“Η ιστορία έχει να κάνει με το ελαφρύ ατύχημα του Ενός όταν ήταν 4,5 χρονών.
Έπαιζαν και έτρεχαν και γελούσαν και δεν άκουγαν τα «πρόσεχε! Θα χτυπήσεις…» ή και να τα άκουγαν, καθόλου δεν τους ενδιέφεραν. Μέχρι που η γωνία του τραπεζιού έκανε λάθος και έπεσε πάνω στο αυτί του Ενός και το έσκισε. Έτρεξε αίμα, τρόμαξε και έκλαψε πολύ. Έπρεπε να το δει γιατρός, αλλά ήταν Κυριακή βράδυ και η πιο εύκολη λύση ήταν το νοσοκομείο.
Οι γονείς με τον τραυματία και ο άντρας μου, ως οδηγός του αυτοκινήτου, έφυγαν για το νοσοκομείο. Εγώ έμεινα με τον Αδελφό του. Το κλίμα άλλαξε πολύ. Ο Αδελφός του δε με ρώτησε τίποτα. Δε σχολίασε τίποτα. Δε μιλούσε σχεδόν καθόλου. Το μόνο που μου ζήτησε ήταν να καθίσουμε στο κρεβάτι να δούμε dvd. Είχε κουλουριαστεί στο κρεβάτι σε εμβρυακή στάση, κοιτούσε το κενό και όχι την τηλεόραση και δε μιλούσε καθόλου.
Ήταν τόσο στεναχωρημένος που με πόνεσε η ψυχή μου. Του είπα να μην ανησυχεί, ο αδελφός του θα είναι καλά και θα γυρίσει γρήγορα από το γιατρό. Εκείνος μόνο με κοιτούσε αλλά δε μου απαντούσε.
Κάποια στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν η μαμά τους. Μόλις κατάλαβε ο Αδελφός ότι είναι η μαμά στο τηλέφωνο, ανακάθισε στο κρεβάτι και άκουγε πολύ προσεκτικά τι έλεγα. Κλείνω το τηλέφωνο και του λέω «έρχονται αγάπη μου! Ο αδελφούλης σου είναι μια χαρά! Του έβαλαν μόνο μια γάζα για να μην τρέχει αίμα και να μην πονάει. Σε λίγη ώρα θα είναι εδώ!». Δε μου είπε και πάλι τίποτα για το θέμα. Σηκώθηκε όρθιος στο κρεβάτι, έκανε μια τούμπα και άρχισε να παίζει με τα αυτοκινητάκια του με την ίδια όρεξη και ενέργεια που είχε πριν χτυπήσει ο αδελφός του. Μιλούσε δυνατά και γελούσε. Μου είπε ότι δεν τον πειράζει πια να παίζει και ο αδελφός του με Αυτό το αυτοκινητάκι που τόσο καιρό του ζητούσε αλλά δεν του έδινε, γιατί σημασία έχει να είναι μαζί και παίζουν.
Επέστρεψαν επιτέλους! Ο Ένας είχε κάνει τελικά ράμματα. Ο Αδελφός του τον πήρε αγκαλιά και του είπε «Πονάς…; έλα να παίξουμε προσεκτικά με Αυτό το αυτοκινητάκι. Μπορείς να το πάρεις για όσο θέλεις». Δε συζήτησαν μεταξύ τους καθόλου το περιστατικό.
Δε ξέρω αν η αντίδραση του Αδελφού είχε να κάνει με το ότι είναι δίδυμα ή απλά με το γεγονός ότι είναι αδέλφια, αλλά κατάλαβα ότι στεναχωρήθηκε τόσο πολύ που δεν ήξερε πώς να το εκφράσει. Σοκαρίστηκε. Και ξαναβρήκε τον εαυτό του μόλις είδε ότι ο αδελφός του είναι καλά”.
Αθηνά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου