Μην απαιτείς μονάχα, έχεις και συ ευθύνη γονιέ!!
Γονείς… Τεράστιο κεφάλαιο.Δουλεύω τόσο λίγο καιρό, αλλά έχω ήδη παράπονα από τους γονείς των μαθητών. Όχι τους δικούς μου φέτος. Γενικά.
Θέλουν το παιδί τους να παίρνει μόνο 10, να είναι το πιό έξυπνο, θέλουν στο ολοήμερο να προλαβαίνει να διαβάσει ό,τι έχει και δεν έχει, αλλά να μην κουράζεται κιόλας. Αν το παιδί είναι αγενές και κακομαθημενο, δεν φταίνε καθόλου αυτοί αλλά “εσύ που δεν τους επιβάλλεσαι”. Κάτσε ρε συ. Εσύ έχεις ένα παιδί και δεν μπορείς να το κουμαντάρεις, και θέλεις να κουμαντάρω 20 παιδιά που στο σπίτι τους αλωνίζουν;
Κι αν στο σπίτι μαθαίνει το ποίημα από εσένα γονιέ “έλα μωρέ.. δασκαλάκος, τι να λέει τώρα; Σιγά την επιστημη”, πώς θέλεις να σεβαστεί το σχολείο;
Εμαθες γονιέ ότι τα παιδιά δεν κάνει να τα χτυπάμε και δεν κάνει να τα πληγώνουμε με το να απαιτούμε από δαύτα παράλογα πράγματα που δεν ταιριάζουν στον χαρακτήρα τους. Ξέχασες όμως κάτι σημαντικό. Τα ό ρ ι α !!!
Τα όρια είναι απαραίτητα. Κι αν εσένα δεν σου φαίνονται απαραίτητα είναι μάλλον γιατί βλεπεις το παιδί σου απ τις 4 που φέυγει απ το ολοήμερο μέχρι τις 6 που πάει στις γλωσσικές-καλιτεχνικές-αθλητικές του υποχρεώσεις και το ξαναβλέπεις πριν πάει για ύπνο.
Θέλεις το καλό του, και αυτό το πιστεύω με όλη μου τη δύναμη, για το καλό του παιδιού σου έστρωσα τον κώλο μου και έδωσα τόσες εξετάσεις, ήθελα το καλό του παιδιού σου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. είναι η δουλειά μου το καλό του παιδιού σου, και την αγαπώ αυτή τη δουλειά. Συνεργάσου λοιπόν μαζί μου και άσε τα ξερολίκια και τους τσαμπουκάδες. Κακό στο παιδί σου θα κάνεις αν γίνεις εχθρός μου και όχι συνεργάτης. Γιατί εγώ τη δουλειά μου θα συνεχίσω να την κάνω όσο κι αν δεν γουστάρεις.
Είμαι πιό μικρή από σένα γονιέ, αλλά το σπούδασα αυτό που κάνω. Ήρθα ποτέ εγώ να σου πω ότι δεν κουρεύεις/χτίζεις/οδηγείς/πουλάς σωστά;
Γιατί υπάρχουν όλο και περισσότερα παιδιά που δε σέβονται τίποτα απολύτως;
Το ότι βρίζει το παιδί σου γονιέ ακόμα και τις δασκάλες σημαίνει ότι οι βρισιές στο σπίτι σας είναι κάτι φυσιολογικό. Ζωηρά παιδιά υπάρχουν πολλά, και μαγκιά τους να χουν τόση ενέργεια. Με κουράζουν, αλλά τα αγαπώ πολύ. Μήπως όμως το δικό σου δεν είναι απλά ζωηρό αλλά ένα γαϊδούρι και μισό;
Γιατί το αγχώνεις το παιδί σου για βαθμούς, για εργασίες, για επίδειξη; Γιατί εδώ κι ένα μήνα το μόνο που μου ζητάς είναι να μην αφηνω το παιδί σου να κάνει παρέα με το “περιθωριοποιημένο” παιδί; Αφού στο είπα εξ αρχής “δεν έχω καμιά δουλειά να πω σε ένα παιδί με ποιόν θα κάνει παρέα.Εδώ ενώνουμε, δεν χωρίζουμε. Τέλος”
Γιατί γονιέ θεωρείς τη δουλειά μου εύκολη και ασήμαντη αφού λες ότι σπαέι το κεφάλι σου όταν κάθεσαι με το παιδί σου στο σπίτι και αφού όταν το παιδί εχει πρόβλημα αναρωτιέσαι “μα τι στο καλό κάνει η δασκάλα του; Δεν έχει ευθύνη;”
Συνεργάσου! Ο δάσκαλος από μόνος του δε μπορέι σε ένα χρόνο να κάνει 25 παιδιά και καλούς μαθητές, και έξυπνους,και πετυχημένους, και καλούς χαρακτήρες.
Μην απαιτείς μονάχα, έχεις και συ ευθύνη γονιέ!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου