Αν o έρωτας σε μαγέψει, ακολούθησέ τον, όσο κι αν οι δρόμοι του είναι τραχιοί κι απότομοι.
Κι όταν οι φτερούγες του σε τυλίξουν, γείρε πάνω του, όσο κι αν το σπαθί που κρύβει στο φτέρωμά του μπορεί να σε πληγώσει .
Κι όταν οι φτερούγες του σε τυλίξουν, γείρε πάνω του, όσο κι αν το σπαθί που κρύβει στο φτέρωμά του μπορεί να σε πληγώσει .
Κι όταν σου μιλάει πίστεψέ τον, όσο κι αν η φωνή του γκρεμίζει τα όνειρά σου, όπως ο βόρειος άνεμος τον κήπο σου κουρσεύει.
Γιατί όσο κι αν ο έρωτας σε στολίζει, άλλο τόσο σε σταυρώνει.
Όσο κι αν σε βοηθάει ν’ανθίσεις, τόσο από την άλλη κλαδεύει τα κλωνιά σου.
Όσο κι αν σκαρφαλώνει ψηλά για να σε φτάσει, τα τρυφερά κλαδιά σου να χαϊδέψει, που λικνίζονται στον ήλιο,έτσι ως τις ρίζες σου θα κατεβεί, να τις ταρακουνήσει καθώς αγκιστρωμένες είναι μες το χώμα…;
Όσο κι αν σε βοηθάει ν’ανθίσεις, τόσο από την άλλη κλαδεύει τα κλωνιά σου.
Όσο κι αν σκαρφαλώνει ψηλά για να σε φτάσει, τα τρυφερά κλαδιά σου να χαϊδέψει, που λικνίζονται στον ήλιο,έτσι ως τις ρίζες σου θα κατεβεί, να τις ταρακουνήσει καθώς αγκιστρωμένες είναι μες το χώμα…;
Κι αν μες το φόβο σου γύρευες απ’τον έρωτα μόνo γαλήνη και η ηδονή,
τότε είναι καλύτερα τη γύμνια σου να κρύψεις και να περάσεις μακριά απ΄του
έρωτα τα αλώνια, να βγεις στον κόσμο που δεν έχει εποχές, εκεί που θα
γελάς, μα θα ναι το γέλιο μισερό, κει που θα κλαις, μα θα ναι λειψά τα δάκρυά σου…
τότε είναι καλύτερα τη γύμνια σου να κρύψεις και να περάσεις μακριά απ΄του
έρωτα τα αλώνια, να βγεις στον κόσμο που δεν έχει εποχές, εκεί που θα
γελάς, μα θα ναι το γέλιο μισερό, κει που θα κλαις, μα θα ναι λειψά τα δάκρυά σου…
Χαλίλ Γκιμπράν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου