Η Θλίψη

Θλίψη ονομάζουμε την λύπη και τον ψυχικό πόνο ενός ατόμου προς μια δυσάρεστη κατάσταση. Η θλίψη είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την απώλεια και τον θάνατο. Ήδη από μικρή ηλικία αρχίζουμε να έχουμε επαφή με την θλίψη μέσα από βιώματα αλλά και από εξωτερικά ερεθίσματα όπως παραμύθια, ταινίες, βιβλία, ή από την τηλεόραση. Αλλά σε αυτό το στάδιο μόλις και μετά βίας γνωρίζουμε τι σημαίνει πραγματικά η θλίψη και η απώλεια ενός ανθρώπου. Καθώς μεγαλώνουμε η επαφή μας με την θλίψη γίνεται πιο στενή και πιο επίπονη αφού πια την αντιλαμβανόμαστε πιο ουσιαστικά. Η θλίψη είναι ένα στάδιο απολύτως αναγκαίο για την συναισθηματική αναδιοργάνωση και την προσαρμογή του ατόμου στην νέα κατάσταση που έχει δημιουργηθεί εξαιτίας ενός δυσάρεστου περιστατικού.

Τα πέντε στάδια της θλίψης σύμφωνα με την Elisabeth Kübler-Ross είναι:

1. Άρνηση: Τον πρώτο καιρό δεν δεχόμαστε το γεγονός. Απομονωνόμαστε, νιώθουμε μουδιασμένοι και αδύναμοι να διαχειριστούμε την κατάσταση. Είμαστε δύσπιστοι και απόμακροι προς τους άλλους ανθρώπους. Σ” αυτό το στάδιο όλα μοιάζουν μάταια και δεν μπορούμε να σκεφτούμε πως θα είναι το μέλλον μας.
2. Θυμός: Η δυσπιστία και η τάση για απομόνωση αντικαθίστανται από τη δυσαρέσκεια και την οργή προς τους άλλους. Αρχίζουμε να μοιράζουμε κατηγορίες και ευθύνες ακόμη και στον εαυτό μας. Όσο και αν φαίνεται περίεργο ο θυμός είναι μια μορφή επικοινωνίας με τους άλλους αφού μας αναγκάζει να βγούμε από την άρνηση και την απομόνωση. Είναι ένα απολύτως φυσιολογικό στάδιο στο να ξεπεράσουμε την θλίψη.
3. Διαπραγμάτευση: Αρχίζουμε να σκεφτόμαστε το τι έγινε και φτάσαμε σε αυτήν την κατάσταση. Διαπραγματευόμαστε με τον εαυτό μας, το Θεό, την μοίρα, τους άλλους προσπαθώντας να βρούμε μια διέξοδο στη θλίψη μας. Κουβεντιάζουμε συνέχεια για αυτό και συχνά ταλανιζόμαστε από ενοχές προσπαθώντας να καταλάβουμε τι κάναμε λάθος ή σε τι φταίξαμε.
4. Η κατάθλιψη: Σε αυτό το στάδιο η προσοχή μας είναι επικεντρωμένη στο σήμερα. Η θλίψη που νιώθουμε γίνεται ακόμη πιο επώδυνη και νιώθουμε μόνοι. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε πως εδώ η κατάθλιψη δεν είναι απόρροια κάποιας ψυχικής νόσου αλλά είναι μια απολύτως φυσιολογική διαδικασία. Συχνά αισθανόμαστε πως είναι μάταιο να ζούμε. Το να δεχθούμε ψυχολογική στήριξη από άτομα που είναι κοντά μας είναι σημαντικό. Να θυμάστε πως περνάτε μια προπαρασκευαστική περίοδο για να οδηγηθείτε στο τελευταίο στάδιο.
5. Αποδοχή: Έχουμε πια φτάσει στο τέλος του δρόμου. Σε αυτό το στάδιο έχουμε πια αποδεχτεί το γεγονός που μας προκάλεσε θλίψη. Δεν σημαίνει πως νιώθουμε καλά με το γεγονός αλλά σημαίνει πως πια μπορούμε να συνεχίσουμε την ζωή μας χωρίς να μας ορίζει η θλίψη. Ζούμε στο σήμερα, αρχίζουμε να σχεδιάσουμε νέα πράγματα, να ασχολούμαστε με νέες δραστηριότητες και να νιώθουμε και πάλι καλά με τον εαυτό μας.

Αν και τα συγκεκριμένα στάδια δημιουργήθηκαν για αυτούς που περιμένουν έναν επικείμενο θάνατο, ισχύουν και για εκείνους που υποφέρουν από την απώλεια κάποιου κοντινού προσώπου ή από μία έντονη θλίψη. Τα στάδια είναι διαδοχικά, αλλά δεν περνούν όλοι από όλα τα στάδια. Κάτι ακόμη που διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο είναι η διάρκεια που μένει ο καθένας σε κάθε στάδιο.

Μερικές φορές όμως η θλίψη αντί να προσπεραστεί, περιπλέκεται και δημιουργεί τη λεγόμενη παθολογική θλίψη. Αυτό συμβαίνει όταν υπάρχουν περίοδοι της ζωής μας που βιώνουμε »ακραία θλίψη» για πολλούς μήνες. Νιώθουμε έντονο πόνο, έχουμε ψυχοσωματικά προβλήματα, έχουμε εμμονές ιδέες, δυνατά ξεσπάσματα και σε ακραίες περιπτώσεις έχουμε και αυτοκτονικό ιδεασμό. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι απαραίτητο να επισκεφτείτε ψυχολόγο.

Θλίψη

← 9 κλειδιά για να ξεπεράσετε την θλίψη →

1. Η Θλίψη
2. 9 κλειδιά για να ξεπεράσετε την θλίψη

Το Κλειδί της Σκέψης – tokleidi.wordpress.com

Αυτοί που δεν υπέφεραν ποτέ, δεν ξέρουν τίποτα.
Δεν ξέρουν ούτε τα καλά ούτε τα κακά.
Δεν ξέρουν τους ανθρώπους. Δεν ξέρουν ούτε καν τον εαυτό τους.
François de Salignac de la Mothe-Fénelon

Βιβλιογραφία : Elisabeth Kubler – Ross On death and dying

Πηγή: http://www.tokleidi.com/2013/04/i-thlipsi/