Κατά τη γνωστή λαική ρήση, αυτό ήταν κάποτε το πρότυπο της σωστής γυναίκας-και όχι μόνο για την ελληνική πραγματικότητα. Στα μέσα της δεκαετίας του ’50 κυκλοφόρηε ο »Οδηγός της καλής νοικοκυράς» ο οποίος έδινε οδηγίες για τη διαμόρφωση του σωστού γυναικείου προτύπου της τότε εποχής.
Διότι, τότε, ο ρόλος της γυναίκας περιοριζόταν στο να φροντίζει τα παιδιά και το σπίτι της, ενώ ο άνδρας ήταν εκείνος που εργαζόταν. Το ερώτημα είναι, κατά πόσο μπορεί πλέον η σύγχρονη γυναίκα-μια γυναίκα που είναι όχι μόνο μάνα και σύζυγος, αλλά και συχνά σκληρά εργαζόμενη-και ε πολλές περιπτώσεις, καριερίστα; Σύζυγος-μητάρα-επαγγελματίας-νοικοκυρά…ένας τετραπλός ρόλος του οποίου τα »παρακλάδια» έχουν το καθένα τόσες υποχρεώσεις ώστε ακούγεται πρακτικώς αδύνατο να τις επιτύχει κανείς όλες στην εντέλεια.
Στην προσπάθειά της να ανταποκριθεί σε όλα αυτά και να είναι »σωστή» όπως προστάζει η κοινωνία-μια κοινωνία που, αν και αναγνωρίζει το γυναικείο δικαίωμα στην εργασία-εντούτοις εξακολουθεί να απαιτεί την τήρηση όλων των υπόλοιπων ρόλων-συχνά πιέζεται, αγχώνεται και εξαντλείται. Διότι καλείται να διατηρήσει τις λεπτές ισορροπίες που απαιτούνται ανάμεσα στις υποχρεώσεις της ως μητέρας και νοικοκυράς από τη μία και ως εργαζόμενης από την άλλη.
Παράλληλα, δε θα πρέπει ποτέ να ξεχνάει και το ρόλο της ως γυναίκα. Ν α φροντίζει δηλαδή τον εαυτό της, να περιποιείται, έτι ώστε να εκπέμπει τη σεξουαλικότητα που απαιτείται. Να μη ξεχνάει δηλαδή ότι είναι και γυναίκα-σύζυγος, με ότι συνεπάγεται αυτό. Άραγε, πέτυχε η σημερινή γυναίκα αυτό που επιθυμούσε ;
Την εξίσωσή της δηλαδή με τον άντρα και την αναγνώριση της σοβαρής εργασίας που αυτή συνήθως εκτελεί στο σπίτι?Από μια πλευρά, ναι. Η σύγχρονη γυναίκα πέτυχε την οικονομική ανεξαρτησία της, το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα του γάμου σε όποια ηλικία επιθυμεί-ή και τη μή τέλεση γάμου-, ακόμα και την πρόσβαση σε επαγγέλματα τα οποία θεωρούνταν »αντρικά»:μέχρι και στο στρατό συναντά κανείς γυναίκες ε ανώτερα πόστα. Όμως, πολλάκις αυτό έχει και αρνητικά αποτελέσματα: την πολύωρη απουσία της γυναίακας από το σπίτι.
Με αφετηρία αυτό, ξεκινούν τα προβλήματα: τα παιδιά πολλές φορές βιώνουν την απουσία της μητέρας, ενώ προκύπτουν προστριβές και όσον αφορά το »κουμάντο» του σπιτιού. Διότι εφόσον η γυναίκα λείπει, αναγκάζεται να γίνει »λάστιχο» προκειμένου να τα καταφέρει. Η πρόκληση είναι φανερή: τι να προτιμήσει η σημερινή γυναίκα ; Την καριέρα, ή την εργασία σε λογικά πλαίσια για να μεγαλώνει σωστά τα παιδιά της και να διαφεντεύει το σπιτι της ;
Μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός ; Κι εδώ έρχομαι στο ρόλο των αντρών. Προσωπικά, δε χαριζόμουν ποτέ κι ούτε θα χαριστώ στους άντρες. Σπίτι-οικογένεια-παιδιά-δουλειά…πώς να τα κουμαντάρει ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΑ όλα αυτά χωρίς να φθείρει καθημερινά τον εαυτό της ;
Πού είναι ο άντρας, ο σύζυγος μέσα σε όλα αυτά ; Πιστέψτε με, μόνο μέσα από την αρμονική συνεργασία μεταξύ των συζύγων και την κατανόηση του άντρα η γυναίκα μπορεί να ανθίσει μέσα στην οικογένεια, αλλά και εκτός.
Οι »ανατολίτες», επιτρέψτε μου να πω, έχουν αρχίσει-και πρέπει-να εκλείψουν. Δεν υπάρχει τίποτα ωραιότερο από ένα ζευγάρι που οργανώνει ίσο καταμερισμό ευθυνών και υποχρεώσεων, συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών. Γιατί μπορεί να λένε ότι τα παιδιά ορφανεύουν από μάνα κι όχι από πατέρα, αλλά την πατρική παρουσία την έχουν εξίσου ανάγκη, το ίδιο προστατευτική όσο και της μητέρας. Απλά με άλλο τρόπο….
Σοφία Γαλάνη
https://nagginginbedblog.wordpress.com/2015/02/21/%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%AE-%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%AC-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%B4%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1-%CE%BA%CE%B1/#more-589
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου