Πατέρας, αυτός ο άγνωστος

Η καθοριστική αξία του ρόλου του πατέρα 

 Δημοσίευση 11/4/2014       11:22 πμ

Όταν ένα ζευγάρι επιχειρεί το ¨άνοιγμα¨ στην οικογένειά του, με τον ερχομό ενός παιδιού, τα σχήματα και τα δυναμικά αλλάζουν. Το σχήμα ¨άντρας-γυναίκα¨ μετατρέπεται σε "πατέρας- παιδί". Οι σύζυγοι αντιμέτωποι με την καινούρια, αυτή προοπτική, δείχνουν να εμπιστεύονται τη σχέση τους, πατούν πάνω της και δεσμεύονται στις υποχρεώσεις που απαιτεί αυτή η νέα ζωή.

Στο επίκεντρο της ανατροφής των παιδιών βρίσκεται η μητέρα, της οποίας ο ρόλος είναι αναντικατάστατος. Το γεγονός αυτό, βέβαια, δεν μειώνει την αναγκαιότητα της παρουσίας της πατρικής φιγούρας, καθώς κατά τα τελευταία χρόνια έχει επικρατήσει η άποψη που αναφέρει πως η επίδραση του πατέρα ξεκινά πριν τη γέννηση, τέσσερις μόλις εβδομάδες μετά την επίδραση της μητέρας προς το μωρό (Green, 1976).

Ο ρόλος του πατέρα είναι καθοριστικός και πηγάζει από την δυνατότητα που έχει ο άντρας να δημιουργεί και να συντηρεί τη ζωή. Για αυτόν η εγκυμοσύνη της συντρόφου του αποτελεί ένδειξη αρρενωπότητας, σεξουαλικής επάρκειας και καταλληλόλητας.

Με την άφιξη του παιδιού, ο νέος πατέρας αντιμετωπίζει αλλαγές που αφορούν την ταυτότητα του Εγώ του, το επαγγελματικό του βίο και τη συντροφική του σχέση. Έχοντας ως γνώμονα του δική του σχέση με τον πατέρα του, δανείζεται τα καλά κομμάτια αυτής, τα εξελίσσει και προσφέρει στο παιδί του ό,τι δεν έζησε ο ίδιος μέσω του σχήματος «επανόρθωση-βελτίωση-ανάπτυξη»

Έρευνες παρουσιάζουν τον πατέρα να έχει πιο ενεργό επίδραση στο παιδί κατά την περίοδο της εφηβείας, ενώ δείχνει τη φροντίδα του μέσω της συζήτησης, της καθοδήγησης και του παιχνιδιού. Παρ’ αυτά φαίνεται να επηρεάζει από νωρίς την πορεία της δυαδικής σχέσης μητέρας-παιδιού θέτοντας τα όρια που απαιτούνται, προκειμένου να μη συγχωνευτεί η δυάδα, αλλά να αναπτυχθούν τα μέλη της και να μην παραμεληθεί και ο ίδιος από τη σύντροφο. Είναι, λοιπόν, υπεύθυνος να κόψει τον "ψυχολογικό" ομφάλιο λώρο μητέρας-παιδιού (Παρασκευόπουλος κ συνεργάτες,2008).

Έπειτα φαίνεται πως ο πατέρας εισάγει το παιδί στην «αρχή της πραγματικότητας», στο «λογικό και συνειδητό κόσμο, τον κόσμο της υπευθυνότητας και της πρωτοβουλίας» (Muldworf, 1972). Συμβάλλει στην ηθική ανάπτυξη του νέου ατόμου, καθοδηγεί, θέτει όρια που συγχρόνως τα παρακολουθεί και εδραιώνει το αίσθημα ασφάλειας στην ψυχή του παιδιού.

 Αξίζει το τονιστεί πως σε όλο αυτό, τον αέναο αγώνα της προσφοράς του πρωτίστως ο άντρας θαυμάζει τη γυναίκα για την προσφορά της και μαζί ως καλά οργανωμένη δυάδα, παλεύουν για την εξέλιξη των νέων ανθρώπων, των παιδιών τους.

Για το Psyhealth.gr

Όλγα Πανταζή

Ψυχολόγος Παν/μίου Αθηνών

Ψυχοθεραπεύτρια (συστημικης-οικογενειακής προσέγγισης)

Πηγή: http://www.psyhealth.gr/portal/Articles/oikogeneia/%CE%A0%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%82,-%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82%20psyhealth%20201404111946.php3#.U0ew-t_ZNKI.facebook