Οι άνθρωποι σε θυμούνται όταν σ’ έχουν ανάγκη. Το έχω ζήσει στο έπακρο. Και εσύ το έχεις ζήσει. Άνθρωποι που δεν σε σκέφτονται ούτε καν τις γιορτές, επικοινωνούν μαζί σου για να σου ζητήσουν χάρες. Ύπουλα, όπως μόνον εκείνοι ξέρουν. Άνθρωποι που δεν νοιάστηκαν όταν εσύ περνούσες δύσκολα, ξαφνικά ενδιαφέρονται για το πως είσαι.
Η πουλημένη σχέση σας αναζωπυρώνεται, απλά και μόνο γιατί υπάρχει το συμφέρον. Και εκεί ακριβώς γίνεται ξεκάθαρο πόσο ψεύτικοι είναι. Ναι είναι αλήθεια… οι άνθρωποι σε θυμούνται όταν σε έχουν ανάγκη. Η ανάγκη όμως, απογυμνώνει τον αχάριστο άνθρωπο και σου δείχνει ποιος πραγματικά είναι και τι θέλει από εσένα. Χάρη σου κάνει.
Όταν η υποκρισία εξαλείφει κάθε είδους αξιοπρέπεια σε κάνει να νιώθεις μόνο λύπη. Λύπη για αυτούς τους ανθρώπους. Λύπη και για σένα τον ίδιο, που κάποτε τους είχες επιλέξει για να είναι στο πλάι σου. Λύπη που δεν είδες πόσο κενοί είναι. Δεν πειράζει όμως… κομμάτια να γίνει. Εσύ γεμίζεις το κενό ενός άδειου ανθρώπου, από τα δικά σου περισσεύματα. Αυτές οι καλοσύνες σε κάνουν τον όμορφο άνθρωπο που είσαι. Και αυτό να το θυμάσαι.
«Κάνε το καλό και ρίξ’ το στον γιαλό», έλεγαν οι παλιοί και είχαν δίκιο. Δεν χάνεις. Κερδίζεις. Γιατί η ψυχή σου είναι μεγάλη.. και έχει για να δώσει. Όταν βλέπεις κάποιον που καιροφυλακτεί μόνο και μόνο για να κερδίσει από σένα, δώσ’ του αυτό που θα του έδινες και κάτι παραπάνω. Δίνε σε όποιον θέλεις και σε όποιον σου ζητήσει, αλλά μην ξεχάσεις να τον βγάλεις έξω από την περίφραξη της καρδιάς σου, γιατί λερώνει την ψυχή σου.
Βγάλε έξω από την καρδιά σου ότι την λερώνει, για να μείνει καθαρή. Για να μπορείς να δίνεις. Γιατί στην τελική αυτό μόνο αξίζει… το δόσιμο. Για αυτό ήρθαμε. Για αυτό είμαστε εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου