Η ανυπακοή, η επιθετικότητα, η άρνηση να ακούσουν είναι μερικά από τα στάνταρ πράγματα που κάνουν τα παιδιά και εκνευρίζουν τους γονείς. Κάποια παιδιά φέρονται έτσι κατά καιρούς και κάποια άλλα σε καθημερινή βάση αλλά τα περισσότερα, με συχνότητα κάπου στο ενδιάμεσο.
Πέρα όμως από τα συνηθισμένα, υπάρχουν και πιο «ακραίες» συμπεριφορές που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα και που δυστυχώς μαθαίνονται, όπως η μυθομανία, οι βρισιές και οι χαρακτηρισμοί. Αυτές οι συμπεριφορές είναι που οι γονείς συνήθως αδυνατούν να διαχειριστούν, με αποτέλεσμα να βγαίνουν εκτός εαυτού.
Πάνω εκεί λοιπόν, στη διαχείριση των συμπεριφορών, είναι που «μπαίνουν» οι φωνές.
Οι φωνές είναι ένας τρόπος των γονιών να πειθαρχήσουν το παιδί, πιστεύοντας ότι έτσι θα το κάνουν να συνετιστεί και να σταματήσει να αντιμιλάει / γκρινιάζει / πετάει τα παιχνίδια του.
Αλήθεια όμως, σταματάει; Καμιά φορά ναι. Ένα παιδί που οι γονείς του, του φωνάζουν συνέχεια, το πιθανότερο είναι να τους αγνοήσει. Ένα παιδί όμως που σπάνια του φωνάζουν, θα σταματήσει χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει πως οι φωνές είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος πειθαρχίας. Οι φωνές δεν είναι πειθαρχία αλλά τιμωρία!
Η πειθαρχία είναι ήρεμη και διακριτική, έχει ώριμο τόνο στη φωνή και μαθαίνει στα παιδιά την αξία της επικοινωνίας. Όταν ένας γονέας προσπαθεί να συνετίσει το παιδί του, ουσιαστικά του μαθαίνει για ποιο λόγο η συμπεριφορά του είναι κακή και όχι ότι απλώς είναι κακή. Εάν θέλετε να συνετίσετε το παιδί, μην του φωνάζετε. Μην το κατσαδιάζετε, μην το επιπλήττετε και μην το προσβάλλετε. Το παιδί δεν γεννιέται για να νιώθει ντροπιασμένο και υποτιμημένο και οι φωνές το κάνουν να αισθάνεται όλα αυτά τα πράγματα. Οι φωνές κάνουν το καλό παιδί να πιστεύει πως είναι κακό!
Οι φωνές μπορούν το παιδί να το φοβίσουν και να το «τραυματίσουν».
Οι μακροχρόνιες συνέπειες των φωνών προς το παιδί, είναι η χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση, έλλειψη αυτοελέγχου και υπερβολική παρόρμηση, επιθετικότητα και θυμός, έλλειψη υπομονής και ψυχολογικά προβλήματα. Επιπλέον , οι γονείς που φωνάζουν στα παιδιά τους, αυξάνουν τις πιθανότητες αυτά να φωνάζουν στα δικά τους παιδιά. Εάν φωνάζετε συχνά στο παιδί σας, ουσιαστικά αυτό που του μαθαίνετε είναι να φωνάζει και όχι να σταματήσει να φέρεται άσχημα.
Σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι να σας πεί ότι είστε κακός γονιός αλλά να σας βοηθήσει να κατανοήσετε την-πολλές φορές- ανεπανόρθωτη ψυχική βλάβη που προκαλούν οι φωνές στο παιδί και πως υπάρχουν άλλοι τρόποι με τους οποίους μπορείτε να το συνετίσετε.
Σας φώναζαν όταν ήσασταν μικροί; Τότε για αυτό πιθανόν να είστε εσείς τώρα αυτός/ή που φωνάζει στο παιδί του/της. Σκεφτείτε όμως: Πως νιώθατε εσείς, όταν σας φώναζαν ή σας προσέβαλλαν αντίστοιχα;
Το να φωνάζουμε στα παιδιά είναι μια κακιά συνήθεια: Σταματήστε τη!
katohika
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου