Ιουν 06, 2013
Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος;
Διατυπώσεις όπως «Το παιδί μου δεν το χτύπησα ποτέ… άντε μια ξυλιά στον ποπό ή κανένα χαστούκι που και που…» και «Δεν θυμάμαι ποτέ να έφαγα ξύλο από τους γονείς μου…καμιά ξυλιά στο ποπό και στα χέρια ίσως…» ακούγονται συχνά από γονείς αλλά και ενήλικες που ανατρέχουν στα παιδικά τους χρόνια και στην τιμωρία που λάμβαναν όταν έκαναν μια αταξία. Από τις προαναφερόμενες διατυπώσεις μοιάζει η κοινή αντίληψη ότι μερικές ξυλιές δεν θεωρούνται σωματική βία, κακοποίηση ή αυστηρή τιμωρία καλά να κρατεί. Είναι όμως έτσι;
Οι γονείς συχνά, ρωτούν αν η τιμωρία που περιλαμβάνει «λίγο ξύλο» είναι τελικά τόσο επιζήμια, ιδίως στις περιπτώσεις που και οι ίδιοι ως παιδιά είχαν υποστεί παρόμοιες μορφές τιμωρίας και αυτό δεν αποτέλεσε κάποιου είδους τραυματικό βίωμα, πιστεύοντας ότι είναι η μόνη μέθοδος για να νουθετήσουν το παιδί τους.
-Τι δείχνουν οι πρόσφατες έρευνες;
Αρκετές έρευνες έχουν επικεντρωθεί στις επιπτώσεις που μπορεί να έχει στη ψυχική υγεία του ατόμου η υψηλού βαθμού παιδική κακοποίηση. Σύμφωνα όμως με άρθρο που αναρτήθηκε στην ηλεκτρονική σελίδα του CNN, μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε σε πρόσφατο τεύχος του επιστημονικού περιοδικού Pediatrics διερευνά την πιθανή σύνδεση μεταξύ των διαταραχών ψυχικής υγείας και την σκληρή σωματική τιμωρία παρά την απουσία κακοποίησης. Τα συμπεράσματα μπορεί να πείσουν τους γονείς να μην χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο τιμωρίας.
-Τι επιπτώσεις μπορεί να έχει το ξύλο στην ψυχή του παιδιού μας;
Ερευνητές από τον Καναδά ανακάλυψαν ότι η σωματική τιμωρία όπως το χαστούκι, το σπρώξιμο, ή οι ξυλιές σε άλλα μέρη του σώματος όπως τα χέρια, τα πόδια ή τα οπίσθια, ακόμα και όταν δεν σημειώνονται μορφές κακοποίησης όπως η παραμέληση ανηλίκου, και η σωματική, συναισθηματική και σεξουαλική κακοποίηση,σχετίζονται με τις διαταραχές διάθεσης και προσωπικότητας, τις αγχώδεις διαταραχές και την κατάχρηση ουσιών.
-Πότε λοιπόν αυτή η «αθώα» κατά τα άλλα τιμωρία μετατρέπεται σε κακοποίηση;
Πιθανόν να αληθεύει ότι πολλοί από τους σημερινούς γονείς ενώ είχαν τιμωρηθεί κατ’ αυτό τον τρόπο ως παιδιά, σήμερα δεν αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα τουλάχιστον λόγο αυτών των βιωμάτων. Μελέτες παρ’ όλα αυτά έχουν συμπεράνει ότι το ξύλο έστω και αυτής της μορφής, αυξάνει τον κίνδυνο της κατάθλιψης, της κατάχρησης αλκοόλ, της ενδοοικογενειακής βίας μιας και όταν το παιδί ενηλικιωθεί, έχει περισσότερες πιθανότητες να γίνει ένας βίαιος ενήλικας προς το σύντροφο του και τα δικά του παιδιά, ενώ να είναι πιο επιρρεπής στη παραβατική συμπεριφορά.
Λαμβάνοντας λοιπόν σοβαρά υπ’όψιν όλα τα παραπάνω η Αμερικάνικη Ακαδημία Παιδιατρικής και η Καναδική Εταιρία Παιδιατρικής αποτρέπουν τους γονείς και τους κηδεμόνες από τη χρήση αυτών των μεθόδων τιμωρίας, παρά το γεγονός ότι είναι νόμιμες σε 32 χώρες πλην του Καναδά και Η.Π.Α.
-Το ξύλο δε μπορεί να βοηθήσει το παιδί να κατανοήσει…
…ότι η συμπεριφορά του δεν είναι πρέπουσα, ότι δεν έχει μόνο εκείνο δικαιώματα και ότι χρειάζεται να σέβεται την ελευθερία των άλλων. Η συμπεριφορά ίσως βελτιωθεί αλλά ουσιαστικά δε θα αλλάξει γιατί λειτουργεί υπό τη απειλή του ξύλου. Μια κίνηση βίας να του στερεί την αξιοπρέπεια του και το αναφαίρετο δικαίωμα του να αισθάνεται ασφαλές και προστατευμένο.
Ψυχοθεραπεύτρια, Ελεάννα Ελευθερίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου