Καθημερινά, γινόμαστε θεατές μιας τραγικής επικαιρότητας που μας βομβαρδίζει με επαναλαμβανόμενα περιστατικά αυτοκτονιών. Την ώρα που η κρίση στην Ελλάδα παρασύρει στον κατήφορο την οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών, τα ποσοστά αυτοκτονιών στη χώρα μας έχουν χαράξει ανηφορικό δρόμο αφού η αύξηση των ποσοστών μας φέρνει στην πρώτη θέση στην Ευρώπη.Είναι αξιοσημείωτο πωςμέχρι πρότινος η Ελλάδα είχε ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών παγκοσμίως. Και όμως, τους τελευταίους μήνες και κυρίως τις τελευταίες εβδομάδες, λίγο πριν τις εκλογές, ο αριθμός των ανθρώπων που επιχειρούν να βάλουν τέλος στη ζωή τους έχει αυξηθεί δραματικά αντανακλώντας την ολοένα αυξανόμενη απελπισία που βιώνουν κάποιοι συμπολίτες μας.
Αυτοκτονία είναι η πράξη κατά την οποία ένα άτομο εσκεμμένα δίνει τέλος στην ζωή του. Αξίζει πράγματι να αναλογιστούμε την βαθιά απόγνωση που αισθάνεται ο άνθρωπος αυτός που αντικρίζει το θάνατο, έναν από τους μεγαλύτερους φόβους του ανθρώπου, σαν την πόρτα σωτηρίας του. Σε μια βαθιά, ανεξέλεγκτη συναισθηματική φόρτιση, οι ορίζοντες φαίνονται να κλείνουν γύρω του ώστε τίποτε στο παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον να φαίνεται πως έχει πια νόημα για αυτόν. Οι άνθρωποι του περιβάλλοντος βιώνονται ως απόμακροι και ανίκανοι να προσφέρουν ο,τιδήποτε, ενώ ο ίδιος αισθάνεται τις δικές του δυνάμεις να τον έχουν πια εγκαταλείψει. Σε αυτό το θλιβερό σκηνικό το άτομο απομονώνεται όλο και περισσότερο, αφήνεται στον πόνο και στο θυμό του, παραιτείται από τη ζωή και… αναζητά το θάνατο. Κατά πόσο όμως άραγε η αυτοκτονία μπορεί να είναι λύση ή και λύτρωση στον πόνο, στο θυμό, στην απόγνωση; Η ζωή όσο άδικη, στενάχωρη, πικρή, αδιέξοδη κι αν βιώνεται κάποιες στιγμές, είναι και ευκαιρία... μια ευκαιρία για αλλαγή, μια ευκαιρία να βγει πάλι φως στο σκοτάδι.
Έρευνες έχουν δείξει πως περίπου οχτώ από τα δέκα άτομα που αυτοκτονούν πάσχουν από κάποια ψυχική νόσο κατά τη στιγμή του θανάτου τους. Μεταξύ όλων των ψυχιατρικών διαγνώσεων, οι διαταραχές που σχετίζονται συχνότερα με την αυτοκτονία είναι οι διαταραχές της διάθεσης, με κύριο εκπρόσωπο την κατάθλιψη. Πράγματι, μελετώντας τις υπάρχουσες έρευνες διαπιστώνουμε τον αντίκτυπο της οικονομικής ύφεσης στη ψυχική υγεία, μέσα από την αύξηση των αυτοκτονιών αλλά και των ψυχικών διαταραχών αφού παρατηρείται ισχυρή συσχέτιση μεταξύ οικονομικής ανέχειας και εμφάνισης καταθλιπτικής διαταραχής. Παράμετροι όπως το χαμηλό εισόδημα, η ανασφάλεια, η απελπισία, η κοινωνική μεταβολή, ο κοινωνικός αποκλεισμός αλλά και η συν- νοσηρότητα με σωματικά νοσήματα ενισχύουν την συναισθηματική και ψυχική ευαλωτότητα των ανθρώπων που βρίσκονται αντιμέτωποι με μια ισχυρή οικονομική κρίση αλλά και με μια βαθιά εσωτερική κρίση εαυτού. Μάλιστα, εστιάζοντας στα σύγχρονα ελληνικά δεδομένα, παρατηρούμε πως βιώνοντας σημαντικές απώλειες, όπως αυτή της εργασίας, της προσδοκίας και των ονείρων, ο μέσος Έλληνας βρίσκεται αντιμέτωπος με μια ουσιαστική κρίση ταυτότητας και ένα έντονο άγχος επιβίωσης που σε βάθος χρόνου τον οδηγούν στη συναισθηματική απομόνωση αλλά και στην ανάπτυξη ψυχικών διαταραχών, με συχνότερη την κατάθλιψη που μια έκφανσή της αποτυπώνεται σε άρνηση για την ίδια τη ζωή.
Είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε πως σύμφωνα με σύγχρονες έρευνες η καλή πρόσβαση σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας αυξάνει τη δυνατότητα για έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία των ψυχικών διαταραχών, καθώς και για μείωση του αριθμού των αυτοκτονιών. Οι άνθρωποι αυτοί που σκέφτονται να αφαιρέσουν από τον εαυτό τους το δικαίωμα στη ζωή, στην οικογένεια, στη δημιουργία, στην ευτυχία σκεπτόμενοι πως «η φυγή» είναι η μόνη λύση, έχουν βυθιστεί σε ένα σκοτάδι απελπισίας στο οποίο η συνομιλία τους με έναν ειδικό ψυχικής υγείας μπορεί να ρίξει φως…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου