Πριν πιστέψετε το παιδί σας ότι το “χτυπάνε” στο σχολείο, ρωτήστε τη δασκάλα
Αν μπορούσαμε να δούμε τα πράγματα μέσα από τα μάτια ενός πεντάχρονου θα καταλαβαίναμε πόσο παραπλανητική είναι αυτή η τραγική δήλωση.
Το παιδί σας, παραπονιέται ότι στο σχολείο το χτυπούν, μπορεί να λέει ότι το χτυπούν συνέχεια, κάθε μέρα και να σας ζητάει να παρέμβετε ή να δηλώνει στυλώνοντας τα πόδια ότι δε θέλει να ξαναπάει σχολείο.
Πριν πάρετε τοις μετρητοίς τα λόγια του και πριν πλακωθείτε στο ξύλο με κανέναν άλλο γονιό αναλογιστείτε τα παρακάτω:
- Το παιδί στα πέντε αντιλαμβάνεται τα πράγματα με τα μέσα που διαθέτει ο πεντάχρονος εγκέφαλος του και η συναισθηματική, ψυχολογική και κοινωνική του ωριμότητα. Σημαντικό ρόλο παίζει και το οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει. Ένα παιδί που έχει μεγαλύτερα αδέλφια είναι συνήθως πιο ανεκτικό, δεν παραπονιέται εύκολα και με το παραμικρό και σίγουρα αν ενοχλήθηκε το έχει πει και στη δασκάλα. Ένα μοναχοπαίδι που μπορεί να μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον ενηλίκων κυρίως χωρίς πολλές συναναστροφές με άλλα παιδιά και δεν έχει μάθει να διαχειρίζεται διενέξεις με συνομήλικους πιθανόν να θεωρήσει ότι ακόμα και το κατα λάθος σπρώξιμο εμπίπτει στην κατηγορία "με χτυπάνε". Ένα άλλο που μεγαλώνει σε υπερπροστατευτικό περιβάλλον μπορεί να κλαίει και να παραπονιέται ακόμα και για το παραμικρό άγγιγμα όταν γίνεται σε στιγμή που δεν του είναι ευχάριστο.
-Το παιδί σας που παραπονιέται ότι το χτυπούν δε θα σας πει σχεδόν ποτέ τι ακριβώς συνέβη και ποια ήταν η δική του ευθύνη στην όποια διένεξη. Είναι φυσικό γιατί για ένα πεντάχρονο ο εγωκεντρισμός δεν έχει δώσει τη θέση του ακόμα στην συνύπαρξη και την κοινωνικοποίηση.
-Σε καμιά περίπτωση και ποτέ δεν μιλάμε για επιθετικότητα σ'αυτή την ηλικία. Ξεχάστε ακόμα και την λέξη!
-Σε μια τάξη οι μικροδιενέξεις ειδικά στην αρχή της χρονιάς είναι πολύ συνηθισμένες. Ο ένας θέλει το παιχνίδι που κρατάει ο άλλος ή τον μαρκαδόρο ή μπορεί να του γκρεμίσει τα τουβλάκια ή να του μουτζουρώσει τη ζωγραφιά. Να ξέρετε όμως οτι πρόκειται για μικρά παιδιά άγνωστα μεταξύ τους, σε έναν άγνωστο χώρο με μια άγνωστη μυστήρια που κάνει τη δασκάλα και που ήδη έχουν υποστεί μια μεγάλη αλλαγή ερχόμενα στο σχολείο. Πρέπει λοιπόν να έχουν τον χρόνο να προσαρμοστούν.
-Είναι πολύ συνηθισμένο να υπάρχουν παιδιά ιδιαίτερα ενθουσιώδη στις εκδηλώσεις τους, κάτι που εύκολα παρερμηνεύεται. Για παράδειγμα ένα αναπτυγμένο και δυνατό νήπιο που θέλει να αγκαλιάσει τον φίλο του για του δείξει πόσο του έλειψε και το κάνει με τόση ορμή που το άλλο -ειδικά αν είναι πιο μικροκαμωμένο- μπορεί να δυσανασχετήσει.
-Ταινίες, ηλεκτρονικά παιχνίδια ή ήρωες που θαυμάζουν ή ακόμα και παιχνίδια που μπορεί να παίζουν με μεγαλύτερους και να είναι πιο έντονα μπορεί να θελήσουν να τα εφαρμόσουν μέσα στην τάξη.
-Το παιδί σας που παραπονιέται ότι το χτυπάνε δε θα σας πει ποτέ πόσους έχει ενοχλήσει το ίδιο.
-Η δασκάλα δεν φεύγει ποτέ από την τάξη και επεμβαίνει όπου κρίνει αναγκαίο. Να έχετε λοιπόν υπόψη ότι καμιά δασκάλα δεν θέλει να βλέπει να χτυπιούνται -με την έννοια που δίνουμε εμείς οι ενήλικες - τα παιδιά της. Ούτε έχει καμιά όρεξη να βρίσκεται υπόλογη στους γονείς. Επιπλέον νιώθει την ευθύνη του παιδιού σας πολύ βαρύτερη από εσάς τους ίδιους. Κρατήστε λοιπόν αποστάσεις από δηλώσεις τύπου"το είπα στη δασκάλα και δεν έκανε τίποτα".
-Ακόμα και στην περίπτωση που κάποιο παιδί χτυπήσει ένα άλλο η δασκάλα θα παρέμβει νουθετώντας και τα δυο γιατί ασφαλώς μπορεί να υπάρξουν κλωτσιές ή χαστούκια ή ακόμα και δαγκώματα.
- Για ότι σας προβληματίζει πριν χαλάσετε τον κόσμο μιλήστε με τη δασκάλα. Μπορεί αυτά που θα σας πει να ανατρέψουν εντελώς την εικόνα που σχηματίσατε ακούγοντας το παιδί σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου