Ύπνος. Διαταραχές ύπνου στα παιδιά.

Μαρίνα Γαβαθά, Παιδονευρολόγος

Γιατί είναι σημαντικός ο ύπνος των παιδιών;
Ο ύπνος είναι σημαντικός για όλους μας, αλλά ιδιαίτερα για τα παιδιά αποτελεί σημαντικό κομμάτι της φυσιολογικής και υγιούς τους ανάπτυξης. Στοιχεία από όλο και περισσότερες μελέτες συνηγορούν υπέρ της συσχέτισης του ύπνου με τη φυσική, γνωσιακή, συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη του ατόμου.

Ποιές οι πιθανές συνέπειες του ανεπαρκούς ύπνου;
Πιστεύεται πως η έλλειψη ύπνου έχει αρνητική επίδραση στην υγεία μας μέσω μοριακών, ανοσολογικών και νευρωνικών αλλαγών που παίζουν ρόλο στην εμφάνιση ασθενειών.  Έτσι η έλλειψη ύπνου πιστεύεται πως προδιαθέτει στην ανάπτυξη καρδιαγγειακών νοσημάτων, παχυσαρκίας, διαβήτη ακόμα και καρκίνου(1).  Στα παιδιά η υπνηλία από έλλειψη ύπνου μπορεί να εκδηλώνεται σαν έλλειψη προσοχής, υπερκινητικότητα, ευερεθιστότητα ή εναντιωματική συμπεριφορά. Με τη σειρά της η έλλειψη προσοχής έχει επιπτώσεις στη μνήμη και τη μάθηση.
Στις πλείστες των περιπτώσεων οι διαταραχές του ύπνου στα παιδιά είναι παροδικές, χωρίς μακροχρόνιες συνέπειες. Για κάποια όμως παιδιά οι επιπτώσεις μπορεί να είναι σημαντικές. Οι γονείς πολλές φορές μπορεί να μην αναφέρουν το πρόβλημα ύπνου του παιδιού τους στον παιδίατρο ή πολλοί να μην αναγνωρίζουν τη συσχέτιση μεταξύ των διαταραχών του ύπνου και της συμπεριφοράς κατά τη διάρκεια της ημέρας. Για το λόγο αυτό στην παιδιατρική επίσκεψη ρουτίνας πρέπει να περιλαμβάνονται ερωτήσεις που να αφορούν στον ύπνο.

Πόσο συχνές οι διαταραχές του ύπνου στα παιδιά;
Οι διαταραχές του ύπνου δεν αποτελούν πρόβλημα μόνο των ενηλίκων αλλά και πολλών παιδιών. Διάφορες επιδημιολογικές μελέτες έχουν ασχοληθεί με τη συχνότητά τους στον παιδιατρικό πληθυσμό με αποτελέσματα που ποικίλουν ανάλογα με το σχεδιασμό της μελέτης. Έτσι για παράδειγμα μελέτη 1991 παιδιών προσχολικής ηλικίας (6 μηνών με 5 ετών) στον Καναδά που ασχολήθηκε με τις δυσϋπνίες έδειξε πως το  1/4 -1/3 των παιδιών είχαν δυσκολία να πάνε για ύπνο ή να κοιμηθούν συνεχόμενα κατά τη διάρκεια της νύχτας(2).Σε μια άλλη προοπτική μελέτη 359 παιδιών ηλικίας 0- 36 μηνών, η συχνότητα διαταραχών του ύπνου ήταν 10% (3).Τέλος, πολύ συχνές στα παιδιά προσχολικής ηλικίας είναι και οι παραυπνίες  (όπως η υπνολαλία, οι εφιάλτες, ο νυχτερινός τρόμος για τις οποίες θα μιλήσουμε και παρακάτω) αφού 88% θα παρουσιάσει τουλάχιστον ένα επεισόδιο το χρόνο! Η συχνότητα όλων αυτών των διαταραχών μειώνεται σταδιακά κατά την πρώτη δεκαετία της ζωής.
Στα παιδιά με νευροαναπτυξιακά και μαθησιακά προβλήματα και διαταραχές συμπεριφοράς η επίπτωση διαταραχών του ύπνου είναι πολλαπλάσια από ότι στο γενικό πληθυσμό.

Φυσιολογία του ύπνου - Βασικές γνώσεις
Ο ύπνος είναι μια δυναμική συμπεριφορά και όχι μια παθητική διαδικασία. Για να μπορέσουμε να μιλήσουμε για τις διαταραχές του ύπνου πρέπει να γνωρίζουμε λίγα πράγματα για τα χαρακτηριστικά του.
Ο ύπνος αποτελείται από 2 φάσεις: τον ύπνο με ταχείες οφθαλμικές κινήσεις (rapid eye movements) που ονομάζεται διεθνώς ύπνος REM και τον ύπνο χωρίς  ταχείες οφθαλμικές κινήσεις ή ήσυχο ύπνο που ονομάζεται non REM ( NREM). Οι 2 αυτές φάσεις εναλλάσσονται κυκλικά σε κάθε επεισόδιο ύπνου. Ο ύπνος NREM χωρίζεται με τη σειρά του σε Ν1, Ν2, Ν3 από τον πιο «ελαφρύ» στον πιο «βαθύ» ύπνο.
Ο ύπνος των παιδιών αλλάζει με την ηλικία. Πριν τους 3 μήνες της ζωής το πέρασμα από την εγρήγορση στον ύπνο γίνεται απευθείας με REM ύπνο ενώ μετά τους 3 μήνες με  NREM, όπως και στους ενήλικες. Επίσης το ποσοστό του REM ύπνου αλλάζει: για ένα νεογνό αποτελεί το 50% ενώ σταδιακά μέχρι τα 3 χρόνια μειώνεται στο 20-25%(4)
Η φυσιολογική διάρκεια του ύπνου αλλάζει επίσης με την ηλικία. Στη νεογνική ηλικία κυμαίνεται από 16-18 ώρες, στη βρεφική 13-15, στην προσχολική 12-13 , τη σχολική 11-12  και στην εφηβεία περιορίζεται στις 9 ώρες(5). Η συνήθης φυσιολογική ώρα έναρξης του ύπνου σε παιδιά προσχολικής ηλικίας είναι 8-8:30 μμ ενώ στην εφηβεία μετατίθεται στις 11-11:30.

Ποιές είναι οι συχνότερες διαταραχές του ύπνου που παρατηρούνται σε παιδιά προσχολικής ηλικίας;
Με βάση τη διεθνή κατάταξη των διαταραχών του ύπνου που δημοσιεύθηκε από την Αμερικανική Ακαδημία Ιατρικής του Ύπνου οι διαταραχές του ύπνου διακρίνονται σε 8 κατηγορίες που περιλαμβάνουν περισσότερες από 70 ειδικές διαγνώσεις. Αυτές είναι: οι αϋπνίες, οι παραϋπνίες, οι αναπνευστικές διαταραχές του ύπνου, οι υπερυπνίες κεντρικής αιτιολογίας, οι κινητικές διαταραχές του ύπνου, οι διαταραχές του κιρκαδιανού ρυθμού, τα μεμονωμένα συμπτώματα και φυσιολογικές παραλλαγές και τέλος άλλες διαταραχές του ύπνου(6). Από αυτές τις διαταραχές θα ασχοληθούμε με τις συχνότερες στην προσχολική ηλικία.

Τι είναι η συμπεριφορική αϋπνία;
Αϋπνία είναι η διαταραχή στην έλευση και διατήρηση του ύπνου ή η κακή ποιότητα ύπνου. Παρόλο που σε μεγαλύτερα παιδιά υπάρχει και ιδιοπαθής αϋπνία, στα νήπια οι διαταραχές του ύπνου είναι κυρίως συμπεριφορικές.
Διακρίνονταιι 2 τύποι(6) που συχνά συνυπάρχουν στο ίδιο παιδί. Στον  πρώτο τύπο συμπεριφοράς το παιδί αντιστέκεται ενεργά λεκτικά ή αλλιώς στο να πάει για ύπνο ή προσπαθεί να το αναβάλλει π.χ λέει πως φοβάται, φεύγει από το κρεβάτι και πάει να βρεί τους γονεις. Αν καθυστερήσει αρκετά αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ανεπαρκή ύπνο.
Ο δεύτερος τύπος έχει να κάνει με παρατεταμένες νυχτερινές αφυπνήσεις . Το παιδί που έχει μάθει να πηγαίνει για ύπνο κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες όπως πχ το τάισμα, το κούνημα ή μέσα στην αγκαλιά των γονιών, όταν ξυπνήσει κατά τη διάρκεια της νύχτας δεν μπορεί να ηρεμήσει και να ξανακοιμηθεί μόνο του χωρίς να επαναληφθεί αυτή η διαδικασία και χωρίς το γονέα παρόντα.

Πως αντιμετωπίζουμε και θεραπεύουμε τη συμπεριφορική αϋπνία;
Αφού πρώτα σιγουρευτούμε πως δεν υφίσταται κάποιο υποκείμενο ιατρικό πρόβλημα πχ κοιλιακό άλγος, δύσπνοια, ωτίτιδα, αλλεργική ρινίτιδα, ατοπική δερματίτιδα, υποκείμενη νευρολογική νόσος ή φαρμακευτική επίδραση (πολλά φάρμακα προκαλούν αϋπνία) τότε προσπαθούμε να τηρήσουμε κάποιες γενικές αρχές:
1) Tήρηση συγκεκριμένης σταθερής ρουτίνας ύπνου που να συμπίπτει με την ώρα που τα παιδιά προσχολικής ηλικίας φυσιολογικά πάνε για ύπνο (περίπου 8-8:30). Η ρουτίνα πρέπει να ξεκινάει 20-45 λεπτά πριν από την επιθυμητή ώρα κατάκλισης και να περιλαμβάνει για παράδειγμα το μπάνιο, το άλλαγμα των ρούχων, την αφήγηση μιας ιστορίας, ίσως ένα αγαπημένο παιχνίδι ή κουβερτούλα.
2) Το παιδί πρέπει να βρίσκεται στο κρεβάτι πριν το πάρει ο ύπνος και όχι να τοποθετείται σε αυτό αφότου αποκοιμηθεί.
3) Για το παιδί που ξυπνάει τη νύχτα εφαρμόστε τη «συστηματική αδιαφορία»! Πρόκειται για μέθοδο σταδιακής απόσυρσης της βοήθειας που χρειάζεται το παιδί για να ξανακοιμηθεί όταν ξυπνάει κατά τη διάρκεια της νύχτας με σκοπό να «εξαλειφθεί» η ανάγκη για βοήθεια από το γονιό (graduated extinction). Φύγετε από το δωμάτιο του παιδιού λίγο πριν το πάρει ο ύπνος. Κάθε φορά που ξυπνάει και σας ζητάει περιμένετε και λίγο περισσότερο μέχρι να απαντήσετε. Καθησυχάστε το παιδί με όσο το δυνατόν πιο λίγες αγκαλιές, χωρίς παιχνίδια και χωρίς να το ταϊζετε μέσα στη νύχτα.
4) Ενισχύστε μια θετική συμπεριφορά του παιδιού σας με επιβράβευση.
Οι μελέτες δείχνουν πως οι παρεμβάσεις στη συμπεριφορά επιφέρουν κλινικά σημαντική βελτίωση στο 80% των παιδιών(7). Κανένα παιδί δεν παρουσίασε ανεπιθύμητες ενέργειες από τις θεραπείες αυτές, ενώ υπάρχει και μεγάλο δευτερογενές όφελος με βελτίωση στην ημερήσια συμπεριφορά, την αυτοπεποίθηση και την ψυχική υγεία του παιδιού και των γονέων!

Τι είναι οι παραϋπνίες;
Πρόκειται για ανεπιθύμητα φυσικά γεγονότα ή εμπειρίες που συμβαίνουν κατά την είσοδο στον ύπνο, κατά τη διάρκεια του ύπνου ή κατά την αφύπνιση. Θεωρούνται καλοήθη φαινόμενα στα παιδιά και -αν δεν είναι πολύ συχνά και έντονα- δεν επηρεάζουν τη διάρκεια και την ποιότητα του ύπνου(8). Μπορεί να υπάρχουν μεμονωμένα σε ένα παιδί ή να συνυπάρχουν με νευρολογικά ψυχιατρικά ή άλλα προβλήματα. Συχνά υπάρχει παρόμοιο ιστορικό σε κάποιον από τους γονείς.

Ποιές είναι οι συχνότερες παραϋπνίες στα παιδιά προσχολικής ηλικίας;
Συγχυτική αφύπνιση: Εμφανίζεται σε παιδιά μικρότερα των 5 ετών 2-3 ώρες μετά την έναρξη του ύπνο (διαταραχή του NREM ύπνου). Το παιδί κάθεται στο κρεβάτι ανήσυχο και κλαίει, βογγάει ή γκρινιάζει, μπορεί να πει κάτι όπως «φύγε» ή «όχι» και δεν ηρεμεί με ό,τι και να του λένε οι γονείς. Το επεισόδιο διαρκεί 10-30 λεπτά και μετά ξανακοιμάται. Στις συγχυτικές αφυπνίσεις δεν παρατηρούνται στερεότυπες κινήσεις, εφίδρωση ή έξαψη.
Νυχτερινός Τρόμος: Η τυπική ηλικία για τον νυχτερινό τρόμο είναι 4-12 ετών. Το παιδί ξυπνάει με δυνατό κλάμα, παρουσιάζει την ίδια συμπεριφορά με τη συγχυτική αφύπνιση, με τη διαφορά της παρουσίας διαταραχών από το αυτόνομο νευρικό σύστημα δηλαδή είναι ιδρωμένο, έχει ταχυκαρδία και έξαψη. Δεν φαίνεται να ακούει τους γονείς, μπορεί να πηδήξει από το κρεβάτι σαν να θέλει να αποφύγει μια απειλή, ενώ το πρωί δε θυμάται το επεισόδιο.
Υπνοβασία: Είναι μια διαταραχή του NREM ύπνου που παρατηρείται συχνότερα σε παιδιά 8-12 ετών και αυτό γιατί πολλές φορές, ίδια, επεισόδια που συμβαίνουν  και σε νηπιακή ηλικία ( πχ το παιδί σηκώνεται και πάει να βρεί τους γονείς του ή απλώς πηγαινοέρχεται μέσα στην κούνια του) περνούν απαρατήρητα. Στην υπνοβασία το παιδί σηκώνεται από το κρεβάτι και περπατάει μέσα στο σπίτι, μπορεί να μοιάζει ανήσυχο και να τρέχει τριγύρω ή να κάνει απλές δραστηριότητες που να μοιάζουν σκόπιμες π.χ. πάει στο μπάνιο.
Υπνολαλία: Το να μιλάει ένα παιδί στον ύπνο του δεν είναι παθολογικό. Πρόκειται για τη συχνότερη από όλες τις διαταραχές (αναδρομική μελέτη αναφέρει ποσοστό 56%)(9)
Τριγμός των οδόντων: Επίσης συχνή διαταραχή κατα την οποία το παιδί τρίζει ή σφίγγει τα δόντια του στον ύπνο.  Όταν γίνεται συστηματικά υπάρχει κίνδυνος για φθορά των δοντιών.
Εφιάλτες: Είναι διαταραχή του REM ύπνου και επομένως συμβαίνει συχνότερα κατά τις πρώτες πρωινές ώρες, όταν αυτός  είναι πιο άφθονος. Πρόκειται για δυσάρεστα, ανησυχητικά ή ακόμα και αηδιαστικά όνειρα που ξυπνούν το παιδί. Όταν ξυπνάει είναι σε πλήρη εγρήγορση και τα μεγαλύτερα παιδιά θυμούνται να περιγράψουν τι έγινε. Είναι σύντομα σε διάρκεια και το παιδί συνεχίζει τον ύπνο. Τα παιδιά με μετατραυματική αγχώδη διαταραχή έχουν συχνότερα εφιάλτες.
Νυχτερινή ενούρηση: πρόκειται για επεισόδια ακράτειας ούρων στον ύπνο που συμβαίνουν τουλάχιστον 2 φορές εβδομαδιαία σε παιδιά μεγαλύτερα των 5 ετών (η πλειοψηφία των παιδιών αποκτούν έλεγχο της κύστης μέχρι αυτή την ηλικία). Τα επεισόδια αυτά μπορεί να συμβαίνουν σε όλα τα στάδια του ύπνου. Διακρίνεται σε πρωτοπαθή (που είναι η πιο συχνή μορφή με συχνά θετικό οικογενειακό ιστορικό) όταν ποτέ δεν υπήρξε περίοδος χωρίς ενούρηση και δευτεροπαθής όταν υποτροπιάσει μετά από περίοδο τουλάχιστον 6 μηνών και σε αυτή την περίπτωση μπορεί να σχετίζεται με λοίμωξη, διαβήτη, άπνοια στον ύπνο ή άλλη διαταραχή.

Πώς αντιμετωπίζουμε τις παραϋπνίες;
Όπως είπαμε πρόκειται για καλοήθεις καταστάσεις που σπάνια χρειάζονται διερεύνηση. Συνήθως αρκεί να καθησυχάσουμε το παιδί ή να μείνουμε μαζί του μέχρι το πέρας του επεισοδίου, ενώ χρησιμοποιούνται και διάφορες συμπεριφορικές τεχνικές (πχ προγραμματισμένη αφύπνιση). Η χορήγηση φαρμάκων περιορίζεται σε επιλεγμένες περιπτώσεις πολύ ανθεκτικών μορφών ή σε παιδιά με σοβαρά νευροαναπτυξιακά προβλήματα και δίνεται για μικρό χρονικό διάστημα.
Ειδικά για την υπνοβασία όπου υπάρχει ο κίνδυνος τραυματισμού πρέπει να λαμβάνονται προληπτικά μέτρα ασφάλειας όπως κλείδωμα της εξώπορτας, προστατευτικά κάγκελα στη σκάλα, απομάκρυνση αιχμηρών και εύθραυστων αντικειμένων καθώς και εμποδίων από το πάτωμα, χαμηλό κρεβάτι κ.α.
Υπάρχει μια μειοψηφία περιπτώσεων που χρήζουν διερεύνησης όπως όταν τα επεισόδια είναι πολύ συχνά, όταν το παιδί ροχαλίζει ή κάνει άπνοιες στον ύπνο, παρουσιάζει δευτεροπαθή ενούρηση και τέλος για να αποκλειστεί η επιληψία. Τα επεισόδια σπασμών και ιδιαίτερα νυχτερινών σπασμών προερχόμενων από το μετωπιαίο λοβό του εγκεφάλου μπορεί λανθασμένα να διαγνωστούν ως παραυπνίες. Συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που προκύπτουν από το ιστορικό μπορεί βοηθήσουν στη διάκριση. Οι σπασμοί συμβαίνουν σε οποιαδήποτε ώρα της νύχτας, είναι στερεότυποι, μικρότερης διάρκειας ή συμβαίνουν πολλές φορές το ίδιο βράδυ κ.α. Κάποιες φορές όμως η διάκριση είναι δύσκολη και έτσι σε ύπαρξη υψηλού βαθμού υποψίας συνιστάται περαιτέρω διερεύνηση με ηλεκτροεγκεφαλογράφημα και πολυυπνογραφική μελέτη.

Αναπνευστικές διαταραχές στον ύπνο
Πρόκειται για ένα φάσμα διαταραχών που περιλαμβάνει από το απλό ροχαλητό μέχρι την κλασσική αποφρακτική άπνοια, την κεντρικής αιτιολογίας υπνική άπνοια, τα σύνδρομα κεντρικού υποαερισμού και σπανιότερα σύνδρομα.
10-12% των παιδιών ροχαλίζουν αλλά ακόμα και αυτή η διαταραχή που είναι κατά τα άλλα καλοήθης μπορεί να έχει νευροψυχιατρικές επιπτώσεις όπως περισσότερο άγχος, διαταραχή προσοχής, κοινωνικά προβλήματα και κατάθλιψη(10). Συχνότερη και σημαντικότερη από όλες τις αναπνευστικές διαταραχές του ύπνου είναι η αποφρακτική άπνοια. Πρόκειται για επεισόδια μερικής ή πλήρους απόφραξης στην είσοδο του αέρα κατά τη διάρκεια του ύπνου που έχουν σαν αποτέλεσμα τη μείωση του οξυγόνου στο αίμα. Οι συχνότερες αιτίες της είναι οι υπερτροφικές αμυγδαλές και οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις (κρεατάκια), οι κρανιοπροσωπικές ανωμαλίες, η παχυσαρκία καθώς και νευρομυικά νοσήματα. Οι επαναλαμβανόμενες αυτές αποφράξεις κατά τον ύπνο έχουν σαν αποτέλεσμα συχνά ξυπνήματα και μείωση του βαθέος και πιο ξεκούραστου ύπνου. Το παιδί μπορεί να ροχαλίζει, να κοιμάται με ανοιχτό το στόμα, να ξυπνάει συχνά για να πάρει αναπνοή, να ακούγεται σαν να πνίγεται, να παθαίνει νυχτερινούς τρόμους ή ενούρηση, να υπνοβατεί κ.α. Κατά τη διάρκεια της ημέρας παρουσιάζει υπνηλία, διάσπαση προσοχής, μειωμένη ακαδημαϊκή απόδοση, υπερκινητικότητα ενώ με τον καιρό μπορεί να παρουσιάσει υπέρταση!(11),(12),(13),(14)
Ανάλογα με την υποκείμενη αιτία η αποφρακτική υπνική άπνοια αντιμετωπίζεται με απώλεια βάρους, φαρμακευτική αγωγή, χειρουργείο, ακόμα και με συσκευές παροχής συνεχούς θετικής πίεσης αεραγωγού (CPAP) κατά τον ύπνο.

Τί είναι η ναρκοληψία;
Είναι διαταραχή που χαρακτηρίζεται από χρόνια ημερήσια υπνηλία με επεισόδια ύπνου κατά τη διάρκεια της ημέρας (συνήθως 3-5 επεισόδια διάρκειας 10-20 λεπτών) που συμβαίνουν συχνότερα κατά τη διάρκεια μονότονης δραστηριότητας. Παρόλο που θεωρούνταν ασυνήθης στα παιδιά, μάλλον υποδιαγιγνώσκεται. Πολλοί ενήλικες ασθενείς με ναρκοληψία εκ των υστέρων αναφέρουν πως είχαν συμπτώματα σαν παιδιά. Η ναρκοληψία μπορεί να συνοδεύεται στα 2/3 των ασθενών από καταπληξία, κατά την οποία το άτομο χάνει αιφνίδια τον τόνο του και πέφτει κάτω χωρίς να χάσει τις αισθήσεις του μετά από έντονο γέλιο, φόβο, θυμό, αναμονή ανταμοιβής ή αν ενθουσιαστεί με κάτι. Η απώλεια του μυικού τόνου διαρκεί δευτερόλεπτα μέχρι λεπτά και μπορεί να αφορά μόνο μια μυική ομάδα π.χ. το πρόσωπο. Στα παιδιά η παράλυση του ύπνου( αδυναμία κίνησης κατά τη μετάβαση από τον ύπνο στην εγρήγορση) και οι υπναγωγικές ψευδαισθήσεις (πολύ ζωντανά, αληθοφανή δυσάρεστου περιεχομένου όνειρα στην αρχή του ύπνου) που μπορεί να συνυπάρχουν με καταπληξία στους ενήλικες σπάνια παρατηρούνται. Η ναρκοληψία έχει γενετική βάση, είναι μια χρόνια νόσος και η θεραπεία της είναι μόνο συμπτωματική.

Τι είναι το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών;
Πρόκειται για κινητική διαταραχή του ύπνου κατά την οποία το άτομο παραπονιέται για περίεργη, ενοχλητική, ανατριχιαστική αίσθηση στα πόδια του(σαν κάτι να έρπει) που εμφανίζεται το βράδι και τη νύχτα. Αυτή η ενόχληση ανακουφίζεται προσωρινά με την κίνηση των ποδιών και έτσι το άτομο νιώθει την ανάγκη να κουνάει τα πόδια του. Αυτή η κίνηση τον εμποδίζει να αποκοιμηθεί ή του διασπά τον ύπνο με αποτέλεσμα να έχει κόπωση και υπνηλία την ημέρα. Σε κάποια παιδιά το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών μπορεί να είναι συνώνυμο με τους «πόνους αύξησης»(15). Είναι κληρονομική διαταραχή( συνήθως υπάρχει ιστορικό στην οικογένεια).Σε κάποιους ασθενείς παρατηρείται βελτίωση με τη χορήγηση σιδήρου.

ΣΗΜΕΙΑ ΚΛΕΙΔΙΑ - Συμβουλές σε γονείς

• Οι διαταραχές του ύπνου έχουν σημαντική επίδραση στην ποιότητα ζωής του παιδιού και της οικογένειας και πολλές φορές θεραπεύονται εύκολα. Αυτό υπογραμμίζει την ανάγκη σωστής διάγνωσης.
• Τα προβλήματα στην έναρξη του ύπνου και οι συχνές νυχτερινές αφυπνίσεις είναι συχνά και στην πλειοψηφία τους αντιμετωπίζονται με συμπεριφορικές μεθόδους.
• Συχνές παραϋπνίες όπως συγχυτική αφύπνιση και υπνοβασία χρειάζονται διερεύνηση για πιθανή υποκείμενη αποφρακτική άπνοια στον ύπνο, αγχώδη διαταραχή ή σύνδρομο ανήσυχων ποδιών.
• Στα παιδιά το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών και η ναρκοληψία συχνά δεν αναγνωρίζονται.
• Για τη διάκριση μεταξύ παραϋπνιών και νυχτερινών επιληπτικών επεισοδίων σε κάποιες περιπτώσεις απαιτείται βίντεο-ηλεκτροεγκεφαλογράφημα και πολυυπνογραφική μελέτη. 

Πηγή: http://www.paidiatros.com/easyconsole.cfm/id/1665