Ερωτική απογοήτευση στην εφηβεία

Γράφει στο efiveia.gr η Ψυχολόγος – Σύμβουλος Προσωποκεντρικής Προσέγγισης Λουίζα Βογιατζή

Η εφηβεία είναι η περίοδος που τα περισσότερα παιδιά ερωτεύονται για πρώτη φορά. Κρυφά ή φανερά, με το παιδί του διπλανού θρανίου ή τον πρωταγωνιστή της αγαπημένης σειράς οι έφηβοι μπορεί να νιώσουν πρωτόγνωρα και συχνά πολύ δυνατά συναισθήματα, που διαρκούν άλλοτε λίγες μέρες κι άλλοτε…αιώνες!

Όπως είναι αναμενόμενο, οι πρώτοι αυτοί εφηβικοί έρωτες δεν έχουν πάντα αίσιο τέλος είτε γιατί ο εκλεκτός ή η εκλεκτή δεν ανταποδίδει τα συναισθήματα είτε γιατί το ειδύλλιο κάποια στιγμή τελειώνει. Αυτό, για κάποιους έφηβους είναι από τις πιο επώδυνες εμπειρίες. Ακόμη κι αν οι περισσότεροι απ’ αυτούς θα το θυμούνται στην ενήλικη ζωή τους με συγκίνηση και θα νοσταλγούν το πάθος εκείνης της πρώτης, αγνής αγάπης τους, δεν παύει, την εποχή που το ζούνε να είναι οδυνηρό.

Αυτό συμβαίνει γιατί οι έφηβοι βρίσκονται σε μία γενικότερη ψυχική αναστάτωση, γεμάτοι αβεβαιότητα, αλλαγή, ένταση. Ακόμη και το παραμικρό επώδυνο γεγονός μπορεί να βιωθεί σαν «καταστροφή», να αναμοχλεύσει συναισθήματα από άλλες απογοητεύσεις, να ενισχύσει (παροδικά αλλά σημαντικά) την ανασφάλεια και την αμφισβήτηση του εαυτού, να καταρρακώσει την αυτοεκτίμηση και την εμπιστοσύνη στους άλλους. Αντιδρούν λοιπόν με κλάματα, νεύρα, απομόνωση, δεν έχουν διάθεση για τίποτα, δεν τρώνε ή καταβροχθίζουν τεράστιες ποσότητες σοκολάτας ή και τα δύο εναλλάξ.

Μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν, να παρηγορήσουν τα παιδιά τους;

Θα μπορούσαν, ωστόσο συχνά δεν είναι οι καταλληλότεροι να το κάνουν. Γιατί ενώ οι γονείς υποφέρουν κι αυτοί σχεδόν  όσο το παιδί τους, συχνά δεν έχουν τα σωστά λόγια και τον τρόπο ώστε να μην πληγώσουν περισσότερο τα συναισθήματα του.

Τι είναι καλό να γνωρίζει ένας γονιός για να βοηθήσει το παιδί του και να του παράσχει αυτό που χρειάζεται σε μια τέτοια στιγμή περισσότερο, δηλαδή στήριξη και ασφάλεια;

• Με τη στάση σας δείξτε πολύ διακριτικά ότι είστε διαθέσιμοι αν θέλει να σας μιλήσει. Συνήθως τα παιδιά στρέφονται (και καλώς πράττουν) σε τέτοιες περιπτώσεις προς φίλους και φίλες ή κλείνονται στο δωμάτιο τους και ακούνε μουσική, ωστόσο τα βοηθάει να νιώθουν ότι οι γονείς τους καταλαβαίνουν την κατάσταση και είναι εκεί αν αυτά το θελήσουν.
• Πάρτε τα συναισθήματα του εφήβου στα σοβαρά. Όσο κι αν ξέρετε από προσωπική πείρα ότι σε λίγο καιρό όλο αυτό θα έχει περάσει και ξεχαστεί, για τον ίδιο τον έφηβο αυτή τη στιγμή ισοδυναμεί με το τέλος του κόσμου. Κι αυτό γιατί με την ένταση της εφηβικής του ψυχής μπορεί να είχε πιστέψει ότι αυτή η αγάπη θα ήταν αιώνια.Φράσεις και συμβουλές όπως «σε λίγο καιρό θα γελάς με όλο αυτό», «πώς κάνεις έτσι, υπάρχουν ένα σωρό αγόρια πολύ καλύτερα απ’ αυτόν», «δε χαίρεσαι που την ξεφορτώθηκες, αφού έτσι κι αλλιώς δεν ταιριάζατε», «εγώ λέω να κοιτάξεις τον εαυτό σου τώρα και τις δικές σου ασχολίες κι όλα θα ξεχαστούν», τις περισσότερες φορές στενοχωρούν και θυμώνουν τον πληγωμένο έφηβο και του ενισχύουν την πεποίθηση ότι κανείς δεν τον καταλαβαίνει και το χειρότερο, κλείνουν την πόρτα της επικοινωνίας προς τους γονείς. Αν δεν βρίσκετε τίποτε άλλο να πείτε, καλύτερα να κάθεστε πλάι του ή να τον αγκαλιάζετε χωρίς πολλά λόγια ομολογώντας ίσως ότι «καταλαβαίνω ότι πονάς πολύ, πραγματικά δεν ξέρω αν μπορώ να πω ή να κάνω κάτι».
• Στις περισσότερες περιπτώσεις η ερωτική απογοήτευση περνάει και μετά από ένα διάστημα το παιδί ανακτά την διάθεση του. Παραμείνετε ωστόσο προσεκτικοί παρατηρητές για να διακρίνετε ανησυχητικά σημάδια. Αν αυτή η φάση της κατάθλιψης με τα κλάματα, τα νεύρα, την κακή διάθεση, την απομόνωση επιμένει για πάνω από 1-2 μήνες, αν δείτε ότι αρχίζει να την απασχολεί με μανία η εμφάνιση της, ότι λέει συνεχώς πόσο άσχημη είναι, αν αρχίσει να μην τρώει γιατί πιστεύει ότι το πάχος φταίει για όλα, αν έχετε την υποψία ότι κάνει χρήση αλκοόλ ή ουσιών ή αυτοτραυματίζεται, τότε καλό είναι να ζητήσετε την βοήθεια ειδικού.
• Όσο κι αν καλούμαστε σαν γονείς, σε αυτή την κατάσταση  όπως και σε όλα τα εφηβικά ξεσπάσματα των παιδιών να μην θιγόμαστε προσωπικά και να κατανοούμε ότι αυτά που λένε και κάνουν είναι γιατί δεν μπορούν να ελέγξουν την ένταση των συναισθημάτων τους (συνήθως μετανιώνουν κατόπιν και νιώθουν άσχημα για την συμπεριφορά τους) αυτό δεν σημαίνει ότι τους δίνουμε το ελεύθερο να πούνε και να κάνουν ό,τι θέλουν. Τα όρια εξακολουθούν να ισχύουν, ακόμη κι αν δείχνουμε περισσότερη κατανόηση επειδή περνούν δύσκολες στιγμές. Επίσης η ερωτική απογοήτευση δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για να παραμελήσει το παιδί το σχολείο, τις δραστηριότητες, τα μαθήματα του. Ήρεμα και με σταθερότητα  του υπενθυμίζουμε ότι περιμένουμε να τα συνεχίσει, έστω και λίγο πιο χαλαρά για ένα μικρό διάστημα.

http://efiveia.gr/