| ||||||||
Πώς μπορούν να βοηθήσουν οι γονείς το παιδί τους, την πρώτη αυτή μέρα στο νέο περιβάλλον?
Η πρώτη φορά που ο γονιός θα αφήσει το παιδί του στο σχολείο είναι βαρυσήμαντη, για εκείνον όπως και για το παιδί του.
Πολλοί παιδικοί σταθμοί αναγκάζουν τους γονείς να αποχωρήσουν απο την πρώτη κιόλας μέρα, αφήνοντας το παιδί τους μόνο του για πρώτη φορά, χωρίς εκείνο να έχει ακόμα χτίσει μία σχέση εμπιστοσύνης απένταντι στις δασκάλες του. Για ένα παιδί το οποίο δεν έχει την εμπειρία του τί είναι η δασκάλα, τάξη και σχολείο, αυτό μπορεί να προκαλέσει μία τραυματική εμπειρία.
Για αυτό το λόγο, ακόμα και για ένα παιδί πεντέμισυ ετών που δεν έχει ξαναπάει στο νηπιαγωγείο, όπως και για ένα παιδί 2 ετών, είναι απαραίτητο να παραμένει ένα πρόσωπο εμπιστοσύνης τις πρώτες μέρες στον παιδικό σταθμό - όχι για να συμμετέχει στις δραστηριότητες, αλλά απλώς να παρευρίσκεται σε έναν χώρο εκτός της τάξης, όπου το παιδί μπορεί να τον προσεγγίσει ανα πάσα στιγμή μόνο του ή με την βοήθεια της δασκάλας.
Τις μέρες όπου θα παρευρίσκεται ο γονέας, τα παιδιά θα έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν μία σχέση με την δασκάλα τους, με τα άλλα παιδιά και να έχουν πρώτα μία πολύ θετική εμπειρία απο την επίσκεψη στο "σχολείο".
Μπορείτε να πείτε στο παιδί σας ότι:
Θα βοηθήσετε το παιδί σας να προσαρμοστεί, εάν τις πρώτες εβδομάδες το ρωτήσετε ποιά αγαπημένα του παιχνίδια θα ήθελε να δείξει στους νέους του φίλους: κόλπο χορευτικό ή κάποιο χοροπηδητό, ή CD με μουσική ή παραμύθι. Έτσι του δίνετε ένα καλό κίνητρο να πλησιάσει τα άλλα παιδιά. Πείτε του να το δείξει, αλλά μετά για να μήν το χάσει να το βάλει στην τσάντα του (με την βοήθεια της δασκάλας του).
Επίσης, πείτε στην παιδαγωγό, ποιά είναι τα αγαπημένα παιχνίδια του παιδιού σας έτσι ώστε να παίξουν μαζί με αυτά και να έχουν κάποιο θέμα συζήτησης.
"Μαμά μή φύγεις!!"
Είναι πολύ φυσιολογικό ένα παιδί να κλάψει τη στιγμή που θα αποχωρήσει ο γονέας του - όχι μόνο τις πρώτες μέρες, αλλά και τις επόμενες εβδομάδες ή κάποια μέρα μετά απο μήνες.
Το κλάμα δείχνει το δέσιμο του παιδιού με τον γονιό και για αυτό το λόγο θεωρείται ως ένα υγιές σημάδι που εκφράζει ένα παιδάκι το οποίο αποχωρίζεται τον γονέα του ακόμα και για λίγο.
Το συναίσθημα του αποχωρισμού που νιώθει ένα παιδί, είναι κάτι που μπορεί να εκφραστεί και με θυμό, όχι μόνο με κλάμα. Κάποιο ίσως να αρνηθεί να μοιραστεί με τους γονείς του τις εμπειρίες του, ή να δείξει ότι στεναχωριέται με κάποια άλλη αιτία (ότι τα παιδιά δεν το παίζουν ή το χτυπάνε).
Σαν αποτέλεσμα του θυμού αυτού, στον παιδικό σταθμό, ένα παιδί μπορεί να χτυπάει το πάτωμα, τον τοίχο, ή τις δασκάλες (τις οποίες μπορεί να θεωρεί υπαίτιες της "εγκατάλειψής" του), να ρίχνει παιχνίδια, ή ακόμα και να αυτοτραυματιστεί πάνω στην ένταση την οποία βιώνει. Σε αυτή την περίπτωση φυσικά η δασκάλα θα φροντίσει να το εμποδίσει απο το να κάνει κακό στον εαυτό του ή σε άλλους.
Απο την στιγμή όμως που δεν κάνει κακό στον εαυτό του και στους άλλους, θεωρείται υγιές να εκφράσει αυτό του τον θυμό. Η εκτόνωση αυτή θα το βοηθήσει να εκφράσει τα συναισθήματά του και να επεξεργαστεί έτσι τον αποχωρισμό απο τον γονέα.
Τι είναι καλό να αποφύγετε:
Άλλοι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά την προσαρμογή ενός παιδιού στον παιδικό σταθμό (και απαιτούν περισσότερη προσπάθεια και ενασχόληση απο την παιδαγωγό έτσι ώστε να τα εξομαλύνει):
Αστάθεια στο ωράριο και τις ημέρες προσέλευσης στον παιδικό σταθμό:
Οι περισσότεροι παιδικοί σταθμοί λειτουργούν βάση κάποιου προγράμματος, που περιλαμβάνει ένα καλωσόρισμα όταν όλα τα παιδιά έχουν φτάσει το πρωί, μία εισαγωγή σε ποιές δραστηριότητες θα πραγματοποιηθούν εκείνη την μέρα και στο τέλος της μέρας έναν μικρό χαιρετισμό. Εάν πηγαίνετε το παιδί σας αργότερα το πρωί απο ότι τα άλλα παιδιά, ή το παίρνετε απο τον παιδικό σταθμό αρκετά νωρίτερα ή και αργότερα απο τα άλλα παιδιά, θα αισθανθεί εκτός της ομάδας και ίσως αποδιοργανωθεί. Το να αισθάνεται ένα παιδί μέρος της ομάδας/τάξης του, είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό κομμάτι της ομαλής προσαρμογής του στον παιδικό σταθμό.
Ανησυχία του γονέα:
Όσο πιό σίγουρος νιώθει ο γονέας για το ότι το παιδί του θα μεταχειριστεί σωστά και θα έχει ευκαιρία να περάσει καλά με τα άλλα παιδάκια, τόσο πιό άνετα θα νιώσει και το ίδιο το παιδί. Εάν όμως ο γονέας είναι αγχωμένος ή αμφιβάλλει για το εάν είναι έτοιμο το παιδί του, το ίδιο το παιδί θα αισθανθεί αυτή την ανησυχία - κάτι που θα το δυσκολέψει στην προσαρμογή του στον χώρο.
Υπερπροστατευτική σχέση γονέα-παιδιού:
Ένα παιδί, λόγω μιάς υπερπροστατευτικής σχέσης με τους γονείς του, μπορεί να εμφανίσει μεγάλη ανασφάλεια όταν βρεθεί ξαφνικά χωρίς αυτούς. Μπορεί να αναπτύξει φοβίες, ή να αισθάνεται εξαιρετικά αβοήθητο και ανήμπορο μπροστά σε άλλα παιδιά που είναι δυναμικά και ενεργητικά - με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται να δημιουργήσει μία σχέση με αυτά και να αγκιστρώνεται στην παιδαγωγό. (Σύντομα θα δημοσιευτεί άρθρο με τίτλο: "Υπερπροστατευτικότητα και Υποπροστατευτικότητα - δύο αντίθετες έννοιες").
Πρόσφατες αλλαγές:
Αλλαγές όπως μία μετακόμιση σε άλλη πόλη, γέννηση ενός νέου μωρού στην οικογένεια, απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου (είτε απο θάνατο είτε απο χωρισμό), είναι παράγοντες που χρωματίζουν με ανασφάλεια τον ψυχικό κόσμο ενός παιδιού. Είναι απαραίτητο οι παιδαγωγοί του παιδικού σταθμού να είναι ενημερωμένοι, έτσι ώστε να δώσουν στο παιδί την κατάλληλη προσοχή μέσα απο κατανόηση και συζήτηση για αυτο το θέμα. Θεωρείται αναμενόμενο, η προσαρμογή ενός παιδιού που βιώνει μία απώλεια (μετακόμιση καθώς και γέννηση ενός νέου μωρού θεωρούνται στην ψυχολογία μορφές απώλειας, μιάς και το παιδί αποχωρίζεται για πάντα μία προηγούμενη, ασφαλή κατάσταση) να είναι πιό χρονοβόρα και οδυνηρή για το παιδί. Όπως και για κάθε μορφή απώλειας, οι γονείς καλούνται να υποστηρίξουν το παιδί τους και να το βοηθήσουν να επεξεργαστεί τα συναισθήματά του, μέσω εκφραστικών παιχνιδιών (θεατρικό ή συμβολικό παιχνίδι) αλλά και παραμυθιών με σχετικά θέματα.
Μ.Στυλιανάκη
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου