Ο Θυμός του Θυμού

Ο Έμμετ Φοξ έχει γράψει ότι: «Υπάρχουν στ’ αλήθεια δυο συναισθήματα που μπορεί ένας άνθρωπος να νιώσει: Η αγάπη και ο φόβος. Υποτίθεται βέβαια πως είναι πολύ περισσότερα, αλλά αυτό είναι αυταπάτη. Όλα τα άλλα αν αναλυθούν, θα αποδειχτεί ότι αντιστοιχούν είτε στην αγάπη, είτε στο φόβο.
Τι συμβαίνει με το θυμό;
Ο θυμός δεν είναι παρά ένας φόβος μεταμφιεσμένος. Στη χημεία μπορούμε να έχουμε την ίδια ουσία με διαφορετικές μορφές. Για παράδειγμα, ο μαύρος μόλυβδος είναι από χημικής άποψης το ίδιο ακριβώς με ένα διαμάντι, έστω κι αν η εμφάνισή τους διαφέρει. Λένε πως είναι αλλοτροπική μορφή του άνθρακα. Κατά τον ίδιο τρόπο το μίσος, ο θυμός, η ζήλια, η κατάκριση, ο εγωισμός, δεν είναι παρά αλλοτροπικές μορφές του φόβου».
Η χαρά, το ενδιαφέρον, η αίσθηση της επιτυχίας και της εκπλήρωσης, η εκτίμηση της τέχνης, είναι αλλοτροπικές μορφές της αγάπης. Η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα δύο συναισθήματα είναι ότι η αγάπη είναι πάντα δημιουργική, ενώ ο φόβος είναι πάντα καταστροφικός. Εναπόκειται σε μας να αποφασίσουμε ποιο από τα δύο αυτά συναισθήματα θα διατηρήσουμε στη ζωή μας.
Οι άνθρωποι που δεν έχουν αυτοπεποίθηση, καταπιέζουν συνήθως τα συναισθήματά τους. Όταν αισθάνεσαι αδύναμος, ανεπαρκής και φοβισμένος να πεις ή να κάνεις αυτό που ξέρεις, νιώθεις ενοχές και απογοήτευση κάθε φορά που αποτυγχάνουν οι προσπάθειές σου.
Όχι επειδή απέτυχες, αλλά επειδή δεν προσπάθησες αρκετά και το ξέρεις. Νιώθεις και βιώνεις την έσχατη ανεπάρκεια. Την απόλυτη διάσταση της μη ολοκλήρωσης. Αυτό σε θυμώνει.
Θυμώνεις γιατί ξέρεις ότι θα μπορούσες να είχες προσπαθήσει περισσότερο. Ξέρεις ότι αυτό που σε σταμάτησε από το να ολοκληρώσεις την προσπάθεια που άρχισες ήταν ένα μικρό κάτι.
Το βήμα σου έμεινε μετέωρο στο τελευταίο σκαλοπάτι της σκάλας της προσπάθειας. Κι αυτό σε θυμώνει.
Αυτός ο θυμός γίνεται έντονος, βίαιος, μονόπλευρος, ακατάληπτος. Σε εμποδίζει να σκεφτείς. Σου θολώνει τη μνήμη και σου επηρεάζει την κρίση. Δεν είσαι πια ο ίδιος άνθρωπος. Δεν είσαι πια σε θέση να δεις ξεκάθαρα την κατάσταση κι αυτό σε θυμώνει περισσότερο. Έχεις καταφέρει να κάνεις το θυμό σου να πολλαπλασιαστεί.
Τότε είναι που χάνεις ολοκληρωτικά και ακατάσχετα τον έλεγχο, γιατί πλέον έχεις ξεπεράσει το πρόβλημα που σου δημιούργησε τον πρωτογενή θυμό. Τώρα είσαι θυμωμένος με το θυμό σου. Το πρόβλημά σου πια δεν είναι το πρόβλημά σου. Το πρόβλημά σου είναι ο θυμός του θυμού σου. Και το ξέρεις!
Αυτό που δεν ξέρεις είναι το τι να κάνεις μ’ αυτόν. Είσαι σαν το άγριο θηρίο. Ο Σίλερ είπε ότι: «Ο άνθρωπος είναι το αγριότερο από όλα τα θηρία όταν θυμώνει». Θυμωμένος δεν είσαι πια ο εαυτός σου. Έχεις χάσει τον εαυτό σου. Έχεις χάσει το Θεό, έχεις χάσει την πορεία σου. Έχεις μονάχα το θυμό του θυμού σου να σε παρασέρνει στο φρενήρη χορό του.
Ο Ραζνίζ είπε ότι ο θυμός για να φύγει χρειάζεται «εμετό». Ο θυμός θα πάψει να σε βασανίζει μόνο αν τον βγάλεις από μέσα σου. Τη στιγμή που είσαι θυμωμένος, θολωμένος, άφρονας, σταμάτα. Ακινητοποιήσου.
Προσπάθησε να μιλήσεις στον εαυτό σου. Μίλησέ του. Πες του «δες με, είμαι θυμωμένος, νιώθω επιθετικά, αισθάνομαι κακία, ζήλια και φθόνο, θέλω να κάνω κακό!». Άκουσε τον εαυτό σου να μιλάει. Άκουσε τα λόγια σου. Συνειδητοποίησέ τα. Αισθάνσου ότι είσαι εσύ που τα λες αυτά. Βίωσε αυτό που νιώθεις. Και τότε είναι που ο θυμός σου θα περάσει.
Μόλις τον συνειδητοποιήσεις τον θυμό, αυτός εξατμίζεται, πάντα, γιατί όπως είπε ο Οράτιος «ο θυμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια βραχεία παραφροσύνη».
Κάθε φορά που θυμώνεις με το θυμό σου, παύεις να είσαι ο εαυτός σου. Τότε είναι που έχεις ανάγκη να γίνεις συνειδητός. Κάθε φορά που κάνεις κάτι που ξέρεις ότι δεν θα’ πρεπε να το κάνεις, ακινητοποιήσου και γίνει συνειδητός. Συνειδητοποίησε τι κάνεις. Μόνο έτσι θα σταματήσεις να το κάνεις.
Ακριβώς το ίδιο προσπάθησε να εφαρμόσεις και με το θυμό. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να απελευθερωθείς από τη μάστιγά του.
Από το βιβλίο μου “Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗΣ”,