Επέλεξα τον κόσμο μου γιατί ο δικός σας… δεν μου κάνει!!

Της Άντζελας Καμπέρου

Οι φίλοι με λένε αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα, και το λένε σαν να είναι κάτι κακό. Μου τονίζουν επανειλημμένα πως ζω μέσα σε ένα ροζ συννεφάκι και πως πρέπει επιτέλους να μεγαλώσω να προσγειωθώ στην πραγματικότητα. Μα τι το κακό έχει να ονειρεύεσαι;
Να πιστεύεις πως ίσως μια μέρα τα πράγματα πάρουν την έκβαση που είχες πλάσει εσύ στο μυαλό σου και τελικά “ζήσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα”; Μου αρέσει να ζω στο δικό μου παραμύθι, τουλάχιστον είναι πιο όμορφο από τον δικό σας άχαρο και άχρωμο ενήλικο κόσμο.
Δεν μου αρέσει ο κόσμος σας, δεν έχει χρώμα, μουσική, γέλιο, όνειρα. Πάνω από όλα δεν έχει όνειρα.

Βλέπεις ανθρώπους φυλακισμένους στη μιζέρια τους, στην καθημερινότητά τους που σιγά σιγά τους πνίγει, σφίγγει γύρω από το λαιμό τους και δεν τους αφήνει να αναπνεύσουν. Ξεχνάνε να ονειρεύονται γιατί οι υποχρεώσεις είναι πολλές και “που χρόνος τώρα για παιδιάστικα πράγματα, άκου εκεί όνειρα, τα όνειρα δεν είναι για μας, αν θες να επιβιώσεις  πρέπει να επιστρέψεις στην πραγματικότητα και να αφήσεις τα όνειρα.”
Μα δεν μου αρέσει ο κόσμος σας. Τον απαρνήθηκα, τον σιχάθηκα. Θέλω στη ζωή μου να είμαι ελεύθερη να ονειρεύομαι όποτε το θέλω, να μην περιορίζω τα όνειρά μου στον ύπνο.
Τα όνειρα προσφέρουν ένα στόχο στη ζωή του ανθρώπου, του δίνουν κίνητρο για να βγάλει κι αυτή τη μέρα, να ξεπεράσει κι αυτό το πρόβλημα με το κεφάλι ψηλά.
Τα όνειρα σε βοηθούν να διώξεις τη μελαγχολία σου και να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου με περισσότερη δύναμη.

Ναι ζω σε ένα ροζ σύννεφο, και είναι τόσο απαλό και τόσο όμορφο, δεν περιέχει μαύρο και γκρι όπως οι ζωές όλων πλέον.
Περιέχει χρώματα πολλά και διαφορετικά. Ναι είμαι ονειροπόλα και αθεράπευτα ρομαντική. Κατά τους φίλους είμαι χαζή που πιστεύω ακόμα σε όλα αυτά τα παιδιάστικα και φαντασιόπληκτα πράγματα όπως η αληθινή αγάπη, ο έρωτας, τα όνειρα και η επίτευξή τους.
Αληθινή αγάπη;
Μα καλά που νομίζεις ότι βρίσκεσαι, σε παραμύθι; Δεν παίζουν αυτά εδώ. Εδώ στην καλύτερη των περιπτώσεων -κατά τους γνωστούς και φίλους- να βρεις κάποιον που συμπαθείς και να αποφασίσετε ότι μαζί μπορείτε να κάνετε οικογένεια.
Ναι, καταφέραμε να υποβαθμίσουμε τόσο την έννοια του έρωτα που πλέον η οικογένεια δημιουργείται από απλή συμπάθεια και όχι από κεραυνοβόλους έρωτες που δεν σε αφήνουν να κοιμηθείς τα βράδια. Υποβαθμίσαμε τόσο τον έρωτα που δεν μας απασχολεί καν να τον ψάξουμε, αρκούμαστε στα λίγα -γιατί έτσι μας έμαθαν- και αφήνουμε τα όνειρα για τους “τρελούς” που δεν έχουν καταλάβει τι είναι η ζωή, “πόσο σκληρή και άδικη είναι η ζωή” και που “για να τα βγάλεις πέρα σε αυτόν το κόσμο πρέπει να είσαι σκληρός και προσγειωμένος”.
Πως ξεχνάνε τόσο εύκολα οι άνθρωποι; Πως μπορούν να ξεχάσουν τόσο απλά ότι κάποτε υπήρξαν παιδιά και κάνανε μεγάλα όνειρα, όνειρα υπέροχα, πως γίνεται να ξεχνάνε ότι στα όνειρά τους υπήρξαν ευτυχισμένοι; Συμβιβάζονται με τα λίγα γιατί φοβούνται να κυνηγήσουν τα πολλά.
Φοβούνται να νιώσουν ευτυχισμένοι γιατί δεν ξέρουν πως να το διαχειριστούν.

Όχι λοιπόν, αρνούμαι να μεγαλώσω και να γίνω σαν όλους εσάς τους δήθεν προσγειωμένους που ξέρετε τι θέλετε από τη ζωή σας, που φαινομενικά δεν σας λείπει τίποτα αλλά συνάμα σας λείπουν τα πιο βασικά.
Η ευτυχία σας, η παιδικότητά σας, η ξεγνοιασιά σας. Τώρα συνειδητοποιώ γιατί ανέκαθεν το αγαπημένο μου παραμύθι ήταν ο Πήτερ Πάν, δεν μεγάλωσε ποτέ και πάντα ακολουθούσε την καρδιά του και τα όνειρά του.
Ίσως αν ξαναβλέπανε μερικοί αυτή την υπέροχη ταινία να ξεχνούσαν να μεγαλώσουν τόσο απότομα.
Ίσως να έκρυβαν ακόμα λίγο μέσα τους αυτό το παιδί που κάπου έχασαν, κάπου ξέχασαν, κάπου επέλεξαν να αφήσουν.
Ίσως αν ονειρευόμασταν όλοι λίγο περισσότερο ο κόσμος να ήταν λίγο καλύτερος.
Ίσως αν δεν βιαζόμασταν τόσο να μεγαλώσουμε να ήμασταν όλοι λίγο πιο ευτυχισμένοι. Ακούς τα παιδάκια να λένε “πόσο θέλω να μεγαλώσω” και θες να τους φωνάξεις μην μεγαλώσεις, είναι παγίδα.
Μια παγίδα που δεν μπορείς να της ξεφύγεις, για αυτό προσπάθησε έστω να απολαύσεις την παιδικότητα που τώρα έχεις κι άσε τα άλλα να έρθουν στον καιρό τους.
Απόλαυσε το γεγονός ότι μπορείς ακόμα να ονειρεύεσαι χωρίς να σε κρίνουν, απόλαυσε ότι μπορείς να τρέξεις, να γελάσεις με την ψυχή σου χωρίς να έχεις επικριτικά βλέμματα πάνω σου που κόβουν τα φτερά σου τόσο απότομα. Απόλαυσε το γεγονός ότι μπορείς να λερωθείς με παγωτό και κανείς να μην σε κρίνει, πως μπορείς να πας στην παιδική χαρά και να γελάσεις με την ψυχή σου κάνοντας κούνια.
Πόσο θα ήθελα να τα φωνάξω αυτά στη μικρή που ήμουν κάποτε την ώρα που έλεγα με παράπονο στη μητέρα μου, μανούλα εγώ πότε θα μεγαλώσω και θα γίνω σαν κι εσένα;
Να μου φώναζα μείνε παιδί για όσο περισσότερο μπορείς, μην μεγαλώσεις είναι παγίδα!

αναπνοές

Εκείνα τα λίγα λεπτά πριν κοιμηθείς

Ξέρεις τι γαμάει περισσότερο στην ανθρώπινη ψυχολογία; Αυτή η διαρκής ανάγκη για αυτεπιβολή. Μία συνεχής καταπίεση επιθυμιών που γίνονται με βάση κοινωνικά αποδεκτά χαρακτηριστικά, γενικά αποδεκτές συμπεριφορές. Ακόμα κι αν εσένα σε καταπιέζουν, ακόμη κι αν δεν αντέχεις την ίδια σου την ύπαρξη. Θα θάψεις αυτό το συναίσθημα τόσο βαθιά που στο τέλος ούτε εσύ δε θα το αναγνωρίζεις.

Πόσα πράγματα λοιπόν γυρνούν μέσα στο μυαλό σου καθημερινά; Για πόσα πράγματα ανησυχείς κι αμφιταλαντεύεσαι όλη νύχτα; Κάνεις τόσα πράγματα μέσα στη μέρα, που πολλές φορές νιώθεις λες και δεν προλαβαίνεις καν να σκεφτείς, σωστά; Τρέχεις από δω κι από κει να προλάβεις καταστάσεις που μπορεί και να μη σε αγγίζουν καν.

Τρέχεις να συναντήσεις ανθρώπους που αγαπάς κι ανθρώπους που βλέπεις από συνήθεια ή κι επιβολή. Δεν είσαι ακόμα σίγουρος. Πας σε μια σχολή ή σε μια δουλειά που δε σε γεμίζει. Γι' αυτό και βρίζεις το ξυπνητήρι κάθε πρωί και περιμένεις απ' όλη τη βδομάδα να φτάσει το σαββατοκύριακο. Να φας τις σωστές τροφές, να γυμναστείς με όποιο άθλημα είναι τώρα της μόδας ακόμα κι αν πρέπει να πιέσεις τον εαυτό σου μέχρι εσχάτων.

Γι' αυτό γουστάρεις τόσο την Παρασκευή. Γιατί αποδεσμεύεσαι τάχα μου από τα «καταναγκαστικά», τα της επιβίωσης και να κάνεις αυτό που πραγματικά γουστάρει η καρδιά σου. Ξεφεύγεις από το καθημερινό πρόγραμμα Δευτέρας-Παρασκευής, απ' αυτή την τρελή ρουτίνα που σου γαμάει τη διάθεση. Αν και λανθασμένα κατά τη γνώμη μου πιστεύεις ότι με τον ερχομό του Σαββάτου φτάνεις στο απόλυτο ζεν.

Ξέρεις πότε το φτάνεις; Αυτές τις ελάχιστες στιγμές ανάμεσα σε ύπνο και ξύπνιο, αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα, πριν κλείσεις τα μάτια σου και κοιμηθείς χαμένος στις σκέψεις σου. Τότε, σ' αυτές τις λίγες στιγμές της σχεδόν απόλυτης νιρβάνα, συνειδητοποιείς τι είναι πραγματικά σημαντικό.

Νομίζω αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα αντιπροσωπεύουν ό,τι πραγματικά έχεις ανάγκη να ζήσεις. Σου δίνουν να καταλάβεις πόσο σημαντικό είναι να ονειρεύεσαι. Κι εν τέλει να κάνεις πράξη τα όνειρά σου. Αυτή η κάλμα κατάσταση είναι το ιδανικό περιβάλλον για ν' αντιληφθείς τι πραγματικά θες και να πάρεις τις μικρότερες - κι ίσως τις πιο δύσκολες- αποφάσεις.

Γιατί αν το καλοσκεφτείς, αυτή η διαύγεια που σου χαρίζει η νύστα σου, είναι το ιδανικό κλίμα για να βγάλεις από μέσα σου όλα όσα σε περιορίζουν. Ή μάλλον σωστότερα, να αποβάλεις όλα όσα σε αυτοπεριορίζουν. Γιατί στην τελική, είναι αποδεδειγμένο ότι το μόνο που μπορεί να σε κρατήσει πίσω είναι αυτό το ανθρωπάκι μέσα σου που σε εμποδίζει να κάνεις αυτά που πραγματικά ποθείς.

Λίγο πριν κοιμηθείς λοιπόν, αυτό το ανθρωποειδές πέφτει για ύπνο πριν προλάβεις ν' αποκοιμηθείς. Κοιμίζει μαζί του αναστολές, προβληματισμούς και δισταγμούς. Γι' αυτό και κατανοείς τι πραγματικά θες. Γι' αυτό και νιώθεις έτοιμος να κυνηγήσεις τα πάντα. Παράξενο δεν είναι; Να χρειάζεσαι αυτές τις λίγες στιγμές για να είσαι πραγματικά ο εαυτός σου. Με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Ακόμα κι αν ο πραγματικός σου εαυτός σε τρομάζει.

http://pillowfights.gr/

Ό,τι δε με σκοτώνει, με κάνει πιο ζωντανό

- Μαρίνα Μαγουλιανού - 

Σου ήρθαν τα πράγματα ανάποδα. Έχασες τη γη κάτω απ’ τα πόδια σου. Κάτι, λοιπόν, τελείωσε. Θα πενθήσεις, θα χρειαστείς τον χρόνο σου. Μετά το πρώτο σοκ, σε παρακαλώ, μην το βάλεις κάτω. Μην αποθαρρυνθείς και μην μοιρολατρείς.

Έχε κατά νου ότι όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Πολλές φορές θα δεις στην πορεία ότι το υπάρχει μια ανώτερη πρόνοια. Ίσως την στιγμή που σου συμβαίνουν πράγματα άσχημα, ο λόγος να μην είναι προφανής, κοιτώντας όμως πίσω θα αντιληφθείς ότι αν δεν σου είχε συμβεί αυτό το δυσάρεστο, δεν θα είχε έρθει κάτι άλλο καλό στο δρόμο σου.

Έτσι είναι, πρέπει να τελειώσει κάτι για να γίνει χώρος στη ζωή σου για κάτι καινούργιο. Αυτό που τελείωσε απλά δεν ήταν αυτό που σου χρειαζόταν. ‘Ίσως να μην το έβλεπες, ίσως να μην ήθελες να το δεις. Άλλωστε υπάρχουν πράγματα και καταστάσεις που δεν μπορείς να ελέγξεις.

Υπάρχει μια νομοτέλεια όμως που, πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι τείνουμε να αγνοούμε.Νιώθουμε ασφαλείς όταν κλείνουμε τη ζωή μας σε κουτάκια τακτικά,  τη δουλειά μας, τη σχέση μας, τους φίλους μας, όλα. Όμορφα και τακτοποιημένα, ακόμη κι αν δεν μας καλύπτουν πλήρως. Γιατί;

Έχουμε την τάση να φοβόμαστε την αλλαγή, το ξεβόλεμα μας προκαλεί δυσφορία. Χρειάζεται να αλλάξουμε τις καθημερινές μας ρουτίνες, κι ας μην αντιλαμβανόμαστε πλήρως πόσο ψυχοφθόρες μπορεί να είναι.  

Όμως μια παροιμία λέει πως πέτρα που κυλάει δεν πιάνει βρύα.

Άσε το καινούργιο να έρθει. Αν δεν τελειώσει κάτι, δεν θα σου δημιουργηθεί η ανάγκη να ψάξεις κάτι άλλο, κάτι καλύτερο. Μη μου κατσουφιάζεις λοιπόν! Πάρε το χρόνο σου να πενθήσεις κι έπειτα…. Pick up your weapons and fight!

Δες το αλλιώς, σε ανανεώνει η αλλαγή, δραστηριοποιεί τον εγκέφαλο σου!

Θες παραδείγματα; Να σου πω! Μου έκλεψαν την τσάντα και βρήκα τη σχολή που ονειρευόμουν από μια γνωριμία στην αστυνομία. Με απέλυσαν από δουλειά όπου δεν ήμουν καλά και βρήκα καινούργια κι εκεί ξαναερωτεύτηκα από την αρχή το επάγγελμα μου.

Γι᾽ αυτό σου λέω, η ζωή συνεχίζεται και πολλές φορές καλύτερα από πριν. Έχε πίστη στο αύριο, όσο πυκνό κι αν είναι το πέπλο μυστηρίου που το καλύπτει. Δεν ξέρει τι θα συναντήσεις στην επόμενη στροφή.

Κι αν αφήσεις αυτή την πίστη να ριζώσει μέσα σου, θα μπορείς να κοιμάσαι πιο ήρεμος τα βράδια. Θα είσαι σε θέση να αντιμετωπίζεις καλύτερα τα στραβά και τα ανάποδα που έρχονται στο δρόμο σου. Ίσως και να αντιλαμβάνεσαι καλύτερα τους δρόμους που ανοίγονται μπροστά σου.

Το σημαντικότερο που έχει να σου προσφέρει αυτή η πίστη είναι ότι θα μπορείς να επικεντρωθείς και να απολαύσεις απερίσπαστος το εδώ και τώρα. Άσε λοιπόν το αύριο γι αύριο, περιόρισε τα αρνητικά συναισθήματα κι αφέσου στη ροή.

Έτσι κι αλλιώς υπάρχουν πράγματα πέρα από τον έλεγχο μας, καταστάσεις στις οποίες δεν έχουμε καμία άλλη εξουσία πέραν του πώς θα επιλέξουμε να τη χειριστούμε. Εδώ λοιπόν είναι όλη η διαφορά. Θα σε πάρει από κάτω ή θα βγεις πιο δυνατός;

Κράτα αυτό για το τέλος, μια από τις πιο σοφές προσευχές που έχω ακούσει και είναι από τον Επίκτητο: Θεέ μου δώσε μου τη δύναμη να αλλάξω αυτά που μπορώ, την υπομονή να αντέξω αυτά που δεν μπορώ, και τη σοφία για να γνωρίζω την διαφορά μεταξύ τους.

http://www.ilov.gr/

Η κρυφή γοητεία του «κακού παιδιού»

Γράφει η Μαρία Πατσιλίβα

«Να είσαι καλό παιδί» συνηθίζεται να παροτρύνουν οι μεγάλοι τα παιδιά. ‘Οπου καλό παιδί βέβαια μεταφράζεται το ήσυχο, πειθήνιο, που τρώει το φαγητό του, που κάνει ό,τι του πουν, παιδί που ελέγχεται εύκολα. Όμως ενώ ο κάθε γονιός και εκπαιδευτικός προσεύχεται να του τύχουν παιδιά αυτής της κατηγορίας, γιατί όλοι γελούν όταν βλέπουν τον διαβολάκο της Τασμανίας να αναστατώνει τους πάντες στο πέρασμά του; Γιατί όλοι συμπαθούν τον Ντένις τον Τρομερό;

Συχνά συναντάμε γονείς που αφηγούνται τα κατορθώματα του παιδιού τους με περηφάνια. Όταν όμως περιγράφουν με πάσα λεπτομέρεια τις σκανταλιές του ανήσυχου παιδιού της οικογένειας, αχνά διακρίνεται στα χείλη τους ένα μειδίαμα και ένας περίεργος θαυμασμός. Και, κακά τα ψέματα, συνήθως απολαμβάνουμε να ακούμε τις ιστορίες των άτακτων παιδιών. Έχουν πιο πολύ ενδιαφέρον από τις ανιαρές επιτυχίες των υπάκουων μικρών που κάνουν το παν για να κρατούν τους γονείς τους ικανοποιημένους. Εξάλλου τα μαύρα πρόβατα ξεχωρίζουμε στο κοπάδι.

Το κακό παιδί ασκεί μια κρυφή γοητεία. Τη γοητεία της χαμένης παιδικότητάς  μας, που βιαστήκαμε να θυσιάσουμε στο βωμό της ομαλής μας ένταξης στην κοινωνία. Προκειμένου να γίνουμε αποδεκτοί και αρεστοί, θάψαμε τον αυθορμητισμό μας, τις παρορμήσεις μας, την τρέλα μας. Γίναμε αυτό που είναι όλοι και χάσαμε τη μοναδικότητά μας. Και φυσικά ακόμα την πενθούμε. Γιατί αν υπήρξαμε καταπιεσμένα «καλά παιδιά», θαυμάζουμε αυτό που ποθούσαμε να είχαμε υπάρξει  αλλά δεν τολμήσαμε ποτέ. Αν υπήρξαμε δακτυλοδεικτούμενα «κακά παιδιά», αναπολούμε την αυθεντικότητα του είναι μας.

Το να είσαι κακό παιδί σημαίνει πως δεν μπορούν να σε ελέγξουν απόλυτα ούτε και να προβλέψουν τη συμπεριφορά σου. Είσαι διαφορετικός και πας κόντρα στο ρεύμα. Δημιουργείς νέους κανόνες, τολμάς να παίξεις με δικούς σου όρους. Και συνήθως αποκτάς οπαδούς που σε ακολουθούν στη δική σου καινοτόμο πορεία.

Το κακό παιδί έρχεται να μας θυμίσει αυτό που ήμασταν ή θα θέλαμε να είμαστε. Επαναστάτες.

https://lifonomy.wordpress.com/

Η παρουσία του παππού και της γιαγιάς διασφαλίζει την ψυχική υγεία των παιδιών

Theodore Gerard

Η παρουσία των παππούδων και γιαγιάδων δεν είναι μόνο θετική για την για το θεσμό της οικογένειας, αλλά όπως μας λένε οι έρευνες διασφαλίζουν τόσο την ψυχική υγεία των ίδιων όσο και των παιδιών. 

Η σοφία τους και η εμπειρία από τη ζωή είναι ανεκτίμητα εφόδια στην ανατροφή των επόμενων γενεών, ειδικά σε χώρες σαν την Ελλάδα όπου ο θεσμός της οικογένειας είναι πολύ ισχυρός. 

Ο παππούς και η γιαγιά, εκτός του ότι δίνουν πολύτιμες ανάσες χρόνου στους γονείς, συμβάλλουν σημαντικά στην ήρεμη διαβίωση των παιδιών και στη σωστή διαπαιδαγώγησή τους. Επιπλέον, η σχέση του παππού και της γιαγιάς με τα εγγόνια είναι απαλλαγμένη από το άγχος και τις συγκρούσεις που μπορεί να υπάρχουν μεταξύ των γονιών και των παιδιών τους. Πρόκειται για μια σχέση αμοιβαίας αγάπης και σεβασμού χωρίς υστεροβουλία.Επιπλέον, τα οφέλη για την ψυχική υγεία είναι τεράστια.

Οι έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι της ώριμης ηλικίας που διατηρούν συναισθηματικό δεσμό και επικοινωνία με τα εγγόνια νιώθουν χρήσιμοι και παρουσιάζουν λιγότερα συμπτώματα κατάθλιψης. 

Συγκεκριμένα, έρευνα της καθηγήτριας Κοινωνιολογίας του πανεπιστημίου της Βοστόνης Σάρα Μούρμαν έδειξε ότι σε βάθος χρόνου οι θετικές ψυχολογικές επιπτώσεις από αυτή τη σχέση είναι εμφανείς. Οι ερευνητές παρακολούθησαν 376 άτομα της ώριμης ηλικίας και 340 εγγόνια από το 1985 έως το 2004 και διαπίστωσαν ότι όσο καλύτερη ήταν η σχέση τόσο λιγότερα ήταν τα συμπτώματα κατάθλιψης και στις δύο πλευρές.

Οι παππούδες και οι γιαγιάδες, που ήταν περισσότερο ανεξάρτητοι και είχαν τη δυνατότητα να έχουν καλύτερη επικοινωνία και να βοηθούν περισσότερο τα εγγόνια τους, ακόμα και με απλούς τρόπους, εμφάνισαν λιγότερα συμπτώματα κατάθλιψης.

Αντίθετα, όσοι είχαν μεγάλη εξάρτηση και λάμβαναν βοήθεια χωρίς να μπορούν να ανταποδώσουν είχαν έντονα συμπτώματα κατάθλιψης. Τα στοιχεία για την εξέλιξη του πληθυσμού στη χώρα μας, αλλά και διεθνώς, δείχνουν ότι αυτός γερνάει με αυξανόμενους ρυθμούς.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έκθεσης Help Age International, στην Ελλάδα ο πληθυσμός των ατόμων άνω των 60 ετών υπολογίζεται σε περίπου 2,8 εκατομμύρια ή 24,7% του συνόλου. Σε παγκόσμιο επίπεδο, αναμένεται ότι το 2050 για πρώτη φορά στην ιστορία οι άνθρωποι ηλικίας άνω των 60 ετών θα είναι περισσότεροι από τους νέους κάτω των 15. 

Αυτά τα δεδομένα δείχνουν ότι οι άνθρωποι της ώριμης ηλικίας θα παίξουν σημαντικό ρόλο τα επόμενα χρόνια και δεν θα είναι πλέον οι απόμαχοι της ζωής, όπως συνηθίζαμε να τους αποκαλούμε μέχρι πρόσφατα.

imommy

Ζήσε τη στιγμή, σεβάσου το χρόνο που σου δόθηκε.

Ακούμε συχνά ότι θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε στο παρόν και να απολαμβάνουμε τις στιγμές που μας προσφέρονται. Ωστόσο, δεν είναι πάντα ξεκάθαρο σε όλους μας, γιατί θα πρέπει να το κάνουμε αυτό και με ποιον τρόπο μπορούμε να το επιτύχουμε.

Θα σκεφτεί κανείς, μάλιστα, ότι πρακτικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Γιατί οι ρυθμοί της ζωής είναι γρήγοροι σε τέτοιο βαθμό που μας φθείρουν και προκαλούν μία κόπωση ικανή να μας απομακρύνει πλήρως από μία στάση ζωής όπου μπορούμε να απολαμβάνουμε όμορφες στιγμές, έστω και κάποιες ώρες της ημέρας.

Ο κατάλληλος χρόνος αποδεσμεύει την ένταση

Αυτό βέβαια που ίσως αγνοούμε είναι ότι βρισκόμενοι σε ένταση θα αναλώσουμε άσκοπα περισσότερο χρόνο, απ’ ό, τι αν ήμασταν συντονισμένοι με τη φυσική ροήτης ζωής μας. Και όταν λέμε φυσική ροή εννοούμε χωρίς να επιταχύνουμε εκβιαστικά τα γεγονότα να συμβούν, αλλά και χωρίς να τα αναβάλλουμε επ’ αόριστον! Όλα έχουν τον κατάλληλο για εκείνα χρόνο και αυτό είναι κάτι που χρειάζεται να μάθουμε να σεβόμαστε και να ακολουθούμε.

Κανείς δεν αμφισβήτησε τον ήλιο που δύει, γιατί το κάνει τότε και όχι δύο ώρες νωρίτερα ή αργότερα. Και αυτό συμβαίνει, γιατί όλοι υποσυνείδητα γνωρίζουμε ότι η φύση πράττει με τον καλύτερο τρόπο στον καταλληλότερο χρόνο. Ανεξάρτητα εάν αυτός ο χρόνος είναι πολύ γρήγορος για κάποιους ή πολύ αργός για κάποιους άλλους. Αυτή την οπτική θα πρέπει να κρατήσουμε και να την προσαρμόσουμε σταδιακά και στον εαυτό μας.

Ζήσε το παρόν και ο χρόνος θα σου το ανταποδώσει

Η μεγάλη σημασία της δυνατότητας να ζούμε στο παρόν, απολαμβάνοντας κάθε στιγμή της ζωής μας, μπορεί να γίνει αντιληπτή μόνο αφού έχουμε επιτύχει να το βιώσουμε έστω και μία φορά. Έστω και για λίγα λεπτά εάν συντονιστούμε με τη ροή, θα νιώσουμε αμέσως την ενέργεια και τη διάθεσή μας να αλλάζει. Τον χρόνο να διαστέλλεται ευχάριστα και εμάς ικανούς να υλοποιήσουμε κάθε μας επιθυμία.

Όταν βιώνουμε τις στιγμές σε βάθος, ζούμε πραγματικά! Νιώθουμε αληθινά ζωντανοί καιεξελισσόμαστε με γοργούς ρυθμούς στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Προσοχή, όμως, στην καλύτερη εκδοχή, βάσει των προσωπικών μας δεδομένων και ικανοτήτων. Όχι της εικόνας που έχουν δημιουργήσει οι άλλοι στο μυαλό τους για εμάς. Ο χρόνος κρύβει πολλάμυστικά αυτοβελτίωσης και όταν του φερόμαστε με σεβασμό, μας το ανταποδίδει πάντα. Υπάρχει μεγάλη γενναιοδωρία κρυμμένη μέσα στην έννοια του χρόνου κι όταν δεν τον τραυματίζουμε λειτουργώντας εκβιαστικά ή αναβλητικά, βρίσκει πάντα τρόπους να μας αποδεικνύει αυτή του την γενναιοδωρία.

Όταν για παράδειγμα βιαζόμαστε να κλείσουμε μία συνεργασία και ασκούμε πιέσεις στον εαυτό μας και στα άλλα μέλη, είναι σαν να προσπαθούμε να μπλοκάρουμε τη διαδικασία αυτή και να ευχόμαστε ασυνείδητα να μην πραγματοποιηθεί τελικά. Κι αυτό γιατί δίνουμε χώρο σε τοξικά συναισθήματα να μας κυριεύσουν. Αυτό μας κάνει ναεκπέμπουμε κάτι δυσαρμονικό, το οποίο ο συνομιλητής μας θα αντιληφθεί και θα τον αποτρέψει από την επιλογή μίας επιτυχημένης έκβασης της συνεργασίας αυτής.

Γενικότερα, κάθε φορά που βρισκόμαστε σε ένταση για τον οποιονδήποτε λόγο είναι βέβαιο ότι βρισκόμαστε εκτός ροής και είναι αδύνατον να δούμε τα θετικά μίας κατάστασης ή να απολαύσουμε το δίδαγμα που εν δυνάμει μας προσφέρεται.

Η δύναμη της εσωτερικής γαλήνης στις στιγμές

Θα πρέπει λοιπόν να βρισκόμαστε σε συνειδητή εσωτερική γαλήνη, αλλιώς θα μας είναι πολύ δύσκολο ακόμα και να κατανοήσουμε την έννοια της στιγμής. Στιγμή είναι ο απαραίτητος εκείνος χρόνος, ο οποίος μας προσφέρεται με σκοπό να μας διδάξει κάτι το οποίο θα μας βοηθήσει να οδηγηθούμε στο επόμενο μας βήμα με ευχάριστο ή δυσάρεστο τρόπο, αναλόγως το εξελικτικό στάδιο στο οποίο βρισκόμαστε, αλλά και σε τι ανταποκρινόμαστε περισσότερο…

Αν προσπαθήσουμε να εδραιώσουμε, λοιπόν, ως στάση ζωής την εστίαση στη θετική οπτική της, τότε θα είμαστε πολύ πιο κοντά στο να μάθουμε να ζούμε στο παρόν, χωρίς να πλέκουμε υποθετικά αρνητικά σενάρια για το τι μέλει γενέσθαι. Τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν πολύ καλύτερα απ’ ό, τι φανταζόμασταν εάν επενδύσουμε στο θετικότερο σενάριο που μπορούμε να δημιουργήσουμε νοητικά.

Ζω τη στιγμή όταν αφήνομαι σε αυτή να με παρασύρει έχοντας εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και στη ζωή, απαλλάσσοντάς με από περιττά βάρη ενοχών και αρνητικών συναισθημάτων. Δεν τους επιτρέπω να με παρασύρουν στα τοξικά τους μονοπάτια, αντιθέτως επενδύω με πίστη και αισιοδοξία σε κάθε τι καλό.

Επιλέγω να ζήσω το παρόν με υγιείς πράξεις

Βιώνω το παρόν με έναν τρόπο υγιή, όταν κάνω πράξεις που με τιμούν ως προσωπικότητα. Πράξεις οι οποίες ακόμα και αν γίνουν γνωστές, θα με κάνουν να αισθάνομαι γαλήνιος εσωτερικά και υπερήφανος που τις επέλεξα. Όσο απλές και ασήμαντες και αν μοιάζουν, ενεργειακά η δυναμική τους μπορεί να είναι πολλαπλάσια, εάν η πρόθεσή μου είναι καθαρή. Και η δυναμική τους αυτή γίνεται αντιληπτή από τον τρόπο που μας κάνουν να νιώθουμε. Τόσο χαρούμενοι και δυνατοί.

Τίποτα από τα παραπάνω, ωστόσο, δεν θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί, εάν δεν αποτελεί εσωτερική μας ανάγκη να το υλοποιήσουμε στη ζωή μας. Γιατί σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε, όλα είναι θέμα επιλογής. Ας φροντίσουμε, λοιπόν, να κάνουμε πάντα,  στον βαθμό που είναι αυτό εφικτό, τις καλύτερες επιλογές, σεβόμενοι πάντα τον χρόνο που μας έχει δοθεί!

Πηγή

http://www.anapnoes.gr/

Την καλοσύνη πολλοί αγάπησαν, την κοροϊδία κανείς!

Του Γιάννη Ξηντάρα.

Ποιός είναι καλός και τι είναι καλοσύνη;
Και πότε η καλοσύνη καταπατάται και γίνεται εκμετάλλευση, κοροιδία; Ποιός ευθύνεται για κάτι τέτοιο;
Φταίνε πάντα οι άλλοι, οι “αχάριστοι”, που χωρίς μέτρο και χωρίς αιδώ καταπατούν ή ευθύνεται και ο εκάστοτε “καλός” που επιτρέπει κάτι τέτοιο να γίνεται; Και γιατί κάποιος είναι τόσο “καλός”;

Καλοσύνη είναι η ιδιότητα του καλού εκείνου που επιθυμεί την ειρήνη και την ευτυχία του συνανθρώπου του. Καλός είναι εκείνος που φέρεται με καλοσύνη με τον λόγο και τις πράξεις του… Μέχρι εδώ καλά!

Τι γίνεται όμως όταν μας “πατάνε τον κάλο”; Τι γίνεται όταν κάποιος ή κάποιοι άλλοι, άλλοτε πονηρά κι άλλοτε ξεδιάντροπα ζητάνε όλο και περισσότερα και δεν υποχωρούν αν δεν τα πάρουν τελικά όλα; Μήπως τότε είναι καλοσύνη η υποχώρηση του καλού ή μήπως είναι οι ενοχές (μπροστά στην ιδεοληψία του κακού); Μήπως είναι έλλειψη αυτοπεποίθησης να ορθώσει το ανάστημά του (ο εκάστοτε καλός) και να πεί “ως εδώ”!

Θυμηθείτε: το κάλλος, το καλό και τον καλό πολλοί θαυμάσανε, το κορόιδο όμως κανείς!

αναπνοές

ΝΑ ΞΕΜΕΝΕΙΣ ΑΠΟ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΖΩΕΣ ΝΑ ΕΞΑΡΤΩΝΤΑΙ ΑΠΟ ΣΕΝΑ

 BY SOFIAATHANASIADOU

Το βράδυ και μόλις στο σπίτι όλοι έχουν κοιμηθεί είναι η δική της ώρα για να αναπνεύσει και να ζήσει. Ευτυχώς την ώρα αυτή κανείς δε λογοκρίνει κανέναν, υπάρχει ανοχή, συχνά και συνενοχή και η νύχτα κάνει αναπάντητες κλήσεις σε όλους. «Η νύχτα άπλωσε τα πέπλα της…»- που λένε και στις ιστορίες με ρομαντικούς έρωτες…Εντάξει, αυτή καλά κάνει, αλλά το δικό της μυαλό αρχίζει πάλι να στροφάρει ανάποδα.

Παλεύει κι απόψε με τη χαρτούρα στο τραπέζι, λογαριασμοί, δόσεις, αριθμοί και το κομπιουτεράκι να παίρνει φωτιά. Δε βγαίνει, μάνα μου, δε βγαίνει και είναι αδύνατο να υπολογίσει τι χρωστάει και πού. Εμ, τα σκασιαρχεία στις ώρες των μαθηματικών τώρα παίρνουν εκδίκηση! Σκέφτεται πως η ζωή την τρολάρει και πως όλα είναι ένα κακό όνειρο! Και την ίδια στιγμή σκέφτεται πως υπάρχουν και χειρότερα και πως οι ζωές των παππούδων της διαλύθηκαν και συναρμολογήθηκαν καμιά δεκαριά φορές και τελικά τα κατάφεραν. Βαυκαλίζεται πάλι. Η καλύτερη ντόπα είναι το άλλοθι και οι ψευδαισθήσεις που φτιάχνει.

Η δική μας αναθεματισμένη κρίση είναι διαφορετική, δεν έχει σχέση με κείνη των παππούδων μας. Ήταν βιαστική η τωρινή, μας έκανε ξαφνική επίσκεψη και τους περισσότερους μας βρήκε στον ύπνο. Και πελαγώσαμε μέσα σε νέες λέξεις, οικονομικές ορολογίες και φθαρμένες συζητήσεις χωρίς ομοιογένεια και συνοχή. Όπως οι γέροι που μιλούν για τα φάρμακά τους και ο καθένας προτείνει το δικό του ματζούνι.

Βγαίνει στο μπαλκόνι για ένα τσιγάρο. «Το τσιγάρο σε μάρανε» -η γνωστή αντιπαθητική φωνή μέσα της να την κρίνει- και το κόβει στα δυο πριν το ανάψει. Θυμάται ξανά, μόλις είχε σκάσει η οικονομική βόμβα, την κόρη της να τη ρωτά: «Μαμά, εμάς δε θα μας επηρεάσει η κρίση, ε;» Ένιωσε σαν τον Μπενίνι, που μέσα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης επιστρατεύει φαντασία και κουράγιο, για να σώσει τους αγαπημένους του. Έχει μάθει να απολαμβάνει μικροχαρές, όπως το να φτάνουν τα ψιλά από το βάζο για το ψωμί το μεσημέρι ή για το χαρτζιλίκι του παιδιού για το σχολείο.

Κοιτάζει το κουρασμένο πρόσωπό της σε ένα καθρεφτάκι και της λείπει ο ενθουσιασμός στο βλέμμα και η βεβαιότητα των φοιτητικών χρόνων ότι μπορεί να κάνει τον κόσμο καλύτερο… Μισά όνειρα, μισή ζωή, ήττα από χαμηλά βαρομετρικά διαψεύσεων. Να ξεμένεις από λεφτά και να έχεις στόματα να θρέψεις και ζωές να εξαρτώνται από σένα. Κι αυτή η ρίζα στα μαλλιά για πότε κατεβαίνει ούτε που καταλαβαίνει. Άλλα έξοδα για κομμωτήριο!…Αγάντα, αδέλφια, να βγει ο μήνας, πριν μας βγει η ψυχή!

Αποστρέφει τα μάτια και της κάνει καλό η σκέψη πως όλα θα είναι καλύτερα μέχρι η μικρή να σταθεί στα πόδια της και κάνει σκέψεις, σχέδια… όταν σαν αερικό μπαίνει στο δωμάτιο το σπλάχνο της με αγωνία:

»Μαμά, να σου πω κάτι, για να μην το ξεχάσω αύριο: θυμάσαι την τσάντα που σου είπα ότι θέλω για την καινούρια χρονιά στο σχολείο; Θέλω να πάρουμε μια ίδια και στην Αννούλα. Ο πατέρας της δε θα έχει δουλειά και φυσικά θα μείνει με την παλιά τσάντα. Κρίμα είναι να ζηλεύει η φίλη μου!»

Έσφιξε τα χείλια και τις γροθιές, για να μη βάλει τα κλάματα. Η μικρή άγγιξε καρδιά. Κι αν αγγίξεις καρδιά…Κρυφογελά στη σκέψη πως κάτι κάνει καλά τελικά σ’αυτή τη ζωή.

Απόψε ήταν και η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, που κοιμήθηκε γαληνεμένη σαν μωρό και χωρίς να φοβάται τα σκοτάδια. Έχει ο Θεός… κι αν δεν έχει αυτός, έχουν οι ψυχές των παιδιών! Θα την κάνουν την έκπληξη, πού θα πάει;

Γράφει η Ζωή Χατζηθωμά

Πηγή: www.themamagers.gr

https://supermomrocks.me

Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των γονέων στη λήψη απόφασης επαγγέλματος;

Οι γονείς παίζουν σημαντικό ρόλο στην επιλογή του επαγγέλματος ενός εφήβου και στην επαγγελματική του εξέλιξη. Όλοι οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να βρουν την ευτυχία και να επιτύχουν στη ζωή τους. Ένας σημαντικός παράγοντας, λοιπόν, που έχει να κάνει με την ευτυχία και την επιτυχία κάποιου είναι και το επάγγελμα που έχει επιλέξει. 

Έρευνες έχουν δείξει ότι οι μαθητές που νιώθουν υποστήριξη και αγάπη από τους γονείς τους, έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση όταν επιλέγουν το επάγγελμα που θα ακολουθήσουν και η τελική τους επιλογή τους ικανοποιεί και τους ευχαριστεί. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί έχει αποδειχθεί ότι έφηβοι που νιώθουν ικανοποιημένοι από την επιλογή καριέρας που έχουν κάνει, τείνουν να είναι επιτυχημένοι επαγγελματίες στο μέλλον.

Οι γονείς επηρεάζουν τα παιδιά τους στην επιλογή αυτή με πολλούς τρόπους. Καθορίζουν μέχρι ποιο επίπεδο εκπαίδευσης θα φτάσουν τα παιδιά τους και τις γνώσεις που έχουν σχετικά με τις διάφορες μορφές απασχόλησης και το πλήθος των επαγγελμάτων που υπάρχουν. Επίσης, παίζουν σημαντικό ρόλο στη στάση που θα κρατήσουν τα παιδιά τους μεγαλώνοντας προς την εργασία γενικότερα, αλλά και στο κίνητρό τους να επιτύχουν ειδικότερα. 

Τα περισσότερα από αυτά μαθαίνονται ασυνείδητα- τα παιδιά και οι έφηβοι προσλαμβάνουν τις πεποιθήσεις και τις προσδοκίες των γονιών τους καθώς αυτά καθώς μεγαλώνουν, ακόμα και αν δεν μιλήσουν ποττέ μαζί τους για αυτά.

Μερικοί από τους κύριους παράγοντες επιρροής των γονιών προς τα παιδιά είναι:

• Οι προσδοκίες που έχουν οι γονείς για την εκπαίδευση και την επαγγελματική καριέρα των παιδιών τους.

• Το παράδειγμα που δίνουν οι ίδιοι οι γονείς στα παιδιά τους. 

• Οι αξίες που έχουν για την έννοια της οικογένειας, της φιλίας και της κοινωνίας.

• Οι ευκαιρίες που δίνουν στα παιδιά τους να μάθουν και να εξελιχθούν.

• Το είδος της σχέσης που αναπτύσσουν μαζί τους.

• Ο τρόπος που τους επιβραβεύουν ή τους τιμωρούν.

Τι μπορείτε να κάνετε για να βοηθήσετε τα παιδία σας να επιλέξουν το επάγγελμα που τους ταιριάζει:

• Ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να μορφωθούν όσο γίνεται περισσότερο.

• Βοηθήστε τα να ανακαλύψουν τα έμφυτα ταλέντα και τις δυνατότητές τους.

• Διευρύνετε τις γνώσεις που έχουν σχετικά με τα επαγγέλματα που υπάρχουν και γενικότερα με την έννοια της «εργασίας».

• Μάθετέ τους τεχνικές και τρόπους για να λαμβάνουν μόνα τους σημαντικές αποφάσεις.

•    Δείξτε τους τη σημασία της ισότητας των δυο φύλων και της αποδοχής της πολιτισμικής πολυμορφίας

• Αναζητήστε μαζί με το παιδί πηγές επαγγελματικής μόρφωσης και διάφορα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης και συμβουλευτικής που υπάρχουν.

• Παροτρύνετε το  παιδί σας να ακολουθήσει ένα συμβουλευτικό πρόγραμμα επαγγλματικού προσανατολισμού.

• Συζητήστε τις επιπτώσεις και το κέρδος που έχει το να δουλεύει κανείς σε κάθε σχέση εργασίας.

• Μοιραστείτε μαζί τους τη δική σας εργασιακή εμπειρία.

Είναι σημαντικό να είστε σημαντική και θετική επιρροή σε αποφάσεις που επηρεάζουν την επαγγελματική εξέλιξη ενός νέου ανθρώπου. Ωστόσο θα πρέπει να είστε προσεκτικί και να γνωρίζετε ότι η υπερ-εμπλοκή σας κατά τη διαδικασία της λήψης απόφασης μπορεί να υποβαθμίσει όποια θετική επιρροή έχετε στο παιδί σας γενικότερα. Ενδεχόμενος εκτεταμένος πατρικός έλεγχος σχετικά με μια τέτοια απόφαση μπορεί θα φέρει αρνητικά αποτελέσματα.

Θα πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί ώστε να μην επιβάλετε στα παιδιά σας δικούς σας στόχους και όνειρα ή να βλέπετε τα επιτεύγματα των παιδιών σας ως δικές σας αντανακλάσεις. Τα παιδιά σας είναι άνθρωποι που κάνουν τα δικά τους όνειρα και παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις και επιπλέον ότι καταφέρνουν είναι αποτέλεσμα των δικών τους προσπαθειών και πρέπει τους το αναγνωρίζετε και να τα επιβραβεύετε γι’ αυτό.

Έτσι, πρέπει από τη μία να δείχνετε πραγματικό ενδιαφέρον και υποστήριξη στα επαγγελματικά σχέδια που κάνουν, αλλά ταυτόχρονα να τα αφήνετε  να ανακαλύψουν μόνοι τους ποιοι είναι και πώς θέλουν να είναι η ζωή τους. Μερικοί έφηβοι φοβούνται ότι θα δυσαρεστήσουν τους γονείς τους εάν επιλέξουν ένα επάγγελμα από τον καλλιτεχνικό χώρο, για παράδειγμα, σε σύγκριση με το να επιλέξουν μια ακαδημαϊκού επιπέδου και καλά αμοιβόμενη εργασία, όπως η δικηγορία ή η ιατρική. Εαν ως γονείς έχετε ξεκαθαρίσει ότι δεν έχετε συγκεκριμένες, περιοριστικές προσδοκίες για την καριέρα των παιδιών σας, θα νιώσουν ελέυθερα να διερευνήσουν πολύ μεγαλύτερη γκάμα επαγγελμάτων,  επιλέγοντας τελικά αυτό που θα βασίζεται στις δικές τους προτιμήσεις, προσωπικότητα και ικανότητες. Έτσι, είναι πιο πιθανό να οδηγηθούν σε μια ζωή που θα τους φέρνει ευχαρίστηση, ακόμα και αν δεν συγκλίνει και τόσο με τις δικές σας προσδοκίες.

Η επιλογή επαγγέλματος είναι μια εξαιρετικά σημαντική απόφαση που έχει να κάνει με το μέλλον του ατόμου, και αυτό δημιουργεί στο νέο αλλά και σε εσάς τους γονείς του πολύ μεγάλη ανησυχία και άγχος. Είναι πολύ σημαντικό να παραμένετε θετικοί, αλλιώς μπορεί να αποβεί πολύ δύσκολη και στρεσογόνα περίοδος για όλους όσοι εμπλέκονται. Εαν δείχνετε το άγχος και την ανησυχία σας, είναι πολύ πιθανό να κάνετε το παρελθόν να μοιάζει ιδανικό και το μέλλον τροματικό και δραματικο στα μάτια των παιδιών σας και να τα απογοητεύσει.

Είναι καλό να επαναληφθεί ότι είναι σημαντικό οι γονείς να δείχνετε υποστήριξη και να ενθαρύνετε τα έφηβα παιδιά σας να λάβουν υπόψη τους όλες τις δυνατές επιλογές που έχουν και να βρουν αυτό που τους ταιριάζει καλύτερα. Είναι καλύτερο να ξεκινήσετε μια τέτοια συζήτηση όσο νωρίτερα γίνεται, μην περιμένετε όταν τα παιδιά θα στέκονται μπροστά σε ένα μηχανογραφικό που πρέπει να συμπληρώσουν τελειώνοντας την Γ’ Λυκείου. Το μεγαλύτερο μέρος της διαδικασίας θα ήταν ωφέλιμο να εχει γίνει πολύ πριν από αυτό. Εαν η διαδικασία της επιλογής έχει αρχίσει από πολύ νωρίτερα και με σαφή τρόπο, θα αποφύγετε ατυχείς επιλογές.

Θα πρέπει επίσης να προσέχετε ώστε να μην απορρίψετε τυχόν ιδέες που τα ίδια τα παιδιά εχουν για το μέλλον τους. Εάν αντιδράσετε αρνητικά σε κάτι, μπορεί να αποθαρρύνετε όλη τη διαδικασία διερεύνησης πιθανών επαγγελμάτων. 

Θα ήταν πολύ βοηθητικό να κρατάτε ανοιχτές διόδους επικοινωνίας και να ενθαρρύνετε να παίρνουν όσο περισσότερη πληροφόρηση γίνεται σχετικά με όλα τα δυνατά πεδία απασχόλησης. Πολύ βοηθητικο θα ήταν,λοιπόν, να παροτρύνετε το έφηβο παιδί σας να παρακολουθήσει ένα συμβουλετικό πρόγραμμα επαγγελματικού προσανατολισμού. Από μια τέτοια διαδικασία θα πάρει ακόμα περισσότερες πληροφορίες τόσο για τις διαφορετικές επαγγελματικές προοπτικές που υπάρχουν, όσο και για στοιχεία  του χαρακτήρα, της προσωπικότητας και των ικανοτήτων του και πως θα μπορόυσε αυτά να τα αξιοποιήσει σε κάθε επάγγελμα.

Όρισμένοι παράγοντες που λειτουργούν ανασταλτκά στην επιλογή επαγγέλματος ανάλογου των δυνατοτήτων του εφηβου είναι οι ακόλουθοι:

• Να περιμένει μέχρι τελευταία στιγμή για να πάρει μια απόφαση.

• Να θέτει μη ρεαλιστικούς στόχους.

• Να υπόσχεται ότι θα «κάνει θαύματα» το επόμενη τρίμηνο/χρονιά κ.α.

• Να αναλαμβάνει δύσκολες δραστηριότητες/ εργασίες, αλλά να έχει χαμηλές αποδώσεις σε αυτά.

• Να μην διαβάζει στο σπίτι.

• Αποφυγή κοινωνικών εκδηλώσεων που είναι σημαντικός παράγοντας κοινωνικοποίησης.

Τέλος, πρέπει να καταλάβετε ότι ο ρόλος σας είναι απλά να ενεργείτε διευκολυντικά στο ταξίδι αναζήτησης του παιδιού σας, επιτρέποντας την προσωπική τους ανεξάρτητη επιλογή επαγγέλματος. Αυτό θα είναι το πρώτο του βήμα προς την ενηλικίωση και πρέπει να το κάνει μόνο του. Εξάλλου, η επιλογή που θα πάρει τώρα δεν είναι υποχρεωτικό να το ακολουθεί σε όλη την υπόλοιπη ζωή του. Πάντα υπάρχουν και αλλαγές σχεδίου, αλλά και δεύτερες ευκαιρίες. Το σημαντικότερο είναι να πάρει την ευθύνη της επιλογής του και αυτή η διαδικασία να το «μεγαλώσει» και να το εξελίξει.

Πολυδώρου Χριστίνα

http://chrispolydorou.blogspot.gr/