του Νικόλα Γεωργιακώδη
...................................
Τα «τραύματα» δεν είναι απαραιτήτως σωματικά, σεξουαλική/σωματική κακοποίηση.
Όπως αναφέρουν οι ειδικοί, οι ιδιαίτερα αυστηρές οικογένειες ασκούν έντονη ψυχολογική πίεση στο παιδί με αποτέλεσμα το τραύμα να έρχεται ως αποτέλεσμα του ασφυκτικού ελέγχου κατά την διάρκεια των ευαίσθητων παιδικών χρόνων.
Τι είναι το παιδικό τραύμα;
Σύμφωνα με τον κ. Δημήτρη Κούκη, Παιδοψυχολόγο, τα παιδικά τραύματα χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Η μία αφορά την παραμέληση είτε αυτή είναι σωματική (τροφή, κανόνες υγιεινής, εγκατάλειψη) είτε εκπαιδευτική, η δεύτερη αφορά την ψυχολογική κακοποίηση και τον εκφοβισμό από αυστηρούς γονείς (υβριστικές συμπεριφορές, συναισθηματική απόρριψη) και η τρίτη την σωματική ή και σεξουαλική κακοποίηση.
«Συνήθως όταν μιλάμε για παιδικό τραύμα εννοούμε μια κακοποίηση του γονιού προς το παιδί. Ένα παιδί λοιπόν μπορεί να κακοποιηθεί συναισθηματικά για να αναγκαστεί να χωρέσει στην εικόνα που οι γονείς του έχουν δημιουργήσει για εκείνο και το πιέζουν για να ανταποκριθεί στις δικές τους προσδοκίες», διευκρινίζει ο κ. Κούκης και προσθέτει πως είναι κανόνας ότι αυτή η συμπεριφορά των γονέων, αργά ή γρήγορα θα εκφραστεί από το παιδί ως απάθεια, ως επιθετικότητα ή ως αδυναμία.Εν ολίγοις, το παιδικό τραύμα δεν είναι μονάχα μια κακοποίηση σωματική η σεξουαλική, όπως ενδεχομένως έχουμε ακούσει/δει από τα Μέσα. Μπορεί να είναι ένα υποτιμητικό βλέμμα των γονιών, μια προσβλητική κουβέντα ή μια έκρηξη οργής. Όταν το παιδί δεν εκτιμάται σαν ύπαρξη, αλλά σαν επίτευγμα. Όταν εστιάζουμε όχι στο ποιο είναι, αλλά στο τι έχει καταφέρει. «Μιλώντας για παιδικό τραύμα, ουσιαστικά αναφερόμαστε σε παιδικά τραύματα ενηλίκων, δηλαδή παιδικά τραύματα των γονέων τα οποία ‘βγαίνουν’ στα παιδιά. Έτσι ένας ειδικός ψυχικής υγείας, όταν καλείται να βοηθήσει σε μια τέτοια περίπτωση, διερευνά το παιδικό τραύμα του γονέα», προσθέτει ο ίδιος.
Ποιες είναι οι συνέπειες;
Οι συνέπειες του παιδικού τραύματος προκαλούν στο παιδί την αίσθηση της πλήρους αδυναμίας. Όπως αναφέρει ο κ. Κούκης, το παιδί νοιώθει ότι είναι ανίκανο, ανεπαρκές και έχει έντονο άγχος για τις συνέπειες των ενεργειών του. «Δίνει την αίσθηση ενός παιδιού που βρίσκεται σε μια διαρκή απειλή. Δυσκολεύεται να εμπιστευθεί τους γονείς του και γενικότερα το περιβάλλον του. Δυσκολεύεται να προσκολληθεί με λειτουργικό τρόπο στους γονείς του, έχει κοινωνική απόσυρση και δυσκολεύεται να ενταχθεί σε καινούργιο περιβάλλον», επισημαίνει.
in2life
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου