Published Δεκεμβρίου 8, 2014 by sofia athanasiadou
Όπως κάθε μαμά που
ζει για πρώτη φορά την εμπειρία της μητρότητας, έτσι κι εγώ έκανα
κάποια λάθη. Δικαιολογημένα βέβαια μια που έτσι κι αλλιώς η
συναισθηματική φόρτιση που φέρνει η μητρότητα σε μπλοκάρει και πολλές
φορές σε πανικοβάλει. Να λοιπόν 7 λάθη που υπόσχομαι να μην κάνω με το δεύτερο μωρό μου!1. Υπόσχομαι να μην κλαίω κάθε φορά που κλαίει το μωρό μου
Ο συνδυασμός των ορμονών και του πανικού της πρώτης φοράς, είναι εξοντωτικός για μια νέα μαμά. Αν στη συνταγή προσθέσουμε και την ευσυγκινησία, καταλαβαίνετε γιατί όλες βιώνουμε ένα μόνιμο θρήνο στην πρώτη μας φορά! Αυτή τη φορά, υπόσχομαι να θυμάμαι κάτι απλό: «Τα μωρά κλαίνε»
2. Υπόσχομαι να μην του «σπρώχνω» συνεχώς την πιπίλα στο στόμα
Όταν το μωρό μου έφτυνε την πιπίλα του ένιωθα σχεδόν…απελπισμένη. Ήθελε θυμάμαι, μόνο και συνεχώς το στήθος μου. Εγώ προκειμένου να ξεκουραστώ με την πρώτη ευκαιρία του έβαζα την πιπίλα και εκείνο την έφτυνε. Το κουραστικό αυτό παιχνίδι κρατούσε τουλάχιστον δυο ώρες την ημέρα. Με το δεύτερο μωρό πια ξέρω ότι ο πιο φυσικός τρόπος για να ησυχάζει είναι το στήθος μου. Το στήθος δεν είναι μόνο πηγή τροφής, αλλά και ένα λιμάνι ασφάλειας και ηρεμίας για το μωρό μου. Εκτός αυτού, έχει αποδειχθεί πως η χρήση πιπίλας σχετίζεται με ορθοδοντικές ανωμαλίες αργότερα στη ζωή του παιδιού.
3. Υπόσχομαι να αποχωρίζομαι το μωρό μου πιο συχνά – και πιο εύκολα
Μετά τη γέννηση του πρώτου μου παιδιού, και μετά από εννέα μήνες παραμονής στην κοιλιά μου, ο χειρότερος μου εφιάλτης ήταν να το αποχωριστώ. Δεν το έδινα πουθενά, ούτε για μισή ώρα. Ούτε στη μαμά μου, ούτε στο σύντροφό μου, ούτε στις φίλες μου. Αυτή η τρελή εμμονή να μην το αποχωριστώ καθόλου και ποτέ δεν με εξόντωσε μόνο σωματικά. Κατηγορήθηκα για εμμονική εγωίστρια από γονείς και φίλους. Τώρα ξέρω ότι είτε το αφήσω 5 ώρες στη μαμά μου, είτε το αφήσω στο σύντροφό μου αυτή η σχέση μεταξύ του μωρού μου κι εμένα δε θα αλλάξει ποτέ. Μπορώ να το αγαπώ όσο τίποτα στον κόσμο, αλλά μπορώ επίσης και να μοιράζομαι αυτήν την αγάπη μου και με τους άλλους μου αγαπημένους!
4. Υπόσχομαι να αποδεχθώ ότι κάποια πράγματα τα κάνω λάθος!
Την πρώτη φορά που έγινα μαμά, ήμουν ιδιαίτερα σκληρή με τον εαυτό μου. Αν το μωρό ούρλιαζε μέσα στο αυτοκίνητο, έφταιγα εγώ που το πήρα βόλτα. Όταν δεν έτρωγε πολύ, έφταιγα εγώ που κάτι έκανα λάθος με το θηλασμό. Αν έκλαιγε, ένιωθα ότι κάτι του έκανα. Τώρα ξέρω ότι οι περισσότερες μαμάδες, νιώθουν τα ίδια παράλογα πράγματα. Οπότε: Πάρτε βαθιές ανάσες και…η ζωή συνεχίζεται!
5. Υπόσχομαι να δέχομαι βοήθεια
Στο πρώτο μου παιδί δε μου περνούσε καν από το μυαλό να δεχτώ βοήθεια από τους γονείς μου, ή το σύντροφό μου. Θεωρούσα το μωρό «προσωπική μου υπόθεση». Για ένα παράξενο και ανεξήγητο λόγο ήθελα να κάνω τα πάντα…μόνη μου. Νομίζω ότι πλέον ξέρω ότι η θέση του οσιομάρτυρα δεν μου ταιριάζει πλέον…Ειδικά τώρα που θυμάμαι ότι αυτός ο συγκεκριμένος ρόλος μου στοίχισε τον ύπνο έξι μηνών!
6. Υπόσχομαι να μην ακολουθώ τυφλά τον κάθε «ειδικό»!
Στο πρώτο μου μωρό διάβαζα συνεχώς βιβλία σχετικά με τον ύπνο του μωρού, τη συμπεριφορά του μωρού, το τάισμα του μωρού. Κανένα από αυτά δεν με βοήθησε όσο μια απλή συνομιλία με τις μαμάδες φίλες μου, ή το ένστικτό μου. Υπάρχει ένας λόγος που το ονομάζουμε «διαίσθηση της μητέρας» Όλες το έχουμε και όλες ιδανικά μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε
7. Υπόσχομαι να προσπαθήσω να απολαύσω την κάθε στιγμή της μητρότητας
Κάθε στιγμή με το μωρό μας είναι ένας αληθινός θησαυρός. Σκεφτείτε, ότι αυτές οι στιγμές, κάποτε θα χαθούν για πάντα και θα σας αφήσουν λυπημένες. Ξέρω αυτή είναι μια πολύ συνηθισμένη ενοχή κάθε νέας μαμάς. Είναι φυσικό όταν νιώθει τόση κούραση, εξάντληση και αυπνία να μη μπορεί να απολαύσει κάθε στιγμή. Είναι κρίμα όμως. Την επόμενη φορά, απλώς προσπαθήστε το!
πηγη
http://supermomrocks.me/2014/12/08/7-%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%89-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B5/
Ο συνδυασμός των ορμονών και του πανικού της πρώτης φοράς, είναι εξοντωτικός για μια νέα μαμά. Αν στη συνταγή προσθέσουμε και την ευσυγκινησία, καταλαβαίνετε γιατί όλες βιώνουμε ένα μόνιμο θρήνο στην πρώτη μας φορά! Αυτή τη φορά, υπόσχομαι να θυμάμαι κάτι απλό: «Τα μωρά κλαίνε»
2. Υπόσχομαι να μην του «σπρώχνω» συνεχώς την πιπίλα στο στόμα
Όταν το μωρό μου έφτυνε την πιπίλα του ένιωθα σχεδόν…απελπισμένη. Ήθελε θυμάμαι, μόνο και συνεχώς το στήθος μου. Εγώ προκειμένου να ξεκουραστώ με την πρώτη ευκαιρία του έβαζα την πιπίλα και εκείνο την έφτυνε. Το κουραστικό αυτό παιχνίδι κρατούσε τουλάχιστον δυο ώρες την ημέρα. Με το δεύτερο μωρό πια ξέρω ότι ο πιο φυσικός τρόπος για να ησυχάζει είναι το στήθος μου. Το στήθος δεν είναι μόνο πηγή τροφής, αλλά και ένα λιμάνι ασφάλειας και ηρεμίας για το μωρό μου. Εκτός αυτού, έχει αποδειχθεί πως η χρήση πιπίλας σχετίζεται με ορθοδοντικές ανωμαλίες αργότερα στη ζωή του παιδιού.
3. Υπόσχομαι να αποχωρίζομαι το μωρό μου πιο συχνά – και πιο εύκολα
Μετά τη γέννηση του πρώτου μου παιδιού, και μετά από εννέα μήνες παραμονής στην κοιλιά μου, ο χειρότερος μου εφιάλτης ήταν να το αποχωριστώ. Δεν το έδινα πουθενά, ούτε για μισή ώρα. Ούτε στη μαμά μου, ούτε στο σύντροφό μου, ούτε στις φίλες μου. Αυτή η τρελή εμμονή να μην το αποχωριστώ καθόλου και ποτέ δεν με εξόντωσε μόνο σωματικά. Κατηγορήθηκα για εμμονική εγωίστρια από γονείς και φίλους. Τώρα ξέρω ότι είτε το αφήσω 5 ώρες στη μαμά μου, είτε το αφήσω στο σύντροφό μου αυτή η σχέση μεταξύ του μωρού μου κι εμένα δε θα αλλάξει ποτέ. Μπορώ να το αγαπώ όσο τίποτα στον κόσμο, αλλά μπορώ επίσης και να μοιράζομαι αυτήν την αγάπη μου και με τους άλλους μου αγαπημένους!
4. Υπόσχομαι να αποδεχθώ ότι κάποια πράγματα τα κάνω λάθος!
Την πρώτη φορά που έγινα μαμά, ήμουν ιδιαίτερα σκληρή με τον εαυτό μου. Αν το μωρό ούρλιαζε μέσα στο αυτοκίνητο, έφταιγα εγώ που το πήρα βόλτα. Όταν δεν έτρωγε πολύ, έφταιγα εγώ που κάτι έκανα λάθος με το θηλασμό. Αν έκλαιγε, ένιωθα ότι κάτι του έκανα. Τώρα ξέρω ότι οι περισσότερες μαμάδες, νιώθουν τα ίδια παράλογα πράγματα. Οπότε: Πάρτε βαθιές ανάσες και…η ζωή συνεχίζεται!
5. Υπόσχομαι να δέχομαι βοήθεια
Στο πρώτο μου παιδί δε μου περνούσε καν από το μυαλό να δεχτώ βοήθεια από τους γονείς μου, ή το σύντροφό μου. Θεωρούσα το μωρό «προσωπική μου υπόθεση». Για ένα παράξενο και ανεξήγητο λόγο ήθελα να κάνω τα πάντα…μόνη μου. Νομίζω ότι πλέον ξέρω ότι η θέση του οσιομάρτυρα δεν μου ταιριάζει πλέον…Ειδικά τώρα που θυμάμαι ότι αυτός ο συγκεκριμένος ρόλος μου στοίχισε τον ύπνο έξι μηνών!
6. Υπόσχομαι να μην ακολουθώ τυφλά τον κάθε «ειδικό»!
Στο πρώτο μου μωρό διάβαζα συνεχώς βιβλία σχετικά με τον ύπνο του μωρού, τη συμπεριφορά του μωρού, το τάισμα του μωρού. Κανένα από αυτά δεν με βοήθησε όσο μια απλή συνομιλία με τις μαμάδες φίλες μου, ή το ένστικτό μου. Υπάρχει ένας λόγος που το ονομάζουμε «διαίσθηση της μητέρας» Όλες το έχουμε και όλες ιδανικά μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε
7. Υπόσχομαι να προσπαθήσω να απολαύσω την κάθε στιγμή της μητρότητας
Κάθε στιγμή με το μωρό μας είναι ένας αληθινός θησαυρός. Σκεφτείτε, ότι αυτές οι στιγμές, κάποτε θα χαθούν για πάντα και θα σας αφήσουν λυπημένες. Ξέρω αυτή είναι μια πολύ συνηθισμένη ενοχή κάθε νέας μαμάς. Είναι φυσικό όταν νιώθει τόση κούραση, εξάντληση και αυπνία να μη μπορεί να απολαύσει κάθε στιγμή. Είναι κρίμα όμως. Την επόμενη φορά, απλώς προσπαθήστε το!
πηγη
http://supermomrocks.me/2014/12/08/7-%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%89-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B5/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου