Τρόποι Διαπαιδαγώγησης: ένας οδηγός για γονείς (E-booklet)

Δημήτρης Αγοραστός June 5, 2014

Το κείμενο που ακολουθεί έχει γραφτεί στα πλαίσια δημιουργίας ενός e-booklet με θέμα της διαπαιδαγώγησης παιδιών. Σκοπός του είναι να παρουσιάσει σε γονείς παιδιών προσχολικής ή σχολικής ηλικίας κάποιες βασικές τεχνικές διαπαιδαγώγησης με όσο το δυνατόν πιο απλό και καθημερινό λόγο. Μέσα από το κείμενο αυτό προσπάθησα να απαντήσω σύντομα και κατανοητά σε κάποιες από τις πιο συνηθισμένες ερωτήσεις που μου έχουν γίνει από γονείς κατά το διάστημα που εργάζομαι στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση ως Ψυχολόγος. 

Το e-booklet μπορείτε να το διαβάσετε online ή να το κατεβάσετε για ανάγνωση στον υπολογιστή σας.

Τρόποι Διαπαιδαγώγησης: ένας οδηγός για γονείς (E-booklet), Δημήτρης Αγοραστός from Xristos Xarmpis

Download

Τα στυλ διαπαιδαγώγησης

Ο κάθε γονιός είναι ξεχωριστός. Ανάλογα με τα βιώματά του, την προσωπικότητά του και τις συνθήκες υπό τις οποίες καλείται να μεγαλώσει το παιδί του, αναπτύσσει το δικό του προσωπικό στυλ διαπαιδαγώγησης. Αν και υπάρχουν πολλά διαφορετικά στυλ, μπορούμε χάριν συντομίας να αναφερθούμε σε τρία τα οποία είναι τα πιο συνηθισμένα και σε γενικές γραμμές περιγράφουν το σύνολο του φάσματος των τρόπων διαπαιδαγώγησης που συναντούμε στους γονείς.

Πριν προχωρήσουμε στην ανάπτυξη των τρόπων διαπαιδαγώγησης και στις ενδεδειγμένες τεχνικές για τον έλεγχο της συμπεριφοράς του παιδιού μέσα σε ένα περιβάλλον καλής εννοούμενης ελευθερίας, θα πρέπει να έχουμε στο νου μας πως η επιτυχία ή η αποτυχία της διαπαιδαγώγησης εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την προσωπικότητα του γονέα και την επιμονή του στην εφαρμογή του προγράμματος κανόνων που θα θεσπιστεί στο σπίτι.

Ευτυχώς ή δυστυχώς δεν υπάρχει κάποιο πανεπιστήμιο για γονείς. Οι περισσότεροι γονείς αναπτύσσουν τις τεχνικές τους μέσα από την καθημερινότητά τους και μετά από πολλές προσπάθειες, επιτυχίες και αποτυχίες. Εάν ο ίδιος ο γονέας δεν κάνει συνειδητά τις απαραίτητες αυτοδιορθώσεις στη δική του συμπεριφορά, τα τελικά αποτελέσματα θα είναι περιορισμένα.

Ανεξέλεγκτη Επιτρεπτικότητα

Στο ένα άκρο του φάσματος διαπαιδαγώγησης βρίσκεται η ανεξέλεγκτη επιτρεπτικότητα που περιγράφει κάποιους γονείς. Ως τέτοιο στυλ περιγράφεται αυτό στο οποίο οι γονείς δεν βάζουν όρια στη συμπεριφορά των παιδιών τους είτε γιατί πιστεύουν ότι δεν μπορούν να τα καταφέρουν, είτε γιατί τους είναι πιο εύκολο να πραγματοποιούν όλες τις επιθυμίες των παιδιών και να κερδίζουν την ηρεμία τους παρά να έρχονται σε σύγκρουση μαζί τους και να δημιουργείται μια ένταση στο σπίτι. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, το παιδί μαθαίνει πως δεν υπάρχουν κανόνες ή εάν υπάρχουν είναι αυτοί που έχει ορίσει το ίδιο το παιδί από μόνο του, τους οποίους οι γονείς πρέπει να υπακούν. Τα παιδιά αναπτύσσουν ναρκισσιστικές τάσειςκαι γίνονται πιο απείθαρχα και εγωκεντρικά, ενώ επιπλέον δυσκολεύονται να συμμετέχουν σε ομαδικές δραστηριότητες με άλλα παιδιά.

Αυταρχική Αποτρεπτικότητα

Αντίστοιχα, στο άλλο άκρο του φάσματος υπάρχει η αυταρχική αποτρεπτικότητα, ένα στυλ γονέα το οποίο περιλαμβάνει κυρίως τη χρήση τιμωριών, φωνών και πίεσης προς το παιδί, με το σκεπτικό ότι το παιδί θα μάθει μέσα από την επισήμανση των λαθών του. Οι γονείς πολλές φορές απλά ακολουθούν αυτό που έμαθαν από τους δικούς τους γονείς: όπου δεν πίπτει ο λόγος, πίπτει η ράβδος. Εάν το παιδί μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον όπου του τονίζονται συνεχώς τα λάθη του, γίνεται άβουλο, φοβισμένο για τον έξω κόσμο και έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση. Δεν πειραματίζεται με άλλα παιδιά και με νέες δραστηριότητες, με αποτέλεσμα να περιορίζονται οι κοινωνικές του δεξιότητες και ο γνωστικός του ορίζοντας. Το παιδί αναπτύσσει μια άβουλη προσωπικότητα και αισθάνεται καταπιεσμένο από τους γονείς, κάτι που μπορεί να οδηγήσει στη σύγκρουση μεταξύ γονέων και παιδιών.

Εσωτερικευμένη Πειθαρχία

Ανάμεσα στα δύο ακραία στυλ διαπαιδαγώγησης που περιγράψαμε προηγουμένως, υπάρχει και η χρυσή τομή της εσωτερικευμένης πειθαρχίας, η οποία είναι και η ενδεδειγμένη. Οι γονείς που ακολουθούν αυτόν τον τρόπο διαπαιδαγώγησης θεσπίζουν ένα σύστημα κανόνων συναποφασίζοντάς το από κοινού με το παιδί για το περιεχόμενό τους και το πλαίσιο εφαρμογής τους. Το παιδί ουσιαστικά συμμετέχει ενεργά στην διαπαιδαγώγησή και την ανάπτυξή του, μαθαίνει να εμπιστεύεται τους γονείς του και νασυνεργάζεται μαζί τους, ενώ παίρνει ένα σταθερό μάθημα υπευθυνότητας μέσα από την καθημερινότητά του. Κατανοεί το λόγο ύπαρξης των κανόνων καθώς αυτοί έχουν εξηγηθεί σε αυτό και έχουν θεσπιστεί με τη σύμφωνη γνώμη του, αναπτύσσοντας έτσι ένα συνεργατικό πνεύμα με εσωτερικευμένη πειθαρχία.

Εγώ ποιο στυλ γονέα είμαι;

Οι περισσότεροι γονείς έχουν ένα δικό τους, προσωπικό στυλ το οποίο βρίσκεται κάπου ανάμεσα στις δύο ακραίες μορφές διαπαιδαγώγησης: την ανεξέλεγκτη επιτρεπτικότητα και την αυταρχικη αποτρεπτικότητα. Για να βρείτε που βρίσκεστε σε αυτό το φάσμα, μπορείτε να δώσετε απαντήσεις σε κάποια απλά ερωτήματα: Υπάρχουν κανόνες στο σπίτι; Ποιος τους έχει θεσπίσει; Το παιδί υπακούει στους κανόνες; Εσείς ακολουθείτε τους κανόνες; Προτιμάτε το παιδί να μαθαίνει κυρίως μέσω της τιμωρίας όταν είναι «κακό παιδί» ή μέσω της ενθάρρυνσης όταν είναι «καλό παιδί»;

Απαντώντας σε αυτά τα ερωτήματα, βλέπετε ποιος είναι κυρίαρχος στη σχέση σας με το παιδί: εσείς ή το παιδί; Επίσης μπορείτε να δείτε τον τρόπο με τον οποίο έχουν θεσπιστεί –και αν έχουν θεσπιστεί- οι κανόνες: σε συνεργασία με το παιδί ή χωρίς; Υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ σας ή όχι;

Γνωρίζοντας αυτές τις πληροφορίες μπορείτε να τοποθετήσετε τον εαυτό σας ανάμεσα στα δύο άκρα.

Τρόποι διαπαιδαγώγησης

Υπάρχουν πολλές μέθοδοι διαπαιδαγώγησης που με τα χρόνια έχουν δοκιμαστεί σε πολλαπλά διαφορετικά περιβάλλοντα, με παιδιά διαφορετικών προσωπικοτήτων και κλίσεων. Οι μέθοδοι αυτές χωρίζονται σε δύο κυρίως ομάδες: τις θετικές και τις αρνητικές.

Οι θετικές αναφέρονται σε αυτές τις πρακτικές οι οποίες επικεντρώνονται στην ανάδειξη των θετικών στοιχείων της προσωπικότητας του παιδιού και στην ενίσχυση των καλών συμπεριφορών της καθημερινότητάς του. Σκοπός των τεχνικών θετικής διαπαιδαγώγησης είναι η οικοδόμηση μιας προσωπικότητας με αυτοπεποίθηση. Το παιδί κατανοεί τα επιτεύγματά και τα θετικά στοιχεία του χαρακτήρα του και ανταμείβεται γι’ αυτά, με αποτέλεσμα να ενθαρρύνεται η περεταίρω ανάπτυξή τους.

Ως αρνητικές μέθοδοι διαπαιδαγώγησης ονομάζουμε αυτές οι οποίες επικεντρώνονται στην αποφυγή των κακών πράξεων του παιδιού, συνήθως μέσα από τιμωρητικές πρακτικές (Προσοχή! Σε καμία περίπτωση δεν μιλάμε για σωματική ή ψυχολογική βία). Σκοπός των αρνητικών τρόπων διαπαιδαγώγησης είναι ηκατανόηση των συνεπειών των κακών πράξεων του παιδιού και η σύνδεσή τους με τις συνέπειες, ώστε το παιδί να έρθει προ των ευθυνών του. Επειδή οι αρνητικοί τρόποι διαπαιδαγώγησης μπορούν να ρίξουν την αυτοπεποίθηση του παιδιού και επειδή του μαθαίνουν απλά τι να μην κάνει, αντί του τι να κάνει, προτείνεται να αξιοποιούνται στο ελάχιστο και να αντικατασταθούν με θετικούς.

Ενθάρρυνση

Η πιο απλή και ταυτοχρόνως πιο αποτελεσματική τακτική για τη σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών είναι η ενθάρρυνση. Με τον όρο ενθάρρυνση εννοούμε τη συστηματική στήριξη των παιδιών, μέσω συνεχών και στοχευμένων προτροπών για τα επιτεύγματά τους και την προσπάθεια που κάνουν την εκάστοτε στιγμή. Η ενθάρρυνση μπορεί να έχει δύο μορφές: λεκτική και μη λεκτική.

Σε λεκτικό επίπεδο, ένα «μπράβο», «συνέχισε την προσπάθεια», «τι καλά τα καταφέρνεις» κτλ είναι αρκετό για να τονώσει την αυτοπεποίθηση του παιδιού την στιγμή που κάνει την προσπάθειά του. Από την άλλη, σε μη λεκτικό επίπεδο, ένα χάδι, ένα χαμόγελο, ένα στοργικό χτύπημα στην πλάτη, μια ματιά αγάπης είναι εξίσου αρκετά για να λάβει το παιδί το μήνυμα ότι ο γονιός έχει καταλάβει και εκτιμήσει την προσπάθεια που έχει καταβάλει το παιδί.

 Αξιοποιώντας τόσο λεκτικές όσο και μη λεκτικές τεχνικές ενθάρρυνσης περνάμε το μήνυμα ότι ως γονείς έχουμε αντιληφθεί την προσπάθεια που έχει καταβάλει το παιδί στο παρελθόν και το παρόν και το ενθαρρύνουμε να τη συνεχίσει και στο μέλλον. Επιπλέον, τονώνεται η αυτοπεποίθηση του παιδιού και το βοηθούμε να αναγνωρίσει τα θετικά στοιχεία του χαρακτήρα του και να καλλιεργήσει τα ταλέντα του.

Με το να δίνουμε στο παιδί την απαραίτητη προσοχή όταν κάνει κάτι καλό και επιθυμητό και όχι μόνο όταν μας δημιουργεί πρόβλημα, του μαθαίνουμε το πώς να συμπεριφέρεται και όχι μόνο το πώς να μην συμπεριφέρεται όπως γίνεται στο παράδειγμα της τιμωρίας που θα αναλυθεί παρακάτω. Με άλλα λόγια, η έμφαση της διαπαιδαγώγησης σε αυτή την περίπτωση δίνεται στα θετικά στοιχεία του παιδιού και όχι απλά στην αποφυγή των κακών συμπεριφορών του.

Θετική Ενίσχυση

Μια ακόμη απλή και αποτελεσματική τεχνική διαπαιδαγώγησης είναι αυτή της θετικής ενίσχυσης. Η θετική ενίσχυση βασίζεται σε μια πολύ απλή αρχή μάθησης: όταν μια πράξη ακολουθείται από ένα θετικό ερέθισμα, τότε το άτομο τείνει να την επαναλαμβάνει. Μέσα στα πλαίσια της διαπαιδαγώγησης, αυτή η αρχή μπορεί να εφαρμοστεί με έναν συστηματικό τρόπο ώστε να ενισχυθούν οι θετικές πράξεις του παιδιού, οι οποίες σε βάθος χρόνου μπορούν να φέρουν μόνιμα αποτελέσματα στη συμπεριφορά και την προσωπικότητά του.

Ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να αξιοποιήσουμε την θετική ενίσχυση είναι απλός: συναποφασίζουμεμε το παιδί ένα σύστημα κανόνων συμπεριφοράς, σύμφωνα με το οποίο το παιδί γνωρίζει πως αν κάνει μια επιθυμητή συμπεριφορά (π.χ. θα μαζέψει το δωμάτιό του) θα λάβει μια συγκεκριμένη ανταμοιβή που του αρέσει (π.χ. βόλτα στο πάρκο). Η συμπεριφορά-στόχος μπορεί να είναι είτε βραχυχρόνια (συμμάζεμα δωματίου) ή μακροχρόνια (να μην μαλώσει με το αδερφάκι του για μια ολόκληρη εβδομάδα).

Η ανταμοιβή μπορεί να έχει πολλές μορφές: υλική, μη υλική, δραστηριότητα κτλ

Αν και μοιάζουν πολύ μεταξύ τους, η ειδοποιός διαφορά μεταξύ της θετικής ενίσχυσης και της ενθάρρυνσης, είναι ότι στην πρώτη περίπτωση το παιδί γνωρίζει εκ των προτέρων την συγκεκριμένη ανταμοιβή που θα λάβει για μια συγκεκριμένη πράξη (στοχευμένη-προκαθορισμένη ανταμοιβή), ενώ στη δεύτερη, ο γονιός ενισχύει την προσπάθεια του παιδιού μέσα από μικρά, απλά πράγματα στην καθημερινότητά του (μη στοχευμένη – μη προκαθορισμένη ενίσχυση).

Σημαντικό στοιχείο στη θετική ενίσχυση είναι η δέσμευση του γονέα για παράδοση της ανταμοιβής όταν επιτευχθεί ο στόχος από πλευράς του παιδιού.

Τιμωρία

Η τιμωρία είναι μία από τις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες παιδαγωγικές τακτικές, η οποία βεβαίως χρησιμοποιούνταν ακόμη πιο συχνά στο παρελθόν. Σκοπός της τιμωρίας είναι η εισαγωγή μιας αρνητικής συνέπειας μετά από μια μη επιθυμητή συμπεριφορά του παιδιού. Οι συνέπειες μιας κακής πράξης μπορεί να είναι είτε φυσικές, είτε λογικές. Παράδειγμα φυσικής συνέπειας είναι ένα χτυπημένο γόνατο όταν ένα παιδί σκαρφαλώνει σε ένα δέντρο ή το κάψιμο του χεριού όταν το παιδί ανοίξει έναν αναμμένο φούρνο. Μια λογική συνέπεια είναι όταν το παιδί θα στερηθεί ένα παιχνίδι γιατί δεν έκανε τα μαθήματά του ή όταν θα χάσει μια επίσκεψη στο λούνα παρκ επειδή έσπασε ένα τζάμι στο σπίτι του.

Σε καμία περίπτωση η τιμωρία δεν θα πρέπει να ταυτίζεται με σωματική ή ψυχολογική βία, καθώς αυτές οι τιμωρίες το μόνο που καταφέρνουν είναι να πληγώνουν την αυτοπεποίθηση του παιδιού, δίχως να του προσφέρουν κάποια χρήσιμη γνώση για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεται.

Αντίθετα, πιο χρήσιμες τιμωρητικές μέθοδοι είναι η στέρηση ενός ευχάριστου ερεθίσματος (π.χ. παιχνίδι, εκδρομή, γλυκό) ή/και η σύνδεση της τιμωρίας με τις συνέπειες της πράξης (π.χ. η τιμωρία επειδή χτύπησες το αδερφάκι σου είναι μεταξύ άλλων να το παρηγορήσεις ή επειδή το δωμάτιό σου είναι ακατάστατο, βοήθησέ με να το συμμαζέψω). Όπως και να έχει, η τιμωρία δεν πρέπει να προτιμάται σε σχέση με την θετική ενίσχυση και όταν γίνεται η χρήση της, θα πρέπει να μην γίνεται υπέρμετρα, αλλά μέσα στα πλαίσια των κανόνων οριοθέτησης.

Πως να χρησιμοποιώ τις παιδαγωγικές μεθόδους;

Τόσο οι θετικές τεχνικές όσο και οι αρνητικές, πρέπει να χρησιμοποιούνται με φειδώ. Εάν ένα παιδί παίρνει συνεχώς ανταμοιβή χωρίς να έχει κάνει προσπάθεια ή έχει επιτύχει μικρούς ή μεγάλους στόχους ή εάν ένα παιδί τιμωρείται συνεχώς, τότε απλά οι τεχνικές έχουν ακυρωθεί. Η ισορροπημένη χρήση των μεθόδων αυτών είναι πολύ σημαντική.

Το μυστικό της επιτυχίας είναι ο ορισμός ενός σαφούς και προγραμματισμένου συστήματος αμοιβών και τιμωριών, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη έμφαση στις θετικές τεχνικές και λιγότερο στις αρνητικές. Το πρόγραμμα αυτό θα πρέπει να έχει συναποφασιστεί με το παιδί και να του έχουν γίνει σαφείς όλοι οι κανόνες, οι οποίοι θα πρέπει να είναι απλοί, σύντομοι και ξεκάθαροι για το παιδί. Αφού συμφωνηθούν οι κανόνες και το σύστημα αμοιβών/τιμωριών αυτό θα πρέπει να τηρείται πάντοτε από τον γονέα και οι ενισχύσεις ή οι τιμωρίες να δίνονται πάντοτε εντός ενός λογικού χρονικού πλαισίου από την καλή ή κακή πράξη αντίστοιχα.

Οι γονείς θα πρέπει να κρατούν μια κοινή στάση απέναντι στην εφαρμογή των κανόνων. Εάν το παιδί παίρνει διττά μηνύματα, μπερδεύεται ή προσπαθεί να κάνει «συμμαχία» με το γονιό που θα είναι «καλός» μαζί του, εκμηδενίζοντας την όποια προσπάθεια έχει γίνει.

Τέλος, ο πιο σημαντικός παράγοντας επιτυχίας στην διαπαιδαγώγηση του παιδιού σας είναι να έχετε στο νου ότι η προσπάθειά σας θα πρέπει να είναι μακροχρόνια και να έχει συνέπεια και συνέχεια. Μην περιμένετε ότι θα δείτε αποτελέσματα άμεσα και γρήγορα.

Κάνοντας Υποδείξεις

Η συστηματική και σωστή εφαρμογή των κανόνων που αναφέραμε προηγουμένως δεν είναι εύκολη υπόθεση. Τίποτε δεν μπορεί να λειτουργήσει στον «αυτόματο πιλότο» και πολλές φορές χρειάζεται παρέμβαση από τους γονείς για να γίνουν οι κατάλληλες υποδείξεις στα παιδιά. Ορισμένοι γονείς εκφράζουν απορία σχετικά με το πώς πρέπει να μιλήσουν στα παιδιά ώστε να γίνουν κατανοητοί οι κανόνες και να ακολουθηθούν αποτελεσματικά.

Στην 3η και τελευταία ενότητα του μικρού αυτού e-booklet θα παρουσιάσουμε μερικές πολύ βασικές και πρακτικές συμβουλές που θα φανούν χρήσιμες στους γονείς που δυσκολεύονται να αντιδράσουν όταν τα παιδιά τους είναι αντιδραστικά ή δείχνουν να παραβαίνουν την συμφωνία καλής διαγωγής που έχει γίνει.

Κρατήστε το παιδί σταθερά κ κάντε βλέμματική επαφή

Εάν το παιδί σας αντιδράει σαν να μην σας ακούει, μπορείτε να το πιάσετε όχι με δύναμη αλλά σταθερά από τους ώμους ή τα χέρια του, να σκύψετε στο επίπεδό του και να το κοιτάξετε στα μάτια, επαναλαμβάνοντας με σταθερή και πιο έντονη φωνή –δίχως τσιρίδες ή φωνές που παραπέμπουν σε καυγά- αυτό το οποίο πρέπει να κάνει αυτή τη στιγμή.

Επανάληψη και υποδείξεις με σαφήνεια και συντομία

Σιγουρευτείτε ότι η εντολή που δίνετε στο παιδί σας γίνεται κατανοητή από το ίδιο. Προσπαθήστε να είστε σύντομοι και σαφείς και μη διστάσετε να επαναλάβετε την εντολή αρκετές φορές αν χρειαστεί, με διαφορετικά λόγια εάν το παιδί δείχνει να μην καταλαβαίνει.

Αγνοήστε τις βρισιές ή τις φωνές του

Εάν το παιδί σας αντιμιλάει, φωνάζει, σας βρίζει ή σας απειλεί προσπαθήστε να αγνοήσετε τις προκλήσεις του, γιατί εάν αντιδράσετε σε αυτές θα του δώσετε την προσοχή που ζητάει ή θα μπείτε σε μια άσκοπη κόντρα μαζί του. Εάν αντί να του βάλετε και εσείς τις φωνές, απλά το βάλετε σε μια γωνιά για λίγα λεπτά και το επαναλάβετε αυτό όσες φορές χρειαστεί, το παιδί θα πάρει το μήνυμα ότι με τις φωνές του δεν κερδίζει τίποτε απολύτως.

Δώστε την προσοχή στο παιδί σας αφού αυτό ηρεμήσει και είναι έτοιμο να ακούσει αυτά που έχετε να συζητήσετε μαζί του. Δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθήσετε να του μιλήσετε ενώ αυτό είναι ακόμη στη φάση της αντίδρασης και του ξεσπάσματος.

Έμφαση στο “Κάνε” και όχι στο “Μη”

Γενικά, οι κανόνες που έχουμε αποφασίσει ή/και οι εντολές που δίνονται στο παιδί θα πρέπει να ξεκαθαρίζουν στο παιδί το ποια είναι η επιθυμητή συμπεριφορά και όχι μόνο στο ποια είναι η ανεπιθύμητη. Εάν μένουμε μόνο στο «μην είσαι έτσι…» ή «μη κάνεις αυτό…», το παιδί εισπράττει μόνο το μήνυμα πως αυτά που κάνει είναι μη επιθυμητά και πως το ίδιο είναι ανίκανο να συμπεριφερθεί σωστά, με αποτέλεσμα να ρίχνουμε την αυτοπεποίθησή του. Αντίθετα, εάν του δώσουμε κατευθυντήριες γραμμές λέγοντας του πως πρέπει να συμπεριφέρεται, ξεκαθαρίζουμε στο μυαλό του τι εννοούμε όταν λέμε πως πρέπει να είναι «καλό παιδί» και ξέρει ποιον δρόμο πρέπει να ακολουθήσει.

Συμφωνία Γονέων

Οι γονείς θα πρέπει να έχουν μια προαποφασισμένη και κοινή γραμμή απέναντι στην ανατροφή του παιδιού τους. Εάν ο ένας γονέας επιβραβεύει το παιδί και ο άλλος σχολιάσει «μη τον καλομαθαίνεις…», αυτόματα ακυρώνει την όποια προσπάθεια διαπαιδαγώγησης γίνεται εκείνη τη στιγμή. Όταν αυτό επαναλαμβάνεται τακτικά, το παιδί θα μπερδευτεί σε σχέση με το πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε και με το πότε και πως εφαρμόζονται οι κανόνες που έχουμε αποφασίσει στο σπίτι.

Ακόμη και εάν διαφωνείτε με μια απόφαση που έχει πάρει ο/η σύντροφός σας μια δεδομένη στιγμή που είναι μπροστά το παιδί, προσπαθήστε να πνίξετε τη διαφωνία σας και να το συζητήσετε αργότερα μαζί του/της και να διορθώσετε την κοινή σας γραμμή στο μέλλον.

Αντί επιλόγου…

Όσα αναφέραμε σε αυτό το μικρό e-booklet για τους τρόπους διαπαιδαγώγησης σαφώς και είναι πολύ λίγα και δεν καλύπτουν όλα τα θέματα που απασχολούν τους γονείς σε σχέση με την ανατροφή των παιδιών τους. Θέλω να πιστεύω όμως ότι οι πρακτικές συμβουλές που παρουσιάσαμε, καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα θεμάτων και ερωτημάτων γύρω από το θέμα. Ευελπιστώ πως τα όσα διαβάσατε, θα γίνουν μια χρήσιμη μαγιά για τη δική σας προσωπική συνταγή διαπαιδαγώγησης του παιδιού σας.

Όλοι οι γονείς θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους. Πρέπει να βασιστείτε σε αυτή την καλή θέλησή σας ώστε να αυτοδιορθώνεστε συνεχώς και να αναθεωρείτε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζετε τα προβλήματα που εμφανίζονται στη συμπεριφορά του παιδιού σας.

Κάνοντας υπομονή και έχοντας στο νου πως η ανατροφή των παιδιών είναι ένας αγώνας μαραθώνιου ανώμαλου δρόμου και όχι ένα σπριντ 100 μέτρων, θα καταφέρετε να επιτύχετε τον τελικό σας στόχο: ένα ισορροπημένο και ψυχολογικά υγιές παιδί για το οποίο είστε υπερήφανοι.

Ο τελικός στόχος αξίζει τον αγώνα!

Βιβλιογραφία

• Martin, H. (1997). Setting Limits: Promoting Positive Parenting. Australian Council Educational Research.
• Παρασκευόπουλος, Ι. Ν., Martin, H. (2013). Ψυχολογικά Προβλήματα Παιδιών και Εφήβων. Αθήνα: Εκδόσεις Πεδίο