Σελίδες

Σάββατο 30 Μαΐου 2015

Καθίστε στο τραπέζι, ώρα για φαγητό!


τραπέζι

«Όλοι στο τραπέζι, το γεύμα είναι έτοιμο!», πόσοι από εμάς το λέμε καθημερινά; Τι έχει αλλάξει;

Θυμάστε εκείνη η φράση της μάνας σας: «Ελάτε το φαγητό είναι έτοιμο, καθίστε στο τραπέζι!»; Σήμερα για αναρωτηθείτε, τα δικά μας παιδιά, πόσο συχνά ακούνε κάτι τέτοιο;
Αυτό που για γενιές και γενιές αποτελούσε το αυτονόητο, το δεδομένο όχι μια αλλά δυο φορές την ημέρα, το οικογενειακό τραπέζι, η άγια εκείνη ώρα που ευλαβικά και με καθαρά χέρια, καθόμασταν στη θέση μας, και παλαιότερα μάλιστα (ίσως και σήμερα κάποιοι) έκαναν το σταυρό ή την προσευχή τους για τον «άρτο τον επιούσιο», σήμερα έχει σχεδόν καταντήσει πολυτέλεια, για να μη πω αγγαρεία.
Οι συνθήκες ζωής μας έχουν επιβάλλει ρυθμούς γρήγορους και εξουθενωτικούς.
Και το «γοργόν» του θέματος έχει περάσει και στο φαγητό. Το αποτέλεσμα είναι τα (ελληνιστί) ταχυφαγία ειδικά για τους όσους εργάζονται πολλές ώρες, να έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας, με αμφιβόλου ποιότητας φαγητό, ενώ η γρήγορη και εύκολη λύση ενός «ετοιματζίδικου» σνακ, έχει αντικαταστήσει το σπιτικό κολατσιό στις τσάντες των παιδιών μας στο σχολείο.
Η λεγόμενη ωστόσο «οικονομική κρίση» ήρθε λίγο να περιορίσει την κατανάλωση έτοιμου και γρήγορου φαγητού και να φέρει το ταπεράκι με σπιτικό φαγητό στο ολιγόλεπτο μεσημεριανό διάλειμμα της δουλειάς και το επίσης σπιτικό κολατσιό για τα παιδιά. Αλλά μιας και τα έσοδα μιας οικογένειας σε σχέση με τα έξοδα της, είναι αντιστρόφως ανάλογα, επιβάλλεται συχνά και δεύτερη δουλειά για τους μεγάλους, με αποτέλεσμα και οι μικροί (αν υπάρχουν) να περνούν περισσότερη ώρα στο σχολείο, το φαγητό κατάντησε απλά μια ατομική διαδικασία και όχι ομαδική όπως οφείλει να είναι στα πλαίσια μιας οικογένειας. Μια διαδικασία μοναχική.
Σπάνιες είναι λοιπόν πλέον οι συναντήσεις γύρω από το οικογενειακό τραπέζι. Συνήθως το στρώνει ο πρώτος (όχι απαραίτητα η μητέρα μιας και οι ρόλοι στην οικογένεια είναι πολυδιάστατοι σήμερα) που καταφτάνει στο σπίτι, και παραμένει έτσι για ώρες, μέχρις ότου να φάνε όλα τα μέλη της στις διάφορες ώρες επιστροφής τους. Άλλη ώρα τα παιδιά από το σχολείο, άλλη ώρα οι γονείς … Μοναχική διαδικασία και στο σπίτι το φαγητό.
Συνήθως αυτό που τελικά είναι ακατόρθωτο τις καθημερινές επιτυγχάνεται πλέον μια, δυο το πολύ φορές κάθε Σαββατοκύριακο και δυστυχώς έχει χάσει την αίγλη και την ιερότητα που είχε αλλοτινές εποχές.
Μαζεύεται λοιπόν η οικογένεια γύρω από το τραπέζι του φαγητού και στη λίγη ώρα που αυτό διαρκεί καλούνται όλα τα μέλη της να πάρουν μέρος σε κάθε είδους διεργασία που διέπει τα μέλη μιας ομάδας. Και η οικογένεια είναι μια ομάδα και μάλιστα μια από τις σημαντικότερες που υπάρχουν. Τα μέλη της οφείλουν να είναι κοντά το ένα στο άλλο, όμως όχι με την έννοια της υποχρεωτικότητας. Είναι κοντά γιατί το ένα επιθυμεί τη συντροφιά του άλλου, γιατί το ένα συμπληρώνει το άλλο την ίδια στιγμή που του τονίζει τη μοναδικότητα του. Και αυτό είναι το μαγικό μέσα στην οικογένεια.
Και ειδικά η ώρα του φαγητού αυτή που είναι μια ώρα χαλαρή, μια ώρα που το σύνολο αυτής της ομάδας, της οικογένειας μπορεί να κατορθώσει πολλά. Μπορεί η όλη διαδικασία να ξεκινήσει με την προετοιμασία του φαγητού που βοηθώντας όλοι μαζί, παράλληλα μπορούν να κουβεντιάζουν για τα απλά ή και πιο σύνθετα καθημερινά θέματα που απασχολούν τον καθένα ή το σύνολο και μέσα από το διάλογο να βρουν λύσεις και να θέσουν προτεραιότητες. Μπορεί να αποτελέσει αυτή η ώρα έτσι αυθόρμητα χωρίς να το καταλάβουν, ευκαιρία να οριοθετήσουν τις υποχρεώσεις και τα μικροκαθήκοντα τους ενώ παράλληλα να γελάσουν με κάποιο αστείο και να μεταμορφώσουν σε παιχνίδι το στρώσιμο του τραπεζιού. Να δουν πόσο όμορφο είναι να βοηθήσουν με μια γνώμη, ή ένα χεράκι βοήθειας. Να έρθουν με λίγα λόγια πιο κοντά, να κερδίσουν την απόσταση που τους χωρίζει μέσα στην εβδομάδα και να νιώσουν ομάδα, αυτό που πραγματικά είναι.
Και μετά όταν πια καθίσουν στο τραπέζι, θα αρχίσουν και τα σχόλια για το φαγητό που συνήθως τα Σαββατοκύριακα είναι πιο προς τα γούστα μικρών και μεγάλων και θα τονώσουν και την αυτοπεποίθηση του σεφ της ομάδας. Αλλά θα είναι και η κατάλληλη στιγμή, από τη σωστή μητέρα ή και τον πατέρα να αρχίσουν τα παράπονα, ότι τάχα δεν τρώνε τα παιδιά ή το έτερον ήμισυ αρκετές σαλάτες και φρούτα που έχουν βιταμίνες και εκεί είναι που θα αρχίσει και ο μονόλογος περί υγιεινής διατροφής και πόση αξία έχει και πόσο άσχημο είναι που τελικά αυτές οι στιγμές ζωντανεύουν μόνο το Σαββατοκύριακο. Θα βγει ίσως τότε και το πρόγραμμα του φαγητού της εβδομάδας που θα έχει και όσπρια και κάποιο λαδερά και κρέας και από όλα για να είναι ισορροπημένο και να καλύπτει και τα γούστα αλλά και την υγεία μας, ενώ παράλληλα με αυτό θα λυθεί και το καθημερινό βασικό ερώτημα «Τι θα μαγειρέψω για αύριο;»
Στιγμές που μας φαντάζουν βαρετές, αλλά είναι πια πολύτιμες γιατί είναι σπάνιες, γιατί τις ζούμε λίγο.
Βέβαια, σαφώς και υπάρχουν οικογένειες που τρώνε μαζεμένες γύρω από το τραπέζι και όλο αυτό το ζουν καθημερινά, αλλά όλο το παραπάνω, το φαγητό του Σαββατοκύριακου, αποτελεί για τους υπόλοιπους που δεν ανήκουν σε αυτές, πολύτιμο κομμάτι της ζωής και θα πρέπει να το διατηρήσουν.
Πηγή: fylada.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου