Τον Χειμώνα της χρονιάς που γεννήθηκε ο
Γιώργος ανακάλυψα διάφορα μένοντας σπίτι με την άδεια εγκυμοσύνης και ιδιαίτερα
μετά την περιπέτεια της
γέννησης του.
Ένα από τα πιο σημαντικά ήταν η Ημέρα Ευχαριστιών, των Αμερικανών. Μέχρι τότε ήξερα πως υπήρχε αυτή η ημέρα από τις ταινίες που παρακολουθούσα και απλά μάντευα τι μπορεί να σημαίνει. Όμως την περίοδο εκείνη ένιωθα έντονα την ανάγκη της ευγνωμοσύνης κι άρχισα να ψάχνω για το τι ακριβώς σημαίνει η ημέρα αυτή πέρα από τις διακοσμητικές ιδέες με τις κολοκύθες, τις συνταγές γαλοπούλας και τα όμορφα στολισμένα τραπέζια.
Ένα από τα πιο σημαντικά ήταν η Ημέρα Ευχαριστιών, των Αμερικανών. Μέχρι τότε ήξερα πως υπήρχε αυτή η ημέρα από τις ταινίες που παρακολουθούσα και απλά μάντευα τι μπορεί να σημαίνει. Όμως την περίοδο εκείνη ένιωθα έντονα την ανάγκη της ευγνωμοσύνης κι άρχισα να ψάχνω για το τι ακριβώς σημαίνει η ημέρα αυτή πέρα από τις διακοσμητικές ιδέες με τις κολοκύθες, τις συνταγές γαλοπούλας και τα όμορφα στολισμένα τραπέζια.
Και τότε ανακάλυψα πως αυτή η γιορτή, η γιορτή που στην άλλη άκρη του κόσμου, δίνουν τις ευχαριστίες τους στην ζωή για την καλή σοδειά, την καλή παραγωγή αγαθών, την υγεία της οικογένειας τους, την φροντίδα της γης που τους πρόσφερε τους καρπούς της...η γιορτή αυτή που δεν ήταν δική μου μα ξένη, ένιωθα να μου ταιριάζει.
Ήταν τόση η ανάγκη μου να νιώθω αυτή την ευγνωμοσύνη, να νιώθω αυτή την αίσθηση φροντίδας κι ευλογίας, να λέω ευχαριστώ και να επαινώ τους ανθρώπους γύρω μου και την ίδια τη ζωή, που αποφάσισα να την γιορτάζουμε!
Έτσι κάθε χρόνο, στα μέσα του Νοέμβρη στρώνουμε ένα μεγάλο γιορτινό τραπέζι, καλούμε ανθρώπους τους οποίους αγαπάμε και θέλουμε να εκφράσουμε σε αυτούς τις ευχαριστίες και τη φροντίδα μας και τους κάνουμε ένα ωραίο Κυριακάτικο γεύμα.Οι καλεσμένοι βέβαια δεν ξέρουν λεπτομέρειες. Απλά τους καλούμε. Κάποιες φορές είναι γονείς, άλλοτε συγγενείς, ξαδέρφια, φίλοι αγαπημένοι, πολύτιμοι συνεργάτες, ανάλογα ποιόν θέλουμε να ευχαριστήσουμε...Εσείς που καλεστήκατε κάποια φορά μέσα στον Νοέμβρη τώρα ξέρετε!
Μου αρέσει αυτό, όχι
μόνο γιατί χαίρομαι να στολίζω το σπίτι και να γεμίζω κλαδιά, να ανάβω κεριά
και να γεμίζω με ομορφιά το χώρο.
Όχι επειδή μου αρέσει να στολίζω την ζωή μας με όμορφες εικόνες και στιγμές πολύτιμες. Αλλά περισσότερο από όλα γιατί θέλω να νιώθουν αυτοί οι άνθρωποι πως είναι σημαντικοί για εμάς, για την οικογένεια μας. Πως είναι πολύτιμοι, πως έχουν υπάρξει αγαπημένοι, πως μας φρόντισαν με έναν τρόπο που ίσως δεν ξέρουν...
Ίσως η σχέση μας να αλλάξει, ίσως να διαφοροποιηθεί, ίσως να υπάρχουν μέρες που νιώθουμε απόσταση, ακόμη και απογοήτευση από αυτούς. Αξίζουν όμως το ευχαριστώ μας, για εκείνη τη στιγμή που μας χαρίστηκαν.Οπότε όλα τα άλλα περισσεύουν.
Κάθε χρόνο λέω μήπως φέτος να μην το κάνουμε, γιατί είμαστε κουρασμένοι, γιατί αυτό, γιατί εκείνο...κι ύστερα θυμάμαι.Θυμάμαι πως ένιωθα τη στιγμή που χρειαζόμουν αυτό το συναίσθημα που έπαιρνα πίσω...κι ένιωθα χαρά κι ανακούφιση κι όσο κι αν είμαι κουρασμένη ή μπορεί κι απογοητευμένη, τελικά η ανάγκη να πω ευχαριστώ είναι μεγαλύτερη!
Οπότε το σπίτι βάζει τα καλά του μέσα κι έξω και γιορτάζουμε όλοι μαζί.
Το να νιώθεις
ευγνωμοσύνη είναι υπέροχο, το να την δίνεις είναι λυτρωτικό! Είναι τόσο γενναίο
να λες ευχαριστώ ή να το δείχνεις έστω! Είναι υπέροχο να μπορείς να λες
"νιώθω ευγνωμοσύνη για αυτό που έκανες για εμένα". Να λες κάτι καλό
για τον άλλο, να τον επαινέσεις για κάτι σημαντικό που έκανε ή κατάφερε κι
αυτό να μην το κάνεις μόνο για εσένα, μα γιατί ξέρεις πως θα δώσεις χαρά. Θα
χαρίσεις ένα χαμόγελο, θα δεις ένα ξάφνιασμα στο βλέμμα, ίσως και μια
συστολή...όχι από όλους, μα σίγουρα από κάποιους.
Για εμένα το ευχαριστώ είναι σημαντικό. Είναι πελώριο και σπάνιο γιατί μπορεί να το λες μα δύσκολα το ακούς. Το δικό μου ευχαριστώ το στέλνω εκεί έξω κάθε μέρα. Ευχαριστώ για όλα. Για την αγάπη, που έχω δεχθεί, στη ζωή μου. Για τη χαρά και τα γέλια. Για τα αγαθά, για την υγεία, για τους πολύτιμους ανθρώπους, για όλες τις μαγικές στιγμές, για όλα τα σκληρά μα πολύτιμα μαθήματα, μα και για πράγματα πιο απλά...τόσο απλά που τα ξεχνάμε, τα προσπερνάμε!
Όμως εγώ...προσπαθώ να μην ξεχνάω. Να μην ξεχνάω κανένα πολύτιμο αγαθό ή συναίσθημα, καμιά απλή καθημερινή λέξη στην ζωή μου. Κι όταν λέω "σε ευχαριστώ που είσαι τόσο υπέροχος γιος και με σκεπασες με την κουβέρτα όταν με πήρε ο ύπνος..." παίρνω την απάντηση "κι εγώ σε ευχαριστώ που σκέφτηκες να πάρεις το παγωτό με τη γεύση που αρέσει μόνο σε εμένα, μαμά..." και ξέρω πως αυτό είναι το σωστό, γιατί κάθε εκπαίδευση αρχίζει με απλότητα!
Με μικρά πράγματα που τα θεωρείς ανούσια. Ανούσια για να σπαταλήσεις για αυτά, μια τόσο πελώρια και σημαντική λέξη...
Εγώ λέω πως το "ευχαριστώ" εκτός από ευγνωμοσύνη σημαίνει κι έκθεση κι οι άνθρωποι δεν είμαστε αρκετά ασφαλείς για να εκτεθούμε. Το να επαινείς κάποιον σημαίνει πως πρέπει να μπορείς να ξεπερνάς τις συστολές σου, τον εγωισμό σου, τον μικρόκοσμο και τον ανταγωνισμό σου.
Σημαίνει πως πρέπει να κάνεις μια μικρή προσωπική υπέρβαση...ή ίσως πελώρια! Είναι πιο εύκολο να λέμε "είσαι κακός" (άρα εγώ είμαι καλύτερος) "είσαι άδικος"(άρα εγώ δίκαιος), "είσαι ψεύτικος"( άρα εγώ αληθινός) και πάει λέγοντας!
Είναι πιο εύκολα να κατατροπώσω το δικό σου "εγώ" με αρνητικά σχόλια, υποστηρίζοντας πως έτσι σου μαθαίνω, πως σε εκπαιδεύω, πως σου χαρίζω την αλήθεια μου κι είμαι ο τολμηρός που θα σου τα πει έξω από τα δόντια κι έτσι στα μάτια μου εγώ είμαι ο άθικτος, ο ακριβοδίκαιος.
Αυτό που στα αλήθεια κάνω όμως, είναι οτι "ξερνάω" πάνω στον άλλο, τους φόβους και τις ανασφάλειες μου και τον κάνω..."σκατοκουβά" μου! Έτσι, επειδή μπορώ...Ακούγεται φριχτό ε;
Η αλήθεια είναι πως ευκολότερα κρίνουμε τους άλλους και τελικά η αυτοκριτική είναι αγαθό. Αν δεν το έχεις, δεν πειράζει, απλά το καλλιεργείς! Όπως όλα τα πολύτιμα αγαθά στον κόσμο τούτο...
Ημέρα ευγνωμοσύνης λοιπόν! Ας την καλλιεργήσουμε.
Για εμένα η ημέρα αυτή είναι σημαντική και πελώρια. Η ημέρα που κατάλαβα πως πρέπει να σκορπώ τον έπαινο, την ευγνωμοσύνη και τα "ευχαριστώ" μου...Έγινε μέσα σε έναν Νοέμβρη 7 χρόνια πριν και είμαι γεμάτη που το νιώθω. Και ξέρετε τι κατάλαβα. Οσο πιο πολλά ευχαριστώ στέλνω εκεί έξω, τόσα κι ακόμη περισσότερα γυρίζουν πίσω σε εμένα!
Οπότε προς το παρόν προετοιμάζω ιδέες διακοσμητικές με φθινοπωρινά κεριά, πάντα με φυσικά υλικά και γευστικά φαγητά για το φετινό Κυριακάτικο τραπέζι μας.Το τραπέζι της ευγνωμοσύνης που μπορεί να χωρά τον κόσμο όλο...ή απλά μόνον εμάς!
Για εμένα το ευχαριστώ είναι σημαντικό. Είναι πελώριο και σπάνιο γιατί μπορεί να το λες μα δύσκολα το ακούς. Το δικό μου ευχαριστώ το στέλνω εκεί έξω κάθε μέρα. Ευχαριστώ για όλα. Για την αγάπη, που έχω δεχθεί, στη ζωή μου. Για τη χαρά και τα γέλια. Για τα αγαθά, για την υγεία, για τους πολύτιμους ανθρώπους, για όλες τις μαγικές στιγμές, για όλα τα σκληρά μα πολύτιμα μαθήματα, μα και για πράγματα πιο απλά...τόσο απλά που τα ξεχνάμε, τα προσπερνάμε!
Όμως εγώ...προσπαθώ να μην ξεχνάω. Να μην ξεχνάω κανένα πολύτιμο αγαθό ή συναίσθημα, καμιά απλή καθημερινή λέξη στην ζωή μου. Κι όταν λέω "σε ευχαριστώ που είσαι τόσο υπέροχος γιος και με σκεπασες με την κουβέρτα όταν με πήρε ο ύπνος..." παίρνω την απάντηση "κι εγώ σε ευχαριστώ που σκέφτηκες να πάρεις το παγωτό με τη γεύση που αρέσει μόνο σε εμένα, μαμά..." και ξέρω πως αυτό είναι το σωστό, γιατί κάθε εκπαίδευση αρχίζει με απλότητα!
Με μικρά πράγματα που τα θεωρείς ανούσια. Ανούσια για να σπαταλήσεις για αυτά, μια τόσο πελώρια και σημαντική λέξη...
Εγώ λέω πως το "ευχαριστώ" εκτός από ευγνωμοσύνη σημαίνει κι έκθεση κι οι άνθρωποι δεν είμαστε αρκετά ασφαλείς για να εκτεθούμε. Το να επαινείς κάποιον σημαίνει πως πρέπει να μπορείς να ξεπερνάς τις συστολές σου, τον εγωισμό σου, τον μικρόκοσμο και τον ανταγωνισμό σου.
Σημαίνει πως πρέπει να κάνεις μια μικρή προσωπική υπέρβαση...ή ίσως πελώρια! Είναι πιο εύκολο να λέμε "είσαι κακός" (άρα εγώ είμαι καλύτερος) "είσαι άδικος"(άρα εγώ δίκαιος), "είσαι ψεύτικος"( άρα εγώ αληθινός) και πάει λέγοντας!
Είναι πιο εύκολα να κατατροπώσω το δικό σου "εγώ" με αρνητικά σχόλια, υποστηρίζοντας πως έτσι σου μαθαίνω, πως σε εκπαιδεύω, πως σου χαρίζω την αλήθεια μου κι είμαι ο τολμηρός που θα σου τα πει έξω από τα δόντια κι έτσι στα μάτια μου εγώ είμαι ο άθικτος, ο ακριβοδίκαιος.
Αυτό που στα αλήθεια κάνω όμως, είναι οτι "ξερνάω" πάνω στον άλλο, τους φόβους και τις ανασφάλειες μου και τον κάνω..."σκατοκουβά" μου! Έτσι, επειδή μπορώ...Ακούγεται φριχτό ε;
Η αλήθεια είναι πως ευκολότερα κρίνουμε τους άλλους και τελικά η αυτοκριτική είναι αγαθό. Αν δεν το έχεις, δεν πειράζει, απλά το καλλιεργείς! Όπως όλα τα πολύτιμα αγαθά στον κόσμο τούτο...
Ημέρα ευγνωμοσύνης λοιπόν! Ας την καλλιεργήσουμε.
Για εμένα η ημέρα αυτή είναι σημαντική και πελώρια. Η ημέρα που κατάλαβα πως πρέπει να σκορπώ τον έπαινο, την ευγνωμοσύνη και τα "ευχαριστώ" μου...Έγινε μέσα σε έναν Νοέμβρη 7 χρόνια πριν και είμαι γεμάτη που το νιώθω. Και ξέρετε τι κατάλαβα. Οσο πιο πολλά ευχαριστώ στέλνω εκεί έξω, τόσα κι ακόμη περισσότερα γυρίζουν πίσω σε εμένα!
Οπότε προς το παρόν προετοιμάζω ιδέες διακοσμητικές με φθινοπωρινά κεριά, πάντα με φυσικά υλικά και γευστικά φαγητά για το φετινό Κυριακάτικο τραπέζι μας.Το τραπέζι της ευγνωμοσύνης που μπορεί να χωρά τον κόσμο όλο...ή απλά μόνον εμάς!
Μοιράζομαι μαζί σας την εμπνευσμένη ομιλία
της Λαόυρα Τράις, η οποία είναι θεραπεύτρια κι εργάζεται στον χώρο των
εξαρτήσεων όπως κι εγώ για δεκάξι χρόνια. Μιλά για την "δύναμη του
ευχαριστώ". Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που βρήκα νόημα στα λεγόμενα της ίσως
γιατί έχουμε τα ίδια επαγγελματικά βιώματα.
Να είμαστε θετικοί κι ευγενικοί με τους ανθρώπους. Να μιλάμε με αγάπη και φροντίδα, να μην ξεχνάμε, να επαινούμε και να νιώθουμε, μα πάνω από όλα να δείχνουμε ευγνωμοσύνη.
Χαρίστε την ευγνωμοσύνη σας, χαρίστε ευτυχία σε αυτούς που αγαπάτε...όσο είναι καιρός!
Καλημέρα αγαπημένοι. Σας είπα ευχαριστώ που υπάρχετε εκεί έξω; Που μου στέλνετε όλα αυτά τα γεμάτα έμπνευση μηνύματα; Που μου χαρίζετε μια λέξη ακριβή, μια προσωπική σας σκέψη και νιώθω τόση ευγνωμοσύνη για την εμπιστοσύνη σας; Για τον κόσμο που μου χαρίζετε;
Δεν σας είπα! Ευχαριστώ λοιπόν...Ευχαριστώ. Ευχαριστώ για όλα...
Ψάχνουμε ιδέες για μαγικά στολίσματα για την ημέρα ευγνωμοσύνης μας!Ω!!! Θα είναι ένα τέλειο γιορτινό τραπέζι...
Να είμαστε θετικοί κι ευγενικοί με τους ανθρώπους. Να μιλάμε με αγάπη και φροντίδα, να μην ξεχνάμε, να επαινούμε και να νιώθουμε, μα πάνω από όλα να δείχνουμε ευγνωμοσύνη.
Χαρίστε την ευγνωμοσύνη σας, χαρίστε ευτυχία σε αυτούς που αγαπάτε...όσο είναι καιρός!
Καλημέρα αγαπημένοι. Σας είπα ευχαριστώ που υπάρχετε εκεί έξω; Που μου στέλνετε όλα αυτά τα γεμάτα έμπνευση μηνύματα; Που μου χαρίζετε μια λέξη ακριβή, μια προσωπική σας σκέψη και νιώθω τόση ευγνωμοσύνη για την εμπιστοσύνη σας; Για τον κόσμο που μου χαρίζετε;
Δεν σας είπα! Ευχαριστώ λοιπόν...Ευχαριστώ. Ευχαριστώ για όλα...
Ψάχνουμε ιδέες για μαγικά στολίσματα για την ημέρα ευγνωμοσύνης μας!Ω!!! Θα είναι ένα τέλειο γιορτινό τραπέζι...
Πηγή: http://mikroimegaloi.gr/content/%CE%B7-%CE%B4%CF%8D%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8E
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου