Σελίδες

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2015

Επιτέλους Σαββατοκύριακο!


Παρασκευή σήμερα, πράγμα που σημαίνει τα εξής δύο. Πως κατά πάσα πιθανότητα θα φας όσπρια (αν είσαι καλός χριστιανός) και πως έρχεται επιτέλους Σαββατοκύριακο! Πριν καλά-καλά φτάσουμε στο βράδυ της Κυριακής, αρχίζουμε τη γκρίνια που ένα ακόμη Σαββατοκύριακο έφτασε στο τέλος του και παρακαλάμε να γίνει κάνα θαύμα να λιγοστέψουν οι μέρες της εβδομάδας που πλησιάζει, για να έρθει πιο γρήγορα το επόμενο.
Και φυσικά, κάθε Δευτέρα τα ίδια. Σηκώνεσαι με τα χίλια ζόρια,  έπειτα από σαράντα οκτώ απανωτές αφυπνίσεις στο κινητό, το μάτι αρνείται πεισματικά να ανοίξει και για κάποιο περίεργο λόγο, θες τουλάχιστον τρεις καφέδες μέχρι να αρχίσει ο εγκέφαλος να λειτουργεί. Για να μην τα πολυλογώ, κάπως έτσι περνάνε και υπόλοιπες μέρες, σωστά; Μέχρι που επιτέλους, ξημερώνει Παρασκευή! Κι αυτός είναι ένας πολύ καλός  λόγος για να ξυπνήσεις με άλλη διάθεση. Γιατί ως γνωστόν, μετά την Παρασκευή ακολουθεί Σαββατοκύριακο.
Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα μου έρχονται πολλά πράγματα στο μυαλό, με το άκουσμα της λέξης «Σαββατοκύριακο». Ας ξεκινήσω από το πιο βασικό: πρωινό χουζούρεμα. Μεγάλη υπόθεση κυρίες και κύριοι! Ούτε ξυπνητήρια, ούτε κινητά να βαράνε επίμονα δίπλα στο αφτί σου. Ξυπνάς ό,τι ώρα γουστάρεις, απλώνεσαι και στριφογυρίζεις στο κρεβάτι μέχρι να σε πιάσει ναυτία και όταν πλέον νιώσεις το σώμα σου να μουδιάζει από την πολλή ξάπλα, τότε και μόνο, είναι η κατάλληλη ώρα για να σηκωθείς και να απολαύσεις έναν καφέ με την ησυχία σου. Χωρίς άγχος και χωρίς τους δείκτες του ρολογιού να σε κυνηγούν.  Εδώ που τα λέμε βέβαια, αν θες να ευχαριστηθείς τα πρωινά του Σαββατοκύριακου, θα πρέπει όταν πια ξεκολλήσεις από το κρεβάτι, να περάσεις απευθείας στο μεσημεριανό. Αν το μενού δε, περιέχει και καλό φαΐ, τότε μπορεί να φτιάξει όλη σου η μέρα!  
Ο καλός ύπνος λοιπόν, είναι βασική προϋπόθεση για ν’ αντέξεις τις κραιπάλες που κατά πάσα πιθανότατα θα ακολουθήσουν το βράδυ. Γιατί, δεν ξέρω αν σας το είπα, αλλά εγώ το Σαββατοκύριακο το έχω ταυτίσει με ύπνο, πολύ φαΐ, ξίδια και ξενύχτια. Ειδικά το τελευταίο είναι βασικό συστατικό για ένα επιτυχημένο Σαββατοκύριακο, που θα' χεις να θυμάσαι για χρόνια.
Επίσης, έπειτα από μια πολυετή εμπειρία πάνω στο θέμα, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως ένα καλό Σαββατόβραδο πρέπει οπωσδήποτε  να τελειώσει ξημερώματα Κυριακής. Αλλιώς δεν έχει γούστο, βρε αδελφέ! Και ως συνήθως ξεκινά με ένα «για κάνα χαλαρό ποτάκι θα πάμε» και καταλήγει το επόμενο πρωί, μ' εσένα να ψάχνεις τα βρακιά και τα δόντια σου σαν τους πρωταγωνιστές του Hangover.  
Αλλά ακόμα και αν ανήκεις στην άλλη κατηγορία, εκείνων που γουστάρουν πιο χαλαρές καταστάσεις του τύπου, μαζώξεις σε σπίτια, ταινίες, επιτραπέζια κλπ, το φαγητό και τα ξίδια είναι απαραίτητα. Με τον πασατέμπο και την κόκα κόλα δεν περνάει η βραδιά. Δε θα παραγγείλετε καμιά τριανταριά σουβλάκια, δέκα πίτσες και κανά κασόνι μπίρες; Να τες λοιπόν τις κραιπάλες, το πολύ φαΐ και τα ξίδια που λέγαμε.
Και αν είσαι τυχερός και δεν ξυπνήσεις το επόμενο πρωί σε μια φάση του τύπου «ζαλίζομαι απ ’το πολύ ποτό»  και  «ξέρω της νύχτας το σκοπό κι αν ξεμεθύσω θα σας πω», τότε μπορείς να απολαύσεις την Κυριακή σου από νωρίς το πρωί! Ένας καφές, στο σπίτι ή έξω, είναι απαραίτητος για να αρχίσει ο εγκέφαλος να λαμβάνει μηνύματα, αλλά τουλάχιστον δε χρειάζεσαι όσους τη Δευτέρα. Στη συνέχεια, πιθανότατα ακολουθεί το πατροπαράδοτο κυριακάτικο γεύμα με το σόι και το απόγευμα μια χαλαρή βόλτα. Όπως καταλάβατε, η Κυριακή δεν είναι για πολλά-πολλά.
Αλλά για να λέμε και τα πράγματα με τ’ όνομά τους, δεν έχει και καμιά ιδιαίτερη σημασία τι θα κάνεις για να περάσεις ωραία το Σαββατοκύριακό σου, αλλά με ποιον θα το κάνεις.  Είτε καταλήξεις με τους κολλητούς σου σε ένα κλαμπάκι να κατεβάζετε τις τεκίλες σαν νερόφιδα, είτε αγκαλιά με το ταίρι σου βλέποντας την αγαπημένη σας ταινία, δεν έχει και τόση σημασία τελικά. Σημασία έχει να κάνεις πράγματα που σε γεμίζουν και σε χαροποιούν, έχοντας δίπλα σου αυτούς που γουστάρεις και με όσο το δυνατόν περισσότερη αγάπη και πάθος μπορείς. Γιατί μόνο έτσι οι στιγμές καταφέρνουν να γίνονται δυνατές αναμνήσεις.

Επιμέλεια Κειμένου Εύας Αξιώτη: Σοφία Καλπαζίδου




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου