Η υπευθυνότητα απέναντι στη μελέτη βοηθά τα παιδιά να γίνουν υπεύθυνοι ενήλικες που κρατούν τις υποσχέσεις του, ανταπεξέρχονται σε προθεσμίες και υποχρεώσεις και μπορούν να πετύχουν στη δουλειά τους. Τα υπεύθυνα παιδιά τελειώνουν τη μελέτη τους στην ώρα της, θυμούνται τις υποχρεώσεις τους και παραδίδουν τις εργασίες τους. Όταν χρειάζεται, ζητούν βοήθεια, αλλά συνήθως δουλεύουν μόνα τους. Με τις παρακάτω προτάσεις μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά να αναπτύξουν υπευθυνότητα ως προς τη μελέτη.
- Ενθαρρύνουμε τη μάθηση και την υπευθυνότητα στην προσχολική ηλικία. Ακούμε τις συζητήσεις και τις συνομιλίες του παιδιού προσεχτικά. Το ενθαρρύνουμε να έχει άποψη και να σκέφτεται για τον εαυτό του. Διαβάζουμε στο παιδί βιβλία και συμμετέχουμε εκπαιδευτικές δραστηριότητες (μουσείο, θέατρο, μουσική, κτλ.). Γινόμαστε παράδειγμα ως άτομα που διαβάζουν και τους αρέσει μάθηση, η επίλυση προβλημάτων και να δοκιμάζουν καινούρια πράγματα. Ζητάμε από το παιδί να βοηθά στις δουλειές του σπιτιού (http://trelamenoigoneisanisixapaidia.blogspot.gr/2014/02/blog-post.html )
- Δείχνουμε ενδιαφέρον στη σχολική επίδοση του παιδιού. Ρωτάμε το παιδί πώς πέρασε τη μέρα του στο σχολείο, κοιτάμε τα τετράδια και τα διορθωμένα φυλλάδια που φέρνει το παιδί στο σπίτι και πηγαίνουμε στις συναντήσεις με τη δασκάλα. Είναι απαραίτητο να κρατάμε θετική στάση ακόμα και όταν η επίδοση δεν είναι αυτή που επιθυμούμε. Τονίζουμε τα θετικά στο παιδί, και συζητάμε τις δυσκολίες τους. Αν ασκήσουμε αρνητική κριτική, το μαλώσουμε ή το χαρακτηρίσουμε τεμπέλη ή απρόσεχτο, είναι πιθανό το παιδί να σταματήσει να μας μιλά για το σχολείο, να λέει ψέματα και η επίδοσή του να πέσει κι άλλο. Προσπαθούμε να μη συγκρίνουμε το παιδί με τα παιδιά φίλων και να μην δείχνουμε τον έλεγχό του. Αν νομίζουμε ότι κάτι δεν πάει καλά, μιλάμε τη δασκάλα.
- Συνεργαζόμαστε με τους δασκάλους και τους καθηγητές. Δείχνουμε σεβασμό για το σχολείο και τη δασκάλα, τουλάχιστον όταν το παιδί είναι παρόν. Ο,τιδήποτε αρνητικό ακούσει, μπορεί να το χρησιμοποιήσει σαν δικαιολογία για να μη διαβάσει. Ακόμα και όταν διαφωνούμε με κάτι, ενθαρρύνουμε το παιδί να συμμορφωθεί με τους κανόνες του σχολείου, ακριβώς όπως θα πρέπει να συμμορφωθεί αργότερα με κάποιους κοινωνικούς κανόνες.
- Ξεκαθαρίζουμε ότι η δουλειά του σχολείου είναι ανάμεσα στο παιδί και τη δασκάλα. Όταν το παιδί ξεκινήσει σχολείο, είναι σημαντικό να καταλάβει ότι η μελέτη, οι εργασίες και οι βαθμοί είναι θέματα που αφορούν τους δασκάλους του και εκείνο. Οι δάσκαλοι είναι αυτοί να θέτουν τους στόχους για καλύτερη σχολική επίδοση, όχι οι γονείς. Το παιδί πρέπει να αισθάνεται υπεύθυνο για τις επιτυχίες και τις αποτυχίες του στο σχολείο. Ο άνθρωπος αισθάνεται μεγαλύτερη υπερηφάνεια για τις επιτυχίες του όταν νιώθει απόλυτα υπεύθυνος γι αυτές. Οι γονείς που αισθάνονται υπεύθυνοι για τη μελέτη του παιδιού, επιτρέπουν στο παιδί να γυρίσει όλες τις ευθύνες του πάνω τους.
- Δεν ανακατευόμαστε στη μελέτη. Ρωτώντας το παιδί αν έχει διάβασμα, βοηθώντας συνέχεια, ακόμα κι αν δεν μας έχει ζητηθεί, ελέγχοντας τις εργασίες, διορθώνοντας τα λάθη και ελέγχοντας το παιδί συνέχει αν ξέρει το μάθημα, περνάμε το μήνυμα ότι δεν το εμπιστευόμαστε. Αν κάνουμε εμείς τις εργασίες του, το παιδί θα έχει λιγότερη πίστη στις ικανότητές του και θα βολευτεί. Αν διορθώνουμε τα λάθη του, ο καλός βαθμός θα είναι δικός μας και όχι δικός του. Η βοήθειά μας θα πρέπει να εστιάζει στην εξήγηση της ερώτησης/του προβλήματος και όχι στην παροχή της απάντησης. Ένα καλό παράδειγμα εποικοδομητικής βοήθειας είναι να λέμε το παιδί την ορθογραφία αλλά μετά να το αφήσουμε να διορθώσει μόνο του τα λάθη. Αν η δασκάλα παρατηρήσει ότι δεν έχει κάνει κάποιες ασκήσεις από προηγούμενες μέρες και μας ζητά να ελέγξουμε αν τελικά τις έκανε, τότε μόνο επεμβαίνουμε. Η επέμβασή μας είναι στιγμιαία και για τη συγκεκριμένη περίπτωση. "Μα θα αφήσω το παιδί να πάει αδιάβαστο;" Ναι! είναι η απάντηση. Για να μάθει να είναι υπεύθυνο πρέπει να υποστεί τις συνέπειες από το δάσκαλο. Αφού παρέμβει ο δάσκαλος, τότε μπορούμε στο σπίτι να εφαρμόσουμε κι εμείς κάποιες συνέπειες (π.χ. "σήμερα ο δάσκαλος μου είπε ότι δεν είχες κάνει όλες τις ασκήσεις. Λυπάμαι αλλά δεν θα μπορέσεις να δεις τηλεόραση σήμερα. Θα μπορέσεις να ξαναδείς αύριο, όταν ο δάσκαλος μου πει ότι είχες τελειώσει τις εργασίες σου").
- Προσφέρουμε ενισχυτική διδασκαλία όπου χρειάζεται. Παρατηρούμε πού δυσκολεύεται το παιδί, μιλάμε με τους δασκάλους και αποφασίζουμε αν χρειάζεται βοήθεια σε κάποιο μάθημα. Επιπλέον, αν υποπτευόμαστε μαθησιακές δυσκολίες, πηγαίνουμε το παιδί για αξιολόγηση και του προσφέρουμε τη στήριξη που χρειάζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου