Αυτό το μπλογκ το έβαλε γινάτι να σας στρώσει. Έτσι μετά από το δεκάλογο της καλής φιλίας και της καλής σχέσης, θα σας παρουσιάσω τώρα το δεκάλογο του καλού γονιού.
Το δικό μου δεκάλογο, όπως διαμορφώθηκε με τόσα χρόνια πείρας να είμαι η πρωτότοκη κόρη της μάνας μου και η μάνα των δικών μου κόρων.
Βεβαίως, καλός γονιός ως προς τι; Ως προς τον ίδιο ή σε ό,τι αφορά τα παιδιά του; Για να βγει αυτός ο δεκάλογος, η πλάστιγγα έγειρε προς το μέρος της κόρης αυτή τη φορά.
Το δεύτερο γνώρισμα του καλού γονιού είναι οι κανόνες. Είναι πολύ εύκολο να δημιουργήσουμε κακομαθημένα παιδιά που τα θέλουν όλα δικά τους και που νομίζουν πως τα δικαιούνται τα πάντα. Βάλτε κανόνες και φροντίστε οι κανόνες να εφαρμόζονται. Πρέπει να λέμε όχι και να το λέμε από νωρίς. Αν δεν ακούσουν τη λέξη όχι μέχρι τα πέντε τους, μην περιμένετε ότι θα την εφαρμόσουν στα 12. Στα πέντε μου δεν ήμουν ευχαριστημένη που είχα κανόνες. Στα λίγο πριν τα 40 ευχαριστώ τη μάνα μου για αυτούς.
Τρίτο, δώστε στα παιδιά ελευθερία. Πολλή ελευθερία. Ναι τα αγαπάμε, ναι τα προστατεύουμε, ναι θέλουμε το καλό τους. Αλλά τα παιδιά μας δεν μας ανήκουν. Ανήκουν στον εαυτό τους. Πρέπει να σεβόμαστε την ελευθερία τους και να τα αφήνουμε να επιλέγουν το δρόμο τους. Ακόμη και όταν είναι εναντίον σε αυτά που πιστεύουμε. Να είσαι άθεος, για παράδειγμα και να μην τα βγάζεις έξω από την τάξη των θρησκευτικών. Να πιστεύεις από την άλλη και να μην γίνεσαι δογματικός και να λες στα παιδιά σου ότι υπάρχει και κόσμος που δεν πιστεύει.Δεν είναι προεκτάση μας, δεν θα κάνουν όσα δεν κάναμε εμείς. Θα ζήσουν τη ζωή τους.
Τέταρτο, η ζάχαρη είναι απαραίτητη. Πρόσφατες μελέτες λένε πως δεν ισχύει ότι τα κάνει
Πέμπτο, ο καλός γονιός πρέπει να έχει μνήμη, ώστε να θυμάται πως ό,τι κάνουν τα παιδιά του, το πιο πιθανόν να το έκανε και ο ίδιος. Λυπάμαι, αλλά αν κάπνιζες από τα δεκαπέντε σου στα κρυφά, είναι γελοίο να θυμώνεις που το ίδιο κάνει και η κόρη σου. Αν ;όταν έβγαινες μια μπουκάλα βότκα στην καθισιά σου ήταν λίγη, μην εκπλήσσεσαι αν τώρα το κάνει και η κόρη σου. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι μαλακίες, όλοι κάνουμε. Θα κάνουν και τα παιδιά μας.
Το έκτο απαραίτητο συστατικό είναι η επανάληψη. Πάρτε το απόφαση πως θα λέμε ξανά και ξανά και ξανά και ξανά το ίδιο πράγμα. Νομίζουμε ότι μιλούμε του τοίχου και πράγματι είναι φορές που ο τοίχος θα το εμπέδωνε, τα παιδιά μας όχι. Ε, λοιπόν, σας πληροφορώ ότι ακούν αυτά που τους λέμε. Το ξέρω από προσωπική πείρα. Πράγματα που όταν μου τα έλεγε η μάνα μου, έμπαινε από το ένα αυτί και έβγαινε από το άλλο, τώρα τα εφαρμόζω. Τριάντα χρόνια μετά ήρθε η δικαίωση για τη μάνα μου.
Για να είσαι καλός γονιός, όπως και σύντροφος και φίλος προϋποθέτει ως έβδομο συστατικό καμπόση δόση αναισθησίας. Μην τα παίρνετε όλα τοις μετρητοίς. Πολύ δύσκολο αυτό το ξέρω. Είναι τόσες πολλές φορές που ξυπνά η Μήδεια και ο Ηρώδης μέσα μας. Μετρούμε ως το δέκα, ως το εκατό αν είναι ανάγκη και τους κοιμίζουμε ξανά. Αντί να εκνευρίζεστε που το σαλόνι είναι όπως το Σεράγεβο όταν το βομβάρδιζαν, κάτσετε στον καναπέ και απολαύστε το.
Το όγδοο συστατικό του καλού γονιού είναι τα λάθη. Τέλειος γονιός δεν υπάρχει ας το πάρουμε απόφαση. Και λάθη θα κάνουμε και μαλακίες, κυρίως στο πρώτο το μωρό. Μετά κουλάρουμε κάπως. Το θέμα είναι πως προχωρούμε μετά από ένα λάθος. Με ένα απλό τρόπο. Αναγνωρίζουμε ότι κάνουμε λάθος, ζητούμε συγνώμη, και δεν το κάνουμε ξανά. Τα μωρά μας αγαπούν γιατί είμαστε οι γονείς τους και όχι γιατί είμαστε αλάθητοι. Και επιπλέον οι τύψεις είναι άχρηστες. Σταματήστε να αισθάνεστε τύψεις για τα λάθη που κάνατε.
Ένατο, στα παιδιά αρέσουν οι χαρούμενοι γονείς. Χάνοντας τον πατέρα μου, τα πράγματα ήταν αρκετά δύσκολα σπίτι μας. Μπορεί να μην μας περίσσευαν τα χρήματα, αλλά χαρά και γέλιο υπήρχαν μπόλικα. Και δεν το λέω, εξιδανικεύοντας τα πράγματα, ύστερα από τόσα χρόνια. Ήμασταν χαρούμενα παιδιά με την αδερφή μου. Το σπίτι ήταν γεμάτο χαρά και αυτό ήταν πολύ ωραίο.
Τέλος, ο καλός γονιός είναι ειλικρινής. Τα παιδιά ξέρουν να ξεχωρίζουν το ψέμα από την αλήθεια. Με το να τους κρύβουμε πράγματα ή να τα πασπαλίζουμε με ζάχαρη δεν τα κάνουμε καλύτερα. Τα κάνουμε χειρότερα. Είτε είναι για κάποιο πρόβλημα υγείας ή οικονομικό ή κάτι που περνούμε ή δυσκολίες στη δουλειά, μπορούμε να τους μιλούμε για τα πάντα. Να τους εξηγούμε και να τους μιλούμε. Καταλαβαίνουν και ζητούν την αλήθεια. Τα ψέματα που θα τους πούμε θα τα βρούμε μπροστά μας.
Συστατικό μπόνους: Τα παιδιά θέλουν να περνούν χρόνο μαζί μας. Θέλουν να είναι μαζί μας. Για αυτό ας μην τα αποκλείουμε από τη ζωή μας. Μπορεί στις αρχές να είναι δύσκολο, αλλά μετά αξίζει τον κόπο. Το εφάρμοσα από την εποχή που ήταν βρέφη τα κορίτσια μου και πιστέψτε με ήταν δύσκολο να πηγαίνω για καφέ κουβαλώντας ένα αεκίνητο δίχρονο και ένα δύστροπο νεογέννητο. Και όπως έγραψα και στο μπλογκ της Κολόνας περιμένω τη στιγμή που θα πάω για μοχίτο με τις μικρές μου, που τότε θα είναι μεγάλες και δεν θα δυσανασχετούν που κυκλοφορούν με τη μάνα τους, που αρνείται να μεγαλώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου