Οι γονείς συχνά απαιτούν πράγματα απ΄τα παιδιά τους «ξεχνώντας» την ηλικία και την προσωπικότητά τους.

 

Οι γονείς αγωνιούν για τα παιδιά τους και προσπαθούν καθημερινά να τους μάθουν κανόνες, να τους θέσουν όρια και να τους μεταδώσουν τις αρχές και τις αξίες τους.

Καμία φορά όμως ο τρόπος δεν είναι ο κατάλληλος.

 

Οι γονείς συνήθως απαιτούν πράγματα απ΄τα παιδιά τους «ξεχνώντας» την ηλικία τους αλλά και την προσωπικότητά τους.

Μήπως αναγνωρίζετε μερικές απ΄τις παρακάτω παράλογες απαιτήσεις-επιθυμίες;

 

Να είναι άριστοι μαθητές.

Η απαίτηση αυτή «σηκώνει» μεγάλη κουβέντα. Αρχικά, σκεφτείτε αν εσείς είστε κάθε μέρα καλοί και αποδοτικοί στη δουλειά σας. Σίγουρα, θα σκεφτείτε ότι δεν είναι το ίδιο, γιατί τα παιδιά μαθαίνουν πράγματα και εξελίσσονται. Έχετε δίκαιο ως ένα βαθμό. Σκεφτείτε όμως τώρα κάτω από ποιες συνθήκες μαθαίνουν τα παιδιά σας; Κατά πόσο το εκπαιδευτικό σύστημα βοηθάει τα παιδιά να αγαπήσουν τη γνώση; Η γνώση στον άνθρωπο πρέπει να είναι μια κατάσταση χαράς, είτε αυτή έχει να κάνει με τη μόρφωση, είτε με την προσπάθεια του ατόμου να γνωρίσει τους άλλους ή τον ίδιο του τον εαυτό. Είναι σημαντικό να δημιουργήσεις εκείνο τον μηχανισμό που θέλεις να μαθαίνεις, αλλά για να θέλεις να μαθαίνεις πρέπει να έχεις μπει σε μία λογική του να μάθεις πώς να μαθαίνεις, και όταν μάθω πώς να μαθαίνω μου αρέσει και χαίρομαι γι΄αυτό. Δυστυχώς, το εκπαιδευτικό σύστημα ενισχύει τη στείρα μάθηση χωρίς να αφήνει περιθώρια για έκφραση και κριτική σκέψη. Οι γονείς έχουν μάθει να κυνηγούν τους βαθμούς και να πιστεύουν πως αφού το παιδί μου γράφει 20 πάει να πει πώς ξέρει το μάθημα. Ρωτήστε το μετά από κάποιο διάστημα αν θυμάται τίποτα; Κατά πόσο έχει κατακτήσει τη γνώση; Σαφώς, υπάρχουν και εξαιρέσεις απ΄τις οποίες αξίζει να παραδειγματιστείτε. Οι εξαιρέσεις είναι παιδιά που έμαθαν να διαβάζουν και να μελετούν σωστά. Αναζητούν πληροφορίες, ψάχνουν, κρίνουν, μελετούν. Τα παιδιά αυτά δεν κυνηγούν το 20 αλλά τη γνώση. 

 

Να μαζεύουν πάντα το δωμάτιο τους.

Πόσες μαμάδες θα ταυτιστούν με την επιθυμία αυτή; Η πλειοψηφία. Η ακαταστασία που δημιουργούν τα παιδιά μπορεί να γίνει εξοργιστική. Ρούχα πάνω στις καρέκλες, στο πάτωμα, στο γραφείο (υπάρχουν μαρτυρίες μαμάδων που έχουν μαζέψει κάλτσες απ΄το φωτιστικό) λερωμένα πιάτα στο τραπέζι, παιχνίδια κάτω απ΄τους καναπέδες, μαρκαδόροι σκόρπιοι κτλ.

Από τη μία δικαίως φωνάζετε γιατί είναι καλό τα παιδιά να μάθουν να έχουν τάξη και οργάνωση στη ζωή τους, απ΄την άλλη όμως είναι δικαίωμα τους να έχουν τον έλεγχο του προσωπικού τους χώρου. Διεκδικήστε την απόλυτη τάξη στους κοινόχρηστους χώρους και όχι στο δωμάτιο τους. Επίσης, είναι σημαντικό τα παιδιά να σας βλέπουν να έχετε ένα σπίτι καθαρό και τακτοποιημένο. Να είστε σίγουρες πως την εικόνα αυτή θα έχουν ως παράδειγμα στη ζωή τους ακόμη κι αν το δωμάτιο τους μοιάζει με «εμπόλεμη ζωή».

 

Να είναι πάντα ευγνώμονα.

Οι περισσότεροι γονείς στερούνται, καταπιέζονται, βάζουν σε δεύτερη και τρίτη μοίρα τα δικά τους θέλω και τις ανάγκες τους. Είναι μία επιλογή που οι ίδιοι έκαναν είτε γιατί το νιώθουν, είτε γιατί το θεωρούν σωστό. Η επιλογή όμως αυτή δεν σημαίνει πως θα πρέπει να απαιτείται απ ΄τα παιδιά σας σεβασμό και αναγνώριση. Δεν είναι «εμπόριο» οι ανθρώπινες σχέσεις, όσο σκληρό κι αν σας ακούγεται. Να αγαπάτε τα παιδιά και να τους το δείχνετε. Παίξτε μαζί τους, μιλήστε, γελάστε, αποδεχτείτε τα όπως ακριβώς είναι. Σίγουρα, θα σας αγαπήσουν και θα ανταποκριθούν σ΄αυτό. Δεν μπορείτε όμως να απαιτείται αγάπη, σεβασμό ή ευγνωμοσύνη χωρίς να τους δείχνετε την πραγματική τους σημασία.

 

Να μη λαμβάνουν υπόψη τους πώς συμπεριφερόμαστε μεταξύ μας (ως ζευγάρι).

Το πως είστε στην προσωπική σας ζωή, ο τρόπος που επικοινωνείτε με τον σύζυγό σας είναι ακριβώς αυτός που θα υιοθετήσουν τα παιδιά σας. Ο τρόπος που συμπεριφέρεστε μεταξύ σας, θα καθορίσει τι είδους άνθρωποι θα γίνουν στο μέλλον τα παιδιά σας. Τα παιδιά αφομοιώνουν κι αναπαράγουν τη δική σας συμπεριφορά. Μην ξεχνάτε πως τα παιδιά μαθαίνουν απ΄αυτά που κάνετε και όχι απ΄αυτά που λέτε.

 

Να μην προσπαθούν να «την γλιτώσουν» όταν κάνουν λάθη.

Απ΄τα λάθη τα παιδιά μαθαίνουν. Αφήστε τα να κάνουν λάθη και να αναλαμβάνουν τι συνέπειες αυτών. Προσέξτε, υπάρχουν και μερικές περιπτώσεις όπου αξίζει να την γλιτώσουν επιβραβεύοντας την ειλικρινή μετάνοια ή την πρόθεσή τους να βοηθήσουν και να διορθώσουν το λάθος τους. Στις συνέπειες δεν εννοούμε σε καμία περίπτωση τη σωματική ή λεκτική τιμωρία.

 

Να σας συγχωρούν πάντα.

Δεν γίνεται να συμπεριφέρεστε άσχημα στα παιδιά σας και έπειτα να έχετε την απαίτηση να σας συγχωρέσουν. Ίσως είναι πολύ ανεκτικά, αλλά σίγουρα έχουν ένα όριο.

 

Να κάνουν πάντα ό,τι τους λέτε.

Ευτυχώς, τα περισσότερα παιδιά δεν το τηρούν. Δεν γίνεται να υπακούν σε ό,τι τους λέτε. Είναι και εκείνοι άνθρωποι με προσωπικότητα και έχουν τις δικές τους απόψεις. Μπορεί να σας ξεγελά το μέγεθος αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Ενθαρρύνετε λοιπόν το διάλογο και μάθετε πώς να διεκδικούν τις ανάγκες και τα θέλω τους. Είναι δύο βασικές δεξιότητες για τη ζωή τους.

 

jenny