10 συμβουλές για ένα ευτυχισμένο και πιο θετικό 2014!

Στο τέλος του έτους όλοι σχεδόν αρχίζουμε να σκεφτόμαστε πράγματα που θέλουμε να αλλάξουμε με το νέο έτος. Πράγματα που θέλουμε να επιτύχουμε, πράγματα που θέλουμε να κάνουμε ή που θέλουμε να διορθώσουμε για να μείνουμε μακριά από κακοτοπιές και σφάλματα του 2013.

Για να βάλω λοιπόν σε μια σειρά και στις δικές μου «καλές προθέσεις» για το 2014 αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο για αυτό. Ένα άρθρο με μικρές συμβουλές που θα κάνουν τον εαυτό μας πιο χαρούμενο και πιο ευτυχισμένο.

1. Μην κάνετε τίποτα και χαλαρώστε. Ένα από τα σχέδιά μου για τη νέα χρονιά είναι να μην κάνω τίποτα κάθε μέρα για λίγα λεπτά. Οπότε το 2014 καθημερινά και για τουλάχιστον 30 λεπτά θα κάθομαι στον καναπέ μου και δεν θα κάνω τίποτα. Μέχρι τώρα το έκανα μία φορά την εβδομάδα αλλά δεν απέδωσε τα αναμενόμενα αφού στην ουσία ασχολούμαι με πράγματα 7 μέρες την εβδομάδα και χαλαρώνω ελάχιστα.
2. Κοιτάξτε τα μικρά πράγματα. Υπάρχουν τόσα πολλά όμορφα πράγματα για να είσαι χαρούμενος και ευτυχισμένος αρκεί να τα δεις. Αν είστε στο αυτοκίνητο, στο λεωφορείο ή στο τρένο ρίξτε μια ματιά στο όμορφο τοπίο που θα συναντήσετε, ή στους ανθρώπους που περπατάνε στο δρόμο. Δείτε γύρω σας και ανακαλύψτε την ευτυχία στα απλά. Νιώστε ευχαριστημένοι με ένα όμορφο απόσπασμα που έχετε διαβάσει κάπου. Απολαύστε τον καιρό, αν βρέχει, αν χιονίζει, αν κάνει κρύο ή ζεστή. Πάντα υπάρχει κάτι όμορφο, απλά πρέπει να μάθουμε να το βλέπουμε. Προσωπικά, η αλήθεια είναι πως η δημιουργία του blog Το Κλειδί της Σκέψης με βοήθησε να εστιάσω στην ομορφιά γύρω μου. Καθημερινά προσπαθώ να ανακαλύψω το όμορφο γύρω μου και μακάρι να τα καταφέρνω και το 2014.
3. Να είστε ήρεμοι. Πριν θυμώσετε ή νευριάσετε σκεφτείτε αν πραγματικά αξίζει τον κόπο να το κάνετε. Το να είστε θυμωμένοι για μικρά πράγματα θα δείτε πως δεν έχει κανένα νόημα. Προσπαθώ ακόμη να μην θυμώνω με μικροπράγματα και έχω δρόμο μπροστά μου.
4. Να είστε γενναιόδωροι. Όχι μόνο με υλικά πράγματα, αλλά και με τα καλά σας λόγια ή με τις καλές σας πράξεις. Πείτε σε κάποιον φίλο σας ή στην σχέση σας μια απροσδόκητη φιλοφρόνηση. Βοηθήστε κάποιον που μπορεί να χρειάζεται τη βοήθειά σας. Επίσης φανείτε γενναιόδωροι και με τον εαυτό σας από όλες τις απόψεις. Προσπαθώντας να γίνω πιο γενναιόδωρος άνθρωπος άρχισα να αισθάνομαι πιο πλούσια και πιο γεμάτη με αυτά που ήδη έχω.
5. Αφήστε τα πάντα για μια στιγμή. Τίποτα δεν είναι απαραίτητο και επείγον. Και αυτά που είναι επείγοντα δεν μπορούν να μπουν σε προγραμματισμό. Δεν θα χαλάσει ο κόσμος αν δεν απαντήσετε στα mail σας πρωί πρωί όσο σημαντικά και αν είναι. Δεν χάθηκε κάτι αν δεν μπείτε μια μέρα στο facebook, twitter, instagram κτλ. Να θυμάστε ότι δεν είναι απαραίτητο τόσο τρέξιμο και τόσες υποχρεώσεις να υπάρχουν μέσα στο μυαλό σας. Κατεβάστε ταχύτητα, δώστε την σημασία που πρέπει στα πράγματα και επιλέξτε να πάρετε μια στιγμή για τον εαυτό σας. Κρύβει μεγάλη ξεκούραση μια τόση δα μικρή μείωση στην ταχύτητα της καθημερινότητας.
6. Φροντίστε να είστε ωραίος. Φροντίστε τον εαυτό σας για να δείχνει ωραίος, σχεδιάστε να περάσετε μια όμορφη μέρα με ωραίες δραστηριότητες, πάτε μια βόλτα σε ένα όμορφο μέρος και χιλιάδες άλλα ωραία πράγματα, καταστάσεις, στιγμές. Χαλάρωση, καλή ζωή, καλό φαγητό, καλή φυσική κατάσταση και όλα θα είναι ωραία. Βρείτε το ωραίο και γίνεται ωραίοι. Μην παραμελείτε τον εαυτό σας. Άλλωστε είναι άκρος διασκεδαστικό και ευχάριστο το να αισθάνεσαι ωραίος άνθρωπος εξωτερικά αλλά κυρίως εσωτερικά.
7. Συγχωρήστε τον εαυτό σας. Είναι κρίμα να μην δείχνετε κατανόηση στον ίδιο σας τον εαυτό και να μην είστε διαλλακτικοί μαζί του. Όλοι κάνουμε λάθη και πολλά από αυτά τα επαναλαμβάνουμε κιόλας μέχρι ίσως να καταλάβουμε το λάθος μας. Εστιάστε στην εμπειρία που αποκτήσατε από τα λάθη σας. Σταματήστε να κατηγορείτε τον εαυτό σας για όλα και ξεκινήστε να είστε όσο πιο δίκαιοι μπορείτε μαζί του.
8. Γελάστε. Γελάστε με κάτι αστείο, γελάστε με κάτι που είδατε ή ακούσατε, γελάστε με τα λάθη σας ή και την ανοησία σας. Το γέλιο είναι χαρά και εμείς γελώντας είμαστε μια χαρά.
9. Ότι δίνεις στην ζωή, αυτό παίρνεις. Μοιράστε χαμόγελα, αγάπη, υποστήριξη, καλοσύνη, ευτυχία και να είστε σίγουροι πως όλα κάποια μέρα θα γυρίσουν σε εσάς πολλαπλάσια. Δώστε μέσα από την καρδιά και την ψυχή σας χωρίς να περιμένετε να πάρετε κάτι. Η ανταμοιβή θα έρθει από κάπου και έχετε τα ματιά σας ανοιχτά και το μυαλό σας καθαρό για να την δείτε. Πολλές φορές λέμε «έδωσα σε αυτόν τόσα πολλά και δε πήρα τίποτα πίσω» αυτό είναι μισή αλήθεια. Μπορεί ναι να δώσατε πολλά σε ένα άτομο και αυτό να φέρθηκε αχάριστα προς εσάς αλλά ένα άλλο άτομο που δεν κάνατε τίποτα για αυτό να σας έδωσε πολλά αλλά εσείς να μην είστε σε θέση να το δείτε αφού επιθυμείτε την ανταπόδοση από συγκεκριμένο άτομο. Τα πάντα στην ζωή επιστρέφουν αλλά όχι πάντα από εκεί που τα περιμένουμε ή τα επιθυμούμε. Έτσι για το νέο έτος: Δώστε περισσότερο, και ακόμα κι αν δεν πάρετε πίσω ακριβώς ότι ελπίζατε, απολαύσετε την αίσθηση πως κάνατε κάποιον άλλον ευτυχισμένο… πραγματικά αξίζει τον κόπο!
10. Απολαύστε το. Απολαύστε απλά αυτό που κάνετε, απολαύστε τον κόσμο γύρω σας, απολαύστε την ζωή. Και αν και μερικές φορές μπορεί να νιώθετε λύπηση για τον εαυτό σας ή να είστε θλιμμένοι για κάτι που δεν έχετε καταφέρει κάντε μια νοητή βόλτα στον πλανήτη και σκεφτείτε πόσα εκατομμύρια άνθρωποι θα ένιωθαν ευτυχισμένοι με αυτά που εσείς απλά θεωρείτε δεδομένα. Νιώστε πλούσιος με όσα έχετε και απολαύσετε τα πράγματα που μπορείτε να κάνετε.

Για το 2014 ας δώσουμε έμφαση στην θετικότητα.
Ας κάνουμε δώρο στον εαυτό μας το δικαίωμα να βιώσει περισσότερη χαρά και ευτυχία!!!
Χρόνια μας Πολλά γεμάτα υγεία…

Ευτυχισμένο και δημιουργικό να είναι για όλους μας το 2014.

Το Κλειδί της Σκέψης – www.tokleidi.com

4 λόγοι για να «πειστείτε» ότι είστε καλοί γονείς!

Από: Ελένη Χαδιαράκου

Έχετε ενοχές που τα μαλώνετε, δεν περνάτε μαζί τους αρκετό χρόνο και δεν είστε οι τέλειοι γονείς. Τέσσερις έρευνες (με τρομακτικά νούμερα) έρχονται να σας διαψεύσουν και να σας διαβεβαιώσουν πως, ναι ακόμη κι αν δε νιώθετε πολύ καλοί γονείς... είστε! 
Πόσα εκατομμύρια γονείς σε όλο τον πλανήτη, δεν αναρωτιούνται καθημερινά για το πόσο καλοί γονείς είναι. Η αλήθεια είναι ότι όλοι οι γονείς κάνουν λάθη, αλλά ακόμη κι εκείνοι που κάνουν τα λιγότερα, έτσι κι αλλιώς βασανίζονται καθημερινά από ενοχές για δεκάδες πράγματα που «κάνουν» ή «δεν κάνουν για τα παιδιά τους». Ενοχές γιατί χάνουν την ψυχραιμία τους, γιατί δεν έχουν να τους πάρουν το παιχνίδι που θέλουν, ή γιατί δεν τους διαβάζουν παραμύθια κάθε βράδυ. Αν ανήκετε λοιπόν κι εσείς στους ενοχικούς γονείς, οι έρευνες έρχονται να σας αποδείξουν ότι σίγουρα είστε πολύ καλοί γονείς! Και να σας αποενοχοποιήσουν από τις λάθος εντυπώσεις

Μύθος νούμερο 1
Έχασα εχθές την ψυχραιμία μου και ούρλιαξα στα παιδιά μου. Προφανώς είμαι φριχτός γονιός.Πραγματικότητα: Ο αριθμός των παιδιών που πέφτουν θύματα βίας, κυμαίνεται από 500 εκατομμύρια έως 1,5 δισεκατομμύριο, κάθε χρόνο, σύμφωνα με στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από το Κέντρο Ερευνών INNOCENTI της UNICEF στα πλαίσια της «Μελέτης για τη Βία ενάντια στα Παιδιά».   

Μύθος νούμερο 2Τάισα τα παιδιά μου junk food  γιατί είχα πολλές δουλειές και δε μπόρεσα να μαγειρέψω. Είμαι φριχτή μάνα! 
Πραγματικότητα: Κάθε μέρα σχεδόν 16 χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν από λόγους που έχουν να κάνουν με την ασιτία. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε ένα θάνατο παιδιού κάθε 5 δευτερόλεπτα.  

Μύθος νούμερο 3 
Το σπίτι μας είναι πολύ μικρό και δεν έχουν που να παίξουν τα παιδιά. Δε μπορώ να τους εξασφαλίσω μεγαλύτερο και νιώθω φριχτά!
Πραγματικότητα: Σύμφωνα με δημοσίευμα της USA Today για τα άστεγα παιδιά της χώρας, στις Η.Π.Α.,  1 στα 45 παιδιά, δηλαδή 1,6 εκ. παιδιά, ζουν στους δρόμους, σε άσυλα ή μοτέλ, ή σε σπίτια μαζί με άλλες οικογένειες! Αντίστοιχα στη  Γαλλία ζουν σήμερα πάνω από 140.000 άστεγοι, μεταξύ των οποίων οι 30.000 είναι παιδιά

Μύθος νούμερο 4Το παιδί μου, μου ζήτησε ένα παιχνίδι και του αρνήθηκα με το επιχείρημα ότι έχει ήδη πολλά!
Πραγματικότητα: Στην πρόσφατη έρευνα της Unicef,  που αποκαλύπτει την έκταση της παιδικής φτώχειας στις προηγμένες οικονομίες του κόσμου, επισημαίνεται ότι περίπου 13 εκατομμύρια παιδιά στην ΕΕ (συν την Νορβηγία και την Ισλανδία) στερούνται βασικών αγαθών απαραίτητων για την ανάπτυξή τους. Η παιδική φτώχεια στην Ελλάδα ανέρχεται με βάση στοιχείων στο 23,7%. σύμφωνα με την έρευνα Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών της ΕΛΣΤΑΤ με βάση τα εισοδήματα των δύο προηγούμενων ετών. Στη φτώχεια νοικοκυριών η χώρα μας βρίσκεται στη 2η θέση στην Ευρώπη μετά τη Βουλγαρία, με 901.194 νοικοκυριά να βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας.  

Πηγή: http://www.imommy.gr/pateras/eimai-mpampas/article/2912/4-logoi-gia-na-pistepsete-oti-eiste-yperoxoi-goneis/

Εεε, φιλαράκια!! Να μερικά κολπάκια για να πηγαίνετε για ύπνο όταν θέλετε εσείς!!

Κανένα παιδί που σέβεται τον εαυτό του δεν συμφωνεί να πάει για ύπνο την ώρα ακριβώς που του το λένε οι γονείς του.
Μέχρι την ηλικία των δύο ετών, τα περισσότερα πιτσιρίκια έχουν αναπτύξει όλες τις τεχνικές που χρειάζονται για να μεταφέρουν την ώρα του ύπνου όλο και πιο αργά.
.
Με λίγη εξάσκηση, σε μερικούς μήνες θα έχουν καταφέρει να κάθονται στον καναπέ δίπλα στους γονείς τους, μασουλώντας μπισκότα και βλέποντας μεταμεσονύχτιες εκπομπές στην τηλεόραση μέχρι να αποφασίσουν ΕΚΕΙΝΑ ότι ήρθε η ώρα για… νάνι!

Αναγνωρίζετε αυτές τις –πολύ δημοφιλείς- τακτικές που ακολουθούν;
.
Τακτική Νο1: Κάνε σχεδόν αδύνατο να σου φορέσει κάποιος πιτζάμες
Μπορείς να το πετύχεις εάν, για παράδειγμα, αρχίσεις να τρέχεις γύρω γύρω όσο πιο γρήγορα μπορείς.
Εάν η μαμά ή ο μπαμπάς σε πιάσουν, άρχισε να χτυπιέσαι ή άσε το βάρος σου εντελώς ελεύθερο ώστε να μοιάζει σαν να κρατάνε αγκαλιά κάτι που ζυγίζει τουλάχιστον 50 κιλά.
Στην περίπτωση που αρχίσουν να σου βγάζουν τα ρούχα, επιχείρησε μια εντυπωσιακή απόδραση και συνέχισε το τρέξιμο γύρω-γύρω  τσιτσίδι!
Τακτική Νο2: Άρχισε να διαμαρτύρεσαι για το πόσο πολύ πεινάς
Η συγκεκριμένη τακτική είναι εξαιρετικά αποτελεσματική στην περίπτωση που γενικά είσαι μάλλον «δύσκολο» παιδί σε ό,τι αφορά το φαγητό.
Εάν λοιπόν δείξεις ένα ξαφνικό ενδιαφέρον να φας κάτι ακριβώς τη στιγμή που η μαμά ή ο μπαμπάς σου λέει ότι είναι ώρα να ετοιμαστείς για ύπνο, οι γονείς σου θα διχαστούν ανάμεσα στην επιθυμία τους να σε πάνε στο κρεβάτι και το φόβο τους ότι θα αφήσουν να κοιμηθείς εντελώς νηστικό και να πεθάνεις της πείνας.
Τακτική Νο 3: Ποτέ μη δεχτείς ότι τα δόντια σου έχουν καθαριστεί πλήρως
Βούρτσισε τα δόντια σου όσο περισσότερη ώρα μπορείς. Ζήτα να βάλεις κι άλλη οδοντόκρεμα. Πες ότι θέλεις να τα πλύνεις με την οδοντόβουρτσα με τη Ντόρα την Εξερευνήτρια και μετά από λίγο πες ότι άλλαξες γνώμη και θες αυτή με τον Τόμας το Τρενάκι.
Πριν ξεκινήσεις το βούρτσισμα, άσε την οδοντόβουρτσα κάτω από τη βρύση μέχρι να σου βάλουν τις φωνές ότι δεν πρέπει να σπαταλάμε το νερό. Αφού τελειώσεις, δήλωσε με στόμφο πως δεν νομίζεις ότι τα δόντια σου είναι όσο καθαρά πρέπει και ξεκίνα όλη τη διαδικασία από την αρχή. Συνέχισε έτσι όσο… σε παίρνει. 
Τακτική Νο 4: Κρύψε το νάνι σου
Καλό είναι να έχεις ήδη καθιερώσει έναν αρκετά σημαντικό αριθμό από αντικείμενα που χρειάζεσαι οπωσδήποτε δίπλα σου προκειμένου να κοιμηθείς. Μια κουβερτούλα, ένα αρκουδάκι, ένα παιχνιδάκι κ.λπ.
Περίπου μία ώρα πριν την ώρα που συνήθως σε βάζουν για ύπνο, κρύψε όλα αυτά τα αντικείμενα σε διάφορα σημεία του σπιτιού. Έτσι, θα κερδίσεις πολύτιμα λεπτά, όσο οι γονείς σου θα ψάχνουν να εντοπίσουν αυτά τα πράγματα χωρίς τα οποία ξέρουν πολύ καλά ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να κοιμηθείς.
Τακτική Νο 5: Διαπραγματεύσου για ώρες ποιο βιβλίο θέλεις να σου διαβάσουν
Όταν πρόκειται να διαλέξεις το βιβλίο που θα σου διαβάσει η μαμά ή ο μπαμπάς όταν ξαπλώσεις, απλά στάσου σαν να έχεις παγώσει μπροστά στη βιβλιοθήκη και φέρσου σαν να είναι εντελώς αδύνατο να αποφασίσεις.
Επίσης, ενδείκνυται να ξεκινήσεις διαπραγμάτευση για το πόσα θα είναι αυτά τα βιβλία. Εάν ο γονιός σου πει «καλά, πάρε δύο», ζήτα τρία. Εάν σου επιτρέψουν τρία, διεκδίκησε τέσσερα κ.ο.κ.
Το σημαντικό είναι να μη δείξεις με κανένα τρόπο ικανοποιημένο. Τέλος, διάλεξε το μεγαλύτερο από τα βιβλία που υπάρχουν στη βιβλιοθήκη σου.
Τακτική Νο 6: Τράβηξε την προσοχή τους
Όλη την ημέρα οι γονείς σου προσπαθούσαν να σε κάνουν να πεις «πώς κάνει η αγελάδα», να μετρήσεις μέχρι το δέκα ή να πεις το τραγουδάκι για να σε βγάλουν βίντεο. Κι εσύ, ασφαλώς, τους αγνοούσες.
Τώρα είναι η ώρα! «Φόρεσε» το πιο γλυκό σου χαμόγελο, άρχισε να εκστομίζεις τις πιο επιτηδευμένες λέξεις που έχεις στο λεξιλόγιό σου και άνοιξε μια συζήτηση μαζί τους. Πες ένα τραγουδάκι. Πες πόσο πολύ τους αγαπάς. Ο στόχος σου είναι να κάνεις τη μαμά και τον μπαμπά να μην μπορούν να σε αποχωριστούν με ευκολία.
Τακτική Νο 7: Γνωστή και ως «η τεχνική της τελευταίας στιγμής»
Στην περίπτωση που η μαμά ή ο μπαμπάς σε πάρουν αγκαλιά και σε βάλουν στην κούνια, δεν υπάρχουν πολλά που μπορείς να κάνεις ακόμα.
Δοκίμασε να δυσκολέψεις την αποστολή του γονιού, κάνοντας τόξο τη μέση, κλωτσώντας τα πόδια, κ.λπ. Εάν κι αυτό αποτύχει, υπάρχουν δύο επιλογές:
Ή ξαπλώνεις και δέχεσαι το αναπόφευκτο ή αρχίζεις να τσιρίζεις «μαμά»/«μπαμπά» καθώς εκείνη ή εκείνος αποχωρούν από το δωμάτιο.  
Η συμβουλή μας είναι να κάνεις το πρώτο. Άλλωστε, έκανες ήδη πολύ καλή δουλειά και πάντα υπάρχει η δυνατότητα να βελτιώσεις τις τεχνικές σου αύριο.
Καληνύχτα!!!

Της Ιλάνα Γουάιλς, από το blog της Mommy Shorts.
imommy

15 πράγματα που κάθε γιος χρειάζεται από τον πατέρα του!

Από: Ελένη Χαδιαράκου |

Και αυτά που χρειάζεται ένα παιδί, ποιος άλλος τα γνωρίζει καλύτερα εκτός από την μητέρα του; Η blogger Sarah Driscoll,μας δίνει 15 πράγματα που κάθε γιος θα ήθελε να ζητήσει από τον πατέρα του

1. Αγάπησε τη μητέρα του 
Ο γιος σου θα μάθει να αγαπάει όπως αγαπάς εσύ και να μισεί, όπως μισείς εσύ. Οπότε διάλεξε. Αγάπησε με όλη σου την καρδιά και δείξε την αγάπη σου κάθε μέρα. Στο πέρασμα του χρόνου, όταν κι εκείνος θα διαλέξει τη δική του σύντροφο και θα την κοιτάζει με αγάπη, θα ξέρεις ότι έχεις παίξει κι εσύ το δικό σου ρόλο.

2. Μάθε τον να οδηγεί 
Όλα τα παιδιά θυμούνται εκείνη την πρώτη φορά που πάτησαν το γκάζι και ήταν δίπλα ο πατέρας τους. 

3. Μάθε τον να είναι επιλεκτικός
Τόσο με το φαγητό του, όσο και με τα κορίτσια.

4. Πήγαινε μαζί του στο γήπεδο Είτε για να παίξετε έναν αγώνα, είτε για να τον παρακολουθήσετε παρέα.

5. Μάθε του να είναι γενναίοςΚαι γενναία γίνονται τα αγόρια που έχουν αγαπηθεί από τους μπαμπάδες τους. Όταν είναι μικρός αγκάλιασε τον, φίλα τον. Καθώς μεγαλώνει μπορεί να μη θέλει πια αγκαλιές και φιλιά, θέλει όμως πάντα να ξέρει ότι είσαι πλάι του

6. Μίλησε του για το σεξ 
Πριν του μιλήσει κάποιος διαστρεβλωμένα γι’ αυτό.

7. Μοιράσου μαζί του τα μυστικά σου
Επικοινώνησε. Μίλα, μίλα μαζί του για τα πάντα. Και άφησε τον να σου μιλήσει για τα πάντα. Για τα κορίτσια, τους φίλους του, το σχολείο. Και άκουσε Και μοιράσου μαζί του τα όνειρα, τις ελπίδες σου και ότι σε απασχολεί.

8. Μάθε του τρόπους
Και θύμιζε του ότι ο κόσμος μπορεί να είναι υπέροχος όταν είναι γεμάτος ευγένεια και χαμόγελα

9. Μάθε τον πότε να κοντοστέκεται και πότε να αποχωρεί 
Και πως δε χρειάζεται να μοιράζει κλοτσιές για να βρει το δίκιο του. Γιατί απλώς κάποιες φορές μπορεί να μην έχει δίκιο.

10. Μάθε τον πώς να απαιτεί το σεβασμόΚαι όχι πάντα με λέξεις. Κάποιες φορές η σιωπή αρκεί!

11. Μάθε τον να διαλέγει τις μάχες του
Κάποιες μάχες αξίζει να τις δίνεις. Αν πρόκειται να πολεμήσεις για την ομάδα σου ή την οικογένεια σου δεκτό. Αλλά δε χρειάζεται ποτέ να πολεμήσεις με κάποιον από ζήλια, ή προσωπικά μικροσυμφέροντα.

12. Άφησε τον να νικήσειΚάποιες φορές χρειάζεται να νιώθει ότι τα μεγάλα κατορθώματα είναι δυνατά να συμβούν

13. Μάθε τις απαντήσεις
Εκείνος πάντα θα σε τσεκάρει. Και αν δεν ξέρεις την απάντηση προσποιήσου ότι την ξέρεις και του τη δίνεις όταν τη μάθεις.

14. Ρώτησε τη μητέρα του
Θα πάρεις από εκείνην απαντήσεις που ούτε καν σου είχαν περάσει από το μυαλό. Ρώτησε την ότι θα ήθελες να ρωτήσεις εσύ τη δική σου μητέρα. Για τα κορίτσια, για την αγάπη για οτιδήποτε τέλος πάντων. Ρώτησε την και θα πάρεις τις καλύτερες απαντήσεις.

15. Μην του δίνεις ποτέ τη διαταγή «κάνε αυτό»
Ο διάσημος εφευρέτης Charles F. Kettering είπε κάποτε: κάθε πατέρας θα πρέπει να θυμάται ότι κάποια μέρα ο γιος του θα ακολουθήσει το παράδειγμα, αντί για τη συμβουλή τους. Φρόντισε να είναι καλό!

Από την blogger Sarah Driscoll

Πηγή: http://www.imommy.gr/pateras/eimai-mpampas/article/3748/15-pragmata-poy-kathe-gios-xreiazetai-apo-ton-patera-toy/

Διαπροσωπικές σχέσεις, η γλώσσα του σώματος και η τέχνη του να ακούμε τους άλλους

Aν αντιληφθούμε ότι στις σχέσεις μας με κάποιο άτομο κάτι δεν παει καλά, είναι χρήσιμο να εξετάσουμε ποια είναι τα επίμαχα σημεία που δημιουργούν δυσκολίες... Δημοσίευση 30/12/13 05:25 μμ Η ποιότητα της επικοινωνίας είναι καθοριστική σε κάθε μορφής σχέση που έχουμε είτε στην προσωπική μας ζωή είτε στο επαγγελματικό μας περιβάλλον. Η δημιουργία και ανάπτυξη σχέσεων με άλλους είναι ο θεμέλιος λίθος της κοινωνίας. Η επικοινωνία, μας επιτρέπει να οργανωνόμαστε, να παίρνουμε αποφάσεις από κοινού, να εργαζόμαστε μαζί, να υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλο, να έχουμε κοινά ενδιαφέροντα, να συμμεριζόμαστε με τους άλλους τις χαρές, τις λύπες, τις ανησυχίες μας και τέλος να μεγαλώνουμε και να φροντίζουμε τα παιδιά μας. Μέσα στην οικογένεια, μέσα στο ζευγάρι και στη δουλειά η αποτελεσματική επικοινωνία αφορά το πως μιλούμε, τον τρόπο που ακούμε τους άλλους και τέλος αλλά εξ ίσου σημαντικό τη γλώσσα του σώματος. Ανεξάρτητα από το πόσο καλοί νομίζουμε ότι είμαστε στο να επικοινωνούμε με τους άλλους, είναι σημαντικό να αποδεχτούμε ότι μπορούμε να βελτιωθούμε στο σημαντικό αυτό τομέα. Ας δούμε λοιπόν αρχικά τις τρεις βασικές συνιστώσες της ανθρώπινης επικοινωνίας: 1. Η συνομιλία Η συνομιλία με τους άλλους πρέπει να χαρακτηρίζεται από τη μετάδοση όσο το δυνατόν πιο καθαρών και κατανοητών μηνυμάτων. Όσο καλά και αν νομίζουμε ότι γνωρίζουμε τους άλλους, εντούτοις δεν μπορούμε να διαβάζουμε τη σκέψη τους. Πρέπει να μιλούμε ξεκάθαρα μαζί τους για να αποφεύγουμε τις παρεξηγήσεις που μπορούν να πληγώνουν, το θυμό και τις καταστάσεις που προκαλούν σύγχυση. Είναι σημαντικό όταν μιλούμε με κάποιον άλλο, είτε στο σπίτι είτε στην εργασία να προσέχουμε τα ακόλουθα: ·         Πρέπει να σκεφτούμε ακριβώς τι θέλουμε να πούμε και τι νιώθουμε για το συγκεκριμένο θέμα. Έχει σημασία πως επηρεάζεται η ψυχολογική μας κατάσταση όταν θα μιλούμε για το συγκεκριμένο θέμα ·         Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι για το τι θέλουμε να πούμε ·         Το μήνυμα μας πρέπει να μεταβιβαστεί με τρόπο τέτοιο που ο άλλος να το ακούσει καθαρά και να το κατανοήσει καλά ·         Είναι αναγκαίο να μιλήσουμε για το τι θέλουμε, τι χρειαζόμαστε και το πως νιώθουμε 2. Η γλώσσα του σώματος Όταν επικοινωνούμε με ένα άλλο άτομο, μπορούμε να μεταδίδουμε πολλά μηνύματα χωρίς όμως να μιλούμε. Η γλώσσα του σώματος είναι τα μηνύματα εκείνα που μεταδίδονται όχι από την ομιλία μας αλλά από τη γενικότερη στάση μας. Η θέση του σώματος, η έκφραση του προσώπου, οι κινήσεις των χεριών, η τοποθέτηση των ποδιών μεταδίδουν κάποια μη προφορικά μηνύματα. Παράλληλα ο τόνος της φωνής μας παίζει το δικό του ρόλο στη διαδικασία της επικοινωνίας. Εάν αυτά που αισθανόμαστε δεν ταιριάζουν με αυτά που λέμε, είναι πολύ πιθανόν ότι τα μη προφορικά μηνύματα (η γλώσσα του σώματος), να μην ταιριάζουν με τα μηνύματα που μεταβιβάζονται από την ομιλία. Σε τέτοιες περιπτώσεις πολύ συχνά είναι τα μη προφορικά μηνύματα που υπερισχύουν και γίνονται αποδεκτά. Είναι λοιπόν σημαντικό να προσέχουμε ούτως ώστε αυτά που λεμε να ταιριάζουν με αυτά που μεταδίδει το σώμα μας. 3. Η τέχνη του να ακούμε τους άλλους Το να ακούμε τους άλλους προσεκτικά αποτελεί μια καίρια συνιστώσα της αποτελεσματικής επικοινωνίας. Ένας που είναι καλός ακροατής, ενθαρρύνει τον άλλο να μιλά ανοικτά και ειλικρινά. Μερικές εισηγήσεις για να γίνετε καλύτερος ακροατής σε μια συνομιλία είναι οι ακόλουθες: ·         Διατηρείτε μια άνετη οπτική επαφή με το συνομιλητή σας ·         Κλίνετε ελαφριά προς το μέρος του συνομιλητή σας και οι κινήσεις σας να δείχνουν ενδιαφέρον και προσοχή ·         Διατηρείτε μια "ανοικτή" στάση του σώματος σας. Αυτό είναι μια στάση άνετη, με τα χέρια και τα πόδια να μην είναι σταυρωμένα ·         Βλέπετε κατΆ ευθεία στο πρόσωπο το συνομιλητή σας. Μην κάθεστε ή στέκεστε με τρόπο τέτοιο που να το βλέπετε από το πλευρό σας ·         Αποφεύγετε κινήσεις που περισπούν την προσοχή όπως για παράδειγμα να παίζετε νευρικά με μια πένα στα δάκτυλα, να κοιτάζετε σε χαρτιά ή να χτυπάτε τα πόδια ή τα χέρια σας ·         Συνειδητοποιήστε ότι ενοχλήσεις όπως θόρυβοι, διακοπές από τηλέφωνα και άλλες, κάνουν μια αποτελεσματική επικοινωνία δύσκολο να επιτευχθεί ·         Δείχνετε ειλικρινές ενδιαφέρον και προσοχή ·         Κάνετε κάποιες ερωτήσεις στο συνομιλητή σας για να σιγουρευτείτε ότι καταλάβατε καλά Αφού έχουμε δει τις τρεις βασικές συνιστώσες της ανθρώπινης επικοινωνίας, ας δούμε πως μπορούμε να βελτιώσουμε την ποιότητα της επικοινωνίας μας με τους άλλους. Η ικανότητα του να έχουμε μια ξεκάθαρη, ανοικτή, καλή και αποτελεσματική επικοινωνία με τους άλλους, είναι κάτι που μπορούμε να μάθουμε και να αποκτήσουμε. Εάν αντιληφθούμε ότι στις σχέσεις μας με κάποιο άτομο κάτι δεν παει καλά, είναι χρήσιμο να εξετάσουμε ποια είναι τα επίμαχα σημεία που δημιουργούν δυσκολίες. Πρέπει να εξετάσουμε κατά πόσο τα μηνύματα περνούν σωστά από τον ένα στον άλλο. Στη συνέχεια είναι καλά να δούμε ποια είναι τα πράγματα εκείνα που μας προκαλούν απογοήτευση ή και πόνο. Μήπως υπάρχουν και άλλα θέματα για τα οποία θα θέλαμε να μιλήσουμε αλλά κάτι μας σταματά να το κάνουμε; Πρέπει να διερωτηθούμε κατά πόσο θα θέλαμε να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνούμε με το συγκεκριμένο άτομο. Είναι ακόμη καλύτερα εάν τους προβληματισμούς αυτούς, τους μοιραστούμε με το άτομο για το οποίο νιώθουμε ότι υπάρχει πρόβλημα. Η ανάλυση των παραγόντων αυτών μπορεί να βοηθήσει τα μηνύματα να μεταβιβάζονται καλύτερα και κατά συνέπεια η σχέση θα βελτιωθεί. Σίγουρα στην αρχή μια τέτοια προσέγγιση πιθανόν να μην είναι εύκολη. Όμως έχει τη δυνατότητα να ανοίξει νέες διόδους μεταφοράς μηνυμάτων και να προσθέσει νέα θετικά στοιχεία σε μια σχέση που ίσως υποφέρει λόγω έλλειψης αποτελεσματικής επικοινωνίας. Ορισμένα θέματα είναι δύσκολο να προσεγγιστούν και για πολλούς από εμάς να είναι δυσάρεστο να αρχίσουμε μια σχετική συνομιλία. Υπάρχουν μάλιστα πολλοί άνθρωποι που δυσκολεύονται στο να εκφράσουν τα αισθήματα τους. Είναι όμως σημαντικό να τονίσουμε ότι συχνά είναι τα πράγματα ή οι καταστάσεις για τις οποίες δυσκολευόμαστε να μιλήσουμε που προκαλούν τον περισσότερο πόνο και αναστάτωση. Φαίνεται λοιπόν από τα πιο πάνω ότι είναι χρήσιμο και ωφέλιμο για όλους στις σχέσεις μας να αναγνωρίσουμε τα αδύνατα σημεία και να ενεργήσουμε γρήγορα για να μην εδραιωθούν καταστάσεις που πιθανόν να οδηγήσουν σε δυσάρεστες εξελίξεις. Εάν από μόνοι μας νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε και εάν από το περιβάλλον μας δεν έχουμε κάποιο δικό μας που να μπορεί να μας βοηθήσει, τότε είναι χρήσιμο να ζητήσουμε βοήθεια από κάποιο ειδικό. Συμπερασματικά θα τονίσουμε τη θεμελιώδη σημασία που έχει η καλή επικοινωνία για την ποιότητα των σχέσεων μας με τους συνανθρώπους μας. Στο σπίτι, στην οικογένεια, στον επαγγελματικό χώρο, μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα αδύνατα μας σημεία και να εργαστούμε για μια πιο αποτελεσματική επικοινωνία που σίγουρα θα αποβεί προς το καλό όλων. Πηγή: medlook.net.cy, http://sciencearchives.wordpress.com

http://www.psyhealth.gr/portal/Articles/gamos/%CE%94%CE%B9%CE%B1%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%89%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%83%CF%87%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82,-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82,-%CE%B7-%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%84%CE%AD%CF%87%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82%20psyhealth%20201312301679.php3#.UsGPhca8JVY.facebook

Τα παιδιά πρέπει από νωρίς να διδαχτούν το πραγματικό νόημα του δώρου - Λέμε πάντα «ευχαριστώ»

Ανησυχείτε για το πώς θα αντιδράσει το παιδί σας αν, ανοίγοντας το πακέτο που του έφερε η γιαγιά, δει ένα ζευγάρι πιτζαμούλες αντί για το ηλεκτρονικό παιχνίδι που περίμενε;

μάθετέ το να αγκαλιάζει και να ευχαριστεί αυτόν
που του έφερε ένα δώρο αμέσως μόλις του δώσει
το πακέτο και πριν το ανοίξει.

Το πώς αντιδρούν τα παιδιά στη θέα ενός δώρου που δεν τους αρέσει, έχει να κάνει με το πόσο τους έχουμε εξηγήσει τη σημασία που έχει να σ' αγαπάει κάποιος και γι' αυτό να σου κάνει ένα δώρο και όχι τι δώρο είναι αυτό.
Κι αυτό απαιτεί εκπαίδευση.
Τα παιδιά πρέπει από νωρίς να διδαχτούν το πραγματικό νόημα του δώρου, που είναι η "χειρονομία" και όχι το δώρο αυτό καθαυτό.
Ίσως έχετε ήδη έρθει σε δύσκολη θέση, όταν το μικρό παιδί σας εξέφρασε με πλήρη ειλικρίνεια μπροστά σ’ αυτόν που του έφερε ένα δώρο, ότι το δώρο αυτό δεν του αρέσει καθόλου.
Για να μην νιώθετε άσχημα, σας ενημερώνω ότι δεν είστε οι μόνοι. Πολλοί γονείς έχουν έρθει σ’ αυτή τη δυσάρεστη θέση. Αν υπάρχει ακόμα για εσάς λίγος χρόνος, ας δούμε κάποιες συμβουλές για το πώς πρέπει να συμβουλέψετε τα μικρά σας, ώστε να συμπεριφερθούν με όμορφο τρόπο, στις γιαγιάδες, νονές, θείους και φίλους που φέτος θα τους προσφέρουν ένα δώρο.

Διδάξτε του καλούς τρόπους από νωρίς
Μια καλή εκπαίδευση είναι να το μάθετε να φτιάχνει μια ζωγραφιά ή μια κάρτα για αυτόν που περιμένετε να έρθει και να του φέρει το πρωτοχρονιάτικο δώρο του.
Αν του εξηγήσετε ότι πρέπει να φτιάξει μια ευχαριστήρια κάρτα για να την έχει έτοιμη πχ για τη γιαγιά του που θα έρθει να του φέρει το δώρο του, θα πρέπει να του εξηγήσετε συγχρόνως, ότι αυτή η κάρτα συμβολίζει ένα «ευχαριστώ που μου έφερες δώρο» κι όχι «ευχαριστώ που μου έφερες ένα δώρο που το ήθελα».
Όσο θα την ετοιμάζει, μπορείτε να συζητήσετε για το πώς αισθάνεται κάποιος όταν του δίνουν ένα δώρο, πόσο σημαντικό είναι κάποιος να σε σκέφτεται, να ξοδεύει χρήματα και χρόνο για σένα και πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε εμείς γι’ αυτό.

Θέστε καθαρούς στόχους
Το ότι το παιδί σας δεν φέρεται με ευγένεια όταν του δίνουν ένα δώρο που δεν του αρέσει, δεν σημαίνει ότι είναι κακό ή κακομαθημένο. Απλά τα μικρά παιδιά δεν έχουν την κοινωνική παιδεία για να πουν ένα ευγενικό «ευχαριστώ», ακόμα κι αν δεν το πολύ-εννοούν.
Μια καλή ιδέα είναι να γίνετε το παράδειγμα προς μίμηση ευχαριστώντας εσείς το παιδί σας κάθε φορά που κάνει κάτι για εσάς. Επίσης μάθετέ το να αγκαλιάζει και να ευχαριστεί αυτόν που του έφερε ένα δώρο αμέσως μόλις του δώσει το πακέτο και πριν το ανοίξει.

Βάλτε φρένο στο άνοιγμα των δώρων
Σίγουρα έχετε δει το παιδί σας ή κάποιο άλλο παιδί, να κάθεται ανάμεσα σε μια στοίβα από δώρα (από τον Αϊ Βασίλη, τη γιαγιά, την νονά, τη θεία κτλ), να σκίζει το χαρτί του περιτυλίγματος με πραγματική λύσσα, και πριν καλά καλά προλάβει να δει τι περιέχει το δώρο να ορμάει στο επόμενο πακέτο.
Αντί να αφήσετε το παιδί ανάμεσα σε ένα βουνό από πακέτα είναι καλύτερο να ορίσετε εσείς το ρυθμό, δίνοντάς του ένα πακέτο κάθε φορά που έχει ανοίξει το προηγούμενο, έχει δει τι είναι το δώρο και έχει ευχαριστήσει αυτόν που του το έφερε.

Εξηγήστε τις συνέπειες
Συζητήστε με το παιδί σας πόσο άσχημα θα νιώσει η γιαγιά και πόσο θα την στεναχωρηθεί αν της πει «Δεν μ’ αρέσει αυτό που μου έφερες». Φυσικά δεν πρέπει να λέμε ψέματα, σωστό αυτό, αλλά υπάρχουν ουδέτεροι τρόποι να πούμε «ευχαριστώ» και να μην προσβάλλουμε και στενοχωρούμε αυτόν που μας έφερε κάτι που δεν μας αρέσει. Ίσως θα είναι δύσκολο να καταλάβει και να εκτιμήσει την χειρονομία του δώρου στην αρχή, αλλά ωριμάζοντας θα μάθει να το εκτιμά κι αυτό σιγά σιγά.
tampouloukia

Συναισθηματικός απολογισμός

 Posted by Αντικλείδι  

Δεκ 292013

 

Τρόποι για να νιώθουμε καλύτερα με όσα έχουμε (και όσα μπορούμε να καταφέρουμε).

Οι τελευταίες μέρες του χρόνου δημιουργούν μια ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση ξεχωριστή για τον καθένα. Για τα παιδιά ταυτίζονται οι μέρες αυτές με την ξεγνοιασιά, τις πολλές ώρες παιχνιδιού (χωρίς την πίεση του διαβάσματος) και με τα δώρα των γιορτών. Για άλλους σημαίνει ένας ακόμη χρόνος 'στην πλάτη τους' και την προσπάθεια να επεξεργαστούν την ιδέα ότι μεγαλώνουν.

Για αρκετούς εργαζομένους το διάστημα αυτό απαιτεί επίσης την ολοκλήρωση του οικονομικού απολογισμού της χρονιάς-που ενέχει και φόρτο εργασίας-και για πολλούς από τους υπόλοιπους σηματοδοτεί απλά τον απολογισμό της χρονιάς που τελειώνει ή και τη σκέψη για τους στόχους της επόμενης χρονιάς. Είναι αρκετοί βέβαια που αποφεύγουν να κάνουν αυτόν τον απολογισμό καθώς νιώθουν, όπως λένε, απογοητευμένοι με όσα δεν μπόρεσαν να υλοποιήσουν.

Είναι σημαντικό, ωστόσο, να έχουμε στο μυαλό ότι ο απολογισμός μας βοηθά να δούμε τι καταφέραμε, τι δεν καταφέραμε και σε όσα δεν καταφέραμε να αναγνωρίσουμε τι έφταιξε, ποια ήταν τα εμπόδια ώστε να τα αποφύγουμε και να μην υποπέσουμε στα ίδια λάθη. Τα λάθη μπορεί να αναφέρονται σε λανθασμένη εκτίμηση των ικανοτήτων/δυνατοτήτων (υπέρ-υπό), των χρονικών ορίων, του timing (συγχρονισμού), του τρόπου σκέψης καθώς και στον αρχικό ενθουσιασμό (που μετά μειώνεται) που εμποδίζουν την υλοποίηση των στόχων που έχουμε θέσει. Οι στόχοι (και η ικανότητα να θέτουμε στόχους) έχουν την ιδιότητα να μας κινητοποιούν για να τους επιτύχουμε και σε συνδυασμό με το να απολαμβάνουμε και να χαιρόμαστε όσα έχουμε (χωρίς να γεμίζουμε το μυαλό μας με ανησυχία και αυτοκριτική) θέτουν τα θεμέλια για μια καλύτερη ζωή.

Πώς θέτουμε στόχους
Ο στόχοι είναι σαν ένα ταξίδι που θέλεις να κάνεις..αν δε ξέρεις τον ακριβή προορισμό του ταξιδιού δεν μπορείς να βρεις και τον τρόπο για να πας. Για να υλοποιήσουμε κάποιους από αυτούς τους στόχους (π.χ. ξεκινάω δίαιτα) χρειάζεται να αφήσουμε πίσω μια παλιά συνήθεια και να υιοθετήσουμε μια καινούρια.

• Οι στόχοι να είναι σημαντικοί για σένα: σημαντικός στόχος για σένα είναι ό,τι επιθυμείς πολύ, αυτό που είναι σημαντικό για σένα και όχι για τους άλλους, αυτό που ανταποκρίνεται όχι στις κοινωνικές προσδοκίες αλλά στις δικές σου.
• Οι στόχοι να είναι SMART
• Specific-Συγκεκριμένοι: όχι γενικοί και αόριστοι (π.χ. αν θέλω να πάω στο εξωτερικό για αναζήτηση εργασίας και δεν γνωρίζω καλά τη γλώσσα χρειάζεται πρώτα να κάνω κάποια μαθήματα εξάσκησης)
• Measurable-Μετρήσιμοι: ώστε να εκτιμάς την πρόοδό σου και να παίρνεις ανατροφοδότηση (feedback)
• Attainable-Εφικτοί: ο εξοπλισμός, η γνώση και ο χρόνος είναι παράγοντες που επηρεάζουν την επίτευξη (π.χ. αν θέλω να κάνω υποβρύχια κατάδυση και δεν έχω τον απαραίτητο εξοπλισμό και τις γνώσεις δεν μπορεί να επιτευχθεί)
• Realistic-Πραγματικοί: σημαντικό να σε 'προκαλούν' ή να σε συναρπάζουν (challenging) (οι 'προκλητικοί στόχοι ενισχύουν τη βελτίωση της απόδοσης) αλλά χωρίς να είναι ακατόρθωτοι ή πολύ δύσκολοι
• Timely-Έγκαιροι: χρειάζεται καλή εκτίμηση χρόνου και ανάλογος προγραμματισμός, μικρά βήματα κάθε φορά, βάλε μικρούς στόχους ή επιμέρους στόχους για να παρακολουθείς την πρόοδό σου και να δίνεις ανατροφοδότηση στον εαυτό σου
• Οπτικοποίησε (ή Φαντασιώσου) αυτό που θέλεις να πετύχεις (visualization): αρκετές φορές η νοερή απεικόνιση και προετοιμασία είναι πολύ σημαντική για την επίτευξη ενός στόχου.
• Τα εμπόδια είναι μέσα στο πρόγραμμα: αν κάποιο εμπόδιο αναχαιτίσει την υλοποίηση του στόχου σου μην απογοητευτείς - είναι μια καλή ευκαιρία να επαναπροσδιορίσεις το τι έγινε μέχρι τώρα, να δεις τι κατάφερες και να δοκιμάσεις νέους τρόπους για να τον πλησιάσεις

Πως μπορούμε να νιώσουμε καλύτερα με όσα έχουμε (και όσα μπορούμε να αποκτήσουμε)
-    Επιβραβεύστε τον εαυτό σας: Είναι σημαντικό να επιβραβεύσουμε τον εαυτό μας είτε λεκτικά «είμαι πολύ καλός/ή», «είμαι περήφανος/η για αυτό» «μπράβο σου ..(το όνομά σας)» είτε πρακτικά (ένα δώρο στον εαυτό σας) για όσα έχει καταφέρει μέχρι τώρα. Συχνά οι έντονοι ρυθμοί της καθημερινότητας δεν αφήνουν χρόνο για να το σκεφτούμε. Κάθισε και κάνε μια λίστα με όσα κατάφερες τη χρονιά που πέρασε (ακόμη και τα πιο απλά). Θα δεις ότι έχεις καταφέρει περισσότερα από όσα φαντάζεσαι.
-    Αλλάξτε τον (αρνητικό) τρόπο σκέψης σας: Ο τρόπος σκέψης επηρεάζει τον τρόπο που νιώθουμε και που συμπεριφερόμαστε. Παρατήρησε τον τρόπο που αντιδράς ή που συμπεριφέρεσαι στον εαυτό σου κρατώντας ένα ημερολόγιο καταγραφής με γεγονότα που σε επηρέασαν αρνητικά και πως σκέφτηκες. Είναι ιδιαίτερα βοηθητικό να τροποποιήσεις αυτές τις δυσλειτουργικές σκέψεις (τύπου «όλα τα στραβά σε μένα», «δεν αξίζω τίποτα», «δεν θα τα καταφέρω») με θετικές εκφράσεις («μπορώ», «θα τα καταφέρω», «αξίζω»). Οι θετικές σκέψεις, όπως επισημαίνεται σε άρθρο της Mayo Clinic, μπορούν να μειώσουν το στρες και να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής του ατόμου.
-    Απέφυγε να είσαι αυστηρός κριτής του εαυτού σου - Ενίσχυσε την αυτοεκτίμησή σου: Όπως αναφέρει στο βιβλίο του ο N.V.Pale ('The Power of Positive Thinking') η αυτοκριτική και οι αμφιβολίες για τον εαυτό μας σε συνδυασμό με τις αρνητικές σκέψεις επηρεάζουν αρνητικά την επίτευξη των στόχων. Συνεπώς, μην εστιάζεις μόνο στα λάθη σου χρησιμοποιώντας μεγεθυντικό φακό αλλά σκέψου ταυτόχρονα και αυτά που έχεις κάνει καλά.
-    Νιώσε ευγνώμων: κάνε μια λίστα γράφοντας 2 ή 3 πράγματα που σε κάνουν να νιώθεις ευγνωμοσύνη για όσα έχεις κάνει, όσα έχεις αποκτήσει, όσα έχουν συμβεί και συμβαίνουν στη ζωή σου και σου δημιουργούν χαρά/ευτυχία.
-    Εξέφρασε την αγάπη σου: τόσο στους ανθρώπους γύρω σου ότι τους αγαπάς, τους στηρίζεις όσο και στον εαυτό σου.
-    Ζήσε στο τώρα: το να αναμοχλεύεις τις άσχημες στιγμές του παρελθόντος ή να αγχώνεσαι για το μέλλον δεν σου επιτρέπει να ζήσεις το παρόν. Το παρελθόν δεν μπορεί να αλλάξει και το μέλλον δεν μπορείς να το ελέγξεις ούτε να το προβλέψεις.
Οι στόχοι που βάζουμε είναι μια υπόσχεση στον εαυτό μας και μια προετοιμασία για αυτό που θέλουμε να επιτύχουμε. Τα εμπόδια που δυσκολεύουν την επίτευξη των στόχων μας σταματάνε όταν εμείς ήδη έχουμε αποφασίσει να σταματήσουμε την προσπάθεια. Άλλωστε, όπως είπε και ο Αριστοτέλης «η τύχη βοηθάει τους προετοιμασμένους».

Πηγές

Psychology Today: Goal Progress and Happiness
Pale, N.M. (2003). The Power of Positive Thinking
Mayo Clinic: Positive Thinking

Πηγή :Ευφροσύνη Μήτσιου http://www.frosomitsiou.gr/

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Οι ανταμοιβές και οι τιμωρίες στην εφηβεία

Posted by positivus under πσιδαγωγικά 

Αναμφίβολα οι περισσότεροι γονείς έχουμε χρησιμοποιήσει ανταμοιβές και τιμωρία, είτε μεθοδικά είτε περιστασιακά,ως μέσο διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας. Περισσότερο μάλιστα κατά την περίοδο της εφηβείας όπου δημιουργείται η μεγαλύτερη ένταση στις σχέσεις στην οικογένεια. Παρόλα αυτά, όμως, πολλές φορές δεν έχουμε το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα και οι εντάσεις συνεχίζονται, φτάνοντας σε απόγνωση γονείς και εφήβους.

Αναρωτιόμαστε λοιπόν: Ποιός φταίει; Τι φταίει; Τι δεν κάναμε σωστό; Τι θα έπρεπε να κάνουμε; Τι θα έπρεπε να γνωρίζουμε για να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις απρόβλεπτες, δύσκολες και κάποιες φορές πρωτόγνωρες;

Αντιλαμβανόμαστε ότι η απόλυτη συνταγή δεν υπάρχει. Ας σταματήσουμε να έχουμε ενοχές όσοι περάσαμε δύσκολα, διότι εάν υπήρχε η «συνταγή της εφηβείας» το θέμα θα ήταν ήδη ανύπαρκτο. Σίγουρα όμως η απόκτηση κατάλληλης γνώσης περί εφηβείας από πολύ νωρίς αποτελεί εξαιρετικά σημαντικό παράγοντα σωστότερης αντιμετώπισης, λιγότερων εντάσεων και καλύτερων επιθυμητών αποτελεσμάτων.

Υπάρχουν πάρα πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν την εφηβεία, κάθε ένας εκ των οποίων δύναται να χρήζει ξεχωριστής μελέτης. Μερικοί από τους σημαντικότερους είναι ηπροσωπικότητα, η ψυχοσύνθεση, η γενετική, το γένος, το άμεσο και ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον, ο τρόπος επικοινωνίας, η εθνικότητα, η οικονομική κατάσταση, η θρησκεία, οι πολιτισμικές επιρροές, και η επιρροή νεότερων τάσεων, όπως η νέα εποχή της διαδικτυακής πληροφόρησης και επικοινωνίας που διανύουμε.

Οι ανταμοιβές και τιμωρίες τοποθετούνται στον κοινωνικό παράγοντα αντιμετώπισης των εφήβων. Πρωτίστως, οφείλουμε να συλλογιστούμε τι εννοούμε με ανταμοιβές και τιμωρίες. Ποιά είναι η συνειδητή μας ερμηνεία και κατά πόσο την εφαρμόζουμε από επιλογή μας, από συναισθηματική φόρτιση, επειδή έτσι μάθαμε ή από άλλη περίσταση.

Είναι επίσης άμεση ανάγκη να αντιληφθούμε όλοι, γονείς και εκπαιδευτικοί, ότι πρέπει να λαμβάνονται πολύ σοβαρά υπόψη όλοι οι προηγούμενοι παράγοντες επιρροής, για να αντιμετωπίσουμε ορθότερα και δικαιότερα την εφηβεία. Έτσι, θα μπορέσει ο έφηβος να διανύσει ομαλά αυτήν την πλέον όμορφη περίοδο της ζωής του, να αναπτύξει την δική του ξεχωριστή προσωπικότητα και ανεξαρτησία με αξίες, και να κτίσει τα θεμέλια ενός λαμπρού μέλλοντος για τον ίδιο και την κοινωνία που ζει.

«Eάν οι άνθρωποι είναι καλοί μόνο και μόνο γιατί φοβούνται την τιμωρία και ελπίζουν στην ανταμοιβή, τότε είμαστε για λύπηση» A. Einstein

Οι ανταμοιβές και τιμωρίες φέρονται να είναι μία κοινή μέθοδος ελέγχου και παρακίνησης συμπεριφοράς στην οικογένεια και στο σχολείο. Από την άλλη, η συμπεριφορά των εφήβων, όπως και κάθε ανθρώπου, συχνά οδηγείται από την επιθυμία απόκτησης θετικών εκβάσεων και αποφυγής αρνητικών συνεπειών.

Έτσι, ο έφηβος δικαιολογημένα έλκεται από συμπεριφορές που τον ανταμείβουν και παραμελεί συμπεριφορές όπου εκλείπει η ανταμοιβή.

Παρομοίως, επιθυμεί να αποφύγει δυσάρεστες για τον ίδιο καταστάσεις και κατ’ επέκταση έλκεται από συμπεριφορέ5 από τις οποίες απουσιάζει η τιμωρία. Όμως, είναι αδύνατον να ανταμείβεται κάθε ορθή συμπεριφορά του εφήβου. Είναι επίσης μέγιστο λάθος να συνηθίζει να αναμένει ανταμοιβή για να πράξει τη σωστή συμπεριφορά. H αποφυγή, δε, της τιμωρίας από τον έφηβο, μπορεί να τον οδηγήσει σε εντελώς λανθασμένες και ακραίες συμπεριφορές, όπως το ψέμα ή τη φυγή από το σπίτι και σχολείο, με διάφορες συνεπακόλουθες αρνητικές συνέπειες.

Οφείλουμε να λάβουμε σοβαρά υπόψη ότι η εφηβεία είναι μια περίοδος ανάπτυξης του ανθρώπου που χαρακτηρίζεται από περιορισμένη συνεργασία και αυξανόμενες ριψοκίνδυνες επιλογές και πράξεις σε σχέση με την παιδική ηλικία και την ενηλικίωση του ανθρώπου. Έχουμε χρέος να προστατέψουμε τους εφήβους μας και να τους καθοδηγήσουμε σωστά να αποκτήσουν αυτοέλεγχο, σεβασμό και υπευθυνότητα.

H επιβράβευση έχει αποδειχθεί από μελέτες ότι είναι πολλάκΐς αποτελεσματικότερη συγκριτικά της τιμωρίας, των απειλών και ανταμοιβών. Οι περισσότεροι γονείς και εκπαιδευτικοί συμφωνούμε ότι είναι προτιμητέα της τιμωρίας. Ας αναλογιστούμε, όμως, γιατί στην πράξη λειτουργούμε διαφορετικά.Ίσως γιατί η εσωτερική μας πίστη προς την τιμωρία είναι ισχυρότερη, ή ελλείψει αυτοελέγχου, ο θυμός μα5 που προκαλείται από απρεπή εφηβική συμπεριφορά, παρορμητικά μας οδηγεί προς την τιμωρία.

H επιβράβευση πρέπει να συνοδεύεται με ενθάρρυνση, καθοδήγηση προς σωστέ5 επιλογές, αποδοχή, έπαινο, αναγνώριση, την διασάφηση, δίχως απειλών, των αρνητικών συνεπειών των ανεπιθύμητων συμπεριφορών και την αυτοεπίγνωση ότι τελικά οι ίδιοι οι έφηβοι θα αντιμετωπίσουν τις συνεπές της όποιας απειθαρχίας τους. H υλική επιβράβευση πρέπει να αποφεύγεται συστηματικά, γιατί τις περισσότερες φορές φέρνει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα.

Αντί της τιμωρίας, οι έφηβοι χρειάζεται να κατανοήσουν τους λόγους και τις αιτίες για τις οποίες πρέπει να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους. Άλλωστε η ζωή έχει αποδείξει ότι καμία σωματική ή ψυχολογικά ταπεινωτική τιμωρία δεν μπορεί να επιβάλλει σεβασμό και πειθαρχία στους εφήβους.

Απλά ο γονιός χρειάζεται να είναι πρωτίστου γονιός, σταθερ0ς, στοργικός, υπομονετικός, με εμπιστοσύνη στον  έφηβο ότι θα επανορθώσει την επόμενη φορά, και δευτερεύοντος ή ακόμα και καθόλου φίλος με τον έφηβο. Πρέπει να θέτει όρια και κανόνες και να γίνεται παράδειγμα προς μίμηση ο ίδιος πρώτα, τηρώντας και απαιτώντας όρους και κανόνες ζωής. H αποφασιστική εναντίωση στην αρνητική συμπεριφορά με επεξηγήσεις των συνεπειών και απουσία ακροτήτων συμβάλλει στην πειθαρχία του εφήβου.

Λέμε ΝΑΙ στην ενσυνείδητη πειθαρχία και ΟΧΙ στην τιμωρία. Λέμε ΝΑΙ στην εσωτερική επιβράβευση και OXI στις ανταμοιβές. Γιατί η πειθαρχία εκπαιδεύει και η τιμωρία ταπεινώνει. Γιατί η επιβράβευση κτίζει σχέσεις και οι ανταμοιβές συναλλαγές. Γιατί σημαντικές ανάγκες κάθε ανθρώπου, μικρού ή μεγάλου, είναι η αναγνώριση, η αποδοχή, η αγάπη και ο σεβασμός.

Οι έφηβοι τις περισσότερες φορές φοβούνται να εκφράσουν αυτό που νοιώθουν και άλλες φορές πάλι άλλο νοιώθουν και άλλο δείχνουν. Εάν τους αφιερώσουμε χρόνο, είμαστε ανοικτοί και διαθέσιμοι εξ αρχής τότε ίσως να χρειαστεί λιγότερο να κάνουμε κάτι για να τους συνετίσουμε ή ανταμείψουμε.

H συστηματική μείωση της εξάρτησής μας από το σύστημα τιμωρίας και ανταμοιβών αυξάνει τις πιθανότητες εποικοδομητικής συνεννόησης με τους εφήβους.

Οι αρχές δε της Θεωρίας της συναισθηματικής νοημοσύνης καλύπτουν με το παραπάνω αυτό το κενό, συμβάλλοντας ταυτόχρονα στην ψυχική και σωματική υγεία των εφήβων.

Οι αρχές της αυτογνωσίας, αυτοδιαχείρισης, κοινωνικής επίγνωσης και κοινωνικής επιρροής συμβάλλουν στην καλύτερη επικοινωνία, στη λύση προβλημάτων και στο κτίσιμο καλών σχέσεων.

H ποιότητα και η σταθερότητα των διαπροσωπικών σχέσεων στο σχολείο και στην οικογένεια επηρεάζουν την γνωστική, κοινωνική και ψυχολογική ανάπτυξη τους.

H αντιμετώπιση των εφήβων οφείλει να εστιάζεται στην γνωστική, επεξηγηματική προσέγγιση εσωτερικών κινήτρων που δίνουν έμφαση στην μακροπρόθεσμη ανάπτυξη σωστών κοινωνικών συμπεριφορών.

Κίνητρα όπως πραγματικό ενδιαφέρον, συμβολή, στοργή, σεβασμός, αλληλοσύνδεση, ενδυνάμωση λύσεων διαφωνιών και γραπτή συμφωνημένη δέσμευση συμπεριφορών και συνεπειών δίνουν την ευκαιρία στους εφήβους να αξιολογήσουν και να διαχειριστούν οι ίδιοι σωστά τις συμπεριφορές τους. H επίγνωση σκέψεων, συναισθημάτων, πράξεων, και συνεπειών θεμελιώνει την υγιή κοινωνικό-συναισθηματική ανάπτυξη τους.

Έτσι, γονείς και εκπαιδευτικοί, σταθερά και μεθοδικά, θα προχωράμε προς τον βασικό μας στόχο, δηλαδή την αβίαστη ανάπτυξη της προσωπικότητας, την κοινωνικοποίηση, την γνωστική ανάπτυξη και την ακαδημαϊκή πρόοδο των εφήβων μας.

Πηγή: http://sciencearchives.wordpress.com/2013/12/27/%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%B2%CE%AD%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%B9%CE%BC%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%86%CE%B7/

H Επικοινωνία στην Οικογένεια

Posted by positivus under ψυχολογία | 

O Ευρωπαίος φιλόσοφος John Locke περιέγραψε το παιδί ως έναν άγραφο πίνακα (tabula rasa), για να δηλώσει ότι οι άνθρωποι δεν γεννιούνται με ένα συγκεκριμένο χαρακτήρα, αλλά ότι ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα διαμορφώνονται από τη στιγμή της γέννησης και στο εξής, κάτω από την επίδραση του περιβάλλοντος.

Αργότερα, ο Sigmund Freud, ο πατέρας της ψυχανάλυσης, εξέφρασε την άποψη ότι το περιβάλλον συμβάλλει στη διαμόρφωση της ανθρώπινης προσωπικότητας, στο βαθμό που διευκολύνει ή εμποδίζει την ικανοποίηση των βασικών ανθρώπινων ενορμήσεων.

Σήμερα, αν και γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι δεν γεννιούνται ως άγραφοι πίνακες αλλά έρχονται στο κόσμο με έναν καλά δομημένο εγκέφαλο, εντούτοις θεωρούμε πως και οι δύο απόψεις μεταφέρουν μια βασική αλήθεια.

Κι αυτή η αλήθεια δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι το περιβάλλον επιδρά καταλυτικά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα, ιδιαίτερα κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής. Όμως και πάλι, αυτή δεν είναι ολόκληρη η αλήθεια. H εμπειρία και η παρατήρηση στο πλαίσιο της συνεργασίας μας με γονείς και οικογένειες μας έχουν διδάξει πως οι ανθρώπινες σχέσεις, και ιδιαίτερα οι σχέσεις μέσα στην οικογένεια, είναι αμφίδρομες και όχι μονόδρομες. Δεν είναι δηλαδή μόνο τα παιδιά που διαμορφώνονται, αφού και οι γονείς δέχονται πληροφορίες από τα παιδιά τους, αποκτώντας έτσι τη μοναδική ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουν τον τρόπο που σχετίζονται και, σε τελική ανάλυση, να γνωρίσουν περισσότερο τον ίδιο τους τον εαυτό.

H εμπειρία, λοιπόν, μας έχει αποκαλύψει ότι η οικογένεια αποτελεί σχολείο για όλα της τα μέλη της και όχι μόνο για τα παιδιά. Ev δυνάμει, μέσα στην οικογένεια, ο καθένας μας έχει τη δυνατότητα να εξελιχθεί, γιατί όλοι μπορούμε να διδάξουμε και να διδαχθούμε ως γονείς, ως γιοι και κόρες, ως αδέλφια και ως σύντροφοι. Αυτό, βέβαια, δεν είναι ούτε αυτονόητο ούτε δεδομένο.

Για τους ενήλικες γονείς υπάρχει μια προϋπόθεση που δεν είναι άλλη από την ανάληψη προσωπικής απόφασης, ευθύνης και δέσμευσης. Επίσης, καλό είναι να θυμόμαστε ότι οι γονείς δεν είναι ούτε παντογνώστες ούτε αλάθητοι     με λίγα λόγια, δεν είναι υπεράνθρωποι. Αντίθετα, είναι άνθρωποι και έχουν τη δυνατότητα να αλλάζουν σε όλη τη διάρκεια του βίου τους.

Ο γονιός που αποδέχεται ότι δεν είναι  ούτε τέλειος ούτε αλάθητος είναι εκείνος που εξελίσσεται, γιατί γίνεται αυτόματα πιο αληθινός και αυθεντικός, τόσο ώστε να αποτελεί πλέον ένα ουσιαστικό πρότυπο για τα παιδιά του. Για να συμβεί αυτό, χρειάζεται ο ίδιος να είναι διαθέσιμος και ανοικτός στην αλλαγή.

Ένας γονιός που κοιτάζει τις ατέλειες του και επιδιώκει την προσωπική του ανάπτυξη, ένας γονιός που αναγνωρίζει τα λάθη του -όχι με κριτική διάθεση αλλά με κατανόηση- και ζητά συγνώμη όταν χρειαστεί, αποτελεί το καλύτερο πρότυπο εξέλιξης.

Τα παιδιά που έχουν την ατυχία να ζουν με έναν «τέλειο» γονιό δεν θα ασκηθούν ποτέ στο να διδάσκονται από τα λάθη τους. Ως ενήλικοι θα έχουν περισσότερα προβλήματα στις σχέσεις τους, γιατί άλλοτε θα θεωρούν τον εαυτό τους καλύτερο καν θα τον τοποθετούν στο επίκεντρο και άλλοτε θα νιώθουν ανεπαρκείς και στο περιθώριο. Αντίθετα, τα παιδιά των αυθεντικών γονιών είναι περισσότερο αυτονομημένα, συναισθηματικά αναπτυγμένα, διδάσκονται από τις εμπειρίες τους και αξιοποιούν τα λάθη προς όφελος τους. Έχουν διευρυμένη συνειδητότητα, είναι υπεύθυνα και διαθέτουν υψηλή αυτοεκτίμηση.

● Σήμερα, αν και γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι δεν γεννιούνται ως άγραφοι πίνακες αλλά έρχονται στο κόσμο με έναν καλά δομημένο εγκέφαλο, εν τούτοις θεωρούμε πως και οι δύο απόψεις μεταφέρουν μια βασική αλήθεια. Κι αυτή η αλήθεια δεν είναι άλλη από το γεγον0ς ότι το περιβάλλον επιδρά καταλυτικά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα, ιδιαίτερα κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής.

Στη σύγχρονη εποχή, όλοι οι άνθρωποι, σχεδόν σε κάθε σχέση, συντροφική, γονική κ.λπ., αργά ή γρήγορα βρισκόμαστε μπροστά σε δύο επιλογές. H πρώτη και η πλέον συνηθισμένη είναι εκείνη που μας οδηγεί να επιρρίπτουμε σε άλλους ανθρώπους τις ευθύνες για τις δικές μας επιλογές και πράξεις     συνήθως είναι οι ευθύνες για οτιδήποτε δεν πάει καλά στη ζωή μας.

Πίσω από μια τέτοια στάση βρίσκεται καλά κρυμμένη η κρυφή προσδοκία να αλλάξει ο «άλλος», γιατί εγώ είμαι «εντάξει». Αυτές οι σχέσεις όμως υποθάλπουν έναν αγώνα δικαίωσης     είναι σαν οι δύο άνθρωποι -είτε είναι σύντροφοι είτε γονιός και παιδί- να αγωνίζονται σκληρά για να αποδείξουν ότι ο ένας έχει δίκιο και ο άλλος άδικο. Σε τέτοιες συνθήκες, οι σχέσεις μετατρέπονται σε έναν ατέρμονο αγώνα επικράτησης και γι’ αυτό έχουν πάντα ένα θύτη και ένα θύμα: αυτόν που κερδίζει και εκείνον που χάνει.

H άλλη επιλογή που έχουμε είναι να αντιληφθούμε τις δυσκολίες της σχέσης με τον «άλλο άνθρωπο» ως ευκαιρίες που θα μας βοηθήσουν να γνωρίσουμε περισσότερο τον εαυτό μας και να εξελιχθούμε. Αν ακολουθήσουμε αυτή την επιλογή, τότε αφενός ως γονείς θα προσφέρουμε τις εμπειρίες μας, τις γνώσεις και την καθοδήγηση μας στα παιδιά, αφετέρου θα είμαστε ανοιχτοί να μάθουμε και να εξελιχθούμε ως υπάρξεις. Μέσα από αυτό το πρίσμα, ακόμη και οι θύελλες που φέρνουν οι συγκρούσεις αποτελούν για το γονιό θαυμάσιες ευκαιρίες να ωριμάσει, να ασκηθεί και να εμβαθύνει στο δικό του εαυτό.

Βέβαια, το τονίζουμε, δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο, τίποτα αυτονόητο. H σχέση είναι μόνο μια ευκαιρία, μια πρόκληση για το συναρπαστικό ταξίδι μέσα στο ίδιο μας τον εαυτό. H επιλογή είναι δική μας: θα αξιοποιήσουμε τον σημαντικό «άλλο» για να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, ή θα μείνουμε στην επιφάνεια των καταστάσεων, παλεύοντας διαρκώς να αλλάξουμε τον «άλλο», να τον κάνουμε όπως θέλουμε εμείς;

Γράψαμε αυτό το βιβλίο με την επιθυμία να απαντήσουμε σε όσο το δυνατόν περισσότερα ερωτήματα από αυτά που προβληματίζουν το σύγχρονο γονιό και παράλληλα να προτείνουμε τρόπους που βοηθούν την επικοινωνία μέσα στην οικογένεια. Το θεωρητικό υπόβαθρο του βιβλίου αποτελεί μια σύνθεση θεωριών, καθώς αντλεί στοιχεία από την ψυχανάλυση, τη συστημική θεωρία, τον υπαρξισμό και τη συναλλακτική ανάλυση….

H φιλοσοφία του βιβλίου στηρίζεται στην πεποίθηση μας ότι τα παιδιά αναπτύσσουν τη δημιουργικότητα τους, γίνονται ελεύθερα και αυτόνομα, όταν τα αντιμετωπίζουμε ως ισότιμες με εμάς υπάρξεις και όταν τους συμπεριφερόμαστε με σεβασμό και εκτίμηση.

Επίσης, εκτιμούμε πως τα παιδιά αποτελούν θαυμάσιες ευκαιρίες για να αναπτυχθούμε εμείς οι ίδιοι ως άνθρωποι μέσα από το γονικό μας ρόλο.

Το βιβλίο απευθύνεται σε όλους τους γονείς που θέλουν να αναπτύξουν νέους, λειτουργικότερους τρόπους επικοινωνίας με τα παιδιά τους. Επίσης, είμαστε σίγουροι ότι θα αποτελέσει πολύτιμο οδηγό και πηγή έμπνευσης για τους επιστήμονες της ψυχικής υγείας που εργάζονται με οικογένειες και ιδιαίτερα για όσους συντονίζουν σεμινάρια ή σχολές γονέων.

Πρόλογος από το ομώνυμο βιβλίο της Λένας Γιαννακοπούλου και Σπύρου Παπατριανταφύλλου

Πηγή: http://sciencearchives.wordpress.com/2010/12/26/h-%CE%AF-%CE%AD/