνο σου, να ηρεμήσει την αγωνία σου και να σηκωθεί να χορέψει μαζί σου όταν εσύ θα είσαι ευτυχισμένος . Φίλοι που δεν θα στέκονται σε παρεξηγήσεις, γιατί οι φίλοι οι αληθινοί δεν παρεξηγούν, απλά αγαπούν. Και έχουν τη δύναμη να συγχωρούν.

Όταν γνωρίσεις έναν τέτοιο φίλο να ξέρεις πώς θα είσαι πολύ τυχερός. Γιατί πλέον οι φίλοι οι αληθινοί σπανίζουν στη σημερινή εποχή. Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας. Έχουμε θέσει το «εγώ» μας τόσο ψηλά στο βάθρο της πυραμίδας που μας είναι δύσκολο να κοιτάξουμε χαμηλά και να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τον άλλον. Να τον καταλάβουμε.

Γι’ αυτό σου λέω. Όταν, βρεις έναν τέτοιο φίλο μην τον αφήσεις να φύγει. Γιατί να ξέρεις πως θα είσαι κι εσύ ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο. Και όχι στα υλικά αγαθά. Όχι. Στα άλλα, τα πιο σημαντικά.

Γιατί ο φίλος όταν είναι αληθινός αξίζει όλο το χρυσάφι του κόσμου.

Όμως, είναι καλό να ξέρουν και οι άνθρωποι που έχουμε δίπλα μας πόσο σημαντικοί είναι για εμάς. Λένε, πως καμιά φορά δεν αρκεί μόνο να λες σε κάποιον πόσο σημαντικός είναι για σένα αλλά πρέπει να του το δείχνεις κιόλας. Εγώ πάλι θα πω το αντίθετο. Καμιά φορά χρειάζεται να τους το λέμε κιόλας. Γιατί έχουν την ανάγκη να το ακούν. Ειδικά όταν δεν είναι στα καλύτερα τους. Τότε που κρύβονται κάτω από τα σκεπάσματα, τότε που δεν απαντούν σε καμία μας κλήση, τότε που δεν μας ανοίγουν την πόρτα. Τότε που κλείνονται στον εαυτό τους και αποζητούν τη μοναξιά. Τότε που εκείνοι μας έχουν ανάγκη. Τότε που εμείς πρέπει να βρεθούμε κοντά τους και να τους δώσουμε λίγη χαρά. Το χαμόγελο εκείνο που θα τους γεμίσει αισιοδοξία. Το βλέμμα εκείνο που θα τους πει «Είμαι εδώ για σένα. Όλα καλά θα πάνε».

Γιατί , ο αληθινός φίλος δεν θα σε αφήσει να χαθείς στα σκοτάδια, δεν θα σε αφήσει να κολυμπήσεις μόνος σου στα βαθιά νερά. Θα έρθει δίπλα σου, θα σε πάρει από το χέρι και θα σου πει πως αύριο ξεκινάει μία νέα ημέρα. Μία ημέρα που εκείνος θα είναι και πάλι δίπλα σου. Να σε βοηθήσει να σηκωθείς. Να σε βοηθήσει να μην επαναπαυτείς αλλά να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων και για μία ακόμη φορά να προσπαθήσεις να ορθοποδήσεις. Μέσα από την πίστη του θα βρεις το κουράγιο και τη δύναμη που τόσο έχεις ανάγκη.

Να ξέρεις, λοιπόν, πάντα πως ο αληθινός φίλος θα είναι πιο πολύ φίλος στις χαρές σου παρά στις λύπες σου. Γιατί λίγοι είναι εκείνοι οι φίλοι που θα χαρούν πραγματικά με τη χαρά σου!

Να ξέρεις πως ένας τέτοιος φίλος θα είναι πάντα μία αξία ανεκτίμητη στη ζωή σου. Για αυτό φρόντισε να μην τον χάσεις!

Στο Εφάκι..Με αγάπη..!.

αναπνοές