Γιατί να διαβάσουμε ένα βιβλίο;

Posted on 30 Ιανουαρίου, 2014

by pappanna

• Γιατί σαν την μυρωδιά από φρεσκοαγορασμένο βιβλίο δεν υπάρχει, ίσως να συγκρίνεται με αυτή του φρέσκο-ψημένου ψωμιού…
• Γιατί διαβάζοντας βιβλία δημιουργούμε μια προσωπική βιβλιοθήκη που περιγράφει και εμάς,  αλλά και τις φάσεις που έχουμε περάσει στη ζωή μας.
• Γιατί καλλιεργούμε την φαντασία μας! Oι εικόνες που είμαστε ικανοί να δημιουργήσουμε με το μυαλό μας δεν συγκρίνονται με καμία ταινία του Hollywood.
• Γιατί με ένα βιβλίο δεν μπορείς να είσαι παθητικός θεατής όπως με μια ταινία, ή το διαβάζεις και είσαι απόλυτα εκεί ή όχι.
• Γιατί «ένα βιβλίο είναι ένας καλός φίλος» σύμφωνα με τον Ζακ – Ανρί Μπερναρντέν ντε Σεν Πιερ, για άλλους είναι ο σκύλος.
• Γιατί «Η ανάγνωση των καλών βιβλίων είναι σαν τη συνομιλία με τους τελειότερους ανθρώπους του παρελθόντος». (Ρενέ Ντεκάρτ)
• Γιατί ερχόμαστε κοντά με άτομα (τους συγγραφείς) και μοιραζόμαστε στιγμές μαζί τους.
• Γιατί πάντα φανταζόμουνα, όπως και ο Χορχέ Λούις Μπόρχες, ότι ο Παράδεισος θα είναι ένα είδος βιβλιοθήκης άρα όσοι κατευθυνθούν προς τα εκεί θα πρέπει να είναι καλά προετοιμασμένοι.
• Γιατί όταν διαβάζουμε η μοναξιά δεν υπάρχει
• Γιατί όλοι έχουμε την ανάγκη να ξεφεύγουμε από την πραγματικότητα που και που…
• Γιατί στην ψηφιακή μας εποχή η διαδικασία του να ξεφυλλίζεις ένα βιβλίο, να έχει σημάδια από τον καφέ σου και να βαραίνει στη τσάντα σου είναι συνήθειες που σε λίγο καιρό θα αναπολούμε.
• Γιατί διαβάζοντας σχηματίζουμε ένα μέρος της προσωπικότητας μας.
• Γιατί είναι σαν να ζούμε μια άλλη ζωή χωρίς τα πραγματικά της ρίσκα.
• Γιατί το αίσθημα που νιώθεις όταν διαβάζεις την τελευταία σελίδα του βιβλίου που σου έκανε παρέα το τελευταίο διάστημα είναι σαν να αποχαιρετάς έναν φίλο που φεύγει στο εξωτερικό. Θα σου λείπει αλλά δεν θα τον ξεχάσεις.

Κατερίνα Σπύροβα 

Πηγή: http://pappanna.wordpress.com/2014/01/30/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CE%BD%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF/

Φίλοι: Η οικογένεια που εμείς επιλέγουμε

Άννα Δάλλα 

Αποκτούμε τους πρώτους μας φίλους περίπου στην ηλικία των τριών ετών και δεν σταματάμε να επιλέγουμε ανθρώπους για να μοιραζόμαστε τα όσα προκύπτουν στη ζωή μας ακόμα και μέχρι τα βαθιά μας γεράματα. Οι σχέσεις μας μαζί τους είναι συχνά οι μακροβιότερες της ζωής μας. Σίγουρα είναι διαφορετικές από τις οικογενειακές ή τις ερωτικές σχέσεις και αναμφισβήτητα είναι χρήσιμες, απαραίτητες και τελικά αναντικατάστατες σε κάθε ηλικία. Η παρουσία των φίλων στη ζωή μας είναι τόσο σημαντική για την ψυχική μας ισορροπία και την ολοκλήρωσή μας ως ανθρώπων, ώστε, σε αντίθετη περίπτωση, δηλαδή όταν δεν έχουμε φίλους, δημιουργείται ένα κενό που δύσκολα μπορεί να αναπληρωθεί. Γιατί; Επειδή στη ζωή μας έχουμε ανάγκη από ανθρώπους συνακροατές, συνοδοιπόρους, για να μοιραζόμαστε μαζί τους όλα όσα μας συμβαίνουν. Διαφορετικά, αν δεν έχουμε κάποιον στον οποίο μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που μας απασχολούν, είναι σαν να μην έχουν νόημα όλα όσα ζούμε.

1. Αφού έχω οικογένεια, δεν χρειάζομαι φίλους 
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που σκέφτονται πράγματι έτσι. Και η αλήθεια είναι ότι τα αδέρφια μας ή τα ξαδέρφια μας μπορεί συχνά να είναι και άνθρωποι με τους οποίους έχουμε και φιλική σχέση, περνάμε καλά και μοιραζόμαστε πολλά μαζί τους. Σαφώς, λοιπόν, μπορούμε να νιώθουμε ασφάλεια και σιγουριά με την οικογένειά μας, καθώς όμως την οικογένεια δεν την επιλέγουμε, αλλά υπάρχει στη ζωή μας, μπορεί να ταιριάζουμε, αλλά μπορεί και όχι. Για παράδειγμα, είναι πιθανό να υπάρχουν μεγάλες διαφορές ηλικίας, ενδιαφερόντων ή και χαρακτήρα και έτσι να μην μπορούμε να κάνουμε παρέα στον ίδιο βαθμό με την οικογένειά μας όπως με τους φίλους που επιλέγουμε.

2. Οι πρώτοι φίλοι 
Τα παιδιά μετά το τέλος της βρεφικής ηλικίας (περίπου στα δύο με δυόμισι χρόνια) μπορούν να αρχίσουν να κοινωνικοποιούνται. Θα αποκτήσουν τους πρώτους τους συνειδητούς φίλους στη νηπιακή ηλικία (γύρω στα τρία τους χρόνια). Έτσι, από τη νηπιακή ηλικία ένα παιδί ξεκινά να έχει σχέσεις και να καταλαβαίνει την κοινωνική του υπόσταση, αφού λίγο νωρίτερα έχει συνειδητοποιήσει ότι είναι ένα ξεχωριστό άτομο. Βέβαια, τα πρώτα χρόνια είναι αναμενόμενο οι φίλοι των παιδιών να είναι επιλογή των ίδιων των γονιών ή να προέρχονται από την ίδια την οικογένεια (π.χ. να είναι συνομήλικα ξαδέρφια) ή ακόμη να είναι και φίλοι τους από τον παιδικό σταθμό ή την παιδική χαρά. Σε κάθε περίπτωση, οι γονείς, αλλά και το σχολικό περιβάλλον (μέσω του ομαδικού παιχνιδιού και των εργασιών σε ομάδες), θα πρέπει να βοηθήσουν κατ’ αρχάς τα παιδιά να συνειδητοποιήσουν ότι οι άνθρωποι είναι καλύτερο να λειτουργούμε σε παρέες και όχι μόνοι και στη συνέχεια να ενθαρρύνουν τα παιδιά να αυτονομηθούν και να μάθουν να κάνουν το πρώτο βήμα σε σχέση με την επιλογή και την απόκτηση φίλων. Βέβαια, δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι για κάποια παιδιά είναι πολύ εύκολο να κοινωνικοποιηθούν και να κάνουν φίλους, ενώ για άλλα όχι. Αυτό είναι κυρίως θέμα προσωπικότητας και ιδιοσυγκρασίας.

3. Μπορεί να μην έχει ανάγκη από φίλους; 
Μπορεί, αν όταν είναι ακόμη μικρό καλύπτεται από την οικογένεια, τα αδέρφια του και τα ξαδέρφια του ή αν δεν συνειδητοποιεί ακόμα την ανάγκη να μοιράζεται, να έχει στενούς φίλους κ.λπ. Αλλά αυτό είναι κάτι που αλλάζει, αφού και στο σχολείο θα αντιληφθεί ότι τα παιδιά λειτουργούν σε δυάδες και ομάδες και θα του δημιουργηθεί έτσι η ανάγκη να αποκτήσει φίλους.

4. Η κόρη μου θέλει να κάνει παρέα μόνο με κορίτσια 
Είναι πολύ φυσικό στη νηπιακή ηλικία τα παιδιά να προτιμούν να κάνουν παρέα με το ίδιο φύλο και να βγάζουν ακόμα και μια μορφή επιθετικότητας στα παιδιά του αντίθετου φύλου. Στην παιδική ηλικία (από τα έξι μέχρι την αρχή της εφηβείας) αυτό ξεπερνιέται. Το παιδί σε αυτό το στάδιο της ζωής του -καθώς δεν μπορούμε να μιλάμε σε αυτή την ηλικία  για οποιονδήποτε σεξουαλικό προσδιορισμό- ενδιαφέρεται κυρίως για δύο πράγματα: τη μόρφωσή του και τη δημιουργία φιλικών σχέσεων. Μάλιστα, ο Φρόιντ την έχει ονομάσει περίοδο λανθάνουσας σεξουαλικότητας, γιατί το παιδί δεν ασχολείται με τις ενορμήσεις του, αλλά με το γνωστικό του επίπεδο και τις φιλίες του. Αυτό που είναι συχνό σε αυτές τις ηλικίες είναι να υπάρχουν μικρές ομάδες όπου κάποιος ηγείται (το ποιος θα αναλάβει τον ρόλο του ηγέτη έχει να κάνει με τις προσωπικότητες των παιδιών). Το δυσάρεστο είναι ότι, δημιουργώντας μία τέτοια ομάδα, συχνά νιώθουν την ανάγκη να επιβάλλονται σε άλλα παιδιά, κοροϊδεύοντάς τα ή αποκλείοντάς τα, ώστε να δοκιμάσουν και να αποδείξουν τελικά τη δύναμή τους. Αυτό είναι ακόμα χειρότερο όταν πρόκειται για μεγάλες ομάδες/παρέες παιδιών όπου, επειδή είναι όλα μαζί, παίρνουν θάρρος και κυριαρχεί η ψυχολογία του όχλου. Βέβαια, οι γονείς θα πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι όταν αυτή η κατά τα άλλα αναμενόμενη και φυσιολογική έως ένα σημείο συμπεριφορά φτάνει να γίνεται εκφοβισμός ή να περιλαμβάνει ακραίες συμπεριφορές (bullying) τόσο αυτοί (δηλαδή οι γονείς) όσο και οι δάσκαλοι πρέπει σίγουρα να επεμβαίνουν.

5. Σταματάμε να κάνουμε φίλους στα 30; 
Οι ειδικοί απαντούν πως όχι, αλλά και οι ίδιοι το έχουμε πιθανώς παρατηρήσει. Μάλιστα, οι επιστήμονες τονίζουν ότι σε κάθε κύκλο της ζωής μας (π.χ. στη δουλειά, όταν αποκτήσουμε παιδιά και πάνε σχολείο, όταν ξεκινήσουμε ένα χόμπι) μπορούμε να γνωρίσουμε νέους ανθρώπους και να επιλέξουμε νέους φίλους. Αυτό που είναι επίσης πιθανό να παρατηρήσουμε είναι ότι μεγαλώνοντας έχουμε αλλάξει και μπορεί να κάνουμε φίλους πιο δύσκολα ή αντίθετα πιο εύκολα γιατί είμαστε πιο σίγουροι για τον εαυτό μας, ξέρουμε καλύτερα τι θέλουμε, τις μας ενοχλεί κ.λπ. Επίσης, πιθανό είναι μεγαλώνοντας να μειώσουμε τους φίλους που έχουμε, ίσως επειδή γινόμαστε πιο επιλεκτικοί, αλλά και για λόγους πρακτικούς, αφού καθώς μεγαλώνουμε αυξάνονται οι υποχρεώσεις μας και μειώνεται ο χρόνος που έχουμε για να αφιερώνουμε στις παρέες μας.

6. Υπάρχει φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών; 
Φιλία μεταξύ ανδρών και γυναικών μπορεί να υπάρξει όταν είναι απενοχοποιημένο το ερωτικό κομμάτι. Όταν, δηλαδή, κανείς μπορεί να δει τον άλλον ως άνθρωπο και φίλο, χωρίς να λαμβάνει υπόψη το φύλο του. Επιπλέον, αυτές οι σχέσεις είναι χρήσιμες και για έναν ακόμα λόγο: επειδή έχουμε την ευκαιρία να βλέπουμε την οπτική γωνία του άλλου φύλου. Εκεί που τα πράγματα περιπλέκονται είναι όταν πίσω από μια τέτοια σχέση κρύβεται ένα ερωτικό ενδιαφέρον που δεν έχει γίνει ακόμα ξεκάθαρο. Συνήθως, βέβαια, αυτές οι φιλίες δημιουργούνται στα παιδικά, τα εφηβικά και γενικά τα νεανικά χρόνια, αφού όσο μεγαλώνουμε και γνωρίζουμε -σπανιότερα πια- άτομα του αντίθετου φύλου το φιλικό ενδιαφέρον δίνει τη θέση του στο ερωτικό.

7. Μπορεί η φιλία να γίνει έρωτας; 
Ναι, γιατί μία φιλία διαθέτει όλα τα σημαντικά χαρακτηριστικά μιας καλής ερωτικής σχέσης, που είναι η καλή επικοινωνία, η καλή γνώση και η εξοικείωση των δύο συντρόφων. Αν υπάρχει και η απαραίτητη ερωτική χημεία, που είναι ουσιαστικά η βασική διαφορά της καλής φιλίας από τον έρωτα, τότε μπορεί να δημιουργηθεί ακόμα και η ιδανική σχέση.

8. Άνδρες-γυναίκες: Ποιοι είναι καλύτεροι φίλοι; 
Πολλές φορές ακούμε άνδρες να ειρωνεύονται τις γυναίκες και να τονίζουν ότι συχνά τσακώνονται ή ανταγωνίζονται με τις φίλες τους, ενώ αντίθετα οι ίδιοι κάνουν πιο ειλικρινείς και δεμένες φιλίες. Η αλήθεια είναι ότι οι άνδρες και οι γυναίκες συνήθως βλέπουν τη φιλία διαφορετικά και έχουν άλλη σχέση με τους φίλους τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι μεν ή οι δε κάνουν καλύτερα, απλώς ότι τους ταιριάζουν διαφορετικού τύπου σχέσεις. Έτσι, οι άνδρες κάνουν συνήθως πιο εύκολα φίλους, αλλά μοιράζονται πιο δύσκολα τα όσα σκέφτονται και τους απασχολούν. Επιπλέον, έχουν και άλλον τρόπο επικοινωνίας: δεν συζητούν τόσο πολύ, δεν αναλύουν την κάθε λεπτομέρεια, ούτε μοιράζονται πολύ προσωπικά θέματα. Αυτό που αναζητούν είναι το να κάνουν παρέα με άλλους άνδρες (π.χ. πηγαίνοντας να πιούν μια μπίρα ή να παρακολουθήσουν κάποιον αγώνα). Οι γυναίκες, από την άλλη, επιλέγουν να βρίσκονται σε μικρότερες παρέες, να συζητάνε πολύ, να μοιράζονται τα εσώψυχά τους...  Όσον αφορά τον ανταγωνισμό, είναι πιθανό οι γυναίκες να έχουν μεγαλύτερο μεταξύ τους, κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με  την εμφάνισή τους, αλλά δεν λείπει και από τους άνδρες, οι οποίοι τον εκδηλώνουν όμως σε διαφορετικό επίπεδο, π.χ. σε σχέση με το χρήμα και την επαγγελματική επιτυχία.

9. Όταν οι φίλοι μάς προδίδουν 
Η προδοσία δεν είναι κάτι που πρέπει να φοβόμαστε τόσο ώστε να επηρεαζόμαστε στις επιλογές μας. Στη ζωή, άλλωστε, υπάρχει πάντα η πιθανότητα να πληγωθούμε και να προδοθούμε, αλλά δεν μπορούμε να ζούμε συνέχεια με αυτόν τον φόβο. Για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας, θα πρέπει να δίνουμε και να μοιραζόμαστε ανάλογα με τις ενδείξεις μας. Αν βλέπουμε, για παράδειγμα, ότι υπάρχει πιθανότητα να πληγωθούμε, δεν είναι ανάγκη να δίνουμε ολόκληρο τον εαυτό μας. Άλλωστε, οι άνθρωποι που δεν είναι πιστοί στους φίλους τους, τους προδίδουν, τους ανταγωνίζονται ή τους παρατάνε εύκολα, πιθανότατα έχουν οι ίδιοι διάφορα βαθύτερα προβλήματα και θα τους βοηθούσε το να δεχθούν τη βοήθεια ενός ειδικού.

Η φιλία στην εφηβεία 
Η εφηβεία είναι πράγματι η εποχή όπου οι φιλίες είναι απαραίτητες, γιατί τα παιδιά έχουν την ανάγκη να μοιράζονται με συνομηλίκους τους όλο αυτό το ιδιαίτερο που τους συμβαίνει στη διάρκεια αυτής της τόσο έντονης περιόδου. Αυτή η ανάγκη γίνεται μεγαλύτερη κυρίως επειδή νιώθουν ότι οι ενήλικοι δεν τους καταλαβαίνουν και έτσι θέλουν να τους κρατούν εκτός της προσωπικής τους ζωής και να περνούν τον χρόνο τους με τους συνομήλικους φίλους τους συζητώντας για τα προσωπικά τους.

Στα χρόνια των σπουδών 
Στις σπουδές μας κάνουμε ίσως τις πιο σημαντικές φιλίες της ζωής μας. Οι φιλίες αυτές είναι πιο ώριμες, βασίζονται στα κοινά ενδιαφέροντα, στον κοινό τρόπο σκέψης, διασκέδασης, στην παρεμφερή καθημερινότητα... Συχνά μάλιστα είναι οι φιλίες που διαρκούν περισσότερο και μας συντροφεύουν σε όλη μας τη ζωή.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΝ κ. ΝΑΤΑΛΙΑ ΚΟΥΤΡΟΥΛΗ, MSc, ψυχολόγο υγείας, με εκπαίδευση στη Γνωσιακή Ψυχοθεραπεία και τη Συμβουλευτική, διευθύντρια στο Κέντρο Εφαρμοσμένης Ψυχοθεραπείας και Συμβουλευτικής. 

Πηγή: www.vita.gr/psixologia/article/30126/filoi-h-oikogeneia-poy-emeis-epilegoyme/

20 πράγματα που πρέπει να κάνετε για τα παιδιά σας

από E.M. | 11 Νοε 2014

Όλοι οι γονείς ξέρουν τι πρέπει να κάνουν για τα παιδιά τους: Να τα αγαπούν! Συχνά, όμως, η ρουτίνα και η κούραση της καθημερινότητας, οι γεμάτες μέρες και τα παραφορτωμένα προγράμματα δεν επιτρέπουν στην αγάπη αυτή να μετουσιωθεί στις πράξεις των γονιών απέναντι στα παιδιά. Αφιερώστε μερικά λεπτά για να θυμηθείτε όλα αυτά που δείχνουν στα παιδιά σας πόσο τα αγαπάτε.

Να τα βάζετε κάθε βράδυ για ύπνο

Μια μέρα θα μεγαλώσουν πολύ και δεν θα θέλουν πια να τα πηγαίνετε εσείς στο κρεβάτι και να τα χαϊδεύετε για να αποκοιμηθούν. Είναι δώρο για τα παιδιά να τους λέτε καληνύχτα κάθε βράδυ, να τα σκεπάζετε και να τα φιλάτε. Μην τους το στερείτε.

Να τους λέτε ότι τα αγαπάτε

Από την πρώτη κιόλας ημέρα της ζωής τους! Το «σ'αγαπώ» είναι μία πανίσχυρη φράση που έχει μεγάλη σημασία για τα παιδιά.

Να ακούτε τις ιστορίες τους

Με τις ιστορίες τους μαθαίνετε πράγματα για τα παιδιά σας, για τον χαρακτήρα τους και για το τι αγαπούν. Και πρέπει να τα ακούτε προσεκτικά, χωρίς περισπασμούς, για να έχει νόημα για εκείνα το να σας μιλούν.

Να τα κοιτάζετε στα μάτια

 

Δεν υπάρχει τίποτα που να δείχνει στους άλλους ότι είναι σημαντικοί για εσάς, από το να τους κοιτάζετε στα μάτια όταν μιλούν. Τους δείχνει ότι αυτό που λένε είναι πραγματικά σημαντικό για εσάς. Φροντίστε να θυμούνται τα παιδιά σας μεγαλώνοντας ότι υπήρξαν στιγμές που η μαμά τους τα κοίταζε στα μάτια όταν της μιλούσαν. Αυτό σημαίνει ότι ορισμένες φορές θα χρειαστεί να κλείσετε το τηλέφωνο ή την τηλεόραση ή να σταματήσετε για λίγο αυτό που κάνετε για να τους αφιερώσετε αυτόν τον χρόνο.

Να τους δείχνετε καινούργια πράγματα

Μπορείτε να διαβάζετε στα παιδιά σας την Ιστορία, αλλά μπορείτε και να τους δείξετε την Ιστορία, π.χ. πηγαίνοντάς τα σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους. Μπορείτε να κάνετε μαζί πειράματα, να παρατηρείτε τα άστρα! Επιτρέψτε στα παιδιά σας να γνωρίσουν τον κόσμο.

Να τους μάθετε να λένε «παρακαλώ» και «ευχαριστώ»

Η ευγένεια κάνει τον κόσμο καλύτερο.

Να τους λέτε «ναι» όταν είναι πιο εύκολο να πείτε «όχι»

Όπως όταν εσείς θέλετε να δείτε τηλεόραση και εκείνα να παίξουν, ή όταν σας ζητούν ένα ακόμα παραμύθι ή να πάτε στο δωμάτιό τους για να παίξετε μαζί τους. Το «ναι» έχει μεγάλη σημασία για τα παιδιά.

Να τους λέτε «όχι» όταν είναι πιο εύκολο να πείτε «ναι»

Μην τους επιτρέπετε να βλέπουν κάθε «σκουπίδι» που μπορεί να προβάλλει η τηλεόραση ή να επισκέπτονται κάθε site στο internet -εξ άλλου, η χρήση του υπολογιστή θα πρέπει να γίνεται με μέτρο. Μερικές φορές, ακόμα κι όταν όλοι οι άλλοι λένε «ναι», εσείς πρέπει να πείτε όχι.

Να τα αφήνετε να βοηθούν, ακόμα κι αν έτσι σας καθυστερούν

Μπορεί το πλύσιμο των πιάτων να πάρει περισσότερη ώρα όταν δείχνετε στα παιδιά σας πώς να το κάνουν -ή το δίπλωμα των ρούχων ή το μάζεμα των παιχνιδιών- όμως τα παιδιά πρέπει να μάθουν. Όλα αυτά είναι εφόδια ζωής. Θα τους τα στερούσατε αν δεν ζητούσατε ή δεν δεχόσασταν την βοήθειά τους.

Να τους μάθετε να σέβονται τους άλλους

Να τους ακούν. Να μαθαίνουν από τους άλλους και να μην τους κρίνουν. Αυτό δεν μπορείτε, βέβαια, να το κάνετε αν δεν σέβεστε και εσείς τους άλλους, αλλά και τα ίδια σας τα παιδιά. Μάθετε τα παιδιά να αναζητούν το καλό στους άλλους και να είναι δεκτικά και φιλικά.

Να τα ενθαρρύνετε να αναλαμβάνουν ρίσκα

Μερικές φορές το μεγαλύτερο εμπόδιο των παιδιών είναι ο φόβος. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να κοιτάζουν τον φόβο καταπρόσωπο και να τον απωθούν.

Να γελάτε μαζί τους

Ή να χαμογελάτε μαζί τους, ή να περνάτε καλά μαζί τους, ή απλά να τους δείχνετε ότι σας αρέσει να περνάτε χρόνο μαζί τους. Αυτό τους δείχνει ότι τα συμπαθείτε σαν ανθρώπους, δεν τα αγαπάτε απλά ως παιδιά σας. Είναι σημαντικό να ξέρουν ότι νιώθετε και τα δύο.

Να τους μάθετε την αξία της δουλειάς

Είναι σημαντικό να καταλάβουν τα παιδιά ότι η δουλειά είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας και ότι αποτελεί προσόν γι'αυτά να δουλεύουν τίμια, χωρίς να γκρινιάζουν. Αυτό μπορούν να το μάθουν όσο είναι μικρά στρώνοντας τα κρεβάτια τους, πλένοντας τα πιάτα τους και βοηθώντας στο άπλωμα των ρούχων.

Να τους κρατάτε για λίγο το χέρι πριν κοιμηθούν και να τους δίνετε φιλάκια

Ακόμα και τις μέρες που σας έχουν τρελάνει και δεν έχετε καμία διάθεση για τρυφερότητες, αυτές οι μικρές πράξεις αγάπης τους δείχνουν ότι αυτό που νιώθετε για εκείνα δεν αλλάζει με τίποτα.

Να τους ζητάτε συγγνώμη

Γιατί κανείς δεν είναι τέλειος. Και υπάρχουν φορές που θα κάνετε λάθη και αβλεψίες. Τα παιδιά πρέπει να σας ακούν να παραδέχεστε τα λάθη σας και να μην ξεχνούν ποτέ ότι τα λάθη δεν αλλάζουν την αγάπη σας για εκείνα. Αυτό σημαίνει ότι κάποιες φορές θα χρειαστεί να τους ζητήσετε «συγγνώμη».

Να μην κρατάτε αρχείο με τα λάθη τους

Κάθε μέρα είναι μία νέα μέρα. Όλοι πρέπει να μαθαίνουν από το παρελθόν, αλλά να μην προσκολλώνται σε αυτό. Φροντίστε να αναγνωρίζετε πρώτα όλα τα καλά των παιδιών σας και μετά τα αρνητικά, τα οποία δεν χρειάζεται να τους επισημαίνετε κάθε λίγο.

Να τους δείχνετε ποια πραγματικά είστε

Δεν χρειάζεται τα παιδιά να σας θυμούνται μόνο ως μία καλή μαμά, αλλά και ως μία χαρούμενη, διασκεδαστική, αστεία μαμά. Να σας βλέπουν, δηλαδή, να έχετε ενδιαφέροντα, να είστε δημιουργική και να φροντίζετε τον εαυτό σας.

Να τους μάθετε να είναι συμπονετικά

Τα παιδιά πρέπει να μάθουν πως ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω από αυτά και την οικογένειά τους. Πρέπει να μάθουν να νοιάζονται και για τους άλλους, να δίνουν όχι μόνο να παίρνουν, να είναι πρόθυμα σε κάθε θετική αλλαγή.

Να τους δείχνετε ότι τα υλικά δεν έχουν σημασία

Ούτε τα ρούχα, ούτε τα παπούτσια, ούτε τα αμέτρητα παιχνίδια έχουν ιδιαίτερη σημασία. Όταν τα υλικά κρύβουν τα ψυχικά οι σχέσεις των ανθρώπων χάνονται. Και αυτό που μετρά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι οι σχέσεις. Τα υλικά αγαθά έρχονται δεύτερα.

Να τα αφήνετε να μεγαλώνουν

Αυτό είναι μάλλον το πιο δύσκολο που πρέπει να κάνετε με τα παιδιά σας. Ποια μαμά δεν κοιτάζει στο παρελθόν με νοσταλγία; Όμως πρέπει να αγκαλιάσετε το παρόν και να προσμένετε με αισιοδοξία το μέλλον. Τα παιδιά θα μεγαλώσουν. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να απολαμβάνετε κάθε στιγμή μαζί τους.

Πηγή: Finding Joy

- See more at: http://www.mama365.gr/20040/20-pragmata-poy-prepei-na-kanete-gia-ta-paidia-sas.html#sthash.Q20cEE3J.dpuf

Τα απίστευτα που λένε οι μαμάδες στα αγόρια τους!!

Τα αγόρια είναι γεμάτα ενέργεια, δημιουργικότητα και φαντασία.
Τόσο γεμάτα, που καμιά φορά κάνουν τις μαμάδες να αναρωτιούνται για το τι συμβαίνει στο μυαλό τους!
Η Danielle Anderson, blogger και μητέρα τριών αγοριών , γράφει για όλα τα απίστευτα που άκουσε τον εαυτό της να λέει μεγαλώνοντας τα παιδιά της.

“ Όταν φανταζόμουν την μητρότητα, δεν ήξερα ότι θα κάνω αγόρια. Δεν είχα ποτέ αδελφούς, κι έτσι δε φανταζόμουν πώς θα είναι η ζωή μεγαλώνοντας αγόρια. Πρέπει να πω ότι τα παιδιά μου είναι πολύ τρυφερά και δημιουργικά και ότι τα καμαρώνω διαρκώς. Αλλά είναι φορές, που με κάνουν πραγματικά να απορώ μ’ αυτά που χρειάζεται να τους πω.

Για παράδειγμα:
«Εντάξει είσαι ο Spiderman! Αλλά μην πηδάς από τον καναπέ στο τραπεζάκι του σαλονιού!»
Ή απ’ το τραπεζάκι του σαλονιού στην τηλεόραση. Ή απ’ τη βιβλιοθήκη πάνω μου… Μερικές φορές νιώθω πολύ κουρασμένη…

«Όχι, δεν μπορώ να κάνω τον τερματοφύλακα.»
Δεν το πιστεύω ότι χρειάζεται να το πω αυτό. Μεγάλωσα με κούκλες, χειροτεχνίες, φιογκάκια και αρωματισμένα ημερολόγια. Δεν το πιστεύω ότι στα 40 μου πρέπει να διαπραγματευτώ αν θα «κάτσω τέρμα». Όχι, δε θα κάτσω! Είμαι κορίτσι!

«Βγάλε το εσώρουχο του αδελφού σου απ’ το κεφάλι σου!»
Μια μικρή παραλλαγή αυτής της φράσης, χρειάζεται να λέω πότε- πότε και στον άνδρα μου. Γιατί οι άνδρες όλων των ηλικιών συμπεριφέρονται σαν πεντάχρονα; Θα έκανα τα πάντα για λίγο περισσότερες στιγμές ωριμότητας…

«Μη βάζεις κεφτεδάκια στις τσέπες σου!»
Ούτε μακαρόνια. Ούτε σοκολατάκια. Οι τσέπες των γιων μου, είναι ένα μικρό παντοπωλείο. Έχουν από στρατιωτάκια και τσίχλες, μέχρι μασημένα μπισκότα και λεφτά. Οι τσέπες τους είναι ο αγαπημένος τους αποθηκευτικός χώρος και, ταυτόχρονα, ο απόλυτος προορισμός των πάντων: όλα καταλήγουν εκεί! Ναι, και αυτά που λερώνουν ανεπανόρθωτα.

«Σταμάτα να σημαδεύεις τη θεία με την σφεντόνα!»
Δεν πρόκειται να ρίξει και το ξέρω. Αν μη τι άλλο, τα παιδιά μου είναι γεμάτα αγάπη και καλή διάθεση για τους ανθρώπους. Όμως στέκεται απέναντι από την ηλικιωμένη θεία μου και τη σημαδεύει με μια «οπλισμένη» σφεντόνα! Η ζωή μου, μερικές στιγμές, είναι πολύ δύσκολη.

«Σταμάτα παιδί μου να γλείφεις τον αδερφό σου!»
Δεν καταλαβαίνω τι διασκέδαση βρίσκουν οι γιοι μου στο να αλληλογλείφονται, πάντως μοιάζει να είναι το αγαπημένο τους παιχνίδι. Αυτό και το «ποιος θα πέσει περισσότερες φορές κάτω σήμερα». Πιστεύω ότι αν είχα κορίτσια, η ζωή μου θα ήταν γεμάτη φιλιά και χάδια.

«Σταμάτα να πετάς μπανανόφλουδες στο πάτωμα για να δεις αν μπορείς να γλιστρήσεις!»
Ο μεγάλος μου γιος, έχει όντως κάνει αυτό το πείραμα! Πέρασα όλο το απόγευμα προσπαθώντας να τον πείσω αφενός ότι είναι επικίνδυνο να προσπαθεί να γλιστρήσει και αφετέρου ότι είναι αλλόκοτο να προσπαθεί να γλιστρήσει. Μάταια. Τελικά, τα κατάφερε και δίδαξε σε όλη την οικογένεια ότι πράγματι, οι μπανανόφλουδες είναι φονικά όπλα.

«Όχι, όχι! Δεν κάνουμε τσίσα εδώ!»
Έμαθε πρόσφατα να πηγαίνει μόνος στην τουαλέτα και είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτόν. Αλλά δείχνει υπερβάλλων ζήλο… Όπου σταθούμε και όπου βρεθούμε, ο μεσαίος μου γιος κάνει τσίσα του! Κατεβάζει παντελόνι και… τσουπ! Είναι πολύ δύσκολο να του δώσω να καταλάβει ότι αυτό είναι πραγματικά ανάρμοστο! Δεν ξέρει καν τι σημαίνει "ανάρμοστο"...

«Βγάλε τη στολή Σούπερμαν στην παραλία αγάπη μου! Θα σκάσεις!»
Η φαντασία και η ενέργειά τους γεμίζουν την καθημερινότητά μου με γέλιο και όρεξη. Όμως, το να παριστάνεις τον Σούπερμαν, φορώντας τη στολή και την μπέρτα, σε 40 βαθμούς υπό σκιά, είναι οριακά παρανοϊκό!

«Σταμάτα να βάζεις το δάχτυλό σου στο μάτι σου!»
Ακόμη κάτι που δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι χρειάζεται να πω. Δεν είναι αυτονόητο ότι δεν πρέπει να βάζεις το δάχτυλό σου στο μάτι σου; Γιατί θα πονέσεις; Και μετά θα κλαις; Και θα ζητάς φιλάκια;

Τα αγόρια είναι μπελάς! Ίσως τα ίδια πράγματα ισχύουν και για τα κορίτσια. Δεν ξέρω, η ζωή μού έδωσε να μεγαλώσω άνδρες. Άνδρες έξυπνους, τρυφερούς και γεμάτους φαντασία και όρεξη για ζωή. Πώς να μην τους τα συγχωρήσεις όλα; ”

Πηγή: scarymommy.gr
mama365

Τα καθημερινά «προβλήματα» ενός 3χρονου παιδιού, όπως τα αντιλαμβάνεται το ίδιο

Τα παιδιά δεν είναι πάντα χαρωπά! Ώρες – ώρες έχουν  τα νεύρα τους.
Δεν θέλουν να φορέσουν παντελόνι, ούτε να μοιραστούν τα παιχνίδια τους. Μισούν να δίνουν κατά παραγγελιά φιλάκια και θέλουν πάση θυσία να πατήσουν εκείνα τα κουμπιά του ασανσέρ.

Διαβάστε τα δέκα πράγματα που μπορούν να κάνουν ένα 3χρονο παιδί …έξω φρενών, όπως τουλάχιστον τα αντιλαμβάνεται το ίδιο:

Η μαμά φωνάζει ότι το φαγητό είναι έτοιμο,
αλλά έχω μόλις σκεφτεί τον καλύτερο τρόπο για να απελευθερώσει ο ιππότης την πριγκίπισσα από το κάστρο. Δεν πειράζει. Θα πάω αργότερα. Ο ιππότης μου θα σκαρφαλώσει τον τοίχο, θα ξεγελάσει τον δράκο, θα περάσει απ’ την καταπακτή και θα… Καλά, καλά. Έρχομαι. Μου τη δίνει το φαγητό.

Μου αρέσει η χαρτοκοπτική!
Θα κόψω μια πεταλουδίτσα και θα την κολλήσω πάνω στη ζωγραφιά μου. Το μόνο που χρειάζομαι είναι λίγη κόλλα ακριβώς εδώ, κι η ζωγραφιά μου θα γίνει ένα αριστούργημα. Α. ναι. Κι εδώ, γιατί όχι; Κι εδώ, κι εδώ, κι εδώ! Στο παντελόνι μου ίσως δε χρειαζόταν. Ούτε στο στόμα μου. Μισώ τη χαρτοκοπτική!

Έχω ήδη κάνει την παραχώρηση να φορέσω παντελόνι,
παρά το ότι θεωρώ τα ρούχα περιττή εφεύρεση. Το ότι η ταμπέλα με τρώει, είναι πάνω απ’ τις δυνάμεις μου. Μαμά, θεία, παππού, γιαγιά, νονά, λυπάμαι. Θα το βγάλω. Χαίρε ελευθερία!

Η βόλτα σήμερα ήταν τέλεια!
Θα ‘θελα να πηγαίνουμε στο πάρκο κάθε μέρα! Οι πάπιες όμως, νομίζω ότι με κούρασαν και το αυτοκίνητο πάντα με νανουρίζει. Θα κοιμηθώ. Όποιος τολμήσει να μου πει «Φτάσαμε. Σήκω να πάμε στο κρεβάτι σου» θα δοκιμάσει την οργή μου. Αν ήθελα να κοιμηθώ στο κρεβάτι μου, θα περίμενα μέχρι να φτάσουμε σπίτι.

Αγαπάω πολύ το κοριτσάκι από το διπλανό σπίτι.
Έχει ωραία ξανθά μαλλιά και μοιραζόμαστε το ίδιο απαγορευμένο πάθος για γλυκά. Μου αρέσει να έρχεται σπίτι μου και να παίζουμε μαζί. Θέλω όμως να ρωτήσω: Μαρία, δεν γίνεται να φέρνεις τα δικά σου παιχνίδια; Μου τη δίνει να μοιράζομαι!

Κάτι που μπορεί να καταστρέψει τη μέρα μου:
Γυρίζουμε με τη μαμά σπίτι. Ξεκλειδώνει την εξώπορτα και μπαίνουμε στο ασανσέρ. Όσοι με ξέρουν πραγματικά, γνωρίζουν ότι λατρεύω να πατάω τα κουμπιά του ασανσέρ! Γιατί μαμά το πατάς εσύ; Έπρεπε απ’ όλους τους ανθρώπους να με προδώσει η ίδια μου η μάνα; Πόσες χαρές έχω πια στη ζωή;

Καμιά φορά νομίζω ότι περιβάλλομαι από χαζούς.
Ενώ μιλάω δυνατά και καθαρά και ζητάω με σαφήνεια από τη μαμά να μου βάλει το αγαπημένο μου dvd, δείχνει να μην καταλαβαίνει καθόλου τι λέω. Το επαναλαμβάνω πιο δυνατά, κι εκείνη όχι μόνο εξακολουθεί να μην καταλαβαίνει, αλλά εκνευρίζεται. Άλυτο μυστήριο.

Μου αρέσουν πολύ τα φιλιά.
Απλά προτιμώ να τα δίνω και να τα παίρνω όταν το θέλω. Δεν καταλαβαίνω γιατί η μαμά συνέχεια μου ζητάει «να δώσω ένα φιλάκι» πότε στον έναν και πότε στον άλλο. Είναι πολύτιμα τα χάδια μου – δεν τα σκορπάω όπου κι όπου. Αφήστε με ήσυχο!

Η μουσική είναι πολύ σημαντική για ‘μένα.
Για την ακρίβεια υπάρχουν δύο ή τρία τραγούδια που θα ήθελα να τραγουδάμε με τη μαμά όλη την ημέρα. Εκείνη όμως, μετά την έκτη φορά, δυσανασχετεί. Πραγματικά, βρίσκω ακατανόητα τα νεύρα της. Θα κλάψω, μήπως πειστεί.

Μισώ το πρωινό ξύπνημα.
Γιατί πρέπει να ξυπνάω τόσο νωρίς κάθε μέρα και τι ακριβώς σημαίνει η φράση «θ’ αργήσω στη δουλειά» που μου λέει κάθε μέρα η μαμά; Προτείνω να καταργηθούν τα πρωινά και να ξυπνάμε όλοι μεσημέρι! (Επίσης προτείνω να καταργηθεί ο παιδικός σταθμός και η δουλειά της μαμάς. Γιατί να μην μένουμε όλη μέρα σπίτι, αφού περνάμε τόσο καλά μαζί;)

mama365

Αφήνετε τα παιδιά σας να πλήττουν;

Αντικλείδι

Οι γενιές του ’60 και του ‘70 έχουμε βιώσει την πλήξη στο πετσί μας, όταν ήμαστε παιδιά. Ιδίως τα καλοκαίρια, όταν το απομεσήμερο οι γονείς επέβαλαν σιωπητήριο σε όλα τα σπίτια και οι δρόμοι καμίνια, ήμασταν φυλακισμένοι στα δωμάτια μας και ο χρόνος κυλούσε βασανιστικά αργά. «Βρείτε κάτι να κάνετε ήσυχα» μας έλεγαν και ήταν διαταγή.

Η ανία είναι ένα λεπτό θέμα. Σε προκαλεί να κάνεις κάτι αλλά δεν γνωρίζεις ούτε τι ακριβώς, ούτε πώς. Νοιώθεις νευρικότητα και λίγο φόβο. Μοιάζει επικίνδυνο και αιώνιο. Σαν να πρόκειται να σου κατασπαράξει όλο τον χρόνο και να καταλήξεις να περάσεις μια άδεια και κενή νοήματος ημέρα.

Στο τέλος δεν είχαμε άλλη επιλογή.  Φτιάχναμε Legos, χτίζαμε σπίτια με τραπουλόχαρτα, ζωγραφίζαμε, αναγκαζόμαστε να ξεκινήσουμε ένα βιβλίο για να μην τρελαθούμε κοιτάζοντας το ρολόι, παίζαμε φανταστικές ιστορίες και σε λίγη ώρα η βαρεμάρα είχε διαλυθεί σαν ατμός στον πρωινό ήλιο, καθώς εμείς παραδινόμαστε στην έξαψη του παιχνιδιού ή στην πλοκή ενός μυθιστορήματος.

 Με τα χρόνια αναγνωρίζω ότι θα ήμουν ένας διαφορετικός άνθρωπος αν δεν είχα ανακαλύψει τους δρόμους διαφυγής από την ανία. Δεν θα είχα μάθει να δοκιμάζω καινούργιες εμπειρίες, δεν θα είχα επιδιώξει να γνωρίσω διαφορετικούς ανθρώπους δεν θα αναζητούσα το νόημα στα πράγματα. Η ανία με δίδαξε ότι ο μόνος τρόπος να την ξεπεράσεις είναι να προχωρήσεις μέσα απ αυτή, μπροστά.

 Παρακολούθησα το παιδί μου να περνά περιόδους πλήξης και να παλεύει να δραπετεύσει με τον λιγότερο κόπο. Εκλιπαρώντας για τηλεόραση, Nintendo, computer games και οτιδήποτε θα το γλύτωνε άμεσα από την παγίδα της ανίας. Άλλες φορές άντεχα, άλλες φορές υπέκυπτα από τύψεις που δεν είχε αδέλφια, που πήγαινε σε ιδιωτικό σχολείο και δεν είχε φίλους στην γειτονιά. Άλλες φορές άντεχα και της έλεγα να διαβάσει ένα βιβλίο κι άλλες πάλι την πήγαινα με το αυτοκίνητο στο σπίτι κάποιας συμμαθήτριας.

Παρόλο που γνώριζα μέσα μου ότι η πλήξη αποτελεί μια προσωπική πρόσκληση στην πρόκληση των δικών μας αναγκών και όχι των δασκάλων ή των γονέων, πολλές φορές υπερνικούσε ο φόβος πως το παιδί δεν θα τον βρει αυτόν τον δρόμο.

Δικαίως φοβόμαστε την ανία και τις αρνητικές της συνέπειες. Πολύς χρόνος και χρήμα , καθόλου στόχοι και πλήξη φτιάχνουν θανατηφόρο μείγμα. Στην προσπάθεια μας να σώσουμε τα παιδιά μας, τα γράφουμε στα σπορ και στα ατελείωτα μαθήματα πάσης φύσεως. Τους επιτρέπουμε απίστευτες ώρες παρακολούθησης τηλεόρασης και ενασχόλησης με το PC.

Θα ήθελα να είχα αφήσει το παιδί μου να βαρεθεί τότε που ήταν μικρό ακόμη περισσότερο. Να νοιώσει την βαρεμάρα στο πετσί της σαν σπάνια προωθητική ενέργεια. Να μετανιώσει μόνη της, για τον χρόνο που ξοδεύτηκε στην TV και στις οργανωμένες δραστηριότητες. Γιατί στο τέλος μόνο αυτό έχουμε. Εάν δεν τολμήσουμε  να φανταστούμε κάτι, δεν μπορούμε να το κάνουμε να υπάρξει στην πραγματικότητα της ζωής μας.

Η ζωή είναι αποτέλεσμα αυτών που έχουμε τολμήσει να φανταστούμε. Δεν μπορούμε να καλλιεργήσουμε τη φαντασία στα παιδιά μας. Μπορούμε όμως να δημιουργήσουμε  ένα περιβάλλον  όπου η δημιουργικότητα δεν είναι άλλη μια υποχρέωση μέσα σε προκαθορισμένα πλαίσια, αλλά ένα καλοδεχούμενο αποτέλεσμα της επιτυχημένης αντιμετώπισης της πλήξης.

Είναι η διαφορά που έχει να ζωγραφίζεις ενώνοντας τελείες με το να ζωγραφίζεις σ ένα λευκό χαρτί. Στην δεύτερη περίπτωση εσύ ο ίδιος πρέπει να βάλεις την πρώτη τελεία κι αυτό έχει ένα μικρό άγχος για το άγνωστο, γι αυτό που δεν είναι σε ασφαλές πλαίσιο. Έτσι όμως συμβαίνει στην πραγματική ζωή, δεν μπορείς να πας πολύ μακριά ενώνοντας τελείες.

Η πλήξη μπορεί να μας οδηγήσει στους καλύτερους εαυτούς μας

Όταν απαντούμε στην πρόκληση της πλήξης συμβαίνει κάτι μαγικό. Γεννιέται πάθος, Αναπτύσσονται ενδιαφέροντα. Το εσωτερικό απόθεμα δημιουργικής ενέργειας ενεργοποιείται – η ίδια πηγή που αργότερα μας οδηγεί σε μια ζωή με νόημα και ενδιαφέροντα.

Χωρίς αυτή την εσωτερική πηγή, η ανία μπορεί να σπρώξει τα παιδιά σε αυτοκαταστροφικές πράξεις, τυχαίες επιλογές που τους ξοδεύουν τη ζωή ή σε μια βαρεμάρα διαρκείας από την απουσία επαφής με την δική τους εσωτερική  πηγή ενέργειας.

Εάν σωπάσουμε και αφουγκραστούμε για λίγο, μπορεί ν ακούσουμε το κάλεσμα πίσω από την πλήξη. Με την εξάσκηση μπορεί να αποκτήσουμε την απαραίτητη φαντασία ώστε να υψωθούμε από την κενότητα και να απαντήσουμε.

-----------------

 Ιφιγένεια Πανέτσου

Το άρθρο αυτό βασίστηκε σ ένα ανάλογο άρθρο της Nancy Blakey που κάπου, κάποτε είχα διαβάσει.

Η  Nancy Blakey είναι Αμερικανίδα συγγραφέας και έχει τέσσερα παιδιά.

Πηγή: iphigeneiapanetsou.wordpress.com

Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Τι πρέπει να κάνετε οπωσδήποτε με τα παιδιά πριν την πρωτοχρονιά!

Σε λίγες μέρες πλησιάζει η νέα χρονιά. Ο εορτασμός της νέας χρονιάς είναι πολύ σημαντικός για τα παιδιά. Στα μάτια των παιδιών η πρωτοχρονιά είναι μια υπέροχη γιορτή που χάρη σε εσάς θα γίνει ακόμη πιο μαγική.Υπάρχουν πολλές ιδέες για να κάνετε τον εορτασμό της πρωτοχρονιάς να είναι μια υπέροχη ανάμνηση για όλη σας την οικογένεια.

• Το βράδυ της πρωτοχρονιάς μαζευτείτε γύρω από το τραπέζι και συζητήστε μαζί με την οικογένειά σας για το ποιο ήταν το αγαπημένο σας πράγμα την χρονιά που φεύγει. Ακόμη πείτε τι θα θέλατε να αφήσετε πίσω αυτή την χρονιά και τι θα θέλατε να έρθει μέσα στην καινούρια χρονιά.
• Αφήστε τα παιδιά σας να μείνουν ξύπνια έως τα μεσάνυχτα.Αν δεν θέλετε να ξενυχτησουν μέχρι αργά μπορείτε να αλλάξετε τα ρολόγια και να γιορτάσετε την πρωτοχρονιά νωρίτερα και να σβήσετε τα φώτα να μετρήσετε αντίστροφα και να ανοίξετε την πόρτα για να μπει ο νέος χρόνος.
• Φτιάξτε ένα κολάζ με τα παιδιά σας με φωτογραφίες από την χρονιά που πέρασε και γράψτε από κάτω :»Αντίο 2014!». Βάλτε το κολάζ σε εμφανές σημείο έτσι ώστε να το βλέπετε καθ” όλη την διάρκεια της χρονιάς.
• Βγάλτε μια οικογενειακή φωτογραφία το βράδυ της πρωτοχρονιάς και κάντε το κάθε χρόνο
• Βάλτε όλοι μαζί στόχους για την νέα χρονιά και προσπαθήστε να τους πραγματοποιήσετε.
• Γράψτε μία λίστα με τα πράγματα που θέλετε να ξεφορτωθείτε κυριολεκτικά και μεταφορικά.Μπορείτε φυσικά να κάνετε και μια λίστα μόνοι σας με τα πράγματα που θέλετε να διώξετε από την ζωή σας.
• Κάντε μια μεγάλη αγκαλιά με τα παιδιά σας και με την οικογένειά σας και πείτε τους πόσο τους αγαπάτε. Δείξτε τους πως αισθάνεστε και ενθαρρύνετέ τους να κάνουν το ίδιο.

Προσπαθήστε να κάνετε τα παραπάνω κάθε χρόνο με τα παιδιά σας για να τους δώσετε υπέροχες αναμνήσεις που θα θυμούνται όταν μεγαλώσουν.

Καλή χρονιά!

babyradio.gr- Κατερίνα Π.

Γονείς, δώστε προσοχή! Πώς να χειριστείτε τις απαιτήσεις των παιδιών για χριστουγεννιάτικα δώρα

Η Επιτροπή Προστασίας Ανηλίκων, η οποία αποτελεί συμβουλευτικό όργανο της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου και Προστασίας Καταναλωτή του Υπουργείου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, γνωμοδοτεί για προϊόντα ή πρακτικές που μπορεί να βλάπτουν τη ψυχική υγεία των παιδιών, με στόχο να συμβάλει στην διαμόρφωση ωφέλιμων συνηθειών, στάσεων και συνειδήσεων σε καταναλωτικά θέματα.

Στο πλαίσιο της αρμοδιότητας της και με αφορμή την εορταστική περίοδο, η ανωτέρω Επιτροπή επισημαίνει με κείμενο, το οποίο επισυνάπτεται, προς τους γονείς και τους φροντιστές παιδιών βασικές αρχές που αφορούν την προστασία της ψυχικής υγείας των παιδιών – καταναλωτών.

Η προστασία της ψυχικής υγείας των παιδιών από κάθε προϊόν ή εμπορική πρακτική που μπορεί να τα βλάψει, είναι υπόθεση που μας αφορά όλους.Η Επιτροπή Προστασίας Ανηλίκων, η οποία αποτελεί συμβουλευτικό όργανο της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου και Προστασίας Καταναλωτή, έχει αναλάβει να γνωμοδοτεί για συγκεκριμένα προϊόντα ή πρακτικές που μπορεί να βλάπτουν την ψυχική υγεία των παιδιών και επιδιώκει να συμβάλει στην διαμόρφωση ωφέλιμων συνηθειών, στάσεων και συνειδήσεων σε καταναλωτικά θέματα.

Για το λόγο αυτό,θα θέλαμε να σας επισημάνουμε τις παρακάτω βασικές αρχές που αφορούν τα παιδιά ως καταναλωτές:

Αποφεύγουμε την αγορά παιγνιδιών που δεν φέρουν πιστοποίηση ή έχουν εμφανή επικινδυνότητα για τη σωματική ή ψυχική υγεία των παιδιών

Όταν πρόκειται να επισκεφτούμε τα μαγαζιά μαζί με τα παιδιά μας, συζητάμε από πριν μαζί τους για το σκοπό και το εύρος των αγορών μας, για θέματα κόστους, ποιότητας, ποσότητας και χρησιμότητας των αγαθών. Φροντίζουμε να προμηθευόμαστε προϊόντα που αντιστοιχούν στην ηλικία και τις δεξιότητες των παιδιών μας.

Επιδιώκουμε τα παιδιά μας να μην βρίσκονται για μεγάλο χρονικό διάστημα μπροστά σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές και ηλεκτρονικά παιχνίδια, και αποφεύγουμε την έκθεσή τους σε σκηνές βίας ή βίαια παιχνίδια. Θέτουμε εκ των προτέρων χρονικό όριο στη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών και παιχνιδιών, ιδίως στα μικρότερα παιδιά, διότι συχνά αποκόπτονται από τον γύρω κόσμο και εξαρτώνται από αυτά.

Προτιμούμε την τοποθέτηση υπολογιστή σε κοινό χώρο (πχ σαλόνι) και ενημερωνόμαστε για τη χρήση γονικών φίλτρων. Φροντίζουμε να είμαστε παρόντες όταν παιδιά μικρότερης ηλικίας παρακολουθούν τηλεόραση ή χρησιμοποιούν Η/Υ και σύνδεση στο διαδίκτυο.

Δε δίνουμε πιστωτική κάρτα ή ταυτότητά μας στα παιδιά για την πραγματοποίηση ηλεκτρονικών συναλλαγών.

Αποφεύγουμε την αγορά και τη χρήση κινητών τηλεφώνων από παιδιά κάτω των 12 ετών, προκειμένου να τα προστατεύσουμε από την ακτινοβολία αλλά και από άλλους κινδύνους, όπως πρόσβαση σε ακατάλληλο υλικό, επικοινωνία με άγνωστα πρόσωπα, ανεξέλεγκτη χρήση ηλεκτρονικών παιχνιδιών, χρεώσεις κλπ.

Η προμήθεια κινητού τηλεφώνου, προπληρωμένων καρτών, κλπ από παιδιά άνω των 12 ετών πρέπει να γίνεται με τη συναίνεση του γονέα.

Αποφεύγουμε να δίνουμε στοιχεία των παιδιών μας για συμμετοχή σε διαγωνισμούς, παιγνίδια κλπ και τα ενημερώνουμε για τους ενδεχόμενους κινδύνους που μπορεί να επιφέρει μια τέτοια πράξη.

Αν κρίνετε ότι χρειάζεται να ελεγχθούν περιπτώσεις που παραβιάζονται τα δικαιώματα των παιδιών ως καταναλωτών και ιδίως η ψυχική τους υγεία, μπορείτε να απευθυνθείτε στα αρμόδια όργανα της πολιτείας.

Η Γενική Γραμματεία Εμπορίου και Προστασίας Καταναλωτή του Υπουργείου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, δέχεται σχετικές καταγγελίες στην τηλεφωνική γραμμή 1520, καθώς και στην ιστοσελίδα επικοινωνίας www.1520.gov.gr και την ηλεκτρονική διεύθυνση 1520@efpolis.gr.

Πηγή: http://www.infokids.gr/2014/12/goneis-doste-prosoxi-pos-na-xeiristei/

25 τρόποι για να επικοινωνείτε καλύτερα με το παιδί σας

Νομίζετε ότι δεν επικοινωνείτε με το παιδί σας και ότι η μεταξύ σας σχέση χρειάζεται επειγόντως βελτίωση; Ακολουθούν απλοί τρόποι για να κερδίσετε το χαμένο έδαφος και να δεθείτε ακόμη περισσότερο με το παιδί σας:

1. Διαβάστε μια ιστορία
2. Ακούστε το να μιλάει για τα ενδιαφέροντά του χωρίς να το διακόψετε
3. Μοιραστείτε μαζί του μια ιστορία από την παιδική του ηλικία
4. Πείτε του πως νιώσατε την πρώτη στιγμή που το κρατήσατε στα χέρια σας
5. Κοιτάξτε το βαθιά στα μάτια
6. Μιλήστε του για τα αγαπημένα σας πράγματα και τις αγαπημένες σας συνήθειες
7. Κλείστε το τηλέφωνό σας και μην το σηκώνετε όσο είστε με το παιδί σας
8. Χορέψτε
9. Φυτέψτε ένα γλαστράκι και δώστε του ένα όνομα που θα το ξέρετε μόνο εσείς
10. Ζωγραφίστε και ανακατέψτε πολλά χρώματα
11. Χαμογελάστε
12. Μαγειρέψτε μαζί
13. Τραγουδήστε δυνατά
14. Πηγαίνετε για κολύμπι και παίξτε ατελείωτα στην παραλία
15. Ρωτήστε το για τα όνειρά του
16. Διδάξτε του καινούρια πράγματα και καινούριες συνήθειες
17. Ρωτήστε το παιδί σας πως ήθελε να περάσει την ημέρα μαζί σας και κάντε το χωρίς δεύτερη σκέψη
18. Ζητήστε την βοήθειά του και δείξτε υπομονή όση ώρα κι αν κάνει
19. Καθίστε παρεούλα δίπλα-δίπλα μέχρι αργά και δείτε τα αστέρια
20. Δείτε μαζί φωτογραφίες που ήσασταν σε μικρή ηλικία
21. Πάρτε ποδήλατο, πατίνια, ρόλερ και βγείτε έξω. Τώρα!
22. Δείτε φωτογραφίες που ήταν μωρό και απαντήστε στις απορίες του
23. Κάντε μια καλή πράξη μαζί χωρίς αντάλλαγμα
24. Κοιτάξτε το βαθιά στα μάτια
25. Πείτε του ‘’Σ’ αγαπώ’’

Εσείς πως επικοινωνείτε καλύτερα με το παιδί σας;

babyradio.gr- Γκαλίτσιου Μαριάννα

Τα θέλω όλα τέλεια

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΝΑ ΔΑΛΛΑ 

Είναι πράγματι όλα καλύτερα όταν είναι υπό τον έλεγχό μας; Τελικά, υπάρχει η τελειότητα ή μήπως είναι απλώς άλλη μία μορφή υπερβολής, η οποία περισσότερο μας βλάπτει παρά μας κάνει καλό;

«Συχνά αργώ στα ραντεβού μου, γιατί δεν μπορώ να φύγω από το σπίτι αν δεν έχω τελειοποιήσει το σχέδιο που μου έχει ζητήσει ο προϊστάμενός μου», «Δυσκολεύομαι να παραδίδω τις εργασίες στο πανεπιστήμιο στην ώρα τους, γιατί όσο νωρίς κι αν τις ξεκινήσω ποτέ δεν μου φαίνονται αρκετά καλές ώστε να είναι έτοιμες για παράδοση», «Έρχομαι σε πολύ μεγάλες συγκρούσεις με την κόρη μου, επειδή κάνει ανόητα λάθη στην ορθογραφία στο σχολείο, πράγμα που με απογοητεύει», «Ο άνδρας μου παραπονιέται ότι δεν είμαστε πουθενά στην ώρα μας, επειδή αργώ πολύ να ετοιμαστώ ώστε να δείχνω αψεγάδιαστη», «Δεν προλαβαίνω να βλέπω τους φίλους μου, γιατί έχω πάρα πολλές δουλειές στο σπίτι και χιλιάδες λεπτομέρειες να φροντίσω και να τελειοποιήσω», «Οι άλλοι με απογοητεύουν συχνά, γιατί δεν σέβονται τους κανόνες μου και κάνουν πολλά λάθη»... Ο κατάλογος συνεχίζεται μακρύς, γεμάτος από φράσεις ανθρώπων που ενώ συνήθως οι ίδιοι δεν το καταλαβαίνουν, ταλαιπωρούν τους γύρω τους και τον εαυτό τους με την ατέρμονη προσπάθειά τους να κάνουν τα πάντα τέλεια. Και καθώς ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, νιώθουν συνέχεια ανεπαρκείς και απογοητευμένοι, με αποτέλεσμα να μπαίνουν ακόμα πιο βαθιά στον φαύλο κύκλο της τελειοθηρίας, προσπαθώντας όλο και περισσότερο και θέτοντας ταυτόχρονα τους στόχους τους όλο και πιο ψηλά.

Μεγαλώνοντας τελειοθηρικά παιδιά Ο πιθανότερος δρόμος για να γίνει ένα παιδί τελειοθηρικό είναι να ακολουθήσει το παράδειγμα του γονιού ή των γονιών του, που στοχεύουν συνέχεια το τέλειο και που το ίδιο προτρέπουν ή ακόμα χειρότερα απαιτούν και από αυτό. Έτσι, το παιδί μαθαίνει ότι η τελειότητα είναι αρετή και μιμείται τους γονείς του, που είναι γι’ αυτό πρότυπα. Από την άλλη, δεν είναι απίθανο να νομίζει ότι αν είναι τέλειο οι γονείς του θα το αγαπούν, θα το εκτιμούν και θα το αποδέχονται ακόμα περισσότερο. Ένα συχνό λάθος που κάνουν οι γονείς, με αποτέλεσμα να μεγαλώνουν παιδιά που πιέζονται συνεχώς και τελικά δυστυχούν στη ζωή τους προσπαθώντας συνέχεια για το τέλειο, είναι να τους προσφέρουν την αγάπη τους υπό όρους με στόχο να τα πιέσουν ώστε να γίνουν καλύτερα. Τους λένε, για παράδειγμα, «Δεν σε αγαπάω, γιατί δεν είσαι καλό παιδί» ή «Αν διαβάζεις, θα σε αγαπάω» ή «Αν κάνεις τα πράγματα σωστά, θα σε αγαπάω». Έτσι, τα παιδιά, προσπαθώντας να τους ευχαριστήσουν και να κερδίσουν την αγάπη τους, αγωνίζονται για την τελειότητα ασταμάτητα. Τα ίδια αποτελέσματα προκύπτουν και όταν οι γονείς δεν επαινούν ή ακόμα χειρότερα επικρίνουν συνεχώς τα παιδιά ακόμα κι όταν εκείνα τα καταφέρνουν ή είναι αξιόλογα. Τα παιδιά χρειάζεται να νιώθουν ότι είναι αποδεκτά από τους γονείς τους, διαφορετικά δεν είναι απίθανο να γίνουν τελειοθηρικά προσπαθώντας να εισπράξουν το πολυπόθητο μπράβο των γονιών τους. Το ίδιο αποτέλεσμα έχουν και οι πολλοί κανόνες, που πιέζουν τα παιδιά και τα οδηγούν στο να προσπαθούν ασταμάτητα να είναι τα καλύτερα, καθωσπρέπει, αξιοπρεπή κ.λπ. Οι πολλοί κανόνες, όπως βέβαια και το να μην υπάρχουν καθόλου κανόνες, μπορεί να οδηγήσουν ένα παιδί ακόμα και σε παραβατική συμπεριφορά. Η μέση οδός είναι η καλύτερη λύση. Τα παιδιά χρειάζονται λίγους και ξεκάθαρους κανόνες, των οποίων η παράβαση θα πρέπει να προϋποθέτει μία προσυμφωνημένη τιμωρία, που όμως να μην είναι πολύ σκληρή (να μην είναι δυσανάλογη του λάθους τους).

Η τελειότητα είναι μονόδρομος Για τους ανθρώπους που αναζητούν την τελειότητα, αυτή είναι μονόδρομος. Η λέξη-κλειδί γι’ αυτούς είναι το «πρέπει»: όλα πρέπει να γίνουν τέλεια, διαφορετικά είναι όλα κατεστραμμένα και οι ίδιοι αποτυχημένοι. Καθώς είναι πεπεισμένοι ότι αυτό είναι μία πανανθρώπινη αλήθεια, έχουν πολύ καλές δικαιολογίες για να πείσουν τον εαυτό τους και τους άλλους ότι ο μοναδικός και ο σωστότερος δρόμος είναι να κάνουν τα πάντα τέλεια. Για παράδειγμα, λένε ότι τα σχολεία στην Ελλάδα είναι ανεπαρκή ή/και τα παιδιά απρόσεχτα, γι’ αυτό και οι μαμάδες -που θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους- είναι υποχρεωμένες να τα διαβάζουν και να τα ελέγχουν ως προς τις επιδόσεις τους καθημερινά. Ή ακόμη ότι το σπίτι τους είναι πολύ βρόμικο και ακατάστατο για να το αφήσουν έτσι και να βγουν βόλτα ή τα μαλλιά τους είναι πολύ ατίθασα και είναι απαραίτητο να τα περιποιηθούν για τουλάχιστον μία ώρα πριν βγουν έξω. Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα; Οι άνθρωποι αυτοί έχουν μάθει να επιζητούν το τέλειο από όταν ήταν παιδιά ή νιώθουν μειονεκτικά σε κάποιους τομείς και προσπαθώντας να τους υπεραναπληρώσουν στοχεύουν στην τελειότητα, ώστε να αποδείξουν -κυρίως στον εαυτό τους, αλλά και στους άλλους- ότι τελικά αξίζουν. Διαφορετικά, θεωρούν ότι αν κάνουν τα πράγματα λιγότερο τέλεια θα φανεί η αδυναμία τους και οι άλλοι θα καταλάβουν ποιοι πραγματικά είναι - ότι έχουν ελαττώματα, ότι δεν θα τους αγαπούν κ.λπ. Από την άλλη πλευρά, αυτός ο φόβος κρύβεται πίσω και από τα «τέλεια» παιδιά τους. Σε περίπτωση που τα παιδιά τους αποτύχουν, οι ίδιοι και οι αδυναμίες τους θα αποκαλυφθούν και όλοι θα καταλάβουν ότι δεν είναι οι τέλειοι γονείς.

Πρέπει να τα ελέγχω όλα Οι τελειοθηρικοί άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να τα ελέγχουν όλα, ώστε να γίνονται με τον τρόπο που θέλουν αυτοί. Είναι συγκεντρωτικοί, με αποτέλεσμα να νιώθουν συνέχεια κουρασμένοι ψυχικά και σωματικά, αφού τα κάνουν όλα μόνοι τους για να τα κάνουν καλά. Συχνά μάλιστα καταλήγουν να αποκλείουν τους άλλους, για να ελέγχουν τα πάντα χωρίς να τους έχουν στα πόδια τους και να μην αναγκάζονται να ανέχονται την ατέλεια και την αταξία τους. Όσο περνάνε τα χρόνια το πρόβλημα εντείνεται, αφού προσπαθώντας να καλύψουν τη μανία τους κάνουν όλο και περισσότερα πράγματα προκειμένου να αγγίζουν την τελειότητα. Έτσι, αναπτύσσουν ψυχαναγκασμούς και τελετουργικά, ώστε να τα κάνουν όλα όπως τα έχουν φανταστεί. Κάποιοι μάλιστα φτάνουν να μην κοιμούνται, για να προλαβαίνουν να τα κάνουν όλα όπως θέλουν. Το μεγαλύτερο πρόβλημα δημιουργείται κάθε φορά που δεν μπορούν να ολοκληρώσουν κάτι ή να το κάνουν τέλειο, όπως αυτοί πιστεύουν. Τότε νιώθουν ανεπαρκείς και εντείνονται όλες τους οι ανασφάλειες, γεγονός που τους οδηγεί στο να προσπαθούν ακόμα περισσότερο να είναι τέλειοι.

Δύσκολες σχέσεις Ισως ένας τελειοθηρικός να έλεγε: «Και τι σας πειράζει εσάς αν εγώ χάνω τον χρόνο μου και την ενέργειά μου προσπαθώντας να πετύχω το καλύτερο;». Δυστυχώς, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Οι τελειομανείς δυσκολεύουν τη δική τους ζωή, τη ζωή των άλλων, και καταστρέφουν τις σχέσεις τους. Καθώς είναι δύσκαμπτοι και πολύ επικριτικοί και έχουν αυστηρούς και πανανθρώπινους κανόνες (πιστεύουν ότι μόνο οι ίδιοι ξέρουν το σωστό), έχουν συχνά προστριβές και συγκρούσεις με τους άλλους, που -επειδή στα μάτια τους είναι τεμπέληδες, ανίκανοι, ανεπαρκείς κ.λπ.- δεν καταφέρνουν να κάνουν τα πράγματα τέλεια όπως οι ίδιοι. Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι συχνά αργοπορούν τρομερά για να προλάβουν να ολοκληρώσουν τα πάντα όπως αυτοί θέλουν και χάνουν τις προθεσμίες γιατί η προσπάθεια βελτίωσης στην οποία επιδίδονται δεν σταματάει πουθενά.

Άνδρες εναντίον γυναικών Συχνά έχουμε την εντύπωση ότι οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερη εμμονή με την τελειότητα, ίσως επειδή αυτό εκφράζεται στις σχέσεις με τον άνδρα, τα παιδιά τους, τους φίλους τους ή στο σπίτι τους, οι οποίες είναι πιο εμφανείς στους τρίτους. Συχνά όμως και οι άνδρες είναι τελειοθηρικοί, απλώς η μανία τους με την τελειότητα εντοπίζεται συνήθως στη δουλειά και την καριέρα τους, που τους καθορίζουν και στο μυαλό τους σχετίζονται με την αξία που αποδίδουν στον εαυτό τους. Από την άλλη πλευρά, τελευταία όλο και περισσότεροι άνδρες αναζητούν την τελειότητα και στην εμφάνισή τους, με στόχο να κυκλοφορούν αψεγάδιαστοι. Μία άλλη εκδοχή τελειοθηρικών ανδρών είναι αυτοί που εστιάζουν στο να έχουν δίπλα τους την τέλεια γυναίκα, που είναι όμορφη, κομψή, νοικοκυρά, καλή μαγείρισσα κ.λπ., με αποτέλεσμα, βέβαια, να ασκούν μεγάλη πίεση στις συντρόφους τους.

Ζητώντας βοήθεια
Αν και συχνά τη χρειάζονται σπάνια, οι τελειοθηρικοί ζητάνε βοήθεια κυρίως επειδή δυσκολεύονται να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν πρόβλημα. Το αντιλαμβάνονται συνήθως από τις συνέπειες, όταν βλέπουν ότι δυσκολεύονται να φέρουν σε πέρας τα όσα αναλαμβάνουν, ότι είναι συνέχεια ασυνεπείς και αργοπορημένοι, ότι ο σύντροφός τους και τα παιδιά τους είναι δυστυχισμένοι, ότι οι ίδιοι νιώθουν δυσάρεστα επειδή οι άλλοι δεν τους ακούνε, τους αμφισβητούν, τσακώνονται μαζί τους και κυρίως δεν κάνουν τα πράγματα όπως τα έχουν σκεφτεί και οργανώσει οι ίδιοι. Αν ζητήσουν βοήθεια, το κάνουν επειδή νιώθουν ένα ανεξήγητο άγχος ή κατάθλιψη.

Πώς θα βοηθηθούν; Η λύση θα ήταν ίσως να εξασκηθούν στα λάθη, να επιτρέψουν δηλαδή στον εαυτό τους να κάνει λάθη επίτηδες, ώστε να δουν ότι δεν είναι τραγικό κάτι τέτοιο και ότι δεν πρόκειται να συμβεί τίποτε το καταστροφικό αν αποτύχουν. Σημαντικό είναι επίσης να περιορίσουν συνειδητά τον χρόνο που αφιερώνουν στα πρότζεκτ τους, να σταματήσουν να θέλουν να τα ελέγχουν και να τα συγκεντρώνουν όλα και να αφήσουν τους γύρω τους να πάρουν πρωτοβουλίες και να αναλάβουν ευθύνες. Να εξασκηθούν, δηλαδή, στο να δίνουν στους άλλους ευκαιρίες να φέρνουν σε πέρας μόνοι τους τις ευθύνες τους και έτσι να συνειδητοποιήσουν οι ίδιοι ότι κάτι τέτοιο δεν θα φέρει την καταστροφή του κόσμου. Αν τα καταφέρουν, θα έχουν λιγότερο άγχος, καλύτερη σχέση με την οικογένεια και τους γύρω τους, περισσότερη εκτίμηση από τους άλλους και βέβαια μεγαλύτερη αποδοχή από τον εαυτό τους, αφού θα νιώθουν λιγότερη απογοήτευση με τα όσα έχουν αφήσει στη μέση, σύμφωνα με το μυαλό τους.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΝ κ. ΠΑΝΩΡΑΙΑ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΥ, ψυχολόγο-γνωσιακή συμπεριφορική ψυχοθεραπεύτρια και υποψήφια διδάκτορα στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης.

Πηγή: http://www.vita.gr/psixologia/article/21957/ta-thelw-ola-teleia/