Υποβλήθηκε στις Παρ, 07/03/2014 - 11:53
της Ίριδας Κρέμερ
Μια έκφραση 1000 νοήματα! Ένα συναίσθημα των παππούδων και γιαγιάδων που περικλείει όλη την ελληνική οικογενειακή κουλτούρα στην οποία οι περισσότεροι από εμάς μεγαλώσαμε.
Ο ρόλος του παππού και της γιαγιάς συνδέεται άρρηκτα με την σχέση του ζευγαριού, δηλαδή των γονιών. Είναι 4 άνθρωποι που έχουν τα δικά τους πιστεύω, τις δικιές τους αντιλήψεις και όσο κι αν τα παιδιά τους ταιριάξανε, αγαπηθήκανε και παντρευτήκανε, δε παύουν να είναι διαφορετικοί. Ποιος είναι λοιπόν ο ρόλος του παππού και της γιαγιάς; Πως βοηθούν το ζευγάρι αλλά και τι πρέπει να προσέχουν για να μην δημιουργούνται προβλήματα που επιβαρύνουν τον γάμο των παιδιών τους;
Η γιαγιά και ο παππούς είναι οι άνθρωποι που πάντα ξέραμε ότι θα μας κάνουν τα χατίρια! Τσίχλες και γλειφιτζούρια, πατατάκια, αναψυκτικά και παιχνίδια που οι γονείς μας ούτε να το ακούσουν να μας τα αγοράσουν. Κοινώς οι παππούδες ήταν και εύχομαι να συνεχίσουν να είναι οι προστατευτικοί ενήλικες που αγαπούν τα εγγόνια τους σαν παιδιά τους αλλά δεν έχουν την ευθύνη να τα πειθαρχήσουν όπως οι γονείς.
Σε ποια περίπτωση αυτό όμως οφείλει να αλλάξει;
Τα παιδιά πάντα θα στραφούν στον άνθρωπο που θα τα ευχαριστήσει. Σε αυτόν που δε θα φέρει αντίρρηση και που θα ικανοποιήσει κάθε επιθυμία τους. Ο ρόλος του γονιού είναι να ευχαριστεί αλλά και να οριοθετεί το παιδί. Κάτι που τα παιδιά έχουν μεγάλη ανάγκη για την σωστή ανάπτυξη τους και την ομαλή προσαρμογή τους στο κοινωνικό σύνολο, αλλά που δεν αγαπούν καθόλου. Αυτό συμβαίνει γιατί το παιδί έχει πιο έντονο το ‘εγώ’ του σε σχέση με έναν ενήλικα που έχει μάθει πως το ‘εγώ’ του δεν είναι το κέντρο του κόσμου.
Όταν λοιπόν οι γονείς αναγνωρίζουν δυσκολία στο να οριοθετήσουν και να πειθαρχήσουν το παιδί τους, σε καταστάσεις που είναι αναγκαίο να μπούνε όρια (π.χ. ύπνος, διατροφή, ανεκτικότητα των γονιών απέναντι σε συμπεριφορές του παιδιού, διάβασμα), τότε ο παππούς και η γιαγιά πρέπει να γίνουν αρωγοί αυτής της προσπάθειας. Σαν γονείς και οι ίδιοι πρέπει να υποστηρίξουν την απόφαση των γονέων να αλλάξουν τακτική απέναντι στο παιδί τους για να μπορέσουν να το επαναφέρουν ή να το μάθουν σε μία νέα τάξη πραγμάτων. Άρα οφείλουν να βάλουν στην άκρη κάποια κομμάτια του ρόλου τους και να γίνουν ενδεχομένως λίγο πιο αυστηροί στα σημεία που τους έχουν επισημάνει οι γονείς.
Πολλές φορές οι παππούδες, είτε επειδή θεωρούν ότι γνωρίζουν καλύτερα τον γονεϊκό ρόλο, είτε γιατί απλά έχουν μεγάλη αδυναμία στα εγγόνια τους, προσπερνούν τις όποιες συμβουλές τους δίνουν οι γονείς. Είναι κατανοητό ο παππούς και η γιαγιά να θέλουν να ακούν διαρκώς το γέλιο του εγγονού τους, αλλά είναι σημαντικό να κατανοήσουν ότι με το να συμβάλλουν στη σωστή διαπαιδαγώγηση του παιδιού δείχνουν την αγάπη τους και την στήριξη τους όχι μόνο στα εγγόνια τους αλλά και στα δικά τους παιδιά που τους έχουν ανάγκη.
Όταν οι παππούδες αρνούνται, συνειδητά ή ασυνείδητα, να βοηθήσουν τους γονείς, τότε δε δημιουργείται μόνο δυσκολία μεταξύ γονιού και παιδιού αλλά και στη σχέση του ζευγαριού, που θα χρειαστεί να διαπληκτιστεί προσπαθώντας ο καθένας να υποστηρίξει και να δικαιολογήσει την θέση του δικού του γονιού.
Ο παππούς και η γιαγιά κάποτε μεγάλωσαν κι εκείνοι παιδιά. Έχουν γνώσεις και εμπειρία που είναι πολύτιμη και καλοδεχούμενη στα νέα ζευγάρια. Είναι καλό όμως να θυμηθούν ότι όπως ξέρει ένας γονιός το παιδί του δε το ξέρει κανείς! Και αυτό είναι που πρέπει να τους κάνει σύμμαχους με τους γονείς στην δύσκολη δουλειά του να μεγαλώνεις παιδιά.
------------
Η Ίριδα Κρέμερ είναι απόφοιτος Ψυχολογίας και Συμβουλευτικής Ψυχολογίας (University of Essex, University of Edinburgh) και εργάζεται ιδιωτικά σε θέματα που αφορούν την συμβουλευτική γονέων, τη θεραπεία ζεύγους και ατομικών συνεδριών. Αρθρογραφεί στο blog της www.lifemade.gr.
photo by Globist
Πηγή: http://mikroimegaloi.gr/blog/tou-paidiou-mou-ta-paidia
Μια έκφραση 1000 νοήματα! Ένα συναίσθημα των παππούδων και γιαγιάδων που περικλείει όλη την ελληνική οικογενειακή κουλτούρα στην οποία οι περισσότεροι από εμάς μεγαλώσαμε.
Ο ρόλος του παππού και της γιαγιάς συνδέεται άρρηκτα με την σχέση του ζευγαριού, δηλαδή των γονιών. Είναι 4 άνθρωποι που έχουν τα δικά τους πιστεύω, τις δικιές τους αντιλήψεις και όσο κι αν τα παιδιά τους ταιριάξανε, αγαπηθήκανε και παντρευτήκανε, δε παύουν να είναι διαφορετικοί. Ποιος είναι λοιπόν ο ρόλος του παππού και της γιαγιάς; Πως βοηθούν το ζευγάρι αλλά και τι πρέπει να προσέχουν για να μην δημιουργούνται προβλήματα που επιβαρύνουν τον γάμο των παιδιών τους;
Η γιαγιά και ο παππούς είναι οι άνθρωποι που πάντα ξέραμε ότι θα μας κάνουν τα χατίρια! Τσίχλες και γλειφιτζούρια, πατατάκια, αναψυκτικά και παιχνίδια που οι γονείς μας ούτε να το ακούσουν να μας τα αγοράσουν. Κοινώς οι παππούδες ήταν και εύχομαι να συνεχίσουν να είναι οι προστατευτικοί ενήλικες που αγαπούν τα εγγόνια τους σαν παιδιά τους αλλά δεν έχουν την ευθύνη να τα πειθαρχήσουν όπως οι γονείς.
Σε ποια περίπτωση αυτό όμως οφείλει να αλλάξει;
Τα παιδιά πάντα θα στραφούν στον άνθρωπο που θα τα ευχαριστήσει. Σε αυτόν που δε θα φέρει αντίρρηση και που θα ικανοποιήσει κάθε επιθυμία τους. Ο ρόλος του γονιού είναι να ευχαριστεί αλλά και να οριοθετεί το παιδί. Κάτι που τα παιδιά έχουν μεγάλη ανάγκη για την σωστή ανάπτυξη τους και την ομαλή προσαρμογή τους στο κοινωνικό σύνολο, αλλά που δεν αγαπούν καθόλου. Αυτό συμβαίνει γιατί το παιδί έχει πιο έντονο το ‘εγώ’ του σε σχέση με έναν ενήλικα που έχει μάθει πως το ‘εγώ’ του δεν είναι το κέντρο του κόσμου.
Όταν λοιπόν οι γονείς αναγνωρίζουν δυσκολία στο να οριοθετήσουν και να πειθαρχήσουν το παιδί τους, σε καταστάσεις που είναι αναγκαίο να μπούνε όρια (π.χ. ύπνος, διατροφή, ανεκτικότητα των γονιών απέναντι σε συμπεριφορές του παιδιού, διάβασμα), τότε ο παππούς και η γιαγιά πρέπει να γίνουν αρωγοί αυτής της προσπάθειας. Σαν γονείς και οι ίδιοι πρέπει να υποστηρίξουν την απόφαση των γονέων να αλλάξουν τακτική απέναντι στο παιδί τους για να μπορέσουν να το επαναφέρουν ή να το μάθουν σε μία νέα τάξη πραγμάτων. Άρα οφείλουν να βάλουν στην άκρη κάποια κομμάτια του ρόλου τους και να γίνουν ενδεχομένως λίγο πιο αυστηροί στα σημεία που τους έχουν επισημάνει οι γονείς.
Πολλές φορές οι παππούδες, είτε επειδή θεωρούν ότι γνωρίζουν καλύτερα τον γονεϊκό ρόλο, είτε γιατί απλά έχουν μεγάλη αδυναμία στα εγγόνια τους, προσπερνούν τις όποιες συμβουλές τους δίνουν οι γονείς. Είναι κατανοητό ο παππούς και η γιαγιά να θέλουν να ακούν διαρκώς το γέλιο του εγγονού τους, αλλά είναι σημαντικό να κατανοήσουν ότι με το να συμβάλλουν στη σωστή διαπαιδαγώγηση του παιδιού δείχνουν την αγάπη τους και την στήριξη τους όχι μόνο στα εγγόνια τους αλλά και στα δικά τους παιδιά που τους έχουν ανάγκη.
Όταν οι παππούδες αρνούνται, συνειδητά ή ασυνείδητα, να βοηθήσουν τους γονείς, τότε δε δημιουργείται μόνο δυσκολία μεταξύ γονιού και παιδιού αλλά και στη σχέση του ζευγαριού, που θα χρειαστεί να διαπληκτιστεί προσπαθώντας ο καθένας να υποστηρίξει και να δικαιολογήσει την θέση του δικού του γονιού.
Ο παππούς και η γιαγιά κάποτε μεγάλωσαν κι εκείνοι παιδιά. Έχουν γνώσεις και εμπειρία που είναι πολύτιμη και καλοδεχούμενη στα νέα ζευγάρια. Είναι καλό όμως να θυμηθούν ότι όπως ξέρει ένας γονιός το παιδί του δε το ξέρει κανείς! Και αυτό είναι που πρέπει να τους κάνει σύμμαχους με τους γονείς στην δύσκολη δουλειά του να μεγαλώνεις παιδιά.
------------
Η Ίριδα Κρέμερ είναι απόφοιτος Ψυχολογίας και Συμβουλευτικής Ψυχολογίας (University of Essex, University of Edinburgh) και εργάζεται ιδιωτικά σε θέματα που αφορούν την συμβουλευτική γονέων, τη θεραπεία ζεύγους και ατομικών συνεδριών. Αρθρογραφεί στο blog της www.lifemade.gr.
photo by Globist
Πηγή: http://mikroimegaloi.gr/blog/tou-paidiou-mou-ta-paidia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου