Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Το παιδί μου πήρε κακούς βαθμούς. Τι να κάνω για να το βοηθήσω;

Δώστε του να καταλάβει ότι είναι δική του δουλειά
να τα πηγαίνει καλά με το σχολείο

Πολλοί γονείς δίνουν εξαιρετική βαρύτητα στη βαθμολογία, γιατί πιστεύουν ότι έτσι το παιδί τους θα επιβιώσει πιο εύκολα στους δύσκολους καιρούς μας.

Αν η αντίδρασή σας είναι άσχημη μόλις δείτε την καρτέλα με τους κακούς βαθμούς, τότε δεν θα μάθετε ποτέ για ποιους λόγους, το παιδί έφτασε σε αυτό το σημείο.

Τι πρέπει να κάνετε;
Διατηρείτε στενή σχέση με το παιδί.
Στηρίζετέ το με ουσιαστικό τρόπο, χωρίς υπερπροστασία.
Η «συνταγή της επιτυχίας» φαίνεται πως είναι η δημοκρατική και «ζεστή» παρουσία σας στη ζωή του παιδιού, δίπλα του, μα όχι ασφυκτικά πάνω του.
Τα παιδιά τα οποία βελτιώνουν την εικόνα που έχουν τα ίδια για το άτομό τους συνήθως βελτιώνουν και την επίδοσή τους στο σχολείο.
Αφήνετε στον έφηβό σας περιθώριο πρωτοβουλιών, εκπαιδεύετέ τον να λύνει μικροπροβλήματα, να παίρνει αποφάσεις, να κρίνει μόνος του και να διαπιστώνει ότι «μπορεί να κάνει καλά» διάφορα πράγματα, από απλά μερεμέτια μέχρι πρόχειρο μαγείρεμα ή λύση ασκήσεων.
Διερευνήστε αν το παιδί συμμετέχει στην τάξη.
Αν διαπιστώνετε ότι κρατά παθητική στάση στο μάθημα, καλό είναι να αναλογιστείτε το γιατί.
Ανταμείβετε το παιδί σας για τις καλές επιδόσεις του σε οποιοδήποτε τομέα. Να κρατάτε όμως ένα μέτρο. Αν λέτε «μπράβο» επειδή απλώς διεκπεραίωσε κάτι αναγκαίο, τότε θα πιστέψει ότι αν κάποια στιγμή βαρεθεί να κάνει τα απαραίτητα, θα χάσει απλώς το «μπράβο».
Φροντίστε ώστε το παιδί να καλλιεργήσει τα δικά του κίνητρα και τους δικούς του στοχους στη ζωή. Έχει διαφορά το να λύνει ένα πρόβλημα για να ευχαριστήσει εσάς από το να λύνει ένα πρόβλημα επειδή χαίρεται να λέει «το βρήκα»!
Δώστε του να καταλάβει ότι είναι δική του δουλειά να τα πηγαίνει καλά με το σχολείο και ότι αυτό είναι κάτι που το οφείλει στον εαυτό του ανεξάρτητα από το αν του λέει «μπράβο» ο καθηγητής ή εσείς.
Δείχνετε στο παιδί σας έμπρακτα ότι το αγαπάτε ακόμη και όταν οι βαθμοί του είναι κατώτεροι των προσδοκιών του ή των δικών σας. Η αγάπη των γονιών ή των φίλων δεν πρέπει να συνδέεται με την «επίδοση» σε οποιονδήποτε τομέα.
Διαβάζετε και εσείς οι ίδιοι, όσο πιο συχνά μπορείτε.
Αν αδυνατείτε να το κάνετε, τουλάχιστον δείχνετε στο παιδί ότι η ανώτερη παιδεία συνοδεύεται κατά κανόνα από περισσότερες απολαβές στην ενήλικη ζωή.

Αλεξάνδρα Καππάτου
Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος
Πηγή www.akappatou.gr

Ενάντια στο “απόστημα της μόδας της βίας” στα σχολεία

Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Ένας νέος προβληματισμός στην εκπαίδευση αναπτύχθηκε τΙς τελευταίες δεκαετίες , σχετικά με την αντίσταση μαθητών και εκπαιδευτικών στο σχολείο. Χρήσιμα στοιχεία ήρθαν να συμπληρώσουν τη θεωρία της αναπαραγωγής και ιδιαίτερα αυτά που αφορούν την διαλεκτική δυναμική της κυριαρχίας στην κοινωνία. Η θεωρία της αναπαραγωγής χωρίς να χάσει την αξία της εμπλουτίστηκε με νέα στοιχεία.

Πέρα από την καπιταλιστική πρακτική και την επιδίωξή της να επιβάλλει τα σχέδιά της στον κοινωνικό ιστό υπάρχει το υποκείμενο που αντιδρά , μεσολαβεί και διαμορφώνει μια διαλεκτική σχέση με τη κοινωνία και της επιταγές της. Η θεωρία της αναπαραγωγής χωρίς να παραμεριστεί, διευρύνθηκε δίνοντας αξία και στη δυνατότητα του ατόμου να παρεμβαίνει στο κοινωνικό γίγνεσθαι , πέρα από τα σχέδια της εκάστοτε αστικής τάξης. Οι Νεομαρξιστές κοινωνιολόγοι είναι αυτοί που τους απασχόλησε αυτή η νέα διάσταση στην εκπαίδευση.
Ένα από τα σημαντικότερα αξιώματα της αντίστασης είναι ότι οι μαθητές της εργατικής τάξης δεν είναι απλώς υποπροϊόντα του κεφαλαίου, που υπακούουν πειθήνια στις προσταγές των δασκάλων και σχολείων που τους “προετοιμάζουν” για μια ζωή εξοντωτικής εργασίας. Αντίθετα, τα σχολεία αποτελούν πεδία αμφισβήτησης που χαρακτηρίζονται όχι μόνο από δομικές και ιδεολογικές αντιφάσεις, αλλά και από συλλογικά διαμορφωμένη μαθητική αντίσταση.1
Ο Michael Apple στο Education and Power υποστηρίζει ότι το σχολείο δε είναι ένας θεσμός που ότι διδάσκεται διαμορφώνει αναπόφευκτα τους μαθητές σε παθητικά όντα που είναι ικανά και πρόθυμα να προσαρμοστούν σε μια άνιση κοινωνία. Το αναλυτικό πρόγραμμα δεν απορροφάται άμεσα αλλά διαμεσολαβείται η ταξική κουλτούρα των μαθητών.2
Ο Paul Willis ήταν από τους πρώτους που πραγματοποίησε έρευνα για να δείξει ότι στα πλαίσια ενός σχολείου εμφανίζεται «αντίσταση» από την πλευρά των μαθητών που προέρχονται από τα λαϊκά στρώματα. Τα αγόρια γνωρίζουν το σκασιαρχείο, το κάπνισμα, το ποτό και τον αντικομφορμιστικό τρόπο ντυσίματος. Επιδίδονται σε βανδαλισμούς, σχολική βία και κλοπές. Κατά τη διάρκεια των μαθημάτων η αντίστασή τους εκφράζεται κυρίως με προσπάθεια να αποστασιοποιηθούν από τις συνηθισμένες σχολικές δραστηριότητες και νοοτροπίες.3 Αντιτάσσουν στις επιταγές του αναλυτικού προγράμματος , το οποίο προωθεί τη κουλτούρα της ιθύνουσας τάξης, μία αντισχολική κουλτούρα που προέρχεται από την κοινωνική τους καταγωγή. Αυτό το κάνουν γιατί δεν ήθελαν να έχουν τη τυποποιημένη συμπεριφορά που επιβάλλει το σχολείο δηλαδή τη σχέση αυθεντίας που νομιμοποιεί τις γνώσεις και τις σχέσεις στη σχολική τάξη, που στη συνέχεια νομιμοποιούν το καπιταλιστικό σύστημα αμοιβής, την ατομική αμοιβή για την ατομική εργασία. Θεωρούσαν ότι το σχολείο ως θεσμός εξουσίας τους κορόιδευε, επομένως κι αυτοί με την πονηριά τους προσπαθούν να ανταποδώσουν την κοροϊδία. 4
images (1)
Με τη στάση τους αυτή κλείνουν όλες τις δυνατότητες να αναζητήσουν μια απελευθερωτική σχέση μεταξύ της γνώσης και της διαφωνίας, πράγμα που σημαίνει ότι με την άρνηση της πνευματικής εργασίας αυτοί οι μαθητές ελαττώνουν τη δύναμη της κριτικής τους σκέψης ως εργαλείο για τον κοινωνικό μετασχηματισμό.5 Οι μαθητές αυτοί δεν δείχνουν μια παθητικότητα αλλά μία άρνηση, μια αδυναμία στάσης που τελικά δεν οδηγεί πουθενά. Η στάση των μαθητών αυτών απέναντι στη σχολική μάθηση οδηγεί κατευθείαν και αμετάκλητα σε αυτό που πολεμάνε και αντιστέκονται.6 Γενικότερα η κουλτούρα της εργατικής τάξης ενθαρρύνει την προσαρμογή στο υπάρχον σύστημα, και ,όχι την απόρριψή του και την προσπάθεια μεταβολής του. 7Σε αυτό το σημείο επικεντρώνεται το ενδιαφέρον των ριζοσπαστών κοινωνιολόγων της εκπαίδευσης και των ριζοσπαστών εκπαιδευτικών. Το πώς δηλαδή θα μετατρέψουν αυτή την αντιθετικότητα των μαθητών σε ένα παράγοντα όχι μόνο αμφισβήτησης αλλά και ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος.

1 H. Giroux, “Theories of Reproduction and Resistance in the New Sociology of Education: A Critical Analysis” Harvard Education Review, Τομ.53, τευχ.3 (1983), σελ.261 από David Blackledge and Barry Hunt, «Κοινωνιολογία της εκπαίδευσης» ,Εκδ. Μεταίχμιο, 2000 , σελ.243
2 Michael Apple, «Εκπαίδευση και εξουσία» ,εκδόσεις Παρατηρητής
3 Willis, Learning to Labour, Σελ. 12-40 από David Blackledge and Barry Hunt, «Κοινωνιολογία της εκπαίδευσης» ,Εκδ. Μεταίχμιο, 2000 ,σελ.247
4 Willis, Learning to Labour, Σελ.11-43 από Ράση Σπύρο «Η θεωρία της αντίστασης στην εκπαίδευση», Σύγχρονη Εκπαίδευση ,τ.40,1988
5 Ράσης Σπύρος, «Η θεωρία της αντίστασης στην εκπαίδευση», Σύγχρονη Εκπαίδευση ,τ.40,1988
6 Ράσης Σπύρος, «Η θεωρία της αντίστασης στην εκπαίδευση», Σύγχρονη Εκπαίδευση ,τ.40,1988
7 Willis, Learning to Labour, Σελ. 12-40 από David Blackledge and Barry Hunt, «Κοινωνιολογία της εκπαίδευσης» ,Εκδ. Μεταίχμιο, 2000 ,σελ.250

Άρθρα του Καπετσώνης Κώστας
Πηγή: fresheducation.gr

http://www.dimosiosxoleio.com/%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%BC%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1/%CE%B2%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1/enantia-sto-apostima-tis-modas-tis-bias-sta-sxoleia.html

Το άγχος του γονεϊκού ρόλου

Η μέλλουσα μητέρα ειδικότερα πρέπει να αναλογιστεί πως παίρνοντας την απόφαση να τεκνοποιήσει πρέπει να αφήσει πίσω το θέμα της καριέρας της για λίγο ή και περισσότερο διάστημα. Επίσης ο ελεύθερος της χρόνος θα μειωθεί έως και θα εξαφανιστεί για τους πρώτους κυρίως μήνες, η σχέση της με τον σύζυγό της θα αλλάξει καθώς δεν θα έχει πολύ χρόνο να διαθέσει σε εκείνον αφού θα πρέπει να φροντίζει το βρέφος συνεχώς, θα χαθεί από τις φιλικές παρέες της καθώς δεν θα μπορεί εύκολα να συμμετέχει σε εξόδους και συναθροίσεις και θα παραμελήσει αρχικά λίγο τον εαυτό της για να δώσει την απαραίτητη φροντίδα στο βρέφος. Και για τον άνδρα όμως υπάρχουν αλλαγές παίρνοντας την απόφαση να γίνει πατέρας, Βέβαια δεν είναι τόσο ριζικές οι αλλαγές στη ζωή του άνδρα σε σχέση με της γυναίκας, αλλά σίγουρα ψυχολογικά και συναισθηματικά υφίσταται κ εκείνος αλλαγές.
Στη σημερινή εποχή οι άντρες επιθυμούν πολύ περισσότερο από παλαιότερα να συμμετέχουν στο μεγάλωμα και την ανατροφή του παιδιού τους. Επιπρόσθετα το γεγονός ότι οι μητέρες πλέον εργάζονται τους έχει φέρει ακόμα πιο κοντά στο μεγάλωμα , τη φροντίδα και την ανατροφή του παιδιού.
Πλέον βέβαια τα πιο πολλά ζευγάρια όταν αποφασίζουν να τεκνοποιήσουν, συμφωνούν μεταξύ τους ότι και οι δύο θα είναι υπεύθυνοι για τη φροντίδα και το μεγάλωμα του παιδιού τους.

Πηγή: http://www.edu-special.gr/%CF%84%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CF%87%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CF%8A%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CF%81%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CF%85/

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Τα ψυχικά ελλείμματα των γονιών

Αντικλείδι

Μιλάμε συνέχεια στα παιδάκια μας και ας «μαλλιάσει η γλώσσα μας»!!

Ένα φθινοπωρινό βράδυ, καθώς συζητούσα με την εφτάχρονη κόρη μου (για πολλοστή φορά) για θέματα καλής συμπεριφοράς και αυθεντικής φιλίας με κοιτάει βαθιά στα μάτια λέγοντας μου με περισσή ειλικρίνεια:
"Φτάνει μαμά μη μιλάς άλλο, τα κατάλαβα ας κοιμηθούμε τώρα!...".

Δεν σας κρύβω ότι αισθάνθηκα κάπως αμήχανα και άβολα. Μήπως όντως είχα ζαλίσει το μυαλουδάκι της; Μήπως είχα ξεπεράσει το όριο της λεκτικής επικοινωνίας; Και αν ναι υπάρχει κάποιο όριο, ποιο είναι αυτό; Πόσο πρέπει ένας γονέας να μιλάει και να συμβουλεύει το παιδί του; Πρέπει να εμπλέκεται σε όλα τα προσωπικά του ζητήματα; Και αν ναι μέχρι που μπορεί να φτάνει η κάθε συζήτηση;
Αυτά τα, φλέγοντα κατά τα άλλα, ερωτήματα με έκαναν να ψάξω για περισσότερες πληροφορίες για να μπορώ τώρα να τα απαντήσω. Το έναυσμα γι αυτό το άρθρο μου -όπως καταλαβαίνετε- ήταν η ερώτηση της γλυκιάς μου κόρης!

Ακούω καθημερινά σε συζητήσεις μαμάδων τα εξής:
"Μα τι να τον/την κάνω; Δεν με ακούει και δεν μου λέει απολύτως τίποτα για τα προσωπικά του. Δεν αντέχεται άλλο....". Είμαι σίγουρη ότι όλοι οι γονείς έχουμε αναρωτηθεί ή έχουμε ακούσει κάτι παρόμοιο.
Η πρώτη ερώτηση λοιπόν που κάνω στις μαμάδες, είναι η εξής:
"Πόσο χρόνο αφιερώνεται για να μιλήσετε στα παιδιά σας και από ποια ηλικία ξεκινήσατε να συζητάτε;". Παίρνω ποικίλες απαντήσεις. Κατά τη γνώμη μου, αν και δεν είμαι ειδικός, και κάνω λάθη ως άνθρωπος και γι'αυτό είμαι καλός ακροατής, λεκτική επικοινωνία είναι βασική προϋπόθεση στη φυσιολογική ανάπτυξη των παιδιών. Από την πρώτη στιγμή της γέννησης (ή και πολύ νωρίτερα στο στάδιο της κυοφορίας ) ένα παιδί αναγνωρίζει τη φώνη των γονιών του. Τότε είναι μια καλή ευκαιρία της λεκτικής επαφής με το παιδί μας. Πρέπει να μιλάμε απλά, ήρεμα και γλυκά στο βρέφος και σε λίγο καιρό θα δούμε ότι αυτή η πράξη μας θα βρει αντίκρυσμα στον αποδέκτη και θα μας δώσει το πιο όμορφο δώρο, "το πρώτο χαμόγελο του". Στη συνέχεια στις προσχολικές ηλικίες μπορούμε να κάνουμε πιο συγκεκριμένες ερωτήσεις και θα λαμβάνουμε πιο σαφείς απαντήσεις. Τέλος στις σχολικές ηλικίες, ήδη θα έχουμε πετύχει τον απώτερο στόχο μας να κάνουμε τα παιδιά να μας εμπιστεύονται πιο πολύ και να νιώθουν ασφαλή. Οι εφηβικές ηλικίες είναι ένα αχανές κεφάλαιο στο οποίο δεν θα εντρυφήσω...
Τα όρια της λεκτικής επικοινωνίας είναι σαφή. Πρέπει να επαναλαμβάνουμε πολλές φορές τα ίδια πράγματα μέχρι να εισακουστούμε (και ας νιώθουμε κουραστικοί) με επιμονή και υπομονή πάντα. Μπορούμε να δίνουμε απλόχερα τις συμβουλές μας σε ότι μας ζητήσουν αλλά χωρίς επιβλητικό τόνο. Δίνουμε πάντα την δυνατότητα επιλογής (σε συγκεκριμένα θέματα) στο παιδί μας!
Όσον αφορά τώρα τις πολύπλοκες καταστάσεις ένας γονέας πρέπει να εμπλέκεται σε προσωπικές καταστάσεις που αφορούν το παιδί του ΜΟΝΟ όταν είναι απόλυτη ανάγκη.Το παιδί πρέπει να νιώθει υπεύθυνο και αυτόνομο. Δίνουμε στο παιδί να καταλάβει ότι πρέπει να προστατεύει τον εαυτό του και χωρίς την παρουσία μας. Τέλος, τα όρια της συζήτησης είναι προσωπική πια υπόθεση...

elblastingnews

Ηθική παρενόχληση: μία νέα μορφή βίας

by Εναλλακτική Δράση

της Ειρένας Αναστασίου

Ο όρος ‘ηθική παρενόχληση’ θεωρείται ένα παλιό φαινόμενο που παρουσιάζεται σε όλες τις κοινωνίες. Μια από τις αποδείξεις της ύπαρξης του είναι ότι διακρίνεται μέσα από τον κινηματογράφο αφού έχει αποτελέσει θέμα του σε ταινίες όπως «Οι διαβολογυναίκες» του Α.Ζ Κουζό αλλά και η «Τatie Daniele» του Ε. Σατιλιέ, όπου ξεκάθαρα διακρίνουμε τη διαστροφική μεταχείριση που εκτυλίσσεται αλλά και τα ψυχικά βασανιστήρια που υποβάλλεται η πρωταγωνίστρια. Παρόλ’αυτά, τα τελευταία 30 περίπου χρόνια, έχει λάβει την προσοχή για μελέτη και αξιολόγηση συμπεριλαμβανομένου και των διαστάσεων, των συνεπειών του αλλά και των τρόπων πρόληψης του φαινομένου από την επιστημονική κοινότητα. Έτσι, ορίζεται πλέον ξεχωριστά από άλλες μορφές βίας ή κακοποίησης όπως για παράδειγμα το bullying, η σεξουαλική κακοποίηση ή παρενόχληση. Από την άλλη όμως πλευρά η ηθική παρενόχληση εντοπίζεται τόσο στην καθημερινότητα μέσα στις προσωπικές σχέσεις όπως αυτές του ζευγαριού ή της οικογένειας αλλά και στον εργασιακό χώρο.

Τι εννοούμε όμως όταν μιλούμε για ηθική παρενόχληση? Σύμφωνα με την βιβλιογραφία και την έρευνα και συγκεκριμένα με την μελέτη του Εθνικού Ινστιτούτου Εργασίας και Ανθρώπινου Δυναμικού που διεξήχθηκε το 2013 δεν υπάρχει ένας ξεκάθαρος και κοινά αποδεκτός ορισμός μεταξύ των ερευνητών σχετικα με την ηθική παρενόχληση σε διεθνή επίπεδο. Έτσι, η ερευνήτρια προτείνει ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το φαινόμενο το έχουν προσεγγίσει διεθνώς από χώρες με διάφορα πολιτισμικά χαρακτηριστικά αλλά και από διάφορους επιστημονικούς κλάδους όπως ψυχολογίας, εργασιακής ψυχολογίας, κοινωνιολογίας, νομικής, κ.α. Ωστόσο, οι ερευνητές ανεξαρτήτως από την χώρα και κλάδο προέλευσης τους, συμφωνούν ότι αναφέρονται στο ίδιο φαινόμενο και του αποδίδουν κοινά χαρακτηριστικά (Hauge, Skogstad & Einarsen 2007, Slin 2009). Ο ορισμός που έχει ξεχωρίσει και έχει καθιερωθεί είναι αυτός που προτείνει η γαλλίδα ψυχίατρος και ψυχαναλύτρια με ειδίκευση στην θυματολογία M.F. Hirigoyen, η οποία έχει μελετήσει διεξοδικά τη φύση και τις διαστάσεις του φαινομένουμενου και μέσα από το έργο της έδωσε την αφορμή για την συνειδητοποιήση και την αντιμετώπιση του σε νομικό πλαίσιο στην Γαλλία. Ως αποτέλεσμα, ο όρος καθιερώθηκε σε πολλές γαλλόφωνες χώρες και έχει υιοθετηθεί από τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. Με άλλα λόγια, η Hirigoyen αναφέρεται στην ηθική παρενόχληση ως η προσπάθεια ψυχικής εξόντωσης του άλλου με λόγια, με νεύματα, με υπονοούμενα, χωρίς τη χρήση φυσικής βίας (Τσιάμα, 2013).

Ηθική Παρενόχληση ή Διαστροφική Βία

Όπως έχει προαναφερθεί, το φαινόμενο της ηθικής παρενόχλησης διακρίνεται στις προσωπικές σχέσεις και στις σχέσεις στον εργασιακό χώρο. Πως μπορούμε να διακρίνουμε ότι συμβαίνει στις σχέσεις μας με τους άλλους κάτι τέτοιο? Σύμφωνα με την Hirigoyen “ορισμένες διαστροφικές ενέργειες είναι τόσο συνηθισμένες και καθημερινές, ώστε θεωρούνται κανόνας. Η αρχή γίνεται με μια απλή έλλειψη σεβασμού, ένα ψέμα ή μια εκμετάλλευση. Όλα αυτά θεωρούνται ανυπόφορα μόνο όταν μας ζημιώσουν άμεσα. Αργότερα, εφόσον η κοινωνική ομάδα στην οποία εφαρμόζονται οι συγκεκριμένες συμπεριφορές δεν αντιδρά, οι συμπεριφορές μετατρέπονται σταδιακά σε αποδεδειγμένα διαστροφικές, με σοβαρές επιπτώσεις για την ψυχική υγεία των θυμάτων. Επειδή φοβούνται ότι κανείς δε θα τα ακούσει, τα θύματα σιωπούν και υποφέρουν καρτερικά.” Έτσι λοιπόν, το φαινόμενο παραμένει συγκαλυμμένο και ο θύτης εκλαμβάνεται σαν ο κυρίαρχος της σχέσης με αποτέλεσμα οι χειρισμοί του να γίνονται με ένα ιδιαίτερο τρόπο που να επιτρέπουν την ερμηνεία τους ως μια μορφή σύγκρουσης ή πάθους μέσα στη σχέση.

Για να μπορέσουμε όμως να κατανοήσουμε καλύτερα την ηθική παρενόχληση ή αλλιώς διαστροφική βία στις προσωπικές σχέσεις, θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι για να συμβεί κάτι τέτοιο πιθανόν να υπάρχει μια συναισθηματική έλλειψη μέσα στη σχέση ή ακόμα και μια υπερβολική οικειότητα. Έτσι λοιπόν, η υπερβολική οικειότητα προκαλεί φόβο με αποτέλεσμα το πιο οικείο άτομα να αποτελέσει το αντικείμενο που θα υποστεί την μεγαλύτερα βία. Στην περίπτωση αυτή, ο θύτης εκλαμβάνει τη σχέση αυτή ως ιδιαίτερα στενή και ως εκ τούτου αποπνικτική οπότε προσπαθεί να κρατήσει το άλλο άτομο σε μια σχέση εξάρτησης ή ιδιοκτησίας για να μπορέσει και ο ίδιος να κρατήσει την αυτοκυριαρχία και παντοδυναμία του. Από την άλλη δε πλευρά, το θύμα κατακλυζεται από ενοχικά συναισθήματα και αμφιβολίες, έτσι παραμένει εκεί χωρίς να αντιδρά.

Μια τέτοια κατάσταση δεν είναι απαραίτητο να εμφανιστεί από την αρχή αλλά συνήθως εμφανίζεται σε περιόδους κρίσης όπου ο θύτης δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη μιας δύσκολης επιλογής ή απόφασης. Έτσι, λόγο της ολοκληρωτικής άρνησης του θύτη να αποδεχθεί την επιλογή, ξεκινά μια αντίδραση που μοιάζει με καταδιωκτικό παραλήρημα εναντίων του συντρόφου (Hirigoyen, 2009). Η άλλη πλευρά μπαίνει σε μια κατάσταση έντονου άγχους, βιώνει έντονο θυμό αλλά και ντροπή αφού υπομένει τον εξευτελισμό νιώθωντας ανύμπορος να αντιδράσει.

Μια άλλη κατάσταση που πιθανόν να αποκαλύψει το φαινόμενο αυτό σε μια σχέση, είναι συνήθως όταν ένα ζευγάρι πρόκειτε να χωρίσει ή να πάρει διαζύγιο. Σύμφωνα με τον J.G Lemaire “ορισμένες εκδικητικές συμπεριφορές, μετά το χωρισμό ή το διαζύγιο, μπορούν να γίνουν κατανοητές σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο : λες και ένα άτομο, για να μη μισήσει τον εαυτό του, έχει ανάγκη να διοχετεύσει όλο του το μίσος σ’ένα άλλο άτομο, το οποίο, κάποτε, ήταν κομμάτι του εαυτού του”. Με άλλα λόγια, το άτομο που προβένει στην παρενόχληση δεν μπορεί να αποδεχθεί το γεγονός και προσπαθεί να κυριεύσει στη ζωή, του μέχρι πρότεινος συντρόφου του. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η απόφαση του χωρισμού έρχεται συνήθως από το θύμα έτσι η παρενόχληση που δέχεται από τον σύντροφο είναι ακόμα πιο έντονη, πιεστική και βίαιη. Στόχος της στάσης αυτής είναι η αποσταθεροποίηση και αποδιοργάνωση του συντρόφου με σκοπό να τον κάνει να αμφιβάλει για τον ίδιο του τον εαυτό και τους άλλους.

Σε τέτοιες περιπτώσης η Hirigoyen (2009) προτείνει ότι τα θύματα θα πρέπει να διατηρήσουν τη ψυχραιμία τους, να μην αμφιβάλουν για τον εαυτό τους και να αγνοήσουν τις επιθέσεις που δέχονται.

Ηθική Παρενόχληση στον Εργασιακό Χώρο

Μπορεί η διαστροφή που χαρακτηρίζει την βιαιότητα μέσα σε σχέσεις που εμφανίζεται το φαινόμενο αυτό να αποτελεί κάποιες φορές συστατικό της εφόσον οι συντρόφοι έχουν επιλέξει ο ένας τον άλλον, αυτό όμως δεν ισχύει και στις σχέσεις στο χώρο εργασίας. Η ηθική παρενόχληση στον εργασιακό χώρο έχει απασχολήσει τους ερευνητές και η αναφορά στο φαινόμενο αυτό γίνεται με τον αγγλικό όρο «mobbing» που σημαίνει επιτήθομαι. Ένας από τους πρώτους ερευνητές που έχουν ασχοληθεί με την ηθική παρενόχληση στον εργασιακό χώρο είναι ο Leymann ο οποίος αναφέρεται στο φαινόμενο ως η ψυχολογική βία η οποία ασκείται από ένα άτομο ή ομάδα ατόμων, κατά ενός ατόμου ή ομάδας ατόμων. Εκφράζεται μέσα από μια αλυσίδα αντιδεοντολογικών συμπεριφορών οι οποίες, ενώ φαινομενικά είναι ασύνδετες μεταξύ τους, στην πραγματικότητα είναι όλες μέρος μιας στρατηγικής εκφοβισμού, ταπείνωσης και αποδυνάμωσης του στόχου (Leymann, 1996). Συμβαίνει δηλαδή αυτό που ισχύει και στις διαπροσωπικές σχέσεις με τη διαφορά ότι το φαινόμενο μπορεί να εμφανίζεται γιατί υπάρχει προκατάλειψη λόγο φύλου, ηλικίας, σωματικής αναπηρίας, καταγωγής, θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. Επιπλέον, μπορεί η στάση που τηρεί ένας εργαζόμενος να είναι διαφορετική από αυτή των υπολοίπων έτσι, η ευσυνειδησία, η συνέπεια και η τυπικότητα του να λαμβάνεται ως απειλή αφού κάτι τέτοιο μπορεί να “ξεβολέψει” το εργασιακό περιβάλλον από μακροχρόνια παγιωμένες και βολικές τακτικές (Einarsen, 1999).

Σύμφωνα με τις έρευνες, η ηθική παρενόχληση στον εργασιακό χώρο εμφανίζεται ξαφνικά και απρόσμενα (Vartia, 2001) και το θύμα υφίσταται σοκ όταν συνειδητοποιήσει σε ποια θέση βρίσκεται και ως αποτέλεσμα η εμπειρία αυτή γίνεται ακόμα πιο τραυματική (Lutgen-Sandvik, 2008). Κάτι τέτοιο, πιθανόν να οδηγήσει στον κοινωνικό στιγματισμό (Lutgen-Sandvik, 2008), λόγο του ότι το άτομο νιώθει ότι βρίσκεται εκτεθιμένο στο εργασιακό περιβάλλον αφού πλέον έχει γίνει το επίκεντρο τον συζητήσεων μεταξύ των συναδέλφων. Κάτι τέτοιο αυξάνει τις πιθανότητες ένα θύμα να ταυτιστεί και κοινωνικά με την έννοια του θύματος και έτσι να χαρακτηρίζεται ως αδύναμη προσωπικότητα (Leymann, 1996).

Επιπλέον, σύμφωνα με τους Τούκα, Δεληχά και Καραγεωργίου(2012), το φαινόμενο του mobbing σαν μια μορφή ψυχολογικής παρενόχλησης στους εργασιακούς χώρους, χαρακτηρίζεται ως σύνδρομο με συγκεκριμένα κλινικά συμπτώματα, τα οποία μπορεί να είναι ψυχοσωματικού τύπου να εκφράζονται δηλαδή σαν φυσικά συμπτώματα, ψυχοσυναισθηματικού τύπου (άγχος, φοβίες, ανεξέλεγκτη επιθετικότητα) και συμπεριφορικού τύπου όπως προβλήματα που σχετίζονται με εξαρτητικές συμπεριφορές.

Συμπερασματικά

Αναλύοντας το φαινόμενο της ηθικής παρενόχλησης τόσο σε επίπεδο διαπροσωπικών σχέσεων όσο και σε επίπεδο εργασίας, διαπιστώνει κανείς ότι παρόλο που οι επιστημονικές έρευνες είναι αρκετά πρόσφατες το φαινόμενα αυτό προυπύρχε, θα τολμούσε κάποιος να πει, από πάντα. Επιπλέον, η εμφάνιση του αλλά και οι ψυχοφθόρες επιπτώσεις του φαίνεται να αφορούν ένα αρκετά μεγάλο μέρος του πληθυσμού ή ακόμα υπάρχει η πιθανότητα πολλοί άνθρωποι να βρεθούν στη θέση του θύματος. Το σημαντικό είναι να μπορέσει κανείς να αναγνωρίσει αυτό που συμβαίνει και να προσπαθήσει να αποφύγει την παγίδα που θα τον κρατήσει καθηλωμένο και παθητικό δέκτη μιας τέτοιας διαστροφικής επίθεσης προς το άτομο του. Πρέπει κανείς να αναγωρίζει τα δικά του προσωπικά όρια, δυνατότητας και αδυναμίες έτσι ώστε να μπορέσει στην πιθανότητα έκθεσης του σε ένα τέτοιο φαινόμενο να παραμείνει σταθερός, να υπερασπίσει τη θέση του και να μην ξεχνά ότι ‘το γεγονός ότι υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις μικρό-παρανοικών οι οποίοι ευνοούν να εμφανίζονται ως θύματα, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πραγματικά θύματα παρενόχλησης’ Hirigoyen (2009).

*Το πιο πάνω άρθρο έχει γραφτεί βάση ερευνών και μελέτων που έχουν διεξαχθεί στον Ελληνικό και διεθνή επιστημονικό χώρο.

Βιβλιογραφία:

Ηθική Παρενόχληση: Η κρυμμένη βία στην καθημερινή ζωή, Marie France Hirigoyen (11η Εκδοση). Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ
Εννοιολογικοί ορισμοί και αιτιολογικοί παράγοντες της ψυχολογικής βίας στην εργασία. Ο ρόλος τους στην αξιολόγηση της επικινδυνότητας του φαινομένου mobbing. Archives of Hellenic Medicine : ISSN 11-05-3992
Το φαινόμενο της ηθικής/ψυχολογικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας. Μαρία – Χριστίνα Τσιάμα. Εθνικό Ινστιτούτο Εργασίας και Ανθρώπινου Δυναμικού (ΕΙΕΑΔ). Δεκέμβριος 2013.

*Η Ειρένα Αναστασίου είναι Παιδοψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια

www.psychologynow.gr

Καθένας έχει τον παράδεισο που του αξίζει

Κοινωνία by Εναλλακτική Δράση

photo by by skurktur

- Εσείς τι λέτε πιο εύκολα στη ζωή σας: το «ναι» ή το «όχι»; «Το “όχι”. Το διαπιστώσατε νομίζω και εσείς εμπράκτως. Για να σας πω αυτό το “ναι”, για μια συνάντηση, είπα πολλά “όχι” πρώτα!». (χαμογελάει) -

Γιατί σήμερα οι άνθρωποι λένε τόσο εύκολα «ναι»;

«Η μοναξιά… Φοβούνται τη μοναξιά του “όχι”! Ξέρετε, είναι πολύ εύκολο να πέσεις στο ποτάμι και, χωρίς να κάνεις τίποτε, να αφεθείς να παρασυρθείς από το ρεύμα! Είναι πολύ δύσκολο να αντισταθείς. Γι’ αυτό τιμώ τους αντιφρονούντες όπου και αν βρίσκονται. Αυτός που λέει “όχι” είναι ένας αντιφρονών! Σε μια κοινωνία που βολεύεται να συμφωνεί, αυτός που διαφωνεί, φωτίζει με διαφορετικότητα την πληκτική ομοιομορφία! Αν θέλετε, αυτός ήταν ο θάνατος του καλλιτέχνη στην εποχή μας!»

. – Υπάρχει ελπίδα;

«Το είπα και στην αρχή. Η μόνη ελπίδα μας είναι να βγάλουμε την ψυχή μας από το “μπαούλο”. Μόνο έτσι θα μπει φρένο στο τρεχαλητό του μυαλού μας. Το μυαλό είναι ένα σκυλί που αν δεν το δέσεις από την ψυχή ικανοποιεί τις επιθυμίες του όπως τα ζώα. Άρα οδηγεί τον άνθρωπο με ιλιγγιώδη ταχύτητα στον θαυμαστό κόσμο των ζώων. Με ρωτήσατε αν υπάρχει ελπίδα… Ναι, υπάρχει ελπίδα, αρκεί να πονέσουμε ξανά».

Απόσπασμα από το δοκίμιο Καθένας έχει τον παράδεισο που του αξίζει, του Οκτάβιο Πας. Μετάφραση Νίκος Πρατσίνης, εκδ. Απόπειρα, 1989.

Ο Οκτάβιο Λοσάνο Πας ( 31 Μαρτίου 1914-19 Απριλίου 1998) υπήρξε ποιητής, συγγραφέας και διπλωμάτης, κάτοχος Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας (1990). Θεωρείται από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20ού αιώνα και τους μεγαλύτερους ισπανόφωνους ποιητές όλων των εποχών. Υπήρξε πολύ παραγωγικός συγγραφέας, του οποίου η δουλειά εκτείνεται σε πολλές γενιές και τα έργα του περιλαμβάνουν ποιητικά θέματα, δοκίμια και μεταφράσεις.

www.doctv.gr

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Αυτές είναι οι 10 κορυφαίες συμβουλές για την υγεία των παιδιών μας

Ακολουθώντας αυτές τις δέκα συμβουλές, θα μπορείς να διατηρείς τη φόρμα σου και την καλή σου υγεία. Είναι το ίδιο εύκολο με το ποδήλατο, αρκεί να μάθεις να κρατάς ισορροπία!

1. Το φαγητό είναι διασκέδαση. Απολάμβανε το φαγητό σου!
Το να τρως με την οικογένειά σου ή τους φίλους σου, στο σπίτι ή στο σχολείο, είναι ένας πολύ ωραίος τρόπος να απολαμβάνεις το φαγητό σου. Έχει πλάκα να βλέπεις τι διαλέγουν οι άλλοι να φάνε – τι τρώνε οι φίλοι σου; Εσύ τρως διαφορετικές τροφές κάθε μέρα; Δες τι έχεις πάρει μαζί σου για κολατσιό ή το πιάτο στο γεύμα σου. Πόσα είδη φρούτων και λαχανικών μπορείς να εντοπίσεις;

2. Το πρωινό είναι ένα πολύ σημαντικό γεύμα.
Όπως τα αυτοκίνητα, τα λεωφορεία και τα τρένα δεν μπορούν να κινηθούν χωρίς καύσιμα, έτσι και το σώμα μας χρειάζεται ενέργεια για να λειτουργήσει. Ειδικά μετά τον νυχτερινό ύπνο, τα επίπεδα ενέργειας είναι χαμηλά. Είτε, λοιπόν, ετοιμάζεσαι να πας στο σχολείο ή να τριγυρίζεις το σαββατοκύριακο, ξεκίνα τη μέρα σου με πρωινό. Οι άφθονοι υδατάνθρακες είναι το κλειδί: δοκίμασε ένα τοστ ή ψωμί, ή δημητριακά με γάλα, φρούτο ή γιαούρτι.

3. Τρώγε διαφορετικές τροφές κάθε μέρα! Η ποικιλία είναι η συνταγή της υγείας.
Καθημερινά χρειάζεσαι περισσότερα από 40 θρεπτικά στοιχεία (όπως βιταμίνες και ανόργανα συστατικά) για μια καλή υγεία. Και επειδή δεν υπάρχει μία και μοναδική τροφή που να τα περιέχει όλα, είναι σημαντικό να «εξισορροπείς» τις καθημερινές σου επιλογές. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν καλές και κακές τροφές, οπότε δεν είναι απαραίτητο να στερηθείς τις τροφές που απολαμβάνεις. Ο καλύτερος τρόπος για να εξασφαλίσεις ότι έχεις μια καλή ισορροπία είναι να τρως μια μεγάλη ποικιλία τροφών κάθε μέρα.

4. Ποια ομάδα τροφίμων νομίζεις ότι είναι η πιο σημαντική; Η βάση της διατροφής σου πρέπει να είναι οι υδατάνθρακες.
Περίπου οι μισές θερμίδες της δίαιτάς σου πρέπει να προέρχονται από υδατάνθρακες, δηλαδή από τρόφιμα όπως τα δημητριακά, το ρύζι, τα ζυμαρικά, οι πατάτες και το ψωμί. Οπότε, μια καλή ιδέα είναι να περιλαμβάνεις τουλάχιστον ένα από αυτά σε κάθε σου γεύμα. Δοκίμασε ολικής άλεσης ψωμί, ζυμαρικά και άλλα δημητριακά, για να σου δώσουν έξτρα φυτικές ίνες. Έχεις δοκιμάσει ποτέ να φτιάξεις το δικό σου ψωμί; Είναι πολύ διασκεδαστικό και μυρίζει τέλεια!

5. Κόλλα 5! Τρώγε φρούτα και λαχανικά σε κάθε γεύμα και ως γευστικά σνακ!
Τα φρούτα και τα λαχανικά είναι από τις πιο σημαντικές τροφές για να πάρουμε αρκετές βιταμίνες, ανόργανα συστατικά και φυτικές ίνες. Πρέπει όλοι να προσπαθούμε να τρώμε τουλάχιστον 5 μερίδες από αυτά κάθε μέρα. Για παράδειγμα, με ένα ποτήρι χυμό φρούτων στο πρωινό, ένα μήλο και μια μπανάνα ως σνακ και δύο λαχανικά μαζί με τα γεύματα, έχεις πετύχει το στόχο. Πόσα διαφορετικά είδη φρούτων και λαχανικών μπορείς να εντοπίσεις στο σουπερμάρκετ; Τι λες να δοκιμάσεις μερικά καινούργια;

6. Η αλήθεια για το λίπος. Το υπερβολικό λίπος δεν είναι καλό για την υγεία σου.
Το να τρως πολλά από τα γνωστά λιπαρά τρόφιμα (όπως τηγανητές πατάτες, τηγανητά κρέατα, λουκάνικα, πίτες και γλυκά), μπορεί να μην είναι και τόσο καλό για την υγεία σου. Μέτρο χρειάζεται και στα λίπη για επάλειψη, όπως το βούτυρο και οι μαργαρίνες. Παρόλο που χρειαζόμαστε κάποια ποσότητα λίπους για να λάβουμε όλα τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία, είναι καλύτερο για την υγεία μας να μην τρώμε μεγάλες ποσότητες από αυτές τις τροφές και ξεφύγουμε από την ισορροπία. Εάν, λοιπόν, φας ένα μεσημεριανό με πολύ λίπος, φρόντισε να φας ένα χαμηλό σε λίπος βραδινό στο σπίτι.

7. Επίθεση στα σνακ! Τρώγε συχνά και διάλεγε διάφορα σνακ!
Ακόμα κι αν τρως τακτικά γεύματα μέσα στην ημέρα, θα υπάρχουν στιγμές ενδιάμεσα που θα νιώθεις πείνα, κυρίως όταν έχεις έντονη σωματική δραστηριότητα. Τα σνακ μπορούν να καλύψουν αυτό το κενό, αλλά δεν θα πρέπει να αντικαθιστούν τα γεύματα, παρά να καταναλώνονται μόνο ως «έξτρα». Πολλά διαφορετικά σνακ είναι διαθέσιμα. Μπορείς να διαλέξεις ένα γιαούρτι, μια χούφτα φρέσκα ή αποξηραμένα φρούτα, λαχανικά σε μπαστουνάκια, όπως καρότο και σέλινο, ανάλατους ξηρούς καρπούς ή κράκερ ρυζιού, ή ίσως ένα κομμάτι κέικ φρούτου ή λίγο ψωμί με τυρί. Περιστασιακά, μπορείς να τρως πατατάκια και άλλα συσκευασμένα σνακ, μια σοκολάτα, ένα κομμάτι κέικ ή μπισκότα. Όποιο κι αν είναι το σνακ που σου αρέσει, να θυμάσαι ότι είναι καλό να τρως διάφορα είδη για να διατηρείς μια ισορροπία.

8. Σβήσε τη δίψα σου! Πίνε πολλά υγρά!
Ήξερες ότι το μισό και παραπάνω βάρος του σώματός σου είναι νερό; Εκτός, λοιπόν, από τις τροφές που καταναλώνεις για να διατηρείς το σώμα σου υγιές, πρέπει να πίνεις και τουλάχιστον 5 ποτήρια υγρών την ημέρα. Ειδικά όταν κάνει πολλή ζέστη ή όταν έχεις έντονη σωματική δραστηριότητα, είναι πολύ σημαντικό να πίνεις πολλά υγρά. Συνήθως – όχι όμως πάντα – το σώμα σου σε ειδοποιεί για αυτό, με το να σε κάνει να διψάσεις. Το σκέτο νερό είναι, φυσικά, μια εξαιρετική επιλογή. Μπορείς να πίνεις νερό βρύσης ή μεταλλικό, απλό ή με γεύσεις, αεριούχο ή μη αεριούχο. Περιστασιακά μπορείς να καταναλώνεις χυμούς φρούτων, τσάι, αναψυκτικά, γάλα και άλλα ποτά.

9. Μην παραμελείς τα δόντια σου! Βούρτσιζε τα δόντια σου τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα.
Βούρτσιζε τα δόντια σου τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα. Η πολύ συχνή κατανάλωση τροφών με ζάχαρη ή άμυλο μέσα στη μέρα παίζει ρόλο στη φθορά των δοντιών. Για αυτό δεν πρέπει να μασουλάς και να πίνεις από το πρωί μέχρι το βράδυ! Οι τσίχλες χωρίς ζάχαρη μπορούν να σε βοηθήσουν να διατηρείς τα δόντια σου υγιή. Ωστόσο, ο καλύτερος τρόπος για να διατηρείς ένα ωραίο χαμόγελο είναι βουρτσίζοντας τα δόντια σου δύο φορές την ημέρα με φθοριούχο οδοντόπαστα. Επίσης, μετά το βούρτσισμα των δοντιών σου το βράδυ, δεν πρέπει να φας ή να πιες τίποτα, παρά μόνο νερό!

10. Κινήσου! Να είσαι δραστήριος/α καθημερινά!
Όπως ένα ποδήλατο μπορεί να σκουριάσει, αν δεν χρησιμοποιηθεί για αρκετό καιρό, έτσι και οι μύες και τα οστά του σώματός μας πρέπει να κινούνται. Η σωματική δραστηριότητα είναι απαραίτητη για μια υγιή καρδιά και για δυνατά οστά. Άσε που μπορεί να είναι και διασκεδαστική! Προσπάθησε να έχεις κάποιου είδους σωματική δραστηριότητα κάθε μέρα. Μπορεί να είναι απλώς το να πηγαίνεις με τα πόδια στο σχολείο και να ανεβαίνεις από τις σκάλες, όμως, παιχνίδια όπως το σκοινάκι και το ποδόσφαιρο στα διαλείμματα είναι καλά για να γυμνάσουν το σώμα. Η κολύμβηση είναι και αυτή ένα ιδιαιτέρως καλό άθλημα για να διατηρείς την υγεία σου σε καλή κατάσταση.

πηγη Eufic

http://panosplatritis.com/%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AD%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-10-%CE%BA%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CE%B1%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AD%CF%82-%CE%B3%CE%B9/#.VHYFzkDhSmA.facebook

Τι κάνουμε όταν το παιδί λέει βρισιές;

Τα παιδία…βρίζει

«η κόρη μου επέστρεψε από τον παιδικό σταθμό.... με καινούργιες πολύ άσχημες λέξεις»

«Ο γιος μου πάει νηπιαγωγείο αλλά το στόμα του θυμίζει.... οδηγό νταλίκας εν τω μέσω καβγά»

Γονείς σοκαρισμένοι, θυμωμένοι, γεμάτοι απορίες για το νέο – ανεπιθύμητο- λεξιλόγιο των παιδιών τους. Τα παιδιά βρίζουν αλλά τις περισσότερες φορές δεν ξέρουν τι σημαίνει η λέξη που χρησιμοποιούν. Άρα γιατί το κάνουν; Οι απαντήσεις είναι απλές και είναι στο περιβάλλον του παιδιού. Τα παιδιά βρίζουν γιατί το άκουσαν και το μιμούνται από τους γονείς τους, είδαν ότι με τη χρήση αυτών των λέξεων τραβάει την προσοχή των γονιών τους ή απλά πειραματίζονται με την καινούργια λέξη.

Από την επιστημονική ομάδα του Χαμόγελου του παιδιού και τον υπεύθυνο ψυχολόγο της οργάνωσης, Στέφανο Αλεβίζο

Ακολουθώντας κάποιες μικρές συμβουλές είναι δυνατό να περιορίσουμε την καινούρια συνήθεια του παιδιού μας:

● ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.

Ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά ανακαλύπτουν και επικοινωνούν με τον κόσμο βασίζεται και στις κοινωνικές δεξιότητες που μιμούνται από τους γονείς τους. Προσέξτε τις αντιδράσεις σας όταν είναι μπροστά τα παιδιά και το λεξιλόγιο που χρησιμοποιείτε ακόμα και σε συνθήκες που είστε πιο χαλαροί (στο γήπεδο, με τη συντροφιά σας) ή σε μεγαλύτερη ένταση (πχ όταν οδηγείτε ή περιμένετε στην ουρά μιας τράπεζας)

● ΒΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΠΗΓΗ.

Ρωτήστε τα παιδιά πού και από ποιόν άκουσαν αυτή τη λέξη. Θα σας βοηθήσει να τροποποιήστε τη συμπεριφορά σας μπροστά στο παιδί ή την συμπεριφορά κάποιου άλλου.

● ΔΩΣΤΕ ΤΟΥ ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ

Τα παιδιά πολλές φορές βρίζουν και αφού δουν ότι τους δώσατε προσοχή το επαναλαμβάνουν για να κερδίσουν και πάλι την προσοχή σας. Αν καταλάβετε ότι ισχύει κάτι τέτοιο απλά

▪ αγνοήστε το προκειμένου το παιδί να αντιληφθεί ότι δεν κερδίζει τίποτα με αυτή την συμπεριφορά.

▪ Μη γελάσετε. Αυτό που κάνει δεν είναι αστείο ούτε χαριτωμένο. Με το να γελάσετε του περνάτε αυτό το μήνυμα

▪ Αποφύγετε τις τιμωρίες. Έχουν αντίθετα αποτελέσματα

▪ Μην δώσετε μεγαλύτερη αξία και προσοχή σε αυτή τη συμπεριφορά από αυτή που της αξίζει

▪ Εξηγήστε στο παιδί πόσο σας στενοχωρεί αυτή η συμπεριφορά

Με σταθερότητα, συνέπεια αλλά και ψυχραιμία επιδεικνύοντας τις παραπάνω συμπεριφορές σίγουρα θα αλλάξετε ή ακόμη και θα εξαλείψετε την συγκεκριμένη συμπεριφορά του παιδιού σας.

Πηγή: http://www.boro.gr/30732/ti-kanoyme-otan-to-paidi-leei-vrisies

http://eidikidiapaidagogisi.blogspot.gr/2014/11/blog-post_26.html#more

Ένα Δυσλεξικό παιδί στην τάξη - Oδηγός για δάσκαλους και γονείς

Η σωστή ανάγνωση είναι ένα ουσιώδες εργαλείο για τη εκμάθηση ενός μεγάλου μέρους της σχολικής ύλης που διδάσκετε στο σχολείο. Με μια πάντοτε αυξητική έμφαση στην εκπαίδευση και στη γνώση της ανάγνωσης και της γραφής, όλο και περισσότερα παιδιά και έφηβοι χρειάζονται βοήθεια για να μάθουν να διαβάζουν, να συλλαβίζουν, να εκφράζουν τις σκέψεις τους στο χαρτί και να αποκτήσουν επαρκή γνώση της γραμματικής.

Σε ένα δυσλεξικό παιδί που δυσκολεύεται στην απόκτηση των ικανοτήτων της ανάγνωσης και της γραφής είναι δυνατό να του δημιουργηθούν άγχος, αγωνία και τραύματα όταν νιώσει κατώτερο και καταπιεσμένο από τους συμμαθητές και τους δάσκαλους ή άλλους στο σχολικό περιβάλλον επειδή απλώς και μόνο τυγχάνει να έχει μια μαθησιακή ιδιαιτερότητα ή μια μαθησιακή δυσκολία που προέρχεται από τον διαφορετικό τρόπο επεξεργασίας των εξωτερικών δεδομένων / ερεθισμάτων που αυτά τα χαρισματικά παιδιά χρησιμοποιούν! Πολλά μπορούν να γίνουν για να αποφευχθούν τα πιο πάνω εντάσσοντας το παιδί μέσα σε ένα σωστό περιβάλλον στην τάξη όπου αυτός / αυτή μπορεί να νιώσει άνετα και να αναπτύξει αισθήματα εμπιστοσύνης και αυτό-εκτίμησης.

Οι δάσκαλοι είναι ιδιαίτερα συγχυσμένοι από το μαθητή του οποίου η συνεχής αποτυχία φαίνεται να οφείλεται σε αυτό που ίσως μοιάζει με απροσεξία η έλλειψη προσπάθειας.

Αυτά τα παιδιά μπορεί να νιώσουν πολύ διαφορετικά από τους συνομήλικους τους απλά επειδή δυσκολεύονται ν’ ακολουθήσουν απλές οδηγίες οι οποίες για τους άλλους φαίνονται εύκολες. Είναι ευθύνη του δάσκαλου της τάξης να παρέχει μια ατμόσφαιρα κατάλληλη για μάθηση, για όλους τους μαθητές μέσα στην τάξη.

Οι δάσκαλοι πρέπει να αποκτήσουν την ικανότητα αναγνώρισης των προβλημάτων που είναι δυνατό να παρουσιάσει το δυσλεξιικό παιδί μέσα στην τάξη. Με αυτή την ικανότητα μεγάλο μέρος της παρεξήγησης για την συμπεριφορά ενός παιδιού μπορεί ν’ αποφευχθεί.

Μέσα σ’ ένα θετικό και ενθαρρυντικό περιβάλλον ένα δυσλεξικό παιδί θα βιώσει το αίσθημα της επιτυχίας και της προσωπικής αξίας.

Μνήμη

Ιδιαίτερης σημασίας είναι η κατανόηση των προβλημάτων που μπορεί να προκαλέσει η φτωχή ακουστική βραχεία μνήμη, όσον αφορά την διατήρηση της κατανόησης προφορικών πληροφοριών από το δάσκαλο.

Παραδείγματα φτωχής ακουστικής βραχείας μνήμης είναι η δυσκολία στο να θυμάται τους ήχους στις προφορικές οδηγίες για αρκετό χρονικό διάστημα και να τις ταιριάξει σε σειρά με γράμματα για συλλαβισμό. Συχνά, παιδιά με φτωχή ακουστική βραχεία μνήμη δεν μπορούν καν να θυμούνται μια μικρή λίστα με οδηγίες.

Τα ακόλουθα παρέχουν χρήσιμες οδηγίες για δάσκαλους και γονείς.

Μέσα στην τάξη

Είναι χρήσιμη για όλα τα παιδιά στην τάξη η περίληψη της ύλης που πρόκειται να διδαχθεί στο μάθημα. Τελειώνοντας το μάθημα ο δάσκαλος να κάνει μια ανακεφαλαίωση για το τι έχει διδάξει. Μ αυτό τον τρόπο οι πληροφορίες είναι πιθανότερο να πάνε από τη βραχεία μνήμη σε μεγαλύτερη διάρκειας μνήμη.

Όταν η εργασία για το σπίτι έχει οριστεί, είναι σημαντικό να ελέγχεται ότι το παιδί καταγράφει σωστά τις οδηγίες. Βεβαιωθείτε ότι το παιδί έχει στην κατοχή του αυτά που χρειάζεται.
Στην μπροστινή σελίδα του βιβλίου, για τις κατ’ οίκον εργασίες, σημειώστε τους αριθμούς τηλεφώνων ορισμένων φίλων τους, έτσι εάν υπάρχει κάποια αμφιβολία να μπορούν να τηλεφωνήσουν και να τις ελέγξουν.

Σε τέτοια περίπτωση αυτό είναι καλύτερο από το να ανησυχούν ή να ξοδεύουν το χρόνο τους κάνοντας λανθασμένη εργασία.

Βεβαιωθείτε ότι τα μηνύματα και οι καθημερινές δραστηριότητες που γίνονται στην τάξη καταγράφονται, και ποτέ δεν έχουν σταλεί προφορικά.
Φτιάξτε ένα καθημερινό κατάλογο για το μαθητή για αναφορά κάθε βράδυ. Ενθαρρύνετε τις καλές οργανωτικές δεξιότητες με τη χρήση φακέλων και διαχωριστικών για να έχει εύκολη πρόσβαση στις εργασίες.
Χωρίστε τα καθήκοντα σε μικρά κομμάτια πληροφοριών που είναι εύκολο να τα θυμούνται.
Εάν η οπτική μνήμη είναι φτωχή, οι αντίγραφες πρέπει να κρατηθούν σ’ ένα ελάχιστο βαθμό. Οι σημειώσεις ή τα βοηθητικά φυλλάδια είναι πολύ περισσότερο χρήσιμα.
Καθίστε το παιδί, όσον γίνεται, κοντά στον δάσκαλο έτσι ώστε ο δάσκαλος να είναι διαθέσιμος να βοηθήσει εάν καταστεί αναγκαίο.

Αντιγράφοντας από τον πίνακα

Χρησιμοποιήστε διαφορετικού χρώματος κιμωλίες για κάθε γραμμή, εάν υπάρχουν πολλές πληροφορίες γραμμένες στον πίνακα, η υπογραμμίστε κάθε δεύτερη γραμμή με διαφορετικού χρώματος κιμωλία.
Βεβαιωθείτε ότι το γραπτό κείμενο έχει καλά διαστήματα.
Αφήστε όσα έχετε γράψει στον πίνακα αρκετή ώρα, για να βεβαιωθείτε ότι το παιδί δεν βιάζεται ή ότι η εργασία δεν έχει σβηστεί από τον πίνακα πριν το παιδί τελειώσει την αντιγραφή.

Διάβασμα

Ένα κατασκευαστικό σχήμα διαβάσματος το οποίο περιλαμβάνει επανάληψη και εισάγει οργανωμένες λέξεις είναι εξαιρετικά σημαντικό. Αυτό επιτρέπει στο παιδί ν’ αναπτύξει αυτοπεποίθηση και αυτό-εκτίμηση όταν διαβάζει.
Μην ζητάτε από τους μαθητές να διαβάσουν ένα βιβλίο ενός επιπέδου πέραν των τωρινών τους δεξιοτήτων, αυτό αυτομάτως θα τους ακινητοποιήσει.

Η ώθηση είναι πολύ καλύτερη όταν οι απαιτήσεις δεν είναι πολύ ψηλές και το παιδί μπορεί να απολαύσει το βιβλίο. Εάν είναι αναγκασμένο να κοπιάζει για κάθε λέξη θα ξεχάσει το νόημα του τι διαβάζει.

Αποφύγετε (όπου είναι δυνατό) να υποβάλετε το δυσλεξικό παιδί στη δοκιμασία του να πρέπει «να διαβάσει δυνατά στην τάξη». Φυλάξτε το αυτό για μια ήσυχη ώρα μαζί με το δάσκαλο. Εναλλακτικά δώστε στο παιδί χρόνο για να διαβάσει προεπιλεγμένο υλικό διαβάσματος, να εξασκηθεί στο σπίτι την προηγούμενη μέρα. Αυτό θα εξασφαλίσει ότι το παιδί θα φανεί ικανό να διαβάζει δυνατά μαζί με τα αλλά παιδιά.
Οφείλουμε να έχουνε διαθέσιμα βιβλία για ομαδικό διάβασμα με ένα ενήλικα, πράγμα το οποίο θα δημιουργήσει ενθουσιασμό και αγάπη για τα βιβλία. Οι κασέτες με ιστορίες μπορούν ν’ αποτελέσουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα για την ψυχαγωγία και τη βελτίωση του λεξιλογίου.
Να θυμάστε ότι το διάβασμα πρέπει να είναι διασκέδαση.

Ορθογραφία

Πολλές από τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται για να διδαχθεί ο συλλαβισμός στην τάξη δεν βοηθούν το δυσλεξικό παιδί. Όλοι οι μαθητές μέσα στην τάξη μπορούν να ωφεληθούν από συντακτικές και συστηματικές εκθέσεις σε κανόνες και υποδείγματα που θεμελιώνουν μια γλώσσα.
Οι κανόνες συλλαβισμού μπορούν να δοθούν σε όλη την τάξη. Οι λέξεις για τα διαγωνίσματα συλλαβισμού για την τάξη είναι συνήθως βασισμένα σε διάφορα θέματα αντί να είναι ομαδοποιημένα για σύνταξη. Εάν υπάρχουν ένα η δυο δυσλεξικά παιδία μέσα στην τάξη, μια μικρή λίστα από λέξεις βασισμένες στην σύνταξη, για το εβδομαδιαίο τους διαγώνισμα συλλαβισμού θα είναι πολύ πιο βοηθητικό αντί τυχαίες λέξεις. Τρεις η τέσσερις ανώμαλες λέξεις μπορούν να συμπεριληφθούν κάθε εβδομάδα, τελικά αυτό ωφελεί στο να αναπτύξουν τις ικανότητες τους στο ελεύθερο γράψιμο.
Όλα τα παιδιά πρέπει να ενθαρρύνονται να διορθώνουν τυπογραφικά δοκίμια, πράγμα το οποίο μπορεί να βοηθήσει στην αρχική διόρθωση της ορθογραφίας και του σωστού συλλαβισμού. Οι δυσλεξικοί φαίνονται να είναι ανίκανοι να διορθώσουν την ορθογραφία ή το συλλαβισμό τους αυθόρμητα καθώς γράφουν, όμως μπορούν να εκπαιδευτούν να ψάχνουν για λάθη.
Μην ξεχνάτε, ο φτωχός συλλαβισμός και η ορθογραφία δεν είναι ένδειξη χαμηλής νοημοσύνης.

Μαθηματικά

Τα μαθηματικά έχουν τη δική τους γλώσσα και αυτή μπορεί να είναι η ρίζα πολλών προβλημάτων. Ενώ μερικοί δυσλεξικοί μαθητές είναι καλοί στα μαθηματικά, έχει υπολογιστεί ότι γύρω στο 90% των δυσλεξικών παιδιών αντιμετωπίζουν προβλήματα σε τουλάχιστον μερικούς τομείς των μαθηματικών. Γενικά, ορισμένες μαθηματικές ορολογίες χρειάζεται να γίνουν κατανοητές πριν να μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν σε υπολογισμούς όπως για παράδειγμα πρόσθεση, άθροισμα, αύξηση και ολικό,(συν, πλην, ίσον κλπ) όλα περιγράφουν μόνο μια μαθηματική διαδικασία.
Άλλες σχετικές δυσκολίες μπορεί να είναι με οπτικές ή αντιληπτικές δεξιότητες, σύγχυση της κατεύθυνσης, της σειράς, δεξιότητες με λέξεις και μνήμη. Οι δυσλεξικοί μαθητές ίσως παρουσιάσουν ιδιαίτερες δυσκολίες με τομείς των μαθηματικών οι οποίοι απαιτούν πολλά βήματα ή στάδια και απαιτούν ένα βαρύ φορτίο στη βραχεία μνήμη όπως για παράδειγμα μεγάλη διαίρεση η άλγεβρα.

Χρησιμοποιήστε και ενθαρρύνετε τη χρήση της εκτίμησης. Το παιδί οφείλει να διδαχθεί να εφαρμόζει τη συνήθεια του να ελέγχει τις απαντήσεις του ενάντια στην ερώτηση, όταν έχει τελειώσει τον υπολογισμό, όταν για παράδειγμα η ερώτηση είναι πιθανή, αισθητή ή αστεία.

Όταν χρησιμοποιεί νοητική αριθμητική επιτρέψτε στο δυσλεξικό παιδί να σημειώνει τον αριθμό κλειδί και το κατάλληλο μαθηματικό σύμβολο από την ερώτηση.
Ενθαρρύνετε τους μαθητές να εκφράζουν με λέξεις και να μιλούν με το δικό τους τρόπο μέσα από κάθε βήμα του προβλήματος. Πολλά παιδιά το βρίσκουν αυτό πολύ βοηθητικό.
Διδάξτε το μαθητή πως να χρησιμοποιεί το πίνακα πολλαπλασιασμού οπτικά και να τον ενθαρρύνετε να λέει τις σκέψεις του φωναχτά καθώς εργάζεται.
Ενθαρρύνετε το δυσλεξικό παιδί να χρησιμοποιεί αριθμητική μηχανή. Σιγουρευτείτε ότι καταλαβαίνει πλήρως πως να τη χρησιμοποιεί. Εξασφαλίστε ότι έχει διδαχθεί να υπολογίζει και να ελέγχει τους υπολογισμούς του. Αυτός είναι ένας καλός τρόπος να επαληθεύει την εργασία του.
Ορίστε λέξεις κλειδιά σ’ ένα σύστημα ευρετηρίου κάρτας ή στο μέσα φύλλο του βιβλίου μαθηματικών του μαθητή ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για παραπομπή και επανάληψη.
Κάντε συνεχώς πρόβες το μαθηματικό λεξιλόγιο χρησιμοποιώντας πολλές αισθητήριες μεθόδους.
Βαλτέ το δεκαδικό σημείο με κόκκινο μελάνι, βοήθα στην οπτική αντίληψη το δυσλεξικό παιδί.

Γραφή

Αιτίες για φτωχό γραφικό χαρακτήρα σε οποιαδήποτε ηλικία μπορεί να είναι ο φτωχός γραφοκινητικός έλεγχος, η ένταση – άγχος τα κακά σχηματισμένα γράμματα, η ταχύτητα και αλλά. Η χρήση ενός είδους γραμματοσειράς είναι περισσότερο βοηθητική για τα δυσλεξικά παιδία. Ενθαρρύνετε τα παιδιά να μελετούν τα γραπτά τους και να κάνουν αυτοκριτική. Ενθαρρύνετε τα να αποφασίζουν για τους εαυτούς τους, να βρίσκουν τα λάθη και ποιές βελτιώσεις μπορούν να γίνουν έτσι ώστε να μην δημιουργηθούν προβλήματα με άλλα άτομα που τυχών να παραπονεθούν για το γραφικό τους χαρακτήρα.
Συζητήστε τα πλεονεκτήματα του καλού γραφικού χαρακτήρα και τους στόχους που πρέπει να επιτευχθούν μέσα στην τάξη. Αναλύστε κοινά λάθη στο γράψιμο γράφοντας μερικές καλά επιλεγμένες λέξεις στον πίνακα, για σχολιασμό στην τάξη.
Σιγουρευτείτε ότι υπάρχει μια γραμματοσειρά αναρτημένη για αναφορά και είναι διαθέσιμη για να υπηρετήσει σαν ένας σταθερός ενθυμητής της γραμματοσειράς για τα μικρά και τα κεφαλαία γράμματα.
Εάν η εξάσκηση του γραφικού χαρακτήρα είναι αναγκαία, είναι ουσιώδες να μην χρησιμοποιείτε λέξεις οι οποίες παρουσιάζουν προβλήματα στο δυσλεξικό παιδί, όσον αφορά το νόημα ή τον συλλαβισμό. (π.χ. λέξεις με αφηρημένη έννοια)
Η καλυτέρευση του γραφικού χαρακτήρα μπορεί να βελτιώσει και την αυτοπεποίθηση, η οποία αντίστοιχα αντανακλά ευνοϊκά στη δουλειά του μαθητή.

Βαθμολόγηση του γραπτού

Ο έπαινος για την προσπάθεια καθώς και την επιτυχία είναι αναγκαίος.

Αυτός δίνει στο μαθητή μια καλύτερη ευκαιρία να πάρει ένα ισορροπημένο βαθμό. Το δημιουργικό γράψιμο πρέπει να βαθμολογείται στην έκφραση.

Τα σημειωμένα λάθη συλλαβισμού πρέπει να είναι ανάλογα με το επίπεδο συλλαβισμού του παιδιού. Η βαθμολόγηση πρέπει να γράφεται με μολυβί και να έχει θετικά σχόλια.
Προσπαθήστε να μην χρησιμοποιείτε κόκκινες πέννες για τη βαθμολόγηση της δουλείας ενός δυσλεξικού παιδιού. Δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο αποκαρδιωτικό για το παιδί από το να του επιστραφεί η δουλεία του καλυμμένη με κόκκινο μελάνι, όταν μάλιστα αυτά έχουν αναπόφευκτα προσπαθήσει περισσότερο από τους συμμαθητές τους για να συμπληρώσουν τη δουλεία που τους ζητήθηκε.
Απλά ζητάτε από ένα μαθητή να ξαναγράψει ένα μέρος της δουλείας η οποία πρόκειται να επιδειχθεί. Η αντιγραφή σελίδων χωρίς κανένα σκοπό είναι ψυχικά καταστροφική, γιατί συνήθως είδη πολλή προσπάθεια έχει καταβληθεί για το αυθεντικό κομμάτι της εργασίας τους.

Εργασία για το σπίτι

Μέχρι το τέλος μιας σχολικής ημέρας ένα δυσλεξικό παιδί είναι γενικά πιο κουρασμένο από τους συμμαθητές του επειδή γι’ αυτόν τα πάντα απαιτούν περισσότερη σκέψη και προσπάθεια, τα καθήκοντα διαρκούν περισσότερο και τίποτα δεν είναι εύκολο. Περισσότερα λάθη είναι πιθανόν να γίνουν. Μόνο προκαθορισμένη εργασία για το σπίτι η οποία θα είναι πραγματικά ωφέλιμη πρέπει να δίνετε στο παιδί.
Στην κατανομή εργασίας για το σπίτι, οι οποίες ίσως να είναι λίγο διαφορετικές ή λιγότερο απαιτητικές, είναι σημαντικό να δίνονται με εχεμύθεια. Η αυτό-εκτίμηση υπονομεύεται γρήγορα εάν ο δάσκαλος υπογραμμίζει τις διαφορές μεταξύ αυτών με δυσκολίες και των συμμαθητών του.

Εντούτοις, οφείλουμε πάντα να θυμόμαστε ότι πολύ περισσότερη προσπάθεια ίσως είναι αναγκαία να καταβληθεί από ένα δυσλεξικό παιδί για να συμπληρώσει το έργο που του ανατέθηκε, παρά από τους συμμαθητές του.

Ορίστε ένα χρονικό όριο για την εργασία για το σπίτι, συχνά ένα δυσλεξικό παιδί θα χρειαστεί πολύ περισσότερο χρόνο για να παράξει την ίδια δουλεία από ένα άλλο παιδί με καλές δεξιότητες γνώσης ανάγνωσης και γραφής.

Περίληψη

Η ικανότητα ενός δυσλεξικού παιδιού να καταγράφει σκέψεις και ιδέες θα είναι αρκετά διαφορετική από το επίπεδο πληροφοριών που μπορεί να δώσει το παιδί προφορικά. Για πιο σωστά αποτελέσματα και σωστή αξιολόγηση ο μαθητής πρέπει να είναι ικανός να επιδείξει στο δάσκαλο ότι γνωρίζει την πληροφορία και που βρίσκεται σε κάθε θέμα. Να είστε προετοιμασμένοι να δεχθείτε προφορικές περιγραφές σαν εναλλακτική αξιολόγηση στις γραπτές περιγραφές, εάν αυτό επιτρέπετε και είναι εύκολο.
Εναλλακτικοί τρόποι εργασίας που μπορούμε να εξετάσουμε είναι:
Η χρήση υπολογιστών με ορθογράφο για επεξεργασία λέξεων.
Την ηχογράφηση μαθημάτων τα οποία μπορούν αργότερα να μελετηθούν σε κατοπινό στάδιο.
Περισσότερος χρόνος οφείλει να δοθεί για την ολοκλήρωση της δουλείας εξαιτίας του επιπλέον χρόνου που χρειάζεται ένα δυσλεξικό παιδί για διάβασμα, για σχεδιασμό, αντιγραφή και διόρθωση της δουλείας του.
Για ένα δυσλξικό παιδί το αίσθημα του να είσαι «διαφορετικός» μπορεί να οξυνθεί όταν αντιμετωπίζεται με λανθασμένο τρόπο και ίσως να είναι σημαντική η ανάγκη για βοήθεια από «ειδικούς» για τη βελτίωση της γνώσης του στη ανάγνωση και γραφή ή και πιθανώς των μαθηματικών δεξιοτήτων. Κάποιες εξειδικευμένες μέθοδοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν μέσα στην τάξη έτσι ώστε όλα τα παιδιά να μπορούν να ωφεληθούν από αυτές και επιπλέον να μειώσουν το αίσθημα της «διαφορετικότητας».

Συμπέρασμα

Για να είμαστε ικανοί και έτοιμοι να διδάξουμε, όσο το δυνατόν γίνεται, σύμφωνα με τις εκπαιδευτικές ανάγκες κάθε παιδιού, είναι ουσιώδες να τον/ την δούμε σαν ένα άτομο ολοκληρωμένο με μοναδικές δυνάμεις και αδυναμίες.
Η κατανόηση των ιδιαίτερων δυσκολιών του μαθητή, και πώς αυτές μπορούν να επηρεάσουν την απόδοση του μαθητή στην τάξη, μπορούν να κάνουν το δάσκαλο ικανό να υιοθετήσει μεθόδους διδασκαλίας και στρατηγικές και να βοηθήσει το δυσλεξικό παιδί να ολοκληρωθεί επιτυχώς μέσα στο περιβάλλον της τάξης.
Οι δυσλεξικοί έχουν πολλές ικανότητες και παρουσιάζονται δυνατοί στις προφορικές δεξιότητες, αντίληψη και καλή οπτικό νοητική γνώση, στις καλλιτεχνικές ικανότητες κ.α.
Όλο και περισσότερα δυσλεξικά παιδία θα μπορούσαν να γίνουν ταλαντούχα και χαρισματικά μέλη των σχολείων μας, εάν εργαστούμε όχι μόνο με τους ιδιαίτερους τομείς δυσκολίας τους, αλλά και με τους ιδιαίτερους τομείς δυνατοτήτων τους. Για να το κάνουμε αυτό πρέπει ν’ αφήσουμε τις παλιές απόψεις ότι το δυσλεξικό παιδί πρέπει πρώτα ν’ αποτύχει, με σκοπό να επιτύχει αργότερα. Τα παιδιά αυτά χρειάζονται στήριξη και ενθάρρυνση.
Αυτά είναι τα παιδιά του μέλλοντος μας και έχουν δικαίωμα να βοηθηθούν και να υποστηριχθούν πριν αναπτύξουν την φοβερή αίσθηση της αποτυχίας, η οποία είναι τόσο ύπουλη.
Οι δάσκαλοι που σχετίζονται με παιδιά που έχουν δυσλεξία πρέπει να είναι εύκαμπτοι στην προσέγγιση τους έτσι ώστε να μπορούν, όσο το δυνατόν γίνεται, να βρουν τρόπους που ταιριάζουν στο μαθητή, αντί να αναμένουν ότι όλοι οι μαθητές θα μάθουν με τον ίδιο τρόπο.
Πάνω απ’ όλα, πρέπει να επικρατήσει η κατανόηση απ’ όλους οι οποίοι τους διδάσκουν, ότι ίσως έχουν αρκετά ταλέντα και δεξιότητες. Οι ικανότητες τους δεν πρέπει να μετρούνται καθαρά στη βάση των δυσκολιών τους, αλλά στην απόκτηση των δεξιοτήτων όσον αφορά τη γνώση της ανάγνωσης και της γραφής. Τα δυσλεξικά παιδία, όπως όλα τα παιδιά, ευημερούν στην πρόκληση και στην επιτυχία.

Πηγή: http://www.dyslexia-cyprus.com/new_site/index.php?option=com_content&view=article&id=87%3A-o-&catid=38%3Aarticles&Itemid=165&lang=en

Άρθρα

Σελίδες