Να μου πεις, και δίκιο θα έχεις, ποιος κρίνει στον έρωτα το λάθος και το σωστό, ποιος είναι τόσο δυνατός που μπορεί να βάλει λογική στην πιο παράλογη αυτή αίσθηση.
Η απάντηση είναι εσύ. Τα λάθος άτομα εσύ τα έχεις χαρακτηρίσει λάθος και τα έχεις εντάξει σε κατηγορία «τζιζ».
Αλλά θα μιλήσουμε για τα άτομα που εξαρχής ξέρεις πως είναι λάθος για σένα, αλλά εσύ εκεί, δεν σε σκιάζει φοβέρα καμιά, πας και τα ερωτεύεσαι.
Ξέρεις. Ξέρεις από την αρχή ότι θα σου φερθεί άσχημα, ότι θα σε μειώσει, θα σε προσβάλει, θα σε πληγώσει, ότι δεν θα βγάλετε άσπρη μέρα και θα βασανίζεσαι, αλλά εσύ εκεί, ακλόνητος.
Και εκεί ευθύνεσαι εσύ ο ίδιος, μη ψάχνεις εξωτερικούς παράγοντες. Έχεις τοποθετήσει τον εαυτό σου σε ένα επίπεδο, το λες και δαπέδου, και προσαρμόζεις τον έρωτα που αναζητάς στα επίπεδα αυτά.
Πιο συγκεκριμένα, η εικόνα που εμείς οι ίδιοι έχουμε σχηματίσει για τους εαυτούς μας είναι και η εικόνα που χρησιμοποιούμε στην αναζήτηση του συντρόφου για να τις ταιριάξουμε. Το επίπλαστο εγώ μας με την μειωμένη του αυτοεκτίμηση αναζητά το όμοιό του.
Η παιδική μας ηλικία είναι αυτή που παίζει βασικό ρόλο στην διαμόρφωση του χαρακτήρα μας. Τα πρότυπα και οι εικόνες που έχεις από συντρόφους εμφυσούν μέσα σου και γίνονται νόρμα της μετέπειτα ζωής σου με τρόπο ασυνείδητο.
Σημαντικό ρόλο παίζει και ο ορίζοντας προσδοκιών καθώς και ο γενικευμένος κανόνας που κάθε φύλο προσκολλά στο αντίθετο φύλο. Πιο απλά, όταν ένα άνδρας θεωρεί τις γυναίκες αδύναμες, ερωτεύεται τις αδύναμες γυναίκες με σκοπό να δημιουργήσει εσωτερικά ηγετικά ένστικτα. Αντίστοιχα, μία γυναίκα που θεωρεί τους άνδρες επίπεδους, ωμούς και κυνικού, θα προσελκύει συνεχώς τέτοιους διότι θα έχει μάθει να διαχειρίζεται μοναχά τέτοιες συμπεριφορές.
Στην ουσία ασυνείδητα ελκόμαστε από αυτό που θεωρούμε ότι είναι χαμηλότερο σε επίπεδο, ήθος και συμπεριφορά από εμάς, γιατί εκεί νιώθουμε δυνατοί και θαρραλέοι.
Μαθαίνεται ο έρωτας. Όχι ακριβώς διδάσκεται, αλλά μαθαίνεται. Και υπάρχουν και πρότυπα μοντέλα έρωτα όπου ο καθένας δημιουργεί ασυνείδητα το δικό του.
Τα ερωτικά αυτά μοντέλα χωρίζονται σε κατηγορίες και οι δύο που απευθείας μπορεί να εντοπίσει κανείς είναι τα υγιή και τα ασθενή πρότυπα. Η εξίσου ασθενής και ελλειπής αυτοεκτίμηση είναι αυτή που μας οδηγεί στην επιλογή των φαινομενικά ασθενέστερων ερωτικών προτύπων. Με άλλα λόγια, σε αυτό που θα χαρακτηρίσεις πεζά ως λάθος.
Η γενικευμένη αντίληψη και ο γενικευμένος χαρακτηρισμός προς το αντίθετο φύλο, τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις γενεών και γενεών που αναμασώνται μας κάνουν πιο ευάλωτους ως προς την αρνητική επιλογή.
Είναι γενικά αποδεκτό και απορρέει και από τα παραπάνω πως υπεύθυνοι για τις «λάθος» μας επιλογές είμαστε εμείς. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι μία επεξεργασία στις ενδότερες ρυθμίσεις μας και πιο συγκεκριμένα στον φάκελο «αυτοεκτίμηση-αυτοσεβασμός».
Από την στιγμή που κατανοήσεις, αποδεχτείς και σεβαστείς τον εαυτό σου, αυτό θα εκπέμψεις. Πιο απλά, -ασυνείδητα πλέον- θα αρχίσεις να στοχεύεις σε πιο υγιή συναισθηματικά περιβάλλοντα και θα αποφύγεις τα ψυχολογικά ολισθήματα.
Το μυστικό είναι να ξεγυμνώσεις τον εαυτό σου και να αρχίσεις να τον μαθαίνεις. Είναι μια διαδικασία επίπονη και χρονοβόρα και δεν θα σου εγγυηθεί κανείς τα αποτελέσματα, αλλά από την στιγμή που θα μπεις μέσα σε αυτή θα έχεις κάνει ήδη ένα βήμα προς την αλλαγή.
Αξίζει να υπερεκτιμήσουμε και αναθεωρήσουμε το εγώ μας και θα αποφύγουμε τα επίπονα και δύσβατα μονοπάτια των ανθρωπίνων σχέσεων πολύ πιο εύκολα.
Κάθε φορά που παραπονιέσαι για το λάθος άτομο που ερωτεύτηκες, να κοιτιέσαι στον καθρέφτη και να ρίχνεις τις ευθύνες σε εσένα. Θάψε μέσα σου τον Βασιλάκη τον Καρρά και πάψε να τραγουδάς στο τέρμα πως έχεις μόνο ένα ελάττωμα, να αγαπάς τα λάθος άτομα. Θάψε όμως πιο βαθιά μέσα σου τον άλλο Βασιλάκη, τον Καίλα και μην κλαίγεσαι για τις επιλογές σου, αποδέξου τες και μπες σε μια τροχιά ενδότερης αναζήτησης.
Γράφει η Σπυριδούλα Γεωργοκίτσου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου