by
Άννα Παππάδασκάλα – συγγραφέας
Είναι ίσως λίγο λυπηρό το γεγονός ότι το καλοκαίρι έχει τελειώσει.
Είναι λυπηρό, σίγουρα για τα παιδιά, και γιατί όχι, και για πολλούς από εμάς.
Μερικά παιδιά αισθάνονται νευρικά ή λίγο φοβισμένα κατά την πρώτη ημέρα του σχολείου, επειδή όλα είναι νέα πράγματα: νέος δάσκαλος, νέοι φίλοι, νέο σχολείο και, ίσως ακόμη, νέα πόλη. Ευτυχώς, αυτές οι νέες ανησυχίες δεν κρατούν πολύ. Και είναι στο χέρι του δασκάλου να κρατήσουν λίγο, όσο κρατά η πρώτη ημέρα.
Οι περισσότεροι δάσκαλοι δίνουν το έναυσμα για το σχολικό έτος από την πρώτη στιγμή που μπαίνουν στην τάξη. Μιλούν για τον εαυτό τους, για το τι επιτρέπεται, τι απαγορεύεται και δε δίνουν καμία ευκαιρία στους μαθητές να πουν κάτι για τον εαυτό τους.
Από την πρώτη μέρα θέτουν κανόνες και επιβάλλουν πρωτόκολλα που, πλέον, δεν έχουν καμία αποτελεσματικότητα, διότι απλά δεν έχουν παιδαγωγική αξία. Δεν έχουν ούτε την αμυντική αξία, πίσω από την οποία υποτίθεται ότι θα είναι ασφαλείς.
Τόσο ο δάσκαλος, όσο και οι μαθητές, πιθανόν να γνωρίσουν πολλά νέα παιδιά μέσα στην τάξη, την πρώτη μέρα, αλλά αυτό είναι μία μεγάλη ευκαιρία για τη δημιουργία νέων σχέσεων.
Ας μη χαθεί αυτή την ευκαιρία. Ας κάνουμε την πρώτη κίνηση, ας γίνουμε εμείς ο πρώτος φίλος των παιδιών. Η πρώτη μέρα στο σχολείο είναι η ιδανικότερη ημέρα για τέτοιου είδους δράσεις.
Η πρώτη ημέρα είναι η ιδανικότερη να φτιάξουμε τη «φωτογραφία» μας το «πορτραίτο» μας, αυτό που θα έχει ο μαθητής στην ψυχή του μέχρι το τέλος της χρονιάς. Ως δάσκαλοι, να μη λησμονούμε ότι η εικόνα μας πρέπει πρώτα να γίνει αποδεκτή από τους μαθητές μας ώστε να πάρουμε στη συνέχεια ό,τι καλύτερο έχει να μας δώσει ο μαθητής.
Εάν ως δάσκαλοι αποτύχουμε να βρούμε το στίγμα μας μέσα στην τάξη, την πρώτη ημέρα, δε θα το βρούμε ποτέ, το αύριο είναι αργά.
Ας μην επιβάλλουμε το μοντέλο τάξης που θέλουμε εμείς. Ας δοθεί η ευκαιρία μαζί με τα παιδιά μας να σχεδιάσουμε ένα μοντέλο τάξης που θέλουμε όλοι. Αυτό που θα κάνουμε απλά είναι να βάλουμε την εμπειρία μας ώστε οι μαθητές να αισθανθούν ισότιμοι, να πατήσουν επάνω στην αυτοπεποίθησή τους και να μάθουν από τα λάθη τους. Οι εμπειρίες μας να γίνουν πομποί θετικών συναισθημάτων για τους μαθητές μας και όχι πιεστικά δεσμά χωρίς προσμονή.
Ο δάσκαλος είναι ο αγωγός που φέρνει τη μάθηση, αλλά και τη χαρά της μάθησης. Ας δροσίσουμε, ας ξεδιψάσουμε τα παιδιά. Ας δώσουμε αυτά που ζητάει η ψυχή τους. Ας τα δώσουμε απλά, ζεστά, χωρίς περιτύλιγμα. Ας τα δώσουμε με το περιτύλιγμα της ψυχής μας. Χωρίς κανόνες, ας γίνουμε εμείς ο κανόνας.
Ας αγαπήσουμε τα παιδιά για να μας αγαπήσουν κι εκείνα. Ας τα σεβαστούμε για να μας σεβαστούν.
Είναι λυπηρό, σίγουρα για τα παιδιά, και γιατί όχι, και για πολλούς από εμάς.
Μερικά παιδιά αισθάνονται νευρικά ή λίγο φοβισμένα κατά την πρώτη ημέρα του σχολείου, επειδή όλα είναι νέα πράγματα: νέος δάσκαλος, νέοι φίλοι, νέο σχολείο και, ίσως ακόμη, νέα πόλη. Ευτυχώς, αυτές οι νέες ανησυχίες δεν κρατούν πολύ. Και είναι στο χέρι του δασκάλου να κρατήσουν λίγο, όσο κρατά η πρώτη ημέρα.
Οι περισσότεροι δάσκαλοι δίνουν το έναυσμα για το σχολικό έτος από την πρώτη στιγμή που μπαίνουν στην τάξη. Μιλούν για τον εαυτό τους, για το τι επιτρέπεται, τι απαγορεύεται και δε δίνουν καμία ευκαιρία στους μαθητές να πουν κάτι για τον εαυτό τους.
Από την πρώτη μέρα θέτουν κανόνες και επιβάλλουν πρωτόκολλα που, πλέον, δεν έχουν καμία αποτελεσματικότητα, διότι απλά δεν έχουν παιδαγωγική αξία. Δεν έχουν ούτε την αμυντική αξία, πίσω από την οποία υποτίθεται ότι θα είναι ασφαλείς.
Τόσο ο δάσκαλος, όσο και οι μαθητές, πιθανόν να γνωρίσουν πολλά νέα παιδιά μέσα στην τάξη, την πρώτη μέρα, αλλά αυτό είναι μία μεγάλη ευκαιρία για τη δημιουργία νέων σχέσεων.
Ας μη χαθεί αυτή την ευκαιρία. Ας κάνουμε την πρώτη κίνηση, ας γίνουμε εμείς ο πρώτος φίλος των παιδιών. Η πρώτη μέρα στο σχολείο είναι η ιδανικότερη ημέρα για τέτοιου είδους δράσεις.
Η πρώτη ημέρα είναι η ιδανικότερη να φτιάξουμε τη «φωτογραφία» μας το «πορτραίτο» μας, αυτό που θα έχει ο μαθητής στην ψυχή του μέχρι το τέλος της χρονιάς. Ως δάσκαλοι, να μη λησμονούμε ότι η εικόνα μας πρέπει πρώτα να γίνει αποδεκτή από τους μαθητές μας ώστε να πάρουμε στη συνέχεια ό,τι καλύτερο έχει να μας δώσει ο μαθητής.
Εάν ως δάσκαλοι αποτύχουμε να βρούμε το στίγμα μας μέσα στην τάξη, την πρώτη ημέρα, δε θα το βρούμε ποτέ, το αύριο είναι αργά.
Ας μην επιβάλλουμε το μοντέλο τάξης που θέλουμε εμείς. Ας δοθεί η ευκαιρία μαζί με τα παιδιά μας να σχεδιάσουμε ένα μοντέλο τάξης που θέλουμε όλοι. Αυτό που θα κάνουμε απλά είναι να βάλουμε την εμπειρία μας ώστε οι μαθητές να αισθανθούν ισότιμοι, να πατήσουν επάνω στην αυτοπεποίθησή τους και να μάθουν από τα λάθη τους. Οι εμπειρίες μας να γίνουν πομποί θετικών συναισθημάτων για τους μαθητές μας και όχι πιεστικά δεσμά χωρίς προσμονή.
Ο δάσκαλος είναι ο αγωγός που φέρνει τη μάθηση, αλλά και τη χαρά της μάθησης. Ας δροσίσουμε, ας ξεδιψάσουμε τα παιδιά. Ας δώσουμε αυτά που ζητάει η ψυχή τους. Ας τα δώσουμε απλά, ζεστά, χωρίς περιτύλιγμα. Ας τα δώσουμε με το περιτύλιγμα της ψυχής μας. Χωρίς κανόνες, ας γίνουμε εμείς ο κανόνας.
Ας αγαπήσουμε τα παιδιά για να μας αγαπήσουν κι εκείνα. Ας τα σεβαστούμε για να μας σεβαστούν.
Ήρθε η ώρα για σχολείο και πάλι. Καλή Χρονιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου