Της Μαρίνας Αβραάμ
Αν ήξερες πόσος χρόνος σου δίνεται με κάποιον, τον αγαπημένο σου, ένα πολύ
καλό σου φίλο, τον αδερφό σου, έναν άνθρωπο πολύ δικό σου, εάν ήξερες πόσο θα
διαρκέσει η σχέση σας, πώς θα του συμπεριφερόσουν;
Πώς θα αντιδρούσες όταν συνειδητά, γνώριζες ότι υπάρχει το τέλος; Ότι είστε
μαζί με ημερομηνία λήξης; Γιατί γνωρίζουμε ότι όλα, είτε ευχάριστα, είτε
δυσάρεστα κάποτε φτάνουν στο τέλος τους, όμως δεν ξέρουμε πόσο θα διαρκέσουν.
Και καμιά φορά είμαστε άπληστοι. Αμελούμε να λέμε σημαντικές, απλές λέξεις
όπως ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ, Σ’ ΑΓΑΠΩ, Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΣΕ ΘΕΛΩ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΑΠΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ,
ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ, ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ.
Αμελούμε… Αμελούμε γιατί ξέρουμε ότι ο άλλος, είναι εκεί για εμάς.
Αλληλοαγαπιόμαστε και μοιάζει ιδανικό, αρκετό.
Ενώ ξέρουμε ότι η αγάπη δεν είναι πάντα αρκετή. Χρειάζονται
προσπάθειες, θυσίες, υποχωρήσεις, καθημερινές, μικρές αποδείξεις. Όχι μεγάλα
πράγματα. Απλά, καθημερινά που δίνουν και σε εμάς και στον άλλο χαρά.
Όπως για παράδειγμα οι Καλημέρες.
Πώς θα συμπεριφερόσουν σε κάποιον αγαπημένο σου, στον σύντροφο σου όταν
γνώριζες το “deadline”; Θα έκανες τα ίδια για αυτόν, ή περισσότερα; Θα
αναθεωρούσες καταστάσεις, θα διόρθωνες λάθη;
Θα έλεγες πιο συχνά αυτά που αισθάνεσαι ή θα τα κρατούσες μέχρι να νιώσεις
ότι είναι η κατάλληλη στιγμή;
Θα έπαιρνες εκείνο το τηλέφωνο που αμελούσες, εκείνο το μήνυμα που έχεις
κρατήσει στα notes, εκείνο το δείπνο που λέγατε τόσο καιρό;
Είναι άσχημο να θεωρείς το κάθε τι δεδομένο.
Γιατί όλα υπάρχουν μέχρι να φύγουν, να τελειώσουν. Και εάν δεν το πέρναμε
ως δεδομένο, σίγουρα όλα θα ήταν πολύ καλύτερα…
Ότι και αν είναι να πεις, ειδικά όταν είναι για καλό, μην το καθυστερείς.
Είναι σαν να αισθάνεσαι γεμάτος. Γιατί ενώ «ξαλάφρωσες» λέγοντας το, την ίδια
στιγμή γέμισες με σιγουριά, ενθουσιασμό, χαρά, αγαλλίαση…
Κι αν αξίζει κάτι, είναι το να ζεις για το σήμερα με αυτούς που αγαπάς και
σ΄αγαπάνε και να το εκτιμάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου