Όλο και πιο θυμωμένα μοιάζουν να είναι τα παιδιά της εποχής μας… Αλήθεια, από πού πηγάζει όλος αυτός ο θυμός και τι μπορούμε να κάνουμε για να επαναφέρουμε το χαμόγελο στα κατσουφιασμένα τους μουτράκια;
Της Μάρθας Αγγελοπούλου με τη συνεργασία της ψυχολόγου Ειρήνης Μπίρμπου, eirini_mpirmpou@yahoo.gr).
Υπάρχει άραγε κάποιος τρόπος ούτως ώστε να βοηθήσουμε το παιδί μας να μάθει να διαχειρίζεται σωστά τον θυμό του; Πόσο εύκολο είναι για το μικρό μας να "ηρεμήσει" προσπερνώντας το στάδιο του έντονου "ξεσπάσματος" -το οποίο πολλές φορές δεν "κρατάει" για λίγο, αλλά για πολύ περισσότερο απ όσο φανταζόμαστε; "Φυσικά και υπάρχει", μας καθησυχάζουν οι ειδικοί. Το παιδί μπορεί να τα καταφέρει αρκεί να το "εφοδιάσουμε" με κάποια απαραίτητα "όπλα", ικανά να δυναμώσουν τόσο τον χαρακτήρα, όσο και τη ψυχολογία του:
- Αυτογνωσία
Ποιος είμαι; Μέχρι που μπορώ να φτάσω; Τι ακριβώς νιώθω και πώς θα πρέπει να αντιδράσω; Βοηθώντας το μικρό μας να "γνωρίσει" τον εαυτό του, το βοηθάμε ταυτόχρονα να μάθει να αναγνωρίζει τα συναισθήματά του, να οργανώνει τις σκέψεις του και να επιλέγει τον τρόπο μέσω του οποίου μπορεί να τα αντιμετωπίσει.
- Λέξεις
Είμαι λυπημένος, στεναχωρημένος, θυμωμένος, εξοργισμένος… Ντρέπομαι… Νιώθω αδικημένος, ταπεινωμένος, παρεξηγημένος… Είναι απίστευτο πόσες λέξεις υπάρχουν για να περιγράψει κανείς τον θυμό του. Όσο πιο εύκολα καταφέρει να περιγράψει το μικρό μας το πώς νιώθει, τόσο πιο εύκολα θα μπορέσει να "βγάλει" από μέσα του τα αρνητικά συναισθήματα που νιώθει - και ακόμα πιο εύκολα θα μπορέσουμε κι εμείς να το βοηθήσουμε όχι μόνο να τα αντιμετωπίσει, αλλά και να τα ξεπεράσει.
- Έκφραση
Όταν θυμώνουμε, πώς "θα πρέπει" να "εκφραζόμαστε"; Σε καμία περίπτωση δεν είναι λύση το να σηκώνουμε το χέρι μας ή το να σπάμε αντικείμενα. Υπάρχουν άλλοι τρόποι να εκφράσουμε τον θυμό μας όταν οι λέξεις… δεν είναι αρκετές. Π.χ. μπορούμε να ζωγραφίσουμε τα συναισθήματά μας. Να κάνουμε κομματάκια μια παλιά εφημερίδα (την οποία στη συνέχεια θα πρέπει να ανακυκλώσουμε κι όχι να την αφήσουμε σκορπισμένη σε όλο το σπίτι…). Να αγκαλιάσουμε το αρκουδάκι μας τόσο πολύ σφιχτά που να ξεχάσουμε τα πάντα. Να πάμε στο δωμάτιό μας να σκεφτούμε. Να ακούσουμε μουσική στο τέρμα. Να παίξουμε μαξιλαροπόλεμο ή να το ρίξουμε στο μπάσκετ, το ποδόσφαιρο ή τις… πιρουέτες. Το καλύτερο όλων όμως, είναι σίγουρα να μιλήσουμε με κάποιον δικό μας και να του πούμε όλα όσα νιώθουμε.
- Αυτοέλεγχος
Είναι πολύ σημαντικό να βοηθήσουμε το παιδί μας να μάθει να ελέγχει τα νεύρα του. Να σκέφτεται πριν δράσει και να βουτάει τη γλωσσίτσα του στο μυαλό του πριν μιλήσει. Αυτό, είναι κάτι το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να αντιγράψει από εμάς; Αν κι εφόσον εμείς είμαστε σε θέση να ελέγχουμε τα συναισθήματά μας την ώρα που νευριάζουμε, τότε, θα είναι πολύ πιο εύκολο να το "περάσουμε" και στο μικρό μας.
- Αυτοκριτική
Μπορεί τα πράγματα να πήραν άσχημη τροπή με το φιλαράκι του, μήπως όμως έφταιγε και το αγγελούδι μας κάπου; Αν το ρωτήσουμε, θα καθίσει να ακούσει ή θα γίνει έξαλλο επειδή "τάχα" το κατηγορούμε; Το μικρό μας θα πρέπει να καταλάβει ότι δεν γίνεται να φταίνε πάντα οι άλλοι. Μπορεί κι εμείς να έχουμε κάνει κάποιο λάθος. Θα πρέπει, λοιπόν, να είμαστε σε θέση να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να τα διορθώσουμε και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
- Διάθεση για συνεργασία
Θα πρέπει να βοηθήσουμε το μικρό μας να καταλάβει ότι δεν είναι εύκολο να βρίσκουμε πάντα τη λύση μόνοι μας. Υπάρχουν φορές που έχουμε ανάγκη κάποιος να μας πει τη γνώμη του. Να μας βοηθήσει "να βγούμε από την άσχημη διάθεσή μας" και να δούμε τα πράγματα με μια άλλη (πιο ήρεμη) ματιά. Αυτό, είναι καλό να μπορούμε να το κάνουμε και με εκείνον που προκάλεσε το θυμό μας. Είναι σημαντικό να είμαστε σε θέση να ακούσουμε τα πράγματα κι από τη δική του μεριά και να αναζητήσουμε παρέα μια (κοινώς αποδεκτή) λύση.
- Κατανόηση κι αγάπη (από τη μεριά μας)
Αυτό είναι ίσως το καλύτερο μυστικό για να βοηθήσουμε το μικρό μας να μάθει να εκφράζει και να αντιμετωπίζει τον θυμό του. Αν καταφέρουμε, μάλιστα, να αφήσουμε για λίγο στην άκρη τον αρνητικό τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα και την απαισιοδοξία που έχει στοιχειώσει (τα τελευταία χρόνια) τη ζωή και τη διάθεσή μας, τότε, πιθανόν τα μικρά μας να αρχίσουν να υιοθετούν κι εκείνα με τη σειρά τους μια πιο αισιόδοξη στάση, βάζοντας έτσι το χαμόγελο στη θέση του θυμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου